انتقام آمریکا؛ حمله در سوریه و عراق «تازه اول کار است»

دموکرات ها استقبال کردند و جمهوری خواهان گفتند کافی نیست و باید ایران بمباران شود

دمار في القائم جراء الغارات الأميركية ليلة الجمعة (رويترز)
دمار في القائم جراء الغارات الأميركية ليلة الجمعة (رويترز)
TT

انتقام آمریکا؛ حمله در سوریه و عراق «تازه اول کار است»

دمار في القائم جراء الغارات الأميركية ليلة الجمعة (رويترز)
دمار في القائم جراء الغارات الأميركية ليلة الجمعة (رويترز)

مقامات آمریکا می گویند حملات هوایی بامداد شنبه (۳ فوریه) آمریکا به مراکز گروه های شبه نظامی وابسته به ایران در عراق و سوریه «تازه اول کار است» و باید منتظر حملات دیگری بود که ممکن است در چند دور به منظور تضعیف توان نظامی این شبه نظامیان انجام شود تا دیگر این گروه ها قادر به انجام حملات مشابه به حمله به پایگاه آمریکا در اردن نباشند. حمله گروه های تحت حمایت ایران به پایگاه نظامی آمریکا در اردن باعث کشته شدن سه سرباز آمریکایی و مصدومیت بیش از ۴۰ تن دیگر شد.حملات تلافی جویانه آمریکا در خاک عراق و سوریه با واکنش های گسترده در خود آمریکا و کشورهای دیگر همراه بود و به گمانه زنی درباره چرخش استراتژیک دولت پرزیدنت جو بایدن نسبت به ایران و گروه های نیابتی اش و به قول مقامات آمریکایی اقدامات «بی ثبات کننده آنها در منطقه» دامن زده است.حملات هوایی آمریکا ۳۰ دقیقه طول کشید و جنگنده ها و بمب افکن های آمریکایی بیش از ۸۵ هدف مرتبط با سپاه قدس و گروه های شبه نظامی آن در سوریه و عراق را بمباران کردند. حملات هوایی آمریکا علیه «نیروی قدس» در مسیر افزایش تنش و افزایش فشار دولت بایدن با حملات موشکی و پهپادی به ایران و گروه های نیابتی اش تعبیر شد که تا حالا به حملات هوایی علیه گروه های نیابتی ایران در عراق و سوریه و یمن محدود شده و به خاک ایران حمله نشده است.

حملات هوایی آمریکا به یکی از مراکز گروه های مسلح در القائم در مرز عراق با سوریه (رویترز)

فعلا برنامه ای برای حمله به ایران نداریم

یکی از مقامات عالی رتبه دولت آمریکا گفت که ایالت متحده آمریکا فعلا برنامه ای برای اقدام نظامی در خاک ایران ندارد اما جان کربی سخنگوی شورای امنیت ملی آمریکا به این سوال پاسخ نداد که آیا پنتاگون گزینه های نظامی در خاک ایران را به بایدن ارایه داده یا خیر. کربی در نشست خبری مشترک با ژنرال داگلاس سیمز مدیر عملیات ستاد مشترک ارتش آمریکا افزود «هدف حملات هوایی اخیر تضعیف و از کار انداختن توان نظامی» گروه های وابسته به سپاه در حمله به آمریکایی ها در منطقه بود». او خاطر نشان کرد «ما دنبال جنگ با ایران نیستیم».کربی اظهار کرد «آمریکا آماری درباره کشته شدگان و زخمی های مسلح ندارد اما پنتاگون در حال ارزیابی نتایج حمله است و تصور می کنیم که موفق بوده». او تاکید کرد که آمریکا قبل از انجام حملات به دولت عراق در این باره خبر داده بود اما آمریکا با رژیم ایران هیچ گونه راه ارتباطی ندارد. کربی خاطر نشان کرد «اهداف بنا به داده های منابع اطلاعاتی انتخاب شدند که تاکید کردند مراکز مورد حمله با حملات علیه نیروهای آمریکایی ارتباط دارند. ما در ابتدا اطمینان حاصل کردیم که هیچ غیر نظامی در منطقه حضور ندارد».آمریکا با بیش از ۱۲۵ «موشک نقطه زن» ۳ مرکز در عراق و ۴ نقطه در سوریه را بمباران کرد که مراکز کنترل و فرماندهی عملیات و ساختمان و مراکز اطلاعاتی و تاسیسات ذخیره و نگهداری موشک و پهپاد و پایگاه های خدمات لجستیک و انبار مهمات بودند.

