نگرانی در لبنان از افزایش موارد جرم و جنایت سوری ها

سوری ها یک سوم زندانیان در لبنان 


حضور آوارگان سوری در لبنان بحث برانگیز شده است (آسوشیتد پرس)
حضور آوارگان سوری در لبنان بحث برانگیز شده است (آسوشیتد پرس)
TT

نگرانی در لبنان از افزایش موارد جرم و جنایت سوری ها


حضور آوارگان سوری در لبنان بحث برانگیز شده است (آسوشیتد پرس)
حضور آوارگان سوری در لبنان بحث برانگیز شده است (آسوشیتد پرس)

نرخ جرم و جنایت آوارگان سوری در لبنان در چند هفته گذشته افزایش یافت که به خصوص بالا رفتن آمار جرایم قتل باعث نگرانی گسترده و دلیل مستقیم فراخوان های گوناگون برای بازگرداندن آوارگان سوری به سوریه یا کشورهای دیگر شده است.
کمیسیون اروپا نیز به تازگی گفته به لبنان یک میلیارد یورو کمک مالی ارایه می کند که البته گروهی از منتقدان می گویند این اقدام «رشوه دادن» برای نگه داشتن آوارگان سوریه در لبنان است.

اخیرا برخی از آوارگان سوری در چند فقره جرم خطرناک دست داشتند که همین باعث افزایش خشم لبنانی ها شده است. ۶ نفر از اتباع سوریه پاسکال سلیمان هماهنگ کننده حزب نیروهای لبنانی را در شهر جبیل ربوده و کشته و جسد او را در خاک سوریه رها کردند.
چند روز پیش هم خلف برغش تبعه سوریه ای زینب معتوق کارمند یکی از هتل های بیروت را به قتل رساند که انگیزه این اقدام هنوز مشخص نشده است. خلف برغش پس از قتل زینب به سوریه فرار کرد. اواخر هفته گذشته بود که دو نفر سوری یک پسر بچه لبنانی را در محله فرن الشباک با ضربات چاقو به قصد کشت زدند که البته این کودک زنده ماند.

دولت مسئول است
دلایل زیادی برای خلافکار شدن سوری های مقیم لبنان خواه آوارگان یا افرادی که اقامت قانونی دارند وجود دارد مثل بحران اقتصادی و اجتماعی و ناکارآمدی حکومت برای اجرای قانون.

سرتیپ خالد حماده پژوهشگر مسائل امنیتی می گوید «مساله اصلی این است که دولت از ابتدا بحران آوارگان سوری را جدی نگرفت و مقررات و قوانین امنیتی برای آوارگان وضع نکرد».

او در ادامه گفتگو با «الشرق الاوسط» معتقد است «دولت در لبنان در مورد آوارگان سوریه سیاست های معینی مثل ترکیه و اردن و مصر و غیره وضع نکرد. بنابراین دولت لبنان مقصر اصلی است که کار به اینجا کشیده و جرم و جنایت تا این اندازه گسترش پیدا کرده است». این کارشناس لبنانی گفت «نگرانی درباره اینکه برخی طرف ها از مساله آوارگان به عنوان اهرم فشار سیاسی استفاده کنند افزایش یافته است».

امکانات ندارند
سازمان های امنیتی لبنان می گویند که قابلیت هایشان ضعیف است و امکان اجرای قانون و پیشگیری از جرم و جنایت وجود ندارد. یک منبع وزارت کشور گفت «جرم و جنایت در حال گسترش است و دلیل آن نه کوتاهی عمدی بلکه کاهش امکانات و توان دستگاه های امنیتی پس از شرایط اقتصادی ناگوار است».

این منبع در ادامه گفتگو با «الشرق الاوسط» تاکید کرد «مساله اصلی ما کاهش تعداد کارکنان و ماموران سازمان های امنیتی به خصوص نیروهای امنیت داخلی است چون سازمان امنیت داخلی وظیفه برقراری امنیت و اجرای قوانین در کشور را بر عهده دارند».

او خاطر نشان کرد «با عقل جور در نمی آید که از سال ۲۰۱۷ تا اینک هیچ مصاحبه یا اقدامی برای گزینش و استخدام ماموران جدید انجام نشده چون دولت گفته استخدام نکنید بودجه نداریم و به دلیل همین نبود بودجه و بحران پولی و کاهش حداکثری حقوق ها صدها نفر را بازنشسته و صدها تن دیگر را برکنار کردند».

