پاریس میزبان ۱۰۰ طراح لباس سعودی

امیدواری کمیسیون مد سعودی به «وضعیت طراحی لباس» در کشور

TT

پاریس میزبان ۱۰۰ طراح لباس سعودی

حضور صد طراح لباس سعودی در پاریس با چاشنی عکس و دیدار و دانش اندوزی (کمیسیون مد سعودی)
حضور صد طراح لباس سعودی در پاریس با چاشنی عکس و دیدار و دانش اندوزی (کمیسیون مد سعودی)

کمیسیون مد سعودی صد طراح لباس سعودی را در فصل های فشن شو روانه پایتخت های مد جهان کرده و این صد طراح لباس نوآور سعودی اخیرا به ایتالیا رفته بودند. این سفرها و گشت و گذارها فرصتی است برای نمایش توانمندی هایی که استعدادهای درخشان طراحی لباس سعودی دارند و تا مدت ها شناسایی نشده بودند. سعودی به قول محمد آشی طراح لباس نام آشنای سعودی در جهان در گفتگوی اخیرش با «الشرق الاوسط» سعودی به مرحله فوران نوآوری رسیده است. او افزود «طبیعتا در سعودی باید این اندازه نوآور داشته باشیم و این استقبال گرم از دنیای فشن جای تعجب ندارد چون تصورش را هم نمی توان کرد که چند نفر از چهره های نوآور مدت های مدید از هر گونه ابزار برای ابراز وجود و توانمندی هایشان محروم بوده اند».
به گفته محمد آشی کمیسیون مد سعودی طراحان لباس با استعداد و پر از شوق و ذوق را با مهارت آموزشی با تمامی امکانات در دسترس به سمت جهانی شدن می برد و این هدف مسئولان صنعت مد در سعودی است و در واقع هدف راه اندازی ابتکار صد طراح لباس سعودی در سال ۲۰۲۲ نیز به شمار می رود.
ابتکار صد طراح و برند سعودی تحسین موسسات ذیربط بین المللی را به دنبال داشت و همه شرکت کنندگان در این دوره امیدوارتر شدند. آنها حالا می توانند ابراز وجود کنند قبلا نمی توانستند چون امکانش را نداشتند.
۱۰۰ طراح لباس سعودی با کوله باری از آرزو و نوآوری و خلاقیت به پاریس رسیدند که این روزها میزبان هفته مد بهار و تابستان ۲۰۲۳ مردانه است. فشن شوی اوت کوتور نیز هفته بعد برگزار می شود. فشن شوی پاریس فرصتی است تا این صد طراح لباس سعودی خودی نشان دهند و توانمندی هایشان را معرفی کنند.

حضور صد طراح لباس سعودی در پاریس با چاشنی عکس و دیدار و دانش اندوزی (کمیسیون مد سعودی)

بوراک چاکماک رئیس اجرایی کمیسیون مد سعودی درباره ابتکار صد طراح لباس سعودی گفت «ما قواعد مستحکمی برای اجرایی این برنامه داریم و یک زنجیره مستحکم و ارزشمند برخوردار از روابط بین المللی گسترده را پیش می بریم. هدف ما ایجاد صنعت مد سبز و پایدار مبتنی بر اصول مستحکم است که به طراحان لباس سعودی این امکان را می دهد هویتشان را به جهان معرفی کنند و به اشتراک بگذارند. ابتکار صد طراح لباس سعودی همچنین فرصت های متعددی برای برندها و کارآفرینان خارجی ایجاد می کند. بدین ترتیب ما داریم پایه های مستحکم شکست ناپذیری را می سازیم».

«آتلیه قصه» از جمله طرح های ۱۰۰ برند سعودی در پاریس (کمیسیون مد سعودی)

روابط در صنعت مد باید بده بستانی باشد یعنی تبادل اندیشه و ایده و هنر و اقتصاد به خصوص حالا که اقتصاد منطقه خاورمیانه در کل و سعودی به طور خاص بهبود و رونق پیدا کرده است.
چندی پیش گزارش مفصل ۱۰۸ صفحه ای درباره وضع فشن در خاورمیانه از سوی Business of Fashion منتشر شد که تیترش «منطقه خاورمیانه: خوش بینی و تحول» بود. این گزارش گفت منطقه خاورمیانه در دوران تحول و رونق اگر نگوییم رنسانس قرار دارد که این وضع بر صنعت مد اثر مستقیم گذاشته است. بازار مد در منطقه ۸۹ میلیارد دلار است و سعودی و امارات بازیگران اصلی این بازارند.

