گوترش: جنگ غزه همچون زخم باز در منطقه است

دبیر کل سازمان ملل: امروز بهترین زمان برای اتحاد منطقه عربی است

آنتونیو گوترش دبیر کل سازمان ملل (فرانس پرس)
آنتونیو گوترش دبیر کل سازمان ملل (فرانس پرس)
TT

گوترش: جنگ غزه همچون زخم باز در منطقه است

آنتونیو گوترش دبیر کل سازمان ملل (فرانس پرس)
آنتونیو گوترش دبیر کل سازمان ملل (فرانس پرس)

آنتونیو گوترش دبیر کل سازمان ملل گفت امروز بهترین زمان برای اتحاد منطقه عربی است تا صدای خود را با قدرت و تاثیر بیشتری به گوش جهان برساند.

او پنجشنبه (۱۶ مه) در جلسه افتتاحیه سی و سومین اجلاس سران عرب در بحرین توضیح داد «منطقه عربی می تواند از قابلیت ها و امکانات عظیم خود استفاده و نقش پررنگ تری در رشد و توسعه جهان داشته باشد».

دبیر کل سازمان ملل که اهل لیسبون پرتغال است با اشاره به اینکه لیسبون زمانی بخشی از تمدن اندلس بود اضافه کرد قرطبه در آن زمان مرکز فرهنگ و تمدن در شبه جزیره ایبریا به شمار می رفت کما اینکه بغداد نیز مرکز فرهنگ و تمدن جهان بود و آثار آن از مرزهای چین تا سواحل اقیانوس اطلس در آن زمان گسترش یافت.

او خاطر نشان کرد «امروز جهان بار دیگر دستخوش تحول شده و منطقه عربی سرشار از امکانات عظیم است. شما منابع مالی و فرهنگ و منابع انسانی دارد اما اتحاد در دنیای کنونی تنها شرط موفقیت است. تجربه های تاریخی به کرات نشان داده که دو دستگی بستر ساز دخالت های خارجی و دامن زدن غیر عمدی به کشمکش ها و تنش های فرقه ای و تروریسم است».

آنتونیو گوترش خطاب به سران عرب گفت «مساله نیازمند غلبه بر موانع و پایان دادن به دو دستگی و بازی های خارجی است تا بتوان پیشرفت و آینده پر از صلح و رونق را برای مردم منطقه عربی و کشورهای دیگر به ارمغان آورد».

او در ادامه اضافه کرد «ما اینجا جمع شده ایم و قلب ها برای آنچه به سر فلسطینی ها در غزه می آید می شکند. جنگ غزه همچون زخم باز است که ممکن است به سایر کشورهای منطقه و به کل منطقه سرایت کند. این جنگ در مقیاس و وسعت گسترده کنونی ویرانگرترین منازعه برای غیر نظامیان و امدادگران و خبرنگاران و همکاران ما در سازمان ملل است که من به عنوان دبیر کل سازمان ملل دیدم».

گوترش بار دیگر با ابراز مخالفت با هر گونه حمله به رفح گفت «چنین حمله ای می تواند موج دیگری از درد و ناامیدی و فلاکت ایجاد کند آنهم در شرایطی که ما به موج گسترده کمک های نجات بخش نیاز داریم. وقت آن رسیده تا یک آتش بس فوری انسانی اعلام و راه کمک های بشردوستانه بدون موانع به همه مناطق غزه باز شود».



چگونه عراق از «تهدیدی وجودی خطرناک‌تر از داعش» نجات یافت؟

مشایخ عراقی در تظاهراتی در حمایت از ایران، سه‌شنبه در مسیر منتهی به منطقه سبز که سفارت عراق در بغداد در آن واقع شده است (AP)
مشایخ عراقی در تظاهراتی در حمایت از ایران، سه‌شنبه در مسیر منتهی به منطقه سبز که سفارت عراق در بغداد در آن واقع شده است (AP)
TT

چگونه عراق از «تهدیدی وجودی خطرناک‌تر از داعش» نجات یافت؟

مشایخ عراقی در تظاهراتی در حمایت از ایران، سه‌شنبه در مسیر منتهی به منطقه سبز که سفارت عراق در بغداد در آن واقع شده است (AP)
مشایخ عراقی در تظاهراتی در حمایت از ایران، سه‌شنبه در مسیر منتهی به منطقه سبز که سفارت عراق در بغداد در آن واقع شده است (AP)

منابع دیپلماتیک در بغداد به روزنامه «الشرق الاوسط» گفتند مقام‌های عراقی نگران کشیده شدن کشور به جنگ میان ایران و اسرائیل بودند و آن را «تهدیدی وجودی برای عراق» توصیف کردند که خطرناک‌تر از تهدید داعش بود؛ همان گروهی که زمانی یک‌سوم خاک کشور را اشغال کرده بود.