آمریکا بامداد شنبه با تسلیحاتی از جمله بمب افکن سنگین «بی ۱ لنسر» نقاطی در سوریه و عراق مورد هدف قرار داد (پایگاه نیروی هوایی آمریکا)

سیمز خاطر نشان کرد «بمب افکن های «بی ۱» از آمریکا پرواز و برخی نقاط را بمباران کردند. این اهداف و نقاط را انتخاب کردیم تا غیر نظامیان آسیب نبینند. این حملات بامداد شنبه انجام شدند اما با این حال احتمال دارد تلفات جانی شامل غیر نظامیان در این مراکز نیز شود». او اضافه کرد «زمان این حمله بنا به آب و هوا انتخاب شد چون روز جمعه آب و هوا برای انجام حملات مناسب تر از بقیه روزها بود».

یمن هدف بعدی

سیمز و کربی از اظهار نظر درباره حملات بعدی خودداری کردند و گفتند که حملات بامداد شنبه آخرین پاسخ آمریکا به ایران نیست و ایران باید منتظر حملات بیشتر باشد. روزنامه «پولیتیکو» از قول برخی مقامات آمریکا گزارش داد که یمن هدف بعدی حملات هوایی آمریکا خواهد بود.بایدن در پاسخ به حمله ۲۸ ژانویه به پایگاه «برج ۲۲» در اردن دستور این حملات هوایی را داد. رئیس جمهور آمریکا شامگاه جمعه در بیانیه ای گفت «حملات تلافی جویانه امروز آغاز شد و در زمان و مکانی که انتخاب می کنیم ادامه خواهد یافت. آمریکا دنبال جنگ در خاورمیانه یا هیچ نقطه دیگری در دنیا نیست. اما به کسانی که می خواهند به ما آسیب بزنند می گوییم: اگر آمریکایی ها را اذیت کنی جواب می دهیم».لوید آستین وزیر دفاع آمریکا در بیانیه جداگانه گفت حملات بامداد شنبه «تازه اول کار است». او افزود «پرزیدنت بایدن دستور داد اقدامات بیشتری علیه سپاه و گروه های شبه نظامیان وابسته به سپاه در پاسخ به حملاتشان به نیروهای آمریکایی و ائتلاف انجام شود. تمام اقدامات لازم برای دفاع از آمریکا و نیروها و منافعمان را انجام خواهیم داد».گرچه مقامات آمریکا مرتب می گویند که نمی خواهند جنگ در منطقه گسترش پیدا کند اما به هر حال حملات هوایی اخیر آمریکا در حقیقت ورود تمام عیار و فزاینده و مستقیم به دل بحران در خاورمیانه است. وزارت خارجه آمریکا بامداد شنبه از بیم از افزایش تنش اعلام کرد که آنتونی بلینکن وزیر خارجه از روز یکشنبه پنجمین سفر خود را به منطقه آغاز می کند و راهی اسرائیل و کرانه باختری و قطر و مصر و سعودی خواهد شد.

هواپیمای آمریکایی در پایگاه نیروی هوایی دوور در جریان مراسم انتقال پیکر سه نفر از سربازان آمریکایی کشته شده در حمله پهپادی به پایگاه برج ۲۲ در اردن (د پ آ)