مهارت آموزی طراحان لباس سعودی و رساندن آنها به رویدادهای جهانی فشن از جمله وظایف کمیسیون مد سعودی است (کمیسیون مد)

کمیسون مد سعودی به تازگی اولین گزارش خود به عنوان «وضع مد در سعودی ۲۰۲۳» را منتشر کرد که در آن به موفقیت این نهاد برای سیاست گذاری های کلان و استفاده از فرصت های در دسترس در صنعت مد اشاره شده است. این گزارش افزود نرخ رشد و رونق صنعت فشن در سعودی بی سابقه و بیشتر از بازارهای پردرآمد دیگر بوده است. افزایش فروش لباس از دیگر مواردی است که باعث خوش بینی این کمیسیون شده . طبق این گزارش برآورد شده که فروش پوشاک در بخش خرده فروشی با افزایش ۴۸ درصدی به ۳۲ میلیارد دلار از ۲۰۲۱ تا ۲۰۲۵ می رسد که معادل رشد ۱۳ درصدی در سال است. این گزارش به مساله رشد پرشتاب صنعت مد لباس ورزشی پرداخته و گفته که این بخش در سال ۲۰۲۲ حدود ۱.۴ میلیارد دلار فروش داشته و پیش بینی می شود که میزان فروش آن تا سال ۲۰۲۷ رشد ۲۱ درصد داشته باشد. برای مثال بیش از ۵۰ درصد کل فروش لباس ورزشی در سعودی در سال ۲۰۲۲ از برندهای آدیداس و نایک و پوما بوده است.

موجا ماجکا در پاریس (کمیسیون مد سعودی)

رشد اقتصاد و جمعیت در سعودی برای حوزه پوشاک به طور عام و بخش زیورآلات و کفش و کالاهای لوکس درآمد زاست و این حوزه موتور محرکه رشد اقتصادی به شمار می رود. ارزش فروش لباس های لوکس در کشورهای شورای همکاری خلیجی در سال ۲۰۲۱ بالغ بر ۹.۶ میلیارد دلار بوده و سعودی در این حوزه رشد ۱۹ درصدی داشته است.
بوراک چاکماک می گوید «گزارش وضع صنعت مد و پوشاک در سعودی یک گواه زنده و روشن درباره چیزی است که ما از خیلی وقت پیش تردیدی درباره اش نداشتیم. و آن همان فرصت ها و قابلیت های عظیم بخش مد و پوشاک در سعودی است که در گذشته برآورد درستی درباره آن نشده بود. کمیسیون مد سعودی سعی می کند تا نمای آینده صنعت مد در سعودی را به صورت متوازن و پایدار تنظیم کند و جایگاه سعودی در صنعت مد را در عرصه بین المللی ارتقا دهد و این یکی از اهداف سند چشم انداز ۲۰۳۰ است و نیز فرهنگ و میراث بومی غنی سعودی را معرفی کند».

در این گزارش مفصل به درآمدزایی و رشد و رویه های حاکم بر بازار مد در حال حاضر اشاره شده و نیز جریان های رقابتی و گرایشات مصرف کنندگان و طراحان لباس تازه کار و برندهای مد سبز مورد و نقش عوامل فرهنگی منحصر به فرد در صنعت مد در سعودی بررسی قرار گرفته است. صنعت مد در سعودی در سال ۲۰۲۲ ۱۲.۵ میلیارد دلار درآمد داشته و سهم ۱۴ درصدی در تولید ناخالص داخلی داشته است. انتظار می رود که بخش مد در سعودی ۲۳۰ هزار فرصت شغلی ایجاد کند؛ به عبارت دیگر ۱.۸ درصد نیروی کار سعودی در این حوزه خواهند کرد. ۱۹ درصد هزینه دولت صرف ابتکارهای آموزش و کارآموزی می شود و ۱۲ دانشگاه در سعودی اینک رشته های تخصصی در حوزه مد با مدارک کارشناسی و کارشناسی ارشد و دکتری دارند. این گزارش همچنین به حمایت دولت از چهره های تازه کار و بااستعداد در صنعت فشن پرداخته و گفته دولت چندین برنامه بورسیه تحصیلی و اعزام دانشجو برای تحصیل در دانشگاه های خارجی و نیز بورسیه برای تحصیل در دانشگاه های سعودی راه اندازی کرده است.
کمیسیون مد سعودی بر روی این صد طراح لباس جوان سعودی سرمایه گذاری کرده به این امید که آنها روزی در سطح بین المللی مطرح شوند. طرح ابتکاری «صد برند سعودی» وابسته به کمیسیون مد سعودی از سال ۲۰۲۲ که کارش را آغاز کرد روی هدف مد نظر کار می کند تا جایگاه سعودی را در صنعت فشن جهان ارتقا ببخشد و به همین دلیل است که نوآوران و طراحان لباس با استعداد سعودی پرکار بین پایتخت های مد جهان مثل نیویورک و پاریس و میلان در رویدادهای مد جهان شرکت می کنند.