این منابع توضیح دادند:
«داعش یک پدیده بیگانه بود که در نهایت باید از بدن عراق به‌ویژه با توجه به حمایت منطقه‌ای و بین‌المللی از بغداد برای مقابله با آن طرد می‌شد. اما جنگ ایران و اسرائیل، وحدت عراق را تهدید می‌کرد.»

شرح تهدید وجودی از نگاه منابع دیپلماتیک:

همزمان با آغاز جنگ، بغداد پیام‌هایی از اسرائیل از طریق جمهوری آذربایجان و کانال‌های دیگر دریافت کرد. در این پیام‌ها آمده بود که اسرائیل در صورت حمله‌ای از خاک عراق، پاسخ‌هایی «سخت و دردناک» خواهد داد. اسرائیل مسئولیت هرگونه حمله از خاک عراق را متوجه دولت عراق دانسته بود.

آمریکا نیز از زبان توصیه‌آمیز قبلی عبور کرد و مستقیماً نسبت به عواقب وخیم حملات احتمالی گروه‌های وابسته به ایران هشدار داد.

مقام‌های عراقی نگران «سناریوی فاجعه» بودند. سناریویی که در آن، گروه‌های عراقی به اسرائیل حمله می‌کردند و اسرائیل نیز با موجی از ترورهای هدفمند مشابه آنچه علیه فرماندهان حزب‌الله لبنان و ژنرال‌ها و دانشمندان ایرانی در آغاز جنگ انجام داد، پاسخ می‌داد.

به گفته این منابع، اگر اسرائیل حملات دردناکی علیه این گروه‌ها انجام می‌داد، خشم در میان شیعیان عراق شعله‌ور می‌شد. این وضعیت ممکن بود مرجعیت شیعه را وادار به اتخاذ موضعی جدی کند و در نتیجه، بحران به شکل تقابل مستقیم شیعیان با اسرائیل درمی‌آمد.

این سناریو باعث شد نگرانی‌هایی شکل گیرد مبنی بر اینکه سایر گروه‌های عراقی، شیعیان را مسئول کشاندن کشور به جنگی بدانند که می‌شد از آن دوری کرد. در چنین شرایطی، احتمال بروز شکاف دوباره میان شیعیان و سنی‌ها و تهدید دوباره برای وحدت عراق وجود داشت.

خطر دیگر، موضع احتمالی کردها بود. این احتمال وجود داشت که کردها اعلام کنند دولت مرکزی فقط نماینده یک گروه است، کشور از جنگ‌ها خسته شده و اقلیم دیگر نمی‌خواهد خود را با بغداد درگیر کند؛ چراکه نزدیکی به بغداد، اقلیم را وارد جنگ‌هایی می‌کند که نمی‌خواهد در آن‌ها شرکت داشته باشد.

نقش دولت السودانی

دولت محمد شیاع السودانی با ترکیبی از قاطعیت و تدبیر عمل کرد. به گروه‌ها هشدار داد که تحمل هیچ تلاشی برای کشاندن کشور به جنگی که وحدتش را تهدید می‌کند، ندارد. همزمان، کانال‌های ارتباطی با قدرت‌های منطقه‌ای و بین‌المللی، به‌ویژه آمریکا، را باز نگه داشت.

موضع ایران و موازنه داخلی
دولت عراق از موضع تهران هم بهره برد. ایران نه‌تنها از گروه‌ها نخواست وارد جنگ شوند، بلکه آن‌ها را به خویشتنداری تشویق کرد. برخی معتقدند تهران نمی‌خواست پس از از دست دادن سوریه، روابطش با عراق را نیز قربانی کند.

عامل مهم دیگر، درک گروه‌ها از بزرگی جنگ بود. آن‌ها می‌دانستند این نبرد از توانشان فراتر است؛ به‌ویژه با توجه به شرایط حزب‌الله در لبنان و نفوذ اطلاعاتی اسرائیل درون ایران. اسرائیل نشان داده بود که اطلاعات دقیقی از گروه‌های دشمن دارد و با برتری تکنولوژیک خود، می‌تواند به اهدافش برسد.

سه حمله ناکام

با وجود فشارها، به گفته منابع دیپلماتیک، گروه‌های بی‌انضباط تلاش کردند سه حمله را طراحی و اجرا کنند؛ اما نیروهای امنیتی عراق توانستند پیش از اجرا آن‌ها را خنثی کنند.

منابع همچنین گفتند که ایران زخمی عمیق برداشت؛ چراکه اسرائیل جنگ را به خاک ایران کشاند و آمریکا را به هدف گرفتن تأسیسات هسته‌ای آن ترغیب کرد. به‌گفته این منابع، اگر ایران در پرونده هسته‌ای امتیاز ندهد، احتمال دور تازه‌ای از درگیری وجود دارد.