او اضافه کرد «وزارت امنیت و اطلاعات کوشید تا از شهرداری ها به خصوص در بیروت برای پر کردن خلا ناشی از نبود مامور کمک بگیرد اما این رویکرد چندان نتیجه بخش نبود».



جشن مشترک فلسطینیان «الیرموک» و سوری‌ها پس از «سرنگونی دیکتاتوری»

بازگشت امنیت و آرامش به محله تضامن و اردوگاه یرموک پس از سقوط نظام (فرانس پرس)
بازگشت امنیت و آرامش به محله تضامن و اردوگاه یرموک پس از سقوط نظام (فرانس پرس)
TT

جشن مشترک فلسطینیان «الیرموک» و سوری‌ها پس از «سرنگونی دیکتاتوری»

بازگشت امنیت و آرامش به محله تضامن و اردوگاه یرموک پس از سقوط نظام (فرانس پرس)
بازگشت امنیت و آرامش به محله تضامن و اردوگاه یرموک پس از سقوط نظام (فرانس پرس)

پناهندگان فلسطینی که در شادی سوری‌ها از سقوط «دیکتاتوری» شریک بودند، امیدی نداشتند که اردوگاه «یرموک» در نزدیکی دمشق بار دیگر به نماد «حق بازگشت» و «پایتخت آوارگان فلسطینی» تبدیل شود. نظام برکنار شده بشار اسد این نماد را محو کرده بود. اما پیروزی انقلاب سوریه و سرنگونی او، این نماد و ویژگی را به اردوگاه بازگرداند.

در حالی که اشک شادی بازگشت آوارگان با جشن پیروزی در «محله تضامن» در داخل اردوگاه آمیخته بود، در شمال این منطقه، هواداران نظام برکنار شده به خیابان‌ها آمدند و بازگشت زندگی عادی به این منطقه را جشن گرفتند. آن‌ها احساس اطمینان کردند؛ چراکه گروه‌های مسلح مخالف تلاش کردند آسیبی به آن‌ها نرسانند.

آرامش و تبریک

در روز پنجم سقوط حکومت اسد، روزنامه «الشرق الأوسط» از بیشتر مناطق اردوگاه که در هفت کیلومتری جنوب دمشق قرار دارد، بازدید کرد.

ایست بازرسی برکه در ورودی محله تضامن و دف الشوک که به «ایست وحشت» معروف بود (الشرق الأوسط)

در ورودی شمالی اردوگاه، تغییر به‌وضوح دیده می‌شود. نخستین چیزی که توجه را جلب می‌کند، نوشته «مخیم الیرموک» (اردوگاه یرموک) روی قوس سیمانی ابتدای خیابان یرموک است. پیش از این فقط «خیابان یرموک» نوشته شده بود. این عبارت بین پرچم انقلاب سوریه و فلسطین نوشته شده است.

حواجز خوف (ایست‌های بازرسی وحشت) که توسط نظام در ورودی خیابان‌های اصلی یرموک، فلسطین و خیابان ۳۰ ایجاد شده بود، از بین رفته‌اند. نیروها، تصاویر و پرچم‌های نظام هم ناپدید شده‌اند و تردد عابران و خودروها افزایش یافته است.

خیابان الجلاء در شمال محله تضامن و بازگشت زندگی عادی (الشرق الأوسط)

در طول این بازدید، مشخص شد که گروه‌های فلسطینی هم‌پیمان با نظام اسد که علیه مردم سوریه جنگیدند، دفاتر خود را بسته و ناپدید شده‌اند. منابع محلی به «الشرق الأوسط» گفتند که این گروه‌ها از شب سقوط نظام فرار کرده‌اند.

این منابع تاکید کردند که وضعیت کنونی «خیلی بهتر» از دوران «حکومت دیکتاتور» است. آن‌ها از حکومت جدید خواستند خدمات اساسی اردوگاه را سریعاً بازسازی کند و آن را دوباره به منطقه‌ای پررونق تبدیل کند.

خیابان نسرین در شمال محله تضامن و بازگشت زندگی عادی (الشرق الأوسط)

با توجه به حضور محدود نیروهای مسلح مخالف در خیابان‌های اردوگاه، منابع محلی می‌گویند اولویت کنونی «برقراری امنیت و آرامش در اردوگاه برای جلوگیری از هرگونه سوءاستفاده» است.

