«به خدا سوگند من ترکی هستم... سرزمینم را پس می‌گیرم»... فیلم کوتاه تاریخی و درام «راعی الاجرب» داستان امام ترکی بن عبدالله بنیانگذار دومین حکومت سعودی در بیش از ۲۰۰ سال پیش را ارائه می‌دهد؛ شخصی که به تنهایی با شمشیر اجربش راه خود را طی کرد و داستان نور را در شب‌های تاریک با شجاعت نوشت.این فیلم که توسط وزارت اطلاع‌رسانی پادشاهی عربی سعودی تهیه شد، همزمان با جشن «سالروز تأسیس»، مطابق با ۲۲ فوریه هر سال، برای بزرگداشت تأسیس اولین کشور سعودی به دست امام محمد بن سعود در ۱۱۳۹ ق / ۱۷۲۷ م به نمایش گذاشته شد. این اثر دراماتیک محتوای محلی را با آثار کیفی غنی می‌کند که باعث افزایش غرور سعودی‌ها به تاریخ بیش از ۳ قرن آنها می‌شود.
«راعی الاجرب» داستان امام ترکی بن عبدالله پس از ویرانی الدرعیه و سقوط اولین حکومت سعودی و وقایع بعدی را روایت می‌کند که در فیلم مرور می‌شود؛ در فیلم میزان توانایی او برای دفاع از سرزمینش، برنامه‌ریزی مستمر او برای شکست دادن دشمن، تلاش‌های او برای جمع‌آوری حامیانش، و حرکت رو به جلو برای بازگرداندن حکومت و ورود به ریاض بود، چیزی که در پایان به آن دست یافت.
پس از محاصره الدرعیه در سال ۱۲۳۳ هجری قمری / ۱۸۱۸ م و قربانی شدن امام عبدالله بن سعود (آخرین رهبر اولین حکومت سعودی) برای حفظ خون مسلمانان، آوازه مردی که در میان مردم نهفته بود و در حرکاتش طنین انداز بود، به امام بعدی (ترکی بن عبدالله) معروف بود که تنها با شمشیر «الاجرب» راه خود را باز کرد.وی پس از فعالیت مستمر که به مدت ۷ سال به طول انجامید، توانست در سال ۱۲۴۰ هجری قمری / ۱۸۲۴ میلادی وارد ریاض شود و دومین حکومت سعودی را تأسیس کند و پایه محکم جدیدی برای بقا و ثبات بگذارد.
بعد حصار الدرعية، وتضحية الإمام عبدالله بن سعود العظيمة لحقن دماء المسلمين، ذاع صيت رجلٍ بين الناس خفيٍّ بتحركّاته، مُدَوِّي بأفعاله، يحمل سيفًا أجرب، عُرِفَ بأنه الإمام القادم... فيلم #راعي_الأجربيعرض الآن#كنوز_السعودية#يوم_التأسيس
— كنوز السعودية (@KonozSA) February 22, 2024
وی پس از فعالیت مستمر که به مدت ۷ سال به طول انجامید، توانست در سال ۱۲۴۰ هجری قمری / ۱۸۲۴ میلادی وارد ریاض شود و دومین حکومت سعودی را تأسیس کند و پایه محکم جدیدی برای بقا و ثبات بگذارد.
شوالیه ترکی بیشتر بخش‌های شبه جزیره العرب را در یک دوره بی‌سابقه دوباره متحد کرد و شگفت‌انگیزترین نمونه‌های شجاعت و پایمردی را به نمایش گذاشت.«حکومت دوم» بر همان پایه‌هایی که «حکومت اول» بر آن پایه‌گذاری شد، با تمرکز بر حفظ امنیت، آموزش و عدالت، رفع تفرقه و رقابت و آغاز روابط سیاسی با قدرت‌های بزرگ منطقه به کار خود ادامه داد؛ به طوری که رهبران آن توانایی برتر در برقراری ارتباط با کشورها را نشان دادند و تا سال ۱۳۰۹ هجری قمری / ۱۸۹۱ م به حکومت خود ادامه داد.