جمهوری خواهان انتقاد کردند

جمهوری خواهان از حملات اخیر در سوریه و عراق «استقبال» کردند اما با این حال بسیاری از چهره های سرشناس و ارشد جمهوری خواه در سنا و مجلس نمایندگان گفتند که این حملات «کافی نیست». راجر ویکر سناتور جمهوری خواه و مایکل مک کال نماینده جمهوری خواه ضمن استقبال از این حملات هوایی گفتند که «حملات خیلی اندک و خیلی دیر بودند». ویکر عضو کمیته نیروهای مسلح سنا در بیانیه ای گفت «زمان آن رسیده که عالی ترین فرمانده نظامی ما خط مشی دیگری در پیش بگیرد و حامیان واقعی تروریسم در منطقه را مورد هدف قرار دهد». مک کال رئیس کمیته امور خارجی مجلس نمایندگان در بیانیه ای گفت «دولت بایدن باید با ضربات کاری و تلافی جویانه ادامه دار و آغاز تحریم های نفتی و غیره منبع حمایت از تروریسم را ریشه کن کند». دب فیشر سناتور جمهوری خواه گفت «به احتمال زیاد این حملات که مدت ها پیش علنی شده بود اهداف مد نظر برای متوقف کردن محور ایران را برآورده نکرده است. باید حملات بعدی پرزیدنت بایدن به مراتب کوبنده تر باشد». جونی ارنست سناتور جمهوری خواه گفت «بالاخره. ایران باید فهمد که جان آمریکایی ها چه بهایی دارد». پیت ریکتز سناتور معتقد است «پرزیدنت بایدن برای بازیابی توان بازدارندگی موثر باید ایران را بزند و ضرباتی در خاک ایران انجام دهد که برای آنها دردناک باشد. واکنش های ضعیف و بی رمق و پیغام دادن مشکل را حل نمی کند. ما نیازی به دلجویی نداریم بلکه به رهبر نیاز داریم».اما دموکرات ها از حملات اخیر تعریف و تمجید کردند. جک رید رئیس کمیته نیروهای مسلح سنا در بیانیه ای گفت «این یک واکنش قدرتمند و مناسب بود. ۸۵ مرکزی که مورد حمله قرار گرفتند به مراتب بیشتر از نقاطی هستند که در دولت سابق مورد هدف قرار گرفتند».منظور او از دولت سابق دولت دونالد ترامپ است. او افزود «به گروه های نیابتی ایران در سوریه و عراق ضرب شست نشان دادیم و شبه نظامیان ایران در همه مناطق خاورمیانه باید بفهمند که آنها هم مورد بازخواست قرار خواهند گرفت». آستین اسکات نماینده دموکرات و عضو کمیته نیروهای مسلح مجلس نمایندگان گفت «شجاعت و مهارت فرماندهی مرکزی آمریکا مایه تقدیر و ستایش است. آنها در چندین حمله هوایی سپاه پاسداران و شبه نظامیان سپاه را مورد هدف قرار دادند».



السودانی و المالکی... جنگ سرد و بیشتر از آن

محمد شیاع السودانی نخست‌وزیر عراق (AFP)
محمد شیاع السودانی نخست‌وزیر عراق (AFP)
TT

السودانی و المالکی... جنگ سرد و بیشتر از آن

محمد شیاع السودانی نخست‌وزیر عراق (AFP)
محمد شیاع السودانی نخست‌وزیر عراق (AFP)

جنگ سرد بین نوری المالکی و محمد شیاع السودانی در حال وقوع است. این دو به سرعت وارد فاز انتخابات بعدی می شوند. همانطور که سیاستمداران در «حزب الدعوه اسلامی» و «چارچوب هماهنگی» پیش بینی می‌کنند، در آنجا، درگیری با تلفات و آشکار خواهد بود. مگر اینکه معامله ای بین آنها اتفاق بیفتد.

سال آینده، عراقی ها قرار است نمایندگان خود را در پارلمان انتخاب کنند، اما نوری المالکی، نخست‌وزیر اسبق، تلاش می‌کند تا این کار زودتر انجام شود. در هر دو مورد، بازیگران درباره قانون جدید انتخاباتی که با متغیرها سازگار است مذاکره خواهند کرد و تلاش السودانی برای رقابت با بزرگان برجسته‌ترین متغیر در بازی است.

اگرچه بسیاری در امکان برگزاری انتخابات پیش از موعد تردید دارند، اما تکان‌دادن آن ممکن است کارت فشاری بر السودانی در شرایط جنگ نرم باشد، زیرا آنچه مهم‌تر از تاریخ انتخابات است، قانون جدید آن است.

المالکی سیاستمداری است که بیشترین اشتیاق به تهیه پیش‌نویس قانون دارد. نزدیکان او و افرادی که برای او در نوشتن فرمول‌بندی‌ها و پیشنهادها کار می‌کردند می‌گویند که این مرد بیشتر از آن‌که در فکر فرصت‌های شخصی‌اش در پارلمان آینده باشد، به فکر «تله انداختن» برای السودانی است که آرزوی یک دوره دوم را دارند.

