چرا اعتراضات روزانه درعا شبانه شد؟

اهالی درعا: چرا مثل سویداء حمایت بین المللی نداریم

متداولة //////// محتجون في بلدة الكرك بريف درعا
متداولة //////// محتجون في بلدة الكرك بريف درعا
TT

چرا اعتراضات روزانه درعا شبانه شد؟

متداولة //////// محتجون في بلدة الكرك بريف درعا
متداولة //////// محتجون في بلدة الكرك بريف درعا

اعتراضات گسترده ضد حکومتی در استان درعا به تازگی به راهپیمایی شبانه کشیده شد. اعتراضاتی که دو ماه پیش به طور گسترده و در روز روشن در درعا واقع در جنوب سوریه آغاز شد با تداوم قیام اهالی منطقه جبل حوران در همسایگی سویداء ادامه پیدا کرده است.
لیث الحورانی فعال رسانه ای از شهر درعا البلد به «الشرق الاوسط» گفت «دغدغه های امنیتی و بگیر و ببندهای گسترده و برخورد دستگاه های امنیتی با اهالی استان درعا به خصوص پس از توافقات مصالحه نقش عمده در بروز اعتراضات شبانه دارد چرا که بازداشت ها گسترده است یا اینکه باج خواهی می کنند یا رشوه های آنچنانی از افرادی که تحت پیگرند می گیرند تا اسمشان را از فهرست افراد مورد پیگرد خط بزنند. ضمنا ما در درعا عملیات ترور فله ای را هم داریم، به عبارتی لیدرهای اعتراضات خشونت پرهیز یا تحرکات مسلحانه در این استان مورد برخورد و هدف هستند».
او افزود «اهالی درعا بر خلاف ساکنان استان دروزی نشین سویداء مرجعیت مذهبی یا غیر نظامی یا سیاسی ندارند. از این رو دغدغه ها درباره تبدیل شدن استان درعا به مهد دوباره یک پروژه براندازی یا تغییر افزایش یافته است».
او خاطر نشان کرد «اهالی درعا به شدت از سرکوب گسترده هراس دارند چون تجربه اعتراضات سال ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۸ در استان درعا را به یاد دارند که تقریبا هر خانه ای یک کشته یا مفقود الاثر یا زندانی دارد. درعا در آن دوره عرصه عملیات نظامی و درگیری بین رژیم سوریه و متحدانش و گروه های اپوزیسیون بوده و این عملیات چیزی به جز ویرانی و کشتار و قربانی و آوارگی برای اهالی درعا به ارمغان نداشته است».
لیث الحورانی اضافه کرد «فضای این استان پس از توافق بین گروه های مخالف و رژیم به سمت بی اعتمادی به جامعه جهانی است چون اهالی معتقدند که جامعه جهانی به وظایف خود در قبال آنها عمل نکرده و این استان و اهالی آن به خصوص در سال ۲۰۱۸ گزینه های دشواری داشتند که ناشی از وضعیت نظامی استان در آن زمان بود. وضعیتی که از سوی روسیه و رژیم سوریه و متحدانش در درعا تحمیل شد. اگر جامعه بین الملل در آن زمان مثل وضع کنونی سویدا پشت درعا ایستاده بود وضع به کلی فرق می کرد».
احمد که به دلایل امنیتی نخواست اسم واقعی اش منتشر شود یکی از لیدرهای اعتراضات گسترده در استان درعا است. او در گفتگو با «الشرق الاوسط» گفت «اعتراضات در استان درعا محدود است چون سرکوب گسترده است و تدابیر امنیتی شدید اعمال می شود و گروه های بومی وابسته به دستگاه های امنیتی در هر شهر و روستا حضور چشمگیر دارند».
ایست بازرسی در ورودی و خروجی روستاها و شهرستان های درعا نصب شده و پاسگاه ها و پایگاه های امنیتی در این مناطق وجود دارند. همزمان با آغاز اعتراضات اخیر در درعا و سویداء رژیم سوریه نیروهای بیشتری برای ایست ها و پاسگاه های منطقه ارسال کرده است و به همین دلیل معترضان از بیم انتقام جویی ماموران و بازداشت های فله ای دستگاه های امنیتی و عناصر محلی وابسته به آن به تجمع های شبانه روی آورده اند.