في باريس، حطوا الرحال، محملين بإبداعاتهم وأحلامهم. فباريس هذه الأيام تحتضن «أسبوع الموضة الرجالي لربيع وصيف 2024»، وفي الأسبوع المقبل ستعرض تحفها من الأزياء الراقية، «الهوت كوتور»، ما يجعلها فرصة مواتية للتعريف بأنفسهم، والتعرُف على غيرهم.



حدود «استثمار سیاسی» گذشته در سریال‌های تاریخی تا کجاست؟

خالد النبوی در صحنه ای از «ممالیک آتش»
خالد النبوی در صحنه ای از «ممالیک آتش»
TT

حدود «استثمار سیاسی» گذشته در سریال‌های تاریخی تا کجاست؟

خالد النبوی در صحنه ای از «ممالیک آتش»
خالد النبوی در صحنه ای از «ممالیک آتش»

با هر سریال تاریخی، سؤالاتی مطرح می‌شود که کماکان بر سر زبان هاست، نه تنها به میزان اعتبار این آثار و دستیابی آنها به هماهنگی بین آزادی خلاقیت و تخیل و احترام به حقیقت تاریخی، بلکه موضوع به ماهیت معنای سیاسی استناد به تاریخ از طریق این آثار مرتبط شده‌است که - به گفته بسیاری از ناظران و متخصصان - خالی از «رمزگذاری عمدی واقعیت» نیست.
اگرچه این مناقشه جدید نیست و به همراهی برای اکثر آثار نمایشی عربی الهام گرفته از تاریخ تبدیل شده‌است، سال‌های اخیر ابعاد قابل توجهی به جنجال همراه با درام تاریخی اضافه کرده‌است که به استفاده سیاسی و ایدئولوژیک این آثار مرتبط است.
اگر استناد به تاریخ در این مطالب نمایشی، اهدافی فراتر از پرداختن به زندگی‌نامه شخصیت‌های پیچیده‌ای را که اغلب جنجال‌های سیاسی و فکری به راه می‌اندازند، دربردارد، پس
علاوه بر این، برجسته کردن دوره‌ها و رویدادهای تاریخی که با دقت انتخاب شده‌اند، پیامدهای معناداری برای واقعیت کنونی دارد.
شاید جنجال بزرگی که سریال حشاشین که در ماه رمضان در تعدادی از شبکه‌های مصری و عربی در حال پخش است، بسیاری از این سوالات را در مورد محدودیت‌های استفاده سیاسی و ایدئولوژیک از تاریخ دوباره مطرح کند که هنوز پاسخ قاطعی ندارند.

کریم عبدالعزیز در کلیپی از «الحشاشین» (شرکت سازنده)

به گفته منتقدان هنری و اساتید دانشگاهی تاریخ که با «الشرق الاوسط» صحبت کردند، اغلب درام‌های تاریخی دارای «دیدگاه سیاسی یا ایدئولوژیکی هستند که توسط تولیدکنندگان یا سازندگان اثر بیان می‌شود»، اما کنترل‌هایی وجود دارد که باید هنگام ارائه این آثار در نظر گرفته شوند؛ اول از همه، احترام به حقایق عمده تاریخ بدون جعل، علاوه بر ضرورت کمک گرفتن از متخصصان برای پرکردن شکاف‌ها و دستیابی به هماهنگی بین داستانی و تاریخی است تا از بسیاری شکاف‌ها جلوگیری شود که ممکن است اعتبار برخی درام‌هایی که از تاریخ الهام گرفته‌اند را کاهش دهد.