المالکی، «پدر بنیان‌گذار»

المالکی خود را سازنده پادشاهان بدون تاج‌وتخت می‌داند. پادشاهان برای او کار می‌کنند و به پروژه‌ای خدمت می‌کنند که در سال ۲۰۰۶ آغاز شد، روزی که شرایط و سرنوشت او را به ریاست دولت رساند. در آن زمان او به‌عنوان یک جایگزین ناشناخته برای ابراهیم الجعفری که معادله ایران و آمریکا در عراق او را پس زد، بر سر کار آمد.

حامیان «چارچوب هماهنگی» تصویر المالکی را در جریان تظاهراتی در نزدیکی منطقه سبز در بغداد در ۱۲ اوت بالا می‌برند (EPA)

افرادی که در دو دهه گذشته با او کار کرده و مخالف او بوده‌اند، می‌گویند: «المالکی بیش از دیگران در هنرهای سیاسی آموخته است». مانور دادن و حرکت آرام بین قطب‌ها، برجسته‌ترین چیزی است که او در آن مهارت دارد، علاوه بر «سوگیری فرقه‌ای و سوء ظن شدید» او، که همه «شیعیان جاه طلب و ترسو» را به سوی خود جذب می کند.

المالکی حتی پس از خروج از دولت، پدرخوانده پروژه سیاسی شیعیان باقی ماند. از این نظر، به قول یکی از رهبران سابق حزب الدعوه، او «پدر مؤسس است و بقیه پسران و نوه‌ها هستند».

المالکی خود را «ناجی شیعیان عراق معاصر» معرفی کرد. آخرین باری که آنها گرد هم آمدند، زمانی بود که رهبر جنبش صدر، مقتدی صدر، پس از تلاش برای متحدشدن با سنی‌ها و کردها (۲۰۲۰) اقدام به کودتا علیه آنها کرد و آنها را از دولت اخراج کرد. بسیاری بر این باورند که نقش المالکی در «چارچوب هماهنگی» از زمان تشکیل دولت محمد شیاع السودانی، وجهه او را به‌عنوان حامی دولت عمیق شیعی تقویت کرده است. در ذهن المالکی، او تنها عمق آن است.

نخست‌وزیر اسبق از متحدانش انتظار دارد که از موقعیت تاریخی او و محدودیت‌های رهبری او فراتر نروند، اما چه اتفاقی می‌افتد که افرادی که المالکی آنها را رو کرده است، علیه اش شورش و پروژه سیاسی خود را ایجاد کنند؟ اگر السودانی تصمیم بگیرد برای دور دوم نامزد شود، چه؟

«پسر گمراه»

السودانی زمانی که نیروهای آمریکایی عراق را اشغال و رژیم صدام حسین را سرنگون کردند، یک مهندس کشاورزی بود که برای دولت در استان میسان (جنوب) کار می‌کرد. ازآنجاکه او یک کارمند عالی‌رتبه و فرزند یک خانواده شیعی مخالف است، به‌عنوان هماهنگ‌کننده بین اداره شهر و حاکم آمریکایی در بغداد برای انجام امور تجاری منصوب شد.

در سال‌های بعد، السودانی به مناصب دولتی بالاتر ارتقا یافت. واضح بود که این مرد در زندگی در میان نهادهای دولتی مهارت داشت و می‌توانست در برابر فراز و نشیب‌های آن‌ها مقاومت کند. سیاستمداران وفادار به وی، او را یک «رهبری» باتجربه توصیف می‌کنند.

به نظر می‌رسد المالکی احساس می‌کرد که السودانی «نفر مناسب وی» است. در دولت‌های بعدی به یک ستون ثابت تبدیل شد. وزیر حقوق بشر، تجارت، کار و صنعت در ۳ دولت. این مرد از رده دوم یا پایین‌تر بود، اما در طول سال‌ها در نمای عمومی پروژه شیعه جاافتاده بود.

در سال ۲۰۱۹، صدها هزار جوان شیعه علیه دولت تظاهرات کردند. السودانی از کشتی حزب الدعوه پرید و سوار قایق کوچکی شد. او حزب نهضت الفراتین را تأسیس کرد و می خواست وارد باشگاه بزرگان شیعی شود. دو سال بعد در یک معامله دشوار به‌عنوان نخست‌وزیر انتخاب شد.

