زنان سودان در روز جهانی زن همچنان وضع انسانی بسیار سختی دارند. جنگی که حدود یک سال پیش بین ارتش سودان و «نیروهای پشتیبانی سریع» آغاز شد زنان را در معرض انواع اذیت و آزار قرار داده و زندگی برای میلیون ها زن سودانی مثل جهنم شده است. بسیاری مورد مزاحمت جنسی و تجاوز و کوچ اجباری قرار گرفتند و مجبور شدند با پای پیاده مسیرهای طولانی راه بروند تا به اردوگاه هایی که در کشورهای همسایه احداث شده پناه ببرند. عده ای از زنان سودانی نیز چندین ماه در گذرگاه های مرزی معطل می شوند تا بتوانند ویزا بگیرند.
صدها روایت انسانی از زنان سودان با تجربه های دردناک وجود دارد که آینه تمام نمای شرایط تلخ در پایتخت، خارطوم و ایالت الجزیره و دارفور و کردوفان است.
رحاب المبارک از اعضای گروه «اورژانس حقوقی» درباره اینکه زنان در خارطوم از دست این جنگ چه می کشند گفت «زنان بهای گزافی در این جنگ دارند می دهند. به کار اجباری روی آوردند و در خانه ها کارگری می کنند و در معرض بدترین اشکال خشونت جنسی مثل تجاوز وحشیانه هستند. آنها گزینه ای ندارند و برای زنده ماندن و نجات در مناطق درگیری مسلحانه می جنگند».
از سوی دیگر، ام محمد در یک نهاد مدنی در دوره جنگ در خارطوم کار می کند و دامنه بمباران به محل سکونتش رسیده است. او می گوید «بعد از جنگ مجبور شدیم خانه ها و زندگی مان را رها کنم. خاطراتمان و دار و ندارمان را آنجا گذاشتیم و فرار کردیم. کوچ اجباری بود. از خارطوم خارج شدیم چرا که این شهر جهنم شده است. به چشم خودم دیدم که چطور شهر من خراب و ویران شد و بازارها آتش گرفتند. دیدن اجساد بی جان رها شده کنار جاده دردناک بود». او تعریف می کند «وقتی در مسیر بودیم و داشتیم از پایتخت فرار می کردیم به سمت ما تیراندازی کردند. دخترم پس از این حادثه دچار فشار روحی و روانی شد. خروج از شهر آسان نبود. وحشت زده بودیم. هر بار که از یک ایست نظامی رد می شدیم به سمت خودرو شلیک می کردند تا راننده بایستد».
هبه ختمی معلم و یکی از نجات یافتگان از جنگ خارطوم می گوید «از خارطوم فرار کردیم و به سمت شهر عبری زادگاه پدرم رفتم. آنجا در یک خاموشی عمیق فرو رفتم. چیزی از آنچه در خارطوم بر سرم گذشت یادم نمی آمد. جا افتادن در شهر غریب آسان نبود. رفته رفته امیدم به پایان این جنگ کمتر می شد و کارم را از دست دادم و مشکل مالی داشتم پس به این فکر کردم که از سودان خارج شوم».
ایمان فضل از اعضای سندیکای روزنامه نگاران سودانی داستان هایی دردناک از زندگی روزنامه نگاران زن را روایت می کند و می گوید «اکثر این زنان کارشان را از دست دادند و دیگر درآمد ندارند چون اکثر روزنامه ها تعطیل شدند. آنها مجبور شدند به اردوگاه های موقت پناه ببرند که شرایط انسانی بسیار پیچیده دارند. بسیاری از آن تصفیه فیزیکی شدند مثل سماهر عبد الشافع خبرنگار سودانی که در دارفور ترور شد و حلیمه ادریس خبرنگار دیگری است که حین پوشش خبری رویدادهای (بیمارستان ام درمان) کشته شد».
سازمان ملل هفته گذشته در چند گزارش جدید موارد بیشتری از کشتار و کوچ اجباری و تجاوز به زنان از جمله دختران زیر ۱۸ سال را ثبت کرده است. ناظران می گویند خشونت علیه زنان در جنگ کنونی مثل اقدامات خشونت بار علیه زنان در اوایل قرن بیستم است که بیش از ۲۰۰ هزار نفر کشته شدند و زنان به طور گروهی در روستای تبیت مورد تجاوز قرار گرفتند.
سازمان های ان جی او و حقوق بشری می گویند طرفین درگیری در سودان در بازداشت صدها زن با اتهاماتی مثل خبرچینی یا نژادشان نقش دارند.
«کانون وکلای دارفور» ماه فوریه گفت «حکومت انعام احمد خیری و سلمی حسن را به دلیل اینکه از قبیله المسیریه هستند را بازداشت کرد. این دو زن در شهر عطبره واقع در ۵۳۰ کیلومتری خارطوم دستگیر شدند». «نیروهای پشتیبانی سریع» از قبیله المسیریه هستند. پژوهش های فراوانی درباره حوزه آموزش در سودان پس از جنگ منتشر شده که بر تاثیر منفی جنگ بر بیش از ۱۱ میلیون دانش آموز تاکید می کند. پنجاه درصد دانش آموزان سودان دختر هستند و سرنوشت این دختران در دوران جنگ معلوم نیست که چه خواهد شد چرا که جنگ شرایط جدیدی برای ازدواج دختران کم سن و سال در بسیاری از اردوگاه های آوارگان رقم زده است.
وضعیت پیچیده زنان سودان در یک سال جنگ
روایت انسانی زنان سودانی با تجربه های ناگوار؛ آینه تمام نمای شرایط تلخ
وضعیت پیچیده زنان سودان در یک سال جنگ
لم تشترك بعد
انشئ حساباً خاصاً بك لتحصل على أخبار مخصصة لك ولتتمتع بخاصية حفظ المقالات وتتلقى نشراتنا البريدية المتنوعة