انتخاب‌های عمدی

شاید درام تاریخی عرب یکی از قدیمی‌ترین اشکال نمایشی بود که از نظر سیاسی یا ایدئولوژیک به کار گرفته شد. شاید این آثار مسیری را پیش از خود یافتند که آثار ادبی نویسندگانی چون جرجی زیدان، امین معلوف، نجیب محفوظ، علی احمد باکثیر، توفیق الحکیم، محمد فرید ابو حدید و بسیاری دیگر پیش از خود رفته بودند.
اما ارائه درام‌های تاریخی در سینما و تلویزیون و استفاده سیاسی از آنها به دهه شصت قرن گذشته بازمی‌گردد. در اینجا طارق الشناوی، منتقد هنری، یکی از معروف‌ترین آثار سینمای عرب را به یاد می‌آورد که فیلم «الناصر صلاح الدین» است که در سال ۱۹۶۳ به کارگردانی یوسف شاهین ساخته شد. گروهی از مشهورترین نام‌های ادبی مصر در آن زمان، مانند یوسف السباعی، نجیب محفوظ و عبدالرحمن الشرقاوی در نگارش آن مشارکت داشتند. بنیاد عمومی سینمای مصر، یک نهاد دولتی، به تأمین مالی تولید آن کمک کرد.
الشناوی به «الشرق الاوسط» می‌گوید: هدف از تولید آن اثر عظیم در آن زمان، همان‌طور که در آن زمان گفته شد، یک فرافکنی سیاسی با الهام گرفتن از قهرمانی‌های سلطان صلاح الدین ایوبی، آزادکننده بیت‌المقدس در دوران جمال عبدالناصر، رئیس‌جمهور فقید مصر بود. این امر به وضوح از انتخاب نام فیلم آشکار می‌شود.
الشناوی معتقد است که «نویسنده درام تاریخی هر دوره زمانی یا شخصیتی را که بخواهد ارائه کند، صرف نظر از ماهیت آن، باید شامل دیدگاهی باشد، اعم از سیاسی، فکری یا اجتماعی که او بخواهد با پرداختن آن شخصیت ارائه دهد».
وی افزود: هیچ درام تاریخی برای روایت تاریخ وجود ندارد، بلکه طبیعی است که هدف روشن و دلیلی داشته باشد که این انتخاب را توجیه کند.
به عقیده او، موضوع بدون «انتخاب عمدی برای هدفی خاص که توسط سازندگان اثر دیده می‌شود» نیست، که او آن را نقص نمی‌داند، بلکه «بخشی از ماهیت صنعت نمایش» است.

رمزگذاری واقعیت

در سال‌های اخیر، بسیاری از نمایش‌های تاریخی عربی، چه برای شخصیت‌های مذهبی و چه برای دوره‌های تاریخی مملو از درگیری، همچنان مفاهیمی مرتبط با واقعیت کنونی را به همراه دارند، نمادگرایی ارائه شده توسط سریال‌های تاریخی را نمی‌توان نادیده گرفت؛ زیرا بیننده اغلب به‌طور خودکار رویدادهای تاریخی را با واقعیت پیوند می‌دهد و گاهی اوقات از یک لحظه تاریخی کهن خواسته می‌شود تا نماد واقعیت فعلی باشد تا این باور را ایجاد کند که واقعیت با گذشته تفاوتی ندارد.
اما این بدان معنا نیست که درام تاریخی به سمت «جعل و تحریف» گرایش دارد، بلکه نویسنده آن «باید از یک سو با مطالب تاریخی ثبت شده مطابق با الزامات هنر نمایشی عمل کند و مطابق با بینش فکری و پرسش‌های بشری، بدون تعصب به حقایق تاریخی یا تعمیم خودسرانه مطالب تاریخی به شیوه‌ای خام در خدمت دیدگاه ایدئولوژیک قبلی تولید کند». ولید سیف نویسنده فلسطینی که یکی از برجسته‌ترین سازندگان درام تاریخی عرب به‌شمار می‌رود، در زندگی‌نامه خود با عنوان «شاهد و شاهد» نسبت به این موضوع هشدار می‌دهد.
حقیقت این است که نمایشنامه تاریخی عرب در طول چند دهه آثار بسیاری ارائه کرد که این همه بحث و جدل در مورد اشتغال سیاسی ایجاد نکرد و بر ارائه بیوگرافی شخصیت‌های کمتر بحث‌برانگیز که موضوع مناقشات سیاسی یا ایدئولوژیکی عمده نیستند تمرکز داشت؛ مانند «خالد بن الولید»، «عمر بن عبدالعزیز»، «صلاح الدین ایوبی»، «امام ترمذی» و «امام شافعی».
حتی زمانی که در مصر زندگی‌نامه شخصیت‌های بحث‌برانگیزی مانند عمرو بن العاص یا خلیفه عباسی هارون الرشید ارائه شد، این آثار در چارچوب دفاع از آن شخصیت‌ها بر بعد انسانی تمرکز داشتند، نه بعد سیاسی.