در اکتبر ۲۰۲۲، السودانی با کاغذی در دست وارد خانه هادی العامری شد که در آن تعهداتی را که از حامیان دولت در «چارچوب هماهنگی» درخواست کرده بود، یادداشت کرد. المالکی و قیس الخزعلی، رهبر جنبش عصائب اهل الحق، در ازای آن، تعهداتی را تهیه کرده بودند که «السودانی تا زمانی که او در سمت خود باقی بماند، آن را اجرا خواهد کرد».

محتوای یادداشتی که به السودانی تحویل داده شد منعکس‌کننده «ذهن المالکی» بود که بعداً در سخنرانی «چارچوب‌سازان» منتشر شد مبنی بر این که «به یک مهندس کشاورزی وظایف نخست‌وزیری واگذار شد».

السودانی می خواستند بیشتر از اینها و بزرگ‌تر شوند. او کار خود را در دولت بی‌سروصدا آغاز کرد، زیرا اولین روزهای این دوره به حذف میراث سلفش مصطفی الکاظمی اختصاص داشت. حداقل «دستورالعمل‌هایی» که از «چارچوب» می‌آید، بر آن تأکید داشت.

جاه‌طلبی‌های السودانی

بعدها، السودانی نگاهی جدی به جاه‌طلبی‌های خود نشان داد. او پس از تأمین بودجه سه‌جانبه با سقف مالی بی‌سابقه، خود و تعدادی از وزرایش را به‌گونه‌ای معرفی کرد که می‌خواهد بر خدمات و توسعه تمرکز کند.

در مورد «چارچوب هماهنگی»، هیچ خطر سیاسی از سوی دولتی که خدمات ارائه می‌کند، وجود ندارد، بلکه آن‌طور که سیاستمداران شیعه می‌گویند، «این هیچ معنایی در ایجاد وزنه‌های سیاسی ندارد». آنها این را به‌عنوان «خدمات عکسی برای منافع خود» می‌دانستند، درحالی‌که «چشم باز»ی بر روی جاه‌طلبی‌های السودانی داشتند.

«السودانی منفجر شد.» سیاستمداران می‌گویند که پس از دو سال حکومت، او اکنون حدود ۵۰ نماینده را کنترل می‌کند که «عملاً» از «چارچوب هماهنگی» جدا شده‌اند و اشاره ضمنی می‌کند که «هر نماینده سابقی یک شریک بالقوه» در بلوک جدید السودانی در پارلمان بعدی است.

ضربه دردناک به چارچوب و المالکی - همان‌طور که السودانی امیدوار است - اتحاد او با سه فرماندار قدرتمند اسعد العیدانی در بصره، محمد المیاحی در کوت و نصیف الخطابی در کربلا بوده است. همه آنها شورشیان علیه «چارچوب هماهنگی» هستند.

«الشرق الاوسط» با رهبران شیعی که مشغول ارزیابی وزن عددی بازیگران بودند صحبت کرد. آنها وزن السودانی را حدود ۶۰ نماینده عنوان کردند و برخی دیگر به بیش از این عدد خوش‌بین هستند.

«واریزی در حساب» المالکی

المالکی راه السودانی را مسدود خواهد کرد. در مارس گذشته، او برای توضیح سرنوشت السودانی مثالی از خود آورد. او در یک مصاحبه تلویزیونی گفت: «من در انتخابات ۲۰۱۴ میلادی ۱۰۳ کرسی به دست آوردم، چون اجماع سیاسی اتفاق نیفتاد، پس اگر کسی اکنون ۶۰ کرسی بگیرد، چه معنایی دارد؟ اعداد به‌تنهایی کافی نیستند».

با بازگشت به آن تاریخ، المالکی پیش‌ازاین برنده بود و چون نتوانست اجماع شیعیان و کردها را به دست آورد، مجبور شد حیدر العبادی را به‌عنوان جانشین از صفوف الدعوه رو کند. از «ردیف دوم»، با چهره‌ای نرم، درست مثل السودانی الان. با این تفاوت که العبادی با وجود تحمل سختی‌های جنگ با داعش و بودجه تقریباً خالی، به صفوف چارچوب بازگشت و به جز موارد نادر، بیش از آن ریسک نکرد.

