زنان بهایی ۴۰ سال پس از اعدامشان در ایران الهام بخش شدند

چهل سال پیش ده زن بهایی که میانگین سنی آنها سی سال بود را در یکی از میادین شهر شیراز یکی پس از دیگری به دار آویختند.

مهوش ثابت و فریبا کمال آبادی
مهوش ثابت و فریبا کمال آبادی
TT

زنان بهایی ۴۰ سال پس از اعدامشان در ایران الهام بخش شدند

مهوش ثابت و فریبا کمال آبادی
مهوش ثابت و فریبا کمال آبادی

چهل سال پیش ده زن بهایی که میانگین سنی آنها سی سال بود را در یکی از میادین شهر شیراز یکی پس از دیگری به دار آویختند. دختر ۱۷ ساله کوچک ترین نفر از این زنان بود.
تنها جرم آنان که به اتهامات مختلف از جمله جاسوسی محکوم به اعدام شدند شاید این بود که اولا بهایی بودند و ثانیا از اعتقادات قبلی و آیین بهایی توبه نکردند.
چهلمین سالگرد اعدام ده زن بهایی که در شیراز در ۱۸ ژوئیه ۱۹۸۳ پای چوبه دار رفتند روز یکشنبه (۱۸ ژوئن) برگزار شد.

به گزارش فرانس پرس اعدام این ده زن بهایی جدی ترین موارد نقض حقوق بهائیان در ایران بود. بهائیان پس از سرنگونی شاه همواره مورد تبعیض و ستم قرار دارند.
اعدام این ده زن بهایی همچنان در جامعه بهائیان مایه ارعاب و وحشت است اما این رویداد الهام بخش بهائیان برای ادامه مبارزه با اقدامات تبعیض آمیز روزانه در ایران نیز هست.
بهائیان همچنین امیدوارند که الهام بخش زنان ایران برای ایستادگی و پایداری در اعتراضاتی باشند که زنان پرچمدارانش هستند و از ماه سپتامبر آغاز شد.
سیمین فهندژ نماینده جامعه جهانی بهایی در سازمان ملل در ژنو به فرانس پرس گفت «تعداد نامحدودی از زنان راه دشوار برابری طلبی جنسیتی را در دهه های گذشته آغاز کردند و پیمودند و فداکاری های زنانی که به دفاع از اصول خود و لو به قیمت جان پرداختند در این مسیر موثر بوده است».

-برگشتن از بهائیت
به گفته جامعه جهانی بهایی این ده زن بهایی اکتبر و نوامبر سال ۱۹۸۲ دستگیر و شکنجه و از حق تماس با وکیل محروم شدند. به این زنان پیش از اعدام اجازه دادند تا توبه کنند تا خود را از مرگ نجات دهند ولی آنها نپذیرفتند. سرانجام در روز ۱۸ ژوئن ۱۹۸۳ آنها را از زندان به میدان چوگان در شیراز بردند و یکی پس از دیگری به دار آویختند و هر یک را مجبور کردند تا مرگ زن اعدامی پیش از خود را تماشا کند.
دو روز پیش از اعدام ده زن بهایی شش مرد بهایی که برخی از آنها از بستگان زنان یاد شده بودند در همان میدان چوگان شیراز اعدام شده بودند.
طبق آمار جامعه جهانی بهایی بیش از ۲۰۰ نفر از بهائیان پس از انقلاب ۱۹۷۹ به دار آویخته شدند.
آنتونی ونس مدیر روابط عمومی جامعه بهاییان آمریکا به فرانس پرس گفت «ایمان و شجاعت این ده زن فداکار و ایستادگی آنها در برابر فشارهای روحی و جسمی شدید مایه بالندگی است».
سوسن ثابت از بستگان اختر ثابت (او یکی از همان زنان بهایی است که در ۲۵ سالگی اعدام شد) گفت «خاطرات خوبی از او دارم. او پرستار بود و شخصیت مهربان و با محبتی داشت».
او افزود «اختر ثابت حتی در زندان هم به زنان سالمند و بیمار کمک و برایشان صبحانه درست می کرد و درمان پزشکی می داد و لباس هایشان را می شست. از او چندین بار خواستند که بین بهائیت و آزادی یکی را انتخاب کن اما اختر ثابت گفت که عقاید مذهبی اش را تغییر نمی دهد و بدین ترتیب اعدامش کردند».
از سوی دیگر روحی جهانپور که به همراه این زنان بهایی بازداشت شده بود اما بعد آزاد شد و به طور غیر قانونی به خارج سفر کرد از زنان بهایی هم بند خود این چنین یاد می کند «آنها زنان معمولی و خانواده دوست بودند. دوست داشتند به تحصیلاتشان ادامه دهند و زندگی کنند».
او با یادآوری لحظه ای که خبر اعدام ده زن بهایی را شنید اضافه کرد «شوکه شدم . وحشتناک بود. نابود شدم چون من این زنان را از نزدیک می شناختم».
روحی جهانپور از مخالفت این ده زن بهایی با دست برداشتن از آیین و باورهای مذهبی خود غافلگیر نشده و تاکید کرد «آنها برای اینکه از بهائیت دست نکشند حاضر بودند زندگی خود را فدا کنند. زندگی و باور برای آنها جدا نشدنی بودند».