اعتراضات پیشین در درعا البلد (آرشیو)

رژیم سوریه سه ماه پیش طی بخشنامه ای اعلام کرد افراد مورد پیگرد امنیتی و سربازی اجباری در درعا به شرطی عفو می شوند که سلاحشان را زمین بگذارند و تعهد کتبی دهند علیه رژیم سوریه فعالیت نکنند. اکثریت جوانان استان درعا که می خواهند اسمشان از فهرست افراد مورد پیگرد خط بخورد و خدمت سربازی شان عقب بیفتد این تعهدات کتبی را امضا کردند.
رژیم سوریه با اعتراضات اخیر در درعا و سویداء که دو ماه پیش آغاز شد گفت که طبق بخشنامه ای که برای اهالی استان درعا صادر کرده ساکنان این استان می توانند به طور قانونی مهاجرت کنند. اکثریت جوانان سوریه امروزه تمایل به مهاجرت دارند به خصوص اینکه وضع اقتصادی و امنیتی در استان درعا خراب تر شده است.
ده ها نفر از اهالی استان درعا که تحت کنترل نیروهای رژیم سوریه و هوادارانش قرار دارد شب جمعه (۲۹ سپتامبر) در اعتراضات شبانه شرکت کردند. فعالان عکس های معترضان را در شهرستان کرک شرقی در حومه شرقی درعا و جلوی مسجد العمری در شهر درعا البلد منتشر کردند که شعارهای سیاسی از جمله اجرای قطعنامه ۲۲۴۵ شورای امنیت و برکناری رئیس جمهور سوریه و آزادی زندانیان و حمایت از اعتراضات گسترده استان سویداء سردادند.
بخش های بزرگی از استان درعا قبل از سال ۲۰۱۸ از کنترل رژیم سوریه خارج شد و دست گروه های اپوزیسیون افتاد.



جشن مشترک فلسطینیان «الیرموک» و سوری‌ها پس از «سرنگونی دیکتاتوری»

بازگشت امنیت و آرامش به محله تضامن و اردوگاه یرموک پس از سقوط نظام (فرانس پرس)
بازگشت امنیت و آرامش به محله تضامن و اردوگاه یرموک پس از سقوط نظام (فرانس پرس)
TT

جشن مشترک فلسطینیان «الیرموک» و سوری‌ها پس از «سرنگونی دیکتاتوری»

بازگشت امنیت و آرامش به محله تضامن و اردوگاه یرموک پس از سقوط نظام (فرانس پرس)
بازگشت امنیت و آرامش به محله تضامن و اردوگاه یرموک پس از سقوط نظام (فرانس پرس)

پناهندگان فلسطینی که در شادی سوری‌ها از سقوط «دیکتاتوری» شریک بودند، امیدی نداشتند که اردوگاه «یرموک» در نزدیکی دمشق بار دیگر به نماد «حق بازگشت» و «پایتخت آوارگان فلسطینی» تبدیل شود. نظام برکنار شده بشار اسد این نماد را محو کرده بود. اما پیروزی انقلاب سوریه و سرنگونی او، این نماد و ویژگی را به اردوگاه بازگرداند.

در حالی که اشک شادی بازگشت آوارگان با جشن پیروزی در «محله تضامن» در داخل اردوگاه آمیخته بود، در شمال این منطقه، هواداران نظام برکنار شده به خیابان‌ها آمدند و بازگشت زندگی عادی به این منطقه را جشن گرفتند. آن‌ها احساس اطمینان کردند؛ چراکه گروه‌های مسلح مخالف تلاش کردند آسیبی به آن‌ها نرسانند.

آرامش و تبریک

در روز پنجم سقوط حکومت اسد، روزنامه «الشرق الأوسط» از بیشتر مناطق اردوگاه که در هفت کیلومتری جنوب دمشق قرار دارد، بازدید کرد.

ایست بازرسی برکه در ورودی محله تضامن و دف الشوک که به «ایست وحشت» معروف بود (الشرق الأوسط)

در ورودی شمالی اردوگاه، تغییر به‌وضوح دیده می‌شود. نخستین چیزی که توجه را جلب می‌کند، نوشته «مخیم الیرموک» (اردوگاه یرموک) روی قوس سیمانی ابتدای خیابان یرموک است. پیش از این فقط «خیابان یرموک» نوشته شده بود. این عبارت بین پرچم انقلاب سوریه و فلسطین نوشته شده است.

حواجز خوف (ایست‌های بازرسی وحشت) که توسط نظام در ورودی خیابان‌های اصلی یرموک، فلسطین و خیابان ۳۰ ایجاد شده بود، از بین رفته‌اند. نیروها، تصاویر و پرچم‌های نظام هم ناپدید شده‌اند و تردد عابران و خودروها افزایش یافته است.

خیابان الجلاء در شمال محله تضامن و بازگشت زندگی عادی (الشرق الأوسط)

در طول این بازدید، مشخص شد که گروه‌های فلسطینی هم‌پیمان با نظام اسد که علیه مردم سوریه جنگیدند، دفاتر خود را بسته و ناپدید شده‌اند. منابع محلی به «الشرق الأوسط» گفتند که این گروه‌ها از شب سقوط نظام فرار کرده‌اند.

این منابع تاکید کردند که وضعیت کنونی «خیلی بهتر» از دوران «حکومت دیکتاتور» است. آن‌ها از حکومت جدید خواستند خدمات اساسی اردوگاه را سریعاً بازسازی کند و آن را دوباره به منطقه‌ای پررونق تبدیل کند.