سکانسی از سریال رستاخیز ارطغرل

با این حال، سال‌های اخیر به موازات وقوع بسیاری از درگیری‌های سیاسی، ایدئولوژیک و فرقه‌ای در منطقه بوده‌است که منجر به جذابیت‌های چشمگیری شده‌است که بدون استفاده از تاریخ نیست. برای مثال، تلاش‌هایی برای همگام شدن با ظهور ایده «نوعثمانی‌گرایی» و هموار کردن راه برای نقش‌های تأثیرگذارتر ترکیه در منطقه پس از رویدادهایی که به «بهار عربی» معروف شد، سریال‌های ترکی با استفاده از ابزارهای نمایشی در پرده‌های عربی به محبوبیت دست یافت. از جمله این آثار ترکی می‌توان به سریال «حرمسرای سلطان» اشاره کرد که یکی از برجسته‌ترین سلاطین عثمانی، سلطان سلیمان قانونی (سلیمان یکم) و سریال «قیام اَرطغرل» را مطرح کرد. اثری است که با ارائه زندگینامه ارطغرل پسر سلیمان شاه، رهبر قبیله کایی از ترکان مسلمان اوغوز و پدر عثمان اول، بنیانگذار امپراتوری عثمانی، مقدمات و انگیزه‌های تأسیس امپراتوری عثمانی را ارائه می‌کند. نمایش آن در سه سری متوالی از اواخر سال ۲۰۱۴ آغاز شد.
از سوی دیگر، سریال «ممالیک آتش» نشان دهنده واکنش دراماتیک عربی به آثار تاریخی ترکیه است که توسط شرکت اماراتی «جنو مدیا» در سال ۲۰۱۹ به نویسندگی محمد سلیمان عبدالملک و کارگردانی کارگردان بریتانیایی پیتر وبر تولید شد. این سریال آخرین دوره دولت ممالیک و سقوط آن به دست عثمانی‌ها در اوایل قرن شانزدهم را روایت می‌کند. عثمانی‌ها از طریق یک سری خیانت‌ها توانستند برای چند قرن پس از آن، پایگاهی برای حکومت خود در منطقه عرب بیابند.

تفسیر مذهبی از صنعت سریال

موضوع تنها به این دوئل تاریخی بر سر واقعیت حضور عثمانی در منطقه محدود نشد، بلکه باعث ایجاد یک رقابت فرقه‌ای شد که دو سال پیش خبر ساخت سریال «معاویه بن ابی سفیان» جنجال آفرید؛ سریالی برای انعکاس زندگی‌نامه بنیانگذار دولت اموی و یکی از برجسته‌ترین شخصیت‌های بحث‌برانگیز تاریخ اسلام از طریق نقش او در آنچه به عنوان «فتنه بزرگ» شناخته می‌شود، مورد مناقشه بزرگی در مورد هدف از تولید اثر شد.
در چارچوب «تفسیر فرقه‌ای» از آثار نمایشی، یکی از شبکه‌های عراقی در آن زمان اعلام کرد که بودجه هنگفتی را برای تولید سریال تاریخی «شجاعت ابولؤلؤه» اختصاص داده‌است. ظاهراً در واکنش به روند ساخت سریال «معاویه بن ابی سفیان» است؛ ابولؤلؤه فیروز معروف به ابولؤلؤه مجوسی، مردی است که خلیفه دوم عمر بن خطاب را ترور کرد. حتی در هنگام ارائه زندگینامه الفاروق عمر بن الخطاب که توسط بنیاد رسانه ای قطر تهیه شده بود، موضوع بدون مناقشه نبود، نه تنها در مورد مشروعیت به تصویرکشیدن یکی از برجسته‌ترین شخصیت‌های تاریخ اسلام روی صفحه نمایش که با بسیاری از فتواهای قبلی در این زمینه مغایرت دارد، بله بر سر پیش‌بینی ایدئولوژیک سریالی که بین سال‌های ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۲ فیلمبرداری شده بود، اختلاف نظر وجود داشت. این دوره ای است که با ظهور گروه‌های «اسلام سیاسی» در بسیاری از کشورهای عربی مصادف شد و بر شدت این مناقشه با مشارکت چهره‌های حامی سازمان «اخوان المسلمین» در بررسی بافت تاریخی سریال افزوده شد.