ابتکارات مردمی

در حالی که در خیابان فلسطین تردد عابران و خودروها زیاد بود، جشن سقوط نظام اسد ادامه داشت. این جشن با روش‌های مختلفی از جمله تبریک به خانواده‌های بازگشته برگزار می‌شد.

در خیابان فلسطین، جوانانی سوار بر موتورسیکلت با پرچم انقلاب دیده می‌شدند. همزمان خودروهای وابسته به گروه‌های مخالف در خیابان گشت می‌زدند و مبارزان از پنجره خودروها علامت پیروزی نشان می‌دادند.

فرمانده‌ای از مخالفان در مقابل خانه‌اش در محله تضامن نشسته و پرچم انقلاب بر بالکن برافراشته شده است (الشرق الأوسط)

در انتهای خیابان فلسطین، گروهی از مردم محلی به‌طور خودجوش در حال برداشتن موانع خاکی از ورودی کوچه‌ها بودند. یکی از آن‌ها به «الشرق الأوسط» گفت: «ما کوچه‌های اردوگاه را باز می‌کنیم. از دولت جدید می‌خواهیم ماشین‌هایش را وارد کند. اوضاع خیلی بهتر شده و ما دست یاری به سوی آن‌ها دراز می‌کنیم.»

حملات سیستماتیک

مهند شحاده، دبیرکل اتحادیه کارگران فلسطین در سوریه، به «الشرق الأوسط» گفت: اردوگاه‌های فلسطینی از جمله «یرموک» در حملات هوایی نظام اسد و متحدانش در سال ۲۰۱۸ به‌طور سیستماتیک تخریب شد. این حملات در جریان عملیات نظامی ده روزه انجام شد که به سیطره نظام بر اردوگاه منجر شد.

او توضیح داد که پس از این حمله، نظام چندین تصمیم برای بازگشت مردم به خانه‌هایشان صادر کرد، اما به دلیل موانع امنیتی و نبود خدمات اساسی، تعداد کمی از مردم بازگشتند.

پرچم انقلاب بر بام خانه‌ای در محله تضامن اردوگاه یرموک (الشرق الأوسط)

شحاده افزود: نظام اسد که همیشه ادعای حمایت از فلسطینی‌ها را داشت، پس از سیطره، عنوان «اردوگاه» را حذف کرد و آن را به «منطقه» تبدیل کرد. این اقدام به معنای از بین بردن نماد «حق بازگشت» و «پایتخت آوارگان فلسطینی» بود.

بازگشت نمادین

شحاده گفت: پس از سقوط نظام، با رهبران گروه‌های مخالف تماس گرفتیم و درخواست بازگشت هویت تاریخی اردوگاه را دادیم. این درخواست پذیرفته شد و در عمل اجرا شد.

او گفت از روز اول سقوط نظام، خانواده‌ها به خانه‌هایشان باز می‌گردند و تعداد آن‌ها روزانه ده‌ها خانواده برآورد می‌شود.

تاریخ اردوگاه

اردوگاه یرموک در سال ۱۹۵۷ تأسیس شد. با گسترش دمشق، بخشی از ترکیب جغرافیایی و جمعیتی آن شد. این اردوگاه بزرگ‌ترین تجمع فلسطینیان در سوریه، لبنان و اردن بود و نماد «حق بازگشت» و «پایتخت آوارگان فلسطینی» به شمار می‌رفت.

پیش از جنگ، این اردوگاه بیش از ۵۰۰ هزار نفر جمعیت داشت که ۱۶۰ هزار نفر از آن‌ها فلسطینی بودند. اکثر آن‌ها با گروه‌های مخالف همکاری کردند و هزاران نفر توسط نظام کشته، زندانی و آواره شدند.

شادی گسترده

در محله «تضامن»، شادی زیادی برای سقوط نظام وجود داشت. خبرنگار «الشرق الأوسط» شاهد بازگشت خانواده‌های زیادی به خانه‌هایشان بود. برخی از خانواده‌ها در حالی که از شادی گریه می‌کردند، سجده می‌کردند و زنان زغارید می‌کشیدند.

یکی از فرماندهان مخالفان که در محله حضور داشت، گفت: «ما ثابت کردیم که تروریست نیستیم. آن‌ها ما را شکنجه کردند، اما ما مانند آن‌ها رفتار نخواهیم کرد.»

در جنوب محله که در کنترل مخالفان بود، شادی‌ها گسترده‌تر بود و خانواده‌های بیشتری بازمی‌گشتند.