چرا المالکی اصرار دارد که پیچ‌ها را بر نخست‌وزیر فعلی سفت کند؟ رهبر ائتلاف «دولت قانون» معتقد است که «قابل‌قبول نیست شخصی که متعلق به شماست از حساب شرکتی که شما مالک آن هستید پول برداشت کند». به همین سادگی، یک سیاستمدار آگاه این استعاره را برای توضیح نحوه تفکر المالکی در حال حاضر ارائه می‌دهد.

عکسی از ویدئویی که نشان می‌دهد مردم عصبانی عکس المالکی را از یکی از مقرهای حزب الدعوه در جنوب عراق پایین می‌آورند

المالکی معتقد است که السودانی با استفاده از ابزار دولت عمیق، دست خود را به‌سوی مخاطبان شخصی خود دراز می‌کند و ائتلاف‌های جدیدی خارج از معادله، خارج از مهم‌ترین اتحاد عراق ایجاد می‌کند و سرمایه سیاسی او را «اختلاس» می‌کند.

وقتی المالکی این تغییرات را مشاهده می‌کند، به یاد می‌آورد که «السودانی را او ساخت و اوست که باید او را به رژیم بازگرداند». در واقع او به آن اعتقاد دارد.

بااین‌حال، المالکی نمی‌تواند در حال حاضر وارد یک نبرد آشکار با السودانی شود. در بند سنت‌های جنبش راست شیعی در عراق و ضرورت‌های رشد و شکوفایی آن قرار گرفته است و نخست‌وزیر دیگر همان کسی نیست که با برگ یادداشت «حقوق و تکلیف» وارد خانه العامری شده است. این به مرکزی برای اجماع ایران و آمریکا تبدیل شده است و این بهترین نقشی است که یک نخست‌وزیر باید در عراق ایفا کند. آیا المالکی در دوره اول نخست‌وزیری‌اش این‌طور نبود؟

کاری که المالکی اکنون می‌تواند برای به دام انداختن رفیق سابق خود؛ السودانی انجام دهد - در درازمدت - پیش‌نویس قانون جدید انتخابات است که نخست‌وزیر را از هر گونه اختیار، صلاحیت و توانایی برای استفاده از منابع قدرت در انتخابات سلب می‌کند.

این چیزی است که او می‌گوید و چیزی که او می‌خواهد این است که فرصتی را که مثلاً المالکی در سال ۲۰۱۰ از آن برخوردار بود، از السودانی بگیرد.

منابع می‌گویند که کارشناسان انتخابات دو ماه است که با المالکی برای تهیه پیش‌نویس قانون جدید انتخابات همکاری می‌کنند. به‌ویژه پس از حضور بازیگران اهل‌سنت و کرد، اکنون به مرحله پیشرفته‌ای رسیده است.

اما آنچه قابل‌توجه است این است که المالکی آماده است قانونی پیش‌نویس کند که هیچ شانسی برای برنده‌شدنش ایجاد نکند، بلکه شکست السودانی را تداوم بخشد.

در کوتاه‌مدت، المالکی همچنین در تلاش است تا متحدان السودانی را شکار کرده و آنها را به دام بیندازد. تصمیم‌گیرندگان در چارچوب هماهنگی می‌گویند زمانی که السودانی به انتخابات بعدی برسد، اگر یکی از سه فرماندار قدرتمند را حفظ کند، خوش‌شانس خواهد بود.

یک سیاستمدار عراقی می‌گوید: «المالکی آنها را سرنگون خواهد کرد».

السودانی گزینه آسانی نیست

نخست‌وزیر می‌داند که شیعیان در انتخابات آتی با پویایی جدیدی مواجه خواهند شد که در آن فرمول «چارچوب هماهنگی» ممکن است به انشعاب یا انتقال به مراکز ثقل جدید ختم شود. بخشی از برنامه السودانی قرارگرفتن در رأس یکی از آنهاست.

السودانی می‌تواند قانون جدید انتخابات را مسدود کرده و تلاش‌های حزب الدعوه را خنثی کند. نزدیکان او می‌گویند: «نخست‌وزیر با سنی‌ها و کردها گفت‌وگوهای دشواری خواهد داشت». حل‌وفصل‌های زیادی وجود دارد که ممکن است آنها را متقاعد کند که آشپزخانه المالکی را ترک کنند.