-سرکوب شدید
سالگرد اعدام ده زن بهایی اهمیت ویژه برای بهائیان دارند. آنها می گویند بهائیانی که هنوز ایران را ترک نکرده اند با موج تازه ظلم و تبعیض مواجه هستند.
بهائیان به عنوان بزرگ ترین اقلیت دینی در ایران در قانون اساسی به رسمیت شناخته نشده اند اما پیروان ادیان دیگری مثل مسیحیان و یهودیان و زرتشتی ها در قانون اساسی به رسمیت شناخته شده اند.
آیین بهایی یک دین نسبتا نوپا است که اوایل قرن نوزدهم در ایران پدیدار شد. بهائیت خواستار اتحاد و برابری بین همه است.
بهایی ها با اقدامات تبعیض آمیز حکومتی در زندگی روزمره روبرو هستند و در تمامی جنبه ها از راه اندازی کسب و کار تا خاکسپاری مردگانشان هزار هزار و یک دردسر در ایران دارند. بهایی ها در ایران حق تحصیل در دانشگاه ندارند.
آنتونی ونس گفت «موج بازداشت ها و حمله به خانه های بهائیان تابستان سال گذشته افزایش یافت. مهوش ثابت و فریبا کمال آبادی دوباره بازداشت شدند. این دو قبلا عضو یک گروه غیر رسمی بهائیان در ایران بودند که مدت هاست منحل شده است. مهوش ثابت و فریبا کمال آبادی به ده سال زندان محکوم شدند. گفتنی است که آنها از سال ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۸ نیز در زندان بودند.
ونس افزود «سرکوب بهائیان روزمره و شدید است و شامل همه جنبه های زندگی روزمره آنها می شود».



مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
TT

مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)

با امضای توافقنامه «شراکت استراتژیک جامع» بین روسیه و ایران، روابط دو کشور وارد مرحله‌ای جدید شده است که در آن منافع طرفین به شکلی بی‌سابقه به هم نزدیک می‌شوند. با این حال، در مسکو تردیدهایی درباره تمایل تهران به بازگشایی به سوی غرب وجود دارد.

این توافقنامه پایه‌ای قانونی برای گسترش همکاری‌های وسیع بین دو کشور فراهم می‌کند و جایگزین توافقنامه همکاری سال ۲۰۰۱ می‌شود که پیش‌تر زمینه‌های محدودی برای همکاری ایجاد کرده بود.

در طول ۲۵ سال گذشته، روابط مسکو و تهران به شدت توسعه یافته و تحولات بزرگی در منطقه رخ داده است که دو کشور را وادار به بازنگری در اساس همکاری‌های خود کرده است. با این حال، مسیر رسیدن به این توافقنامه هموار نبوده و موانع زیادی بر سر راه آن وجود داشته است.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، پس از مذاکرات در مسکو، برای حضور در مراسم امضا آماده می‌شوند (عکس: آسوشیتدپرس)

موضع روسیه در قبال تحولات جنگ قره‌باغ و سوریه، که به منافع منطقه‌ای ایران آسیب زد، باعث ایجاد تردیدهایی در تهران درباره قابل اعتماد بودن مسکو به عنوان یک شریک استراتژیک شده است. از سوی دیگر، مسکو نیز همواره با نگرانی به تلاش‌های ایران برای بازگشایی کانال‌های ارتباطی با غرب نگاه کرده است.

انتخاب زمان امضای این توافقنامه جلب توجه می‌کند. این توافقنامه پس از چندین تأخیر و درست سه روز قبل از تحلیف رئیس‌جمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ، امضا شد. برخی تحلیل‌گران معتقدند که مسکو و تهران پس از تحولات سوریه و اوکراین، تصمیم گرفتند تا با تقویت مواضع خود، آماده مذاکرات آینده شوند.
این توافقنامه در ۴۷ بند، حوزه‌های مختلف همکاری از جمله تجارت، انرژی، آموزش و گردشگری را پوشش می‌دهد. بخش قابل توجهی از آن به همکاری در زمینه انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز اختصاص دارد، حوزه‌ای که ایران به زودی چالش‌های دیپلماتیک جدی در آن پیش رو خواهد داشت.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در کرملین، مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ (آسوشیتدپرس)

همکاری نظامی

توافقنامه بر همکاری‌های نظامی و امنیتی تأکید کرده است، اما از تبدیل این شراکت به یک اتحاد نظامی کامل جلوگیری می‌کند. این همکاری شامل تبادل هیئت‌های نظامی، آموزش پرسنل، انجام تمرینات مشترک و مشارکت در کنفرانس‌های بین‌المللی می‌شود.
دو کشور بر تقویت همکاری در مبارزه با تروریسم، تبادل اطلاعات امنیتی و هماهنگی بین وزارتخانه‌های داخلی تأکید کرده‌اند. همچنین، همکاری در زمینه‌های حقوقی، کنترل تسلیحات و خلع سلاح نیز در توافقنامه گنجانده شده است.
توافقنامه به توسعه روابط تجاری و اقتصادی، بهبود شبکه‌های حمل‌ونقل و تدارکات، و افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اشاره کرده است. همچنین، استفاده از ارزهای ملی در مبادلات و مقابله با تحریم‌های یکجانبه غرب نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
این توافقنامه تمامی جنبه‌های همکاری سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و فرهنگی را پوشش می‌دهد. با این حال، نکته جالب توجه این است که در بند پایانی توافقنامه آمده است: «در صورت بروز اختلاف در تفسیر مفاد این توافقنامه، نسخه انگلیسی سند مرجع خواهد بود.»