خیابان نسرین در شمال محله تضامن و بازگشت زندگی عادی (الشرق الأوسط)

با توجه به حضور محدود نیروهای مسلح مخالف در خیابان‌های اردوگاه، منابع محلی می‌گویند اولویت کنونی «برقراری امنیت و آرامش در اردوگاه برای جلوگیری از هرگونه سوءاستفاده» است.

ابتکارات مردمی

در حالی که در خیابان فلسطین تردد عابران و خودروها زیاد بود، جشن سقوط نظام اسد ادامه داشت. این جشن با روش‌های مختلفی از جمله تبریک به خانواده‌های بازگشته برگزار می‌شد.

در خیابان فلسطین، جوانانی سوار بر موتورسیکلت با پرچم انقلاب دیده می‌شدند. همزمان خودروهای وابسته به گروه‌های مخالف در خیابان گشت می‌زدند و مبارزان از پنجره خودروها علامت پیروزی نشان می‌دادند.

فرمانده‌ای از مخالفان در مقابل خانه‌اش در محله تضامن نشسته و پرچم انقلاب بر بالکن برافراشته شده است (الشرق الأوسط)

در انتهای خیابان فلسطین، گروهی از مردم محلی به‌طور خودجوش در حال برداشتن موانع خاکی از ورودی کوچه‌ها بودند. یکی از آن‌ها به «الشرق الأوسط» گفت: «ما کوچه‌های اردوگاه را باز می‌کنیم. از دولت جدید می‌خواهیم ماشین‌هایش را وارد کند. اوضاع خیلی بهتر شده و ما دست یاری به سوی آن‌ها دراز می‌کنیم.»

حملات سیستماتیک

مهند شحاده، دبیرکل اتحادیه کارگران فلسطین در سوریه، به «الشرق الأوسط» گفت: اردوگاه‌های فلسطینی از جمله «یرموک» در حملات هوایی نظام اسد و متحدانش در سال ۲۰۱۸ به‌طور سیستماتیک تخریب شد. این حملات در جریان عملیات نظامی ده روزه انجام شد که به سیطره نظام بر اردوگاه منجر شد.

او توضیح داد که پس از این حمله، نظام چندین تصمیم برای بازگشت مردم به خانه‌هایشان صادر کرد، اما به دلیل موانع امنیتی و نبود خدمات اساسی، تعداد کمی از مردم بازگشتند.

پرچم انقلاب بر بام خانه‌ای در محله تضامن اردوگاه یرموک (الشرق الأوسط)

شحاده افزود: نظام اسد که همیشه ادعای حمایت از فلسطینی‌ها را داشت، پس از سیطره، عنوان «اردوگاه» را حذف کرد و آن را به «منطقه» تبدیل کرد. این اقدام به معنای از بین بردن نماد «حق بازگشت» و «پایتخت آوارگان فلسطینی» بود.

بازگشت نمادین

شحاده گفت: پس از سقوط نظام، با رهبران گروه‌های مخالف تماس گرفتیم و درخواست بازگشت هویت تاریخی اردوگاه را دادیم. این درخواست پذیرفته شد و در عمل اجرا شد.

او گفت از روز اول سقوط نظام، خانواده‌ها به خانه‌هایشان باز می‌گردند و تعداد آن‌ها روزانه ده‌ها خانواده برآورد می‌شود.

تاریخ اردوگاه

اردوگاه یرموک در سال ۱۹۵۷ تأسیس شد. با گسترش دمشق، بخشی از ترکیب جغرافیایی و جمعیتی آن شد. این اردوگاه بزرگ‌ترین تجمع فلسطینیان در سوریه، لبنان و اردن بود و نماد «حق بازگشت» و «پایتخت آوارگان فلسطینی» به شمار می‌رفت.

پیش از جنگ، این اردوگاه بیش از ۵۰۰ هزار نفر جمعیت داشت که ۱۶۰ هزار نفر از آن‌ها فلسطینی بودند. اکثر آن‌ها با گروه‌های مخالف همکاری کردند و هزاران نفر توسط نظام کشته، زندانی و آواره شدند.

شادی گسترده

در محله «تضامن»، شادی زیادی برای سقوط نظام وجود داشت. خبرنگار «الشرق الأوسط» شاهد بازگشت خانواده‌های زیادی به خانه‌هایشان بود. برخی از خانواده‌ها در حالی که از شادی گریه می‌کردند، سجده می‌کردند و زنان زغارید می‌کشیدند.

یکی از فرماندهان مخالفان که در محله حضور داشت، گفت: «ما ثابت کردیم که تروریست نیستیم. آن‌ها ما را شکنجه کردند، اما ما مانند آن‌ها رفتار نخواهیم کرد.»

در جنوب محله که در کنترل مخالفان بود، شادی‌ها گسترده‌تر بود و خانواده‌های بیشتری بازمی‌گشتند.