اگرچه حفظ متحدان در عراق تضمین نشده است، اما السودانی برای حفظ آنها تلاش خواهد کرد، درحالی‌که برای جلب نامزدهای سخت‌گیر شیعه، به‌ویژه محافظه‌کاران و ارتش تلاش می‌کند.

یکی از رهبران شیعه که معتقد است السودانی این‌طور نیست، می‌گوید: «السودانی از المالکی یاد می‌گیرد» و بخشی از آشفتگی در چارچوب هماهنگی «تکبر بنیان‌گذاران و دلخوری آنها از جسارت تازه‌کاران است». یکی از رهبران شیعه که معتقد است السودانی تنها شورشی نیست و می‌گوید: الخزعلی نیز در تلاش برای عبور از المالکی همین مسیر را هموار می‌کند.

او می‌گوید درحالی‌که با فضای جنگ سرد با المالکی آشناست و به نفع السودانی متمایل است، السودانی خود را «شریکی قابل‌اعتماد برای بازیگران اصلی منطقه از جمله ایران» معرفی می‌کند.

السودانی «در مسیر مشارکت‌های امیدوارکننده مرتبط با توافقات آتش‌بس و شکل جدیدی برای خاورمیانه ایستاده است که اساس آن حفظ حداقل سطح ثبات در عراق است».

«چوبه‌های دار» انتخابات

در آخرین سال عمر دولت، جنگ نرم به شکل داغ‌تری تغییر خواهد کرد. بسیاری تردید دارند که ناآرامی‌های اخیر در عراق به دلیل «مسائل فساد و دخالت کارکنان دولت در پرونده‌های مشکوک» صرفاً یک آماده‌سازی برای آنچه اتفاق خواهد افتاد باشد.

المالکی و السودانی درگیری‌های محدودی را تجربه کرده‌اند. السودانی در راندهای محدود عالی بود، اما رهبر «دولت قانون» از او امتیاز کسب کرد.

یک سیاستمدار کُرد مثالی از این موضوع می‌آورد: «در ماه‌های گذشته، السودانی با حمایت از تفاهم با برندگان در انتخابات محلی تلاش کرد تا در دولت‌های محلی در دیالی و کرکوک نفوذ کند، اما المالکی باتجربه، در راند اول مقام استانداری را به دست آورد و در راند دوم اجماع السودانی را به هم زد».

یک سیاستمدار سنی که در مذاکرات محرمانه برای اصلاح قانون انتخابات شرکت می‌کند، می‌گوید: «از این به بعد، برپایی چوبه‌های دار انتخاباتی آغاز می‌شود» و پیش‌بینی می‌کند نقشه جدیدی برای شیعیان طراحی شود که نیروهای سنی و کرد را تحت‌تأثیر قرار دهد.

بااین‌حال، آنچه سیاستمداران شیعه در مورد جنگ نرم السودانی و المالکی به بیرون درز کردند و تلاش‌هایی که در شرف رسیدن به مرحله «شکستن استخوان‌ها» است، نگرانی جنبش راست‌گرای شیعه را در مورد آینده خود پس از دو سال فخرفروشی و نفوذ آشکار می‌کند.

المالکی بدش نمی‌آید که یک بلوک کوچک به رهبری السودانی در پارلمان آینده وجود داشته باشد.

یکی از رهبران چارچوب می‌گوید: مدل عمار الحکیم، هادی العامری و دیگران که حول ده کرسی می‌چرخند، اشکالی ندارد، زیرا نبرد اکنون به «بازی اعداد» مربوط می‌شود و همه چیز در اطراف تعریف و اندازه آنها برای جلوگیری از نقشه «غافلگیری» می‌چرخد.

«قدرت اعداد غالب است»، زیرا اعتقاد رایج شیعیان بیان می‌کند که عوامل کلاسیک تأثیرگذاری در صحنه انتخابات مانند مرجعیت دینی و آمریکایی‌ها از بین رفته است، «ایران نیز ترجیح می‌دهد در آخرین لحظه، پس از صبر و احتیاط شدید در انتخابات مداخله کند».

اما رهبران شیعه پایان این جنگ سرد را چگونه تصور می‌کنند؟ بسیاری از مردم در مورد سه گزینه صحبت می‌کنند: یا السودانی مقاومت می‌کنند یا با المالکی زیر نظر شخص ثالث معامله می‌کند یا یکی از آنها با تحمل ضربات شدید سیاسی از گردونه خارج می‌شود.