بی سوادی تاریخی

دکتر محمد عفیفی، استاد تاریخ دانشگاه قاهره و دبیرکل سابق شورای عالی فرهنگ در مصر معتقد است: هر مؤسسه ای که سریال‌های تاریخی را تولید می‌کند «به‌طور طبیعی هدفی پشت تولید اثر دارد، به ویژه با توجه به هزینه تولید هنگفتی که این نمونه از آثار نیاز دارد»، معمولاً درام تاریخی «تاریخ را بیشتر از خدمت به آگاهی تاریخی یا تعریف گذشته فرا می‌خواند تا در خدمت حال باشد».
عفیفی به «الشرق الاوسط» توضیح می‌دهد که هنگام الهام گرفتن از تاریخ در آثار نمایشی باید کنترل‌هایی وجود داشته باشد؛ برجسته‌ترین این کنترل‌ها تغییر نکردن حقایق تاریخی تثبیت‌شده‌است، مانند سال‌های رویداد، یا شخصیت‌های اصلی که رویداد را ایجاد کرده‌اند. اما در عین حال بر ضرورت عدم لغزش در تلقی نمایش تاریخی به عنوان مرجع یا منبع تاریخی تأکید می‌کند، زیرا سریال یک اثر خلاقانه است که بینش سازندگانش، از جمله نویسندگان و کارگردانان، و احتمالاً فضایی از تخیل را به همراه دارد.
این استاد تاریخ که مطالعات پیشرفته بسیاری را در مورد تکیه بر منابع غیررسمی در تاریخ برخی از رویدادهای مهم تاریخ مصر انجام داده‌است، وضعیت مناقشه برانگیز سریال تاریخی را به آنچه او به عنوان «بی سوادی تاریخی در میان اکثر دریافت کنندگان محتوای نمایشی» توصیف می‌کند، نسبت می‌دهد.
او این موضوع را با بیان اینکه فقدان آگاهی تاریخی نتیجه کمبود برنامه‌های درسی مدرسه است، توضیح می‌دهد ارائه خوانش تاریخی به صورت انتقادی و چند نگرشی باعث می‌شود بسیاری از مخاطبان به آثار نمایشی به عنوان یک مرجع تاریخی نگاه کنند نه اثری خلاقانه که قابل تفسیر باشد و از اینجا مشکلات و بحران‌های بسیاری پدید می‌آید.
دبیرکل سابق شورای عالی فرهنگ در مصر اما خوشحالی خود را از جنجال برانگیخته شده ناشی از سریال عربی الهام گرفته از تاریخ پنهان نمی‌کند و آن را خوب ارزیابی می‌کند.
عفیفی معتقد است ادامه تولید سریال‌های تاریخی عربی، حتی در صورت وجود خطا یا ایجاد حالت جنجال، «بسیار بهتر از عدم وجود این نوع تولیدات نمایشی است».
او نظر خود را این گونه توجیه کرد که نبود این آثار راه را برای «هجوم» آثار تاریخی کشورهایی مانند ترکیه و ایران باز می‌کند و این آثار وارده اغلب دارای بینشی سیاسی و ایدئولوژیک هستند که لزوماً منعکس کننده واقعیات تاریخ یا بینش عرب نیست، بلکه اهداف بسیار عمیق‌تری نسبت به کارهای نمایشی یا سرگرمی دارند.