«فتح» می خواهد دولت آتی فلسطین را بدون حماس تشکیل دهد

«فتح» به دنبال تعیین آشتیه به عنوان نخست‌وزیر فلسطین است

«فتح» می خواهد دولت آتی فلسطین را بدون حماس تشکیل دهد
TT

«فتح» می خواهد دولت آتی فلسطین را بدون حماس تشکیل دهد

«فتح» می خواهد دولت آتی فلسطین را بدون حماس تشکیل دهد

منبعی از جنبش «فتح» از تعیین محمد آشتیه به عنوان نخست‌وزیر فلسطین توسط کمیتهٔ مرکزی این جنبش خبر داد.
به گزارش الشرق الاوسط، این دولت فلسطینی با عنوان «دولت سازمان آزادیبخش» به زودی تشکیل خواهد شد و بدین وسیله دولت وفاق فلسطین به ریاست رامی الحمدالله که از طریق توافق با حماس تشکیل شد، پایان داده می‌شود.
این منبع همچنین گفت: کمیته مرکزی فتح با تعیین محمد آشتیه به عنوان نخست‌وزیر فلسطین موافقت کرده‌است و پیشنهادات خود را به محمود عباس، رئیس تشکیلات فلسطین برای نهایی کردن این مسئله ارائه خواهد کرد.
در نشست روز پنجشنبه با پایان فعالیت دولت وفاق کنونی بعد از شکست مذاکرات با حماس و تشکیل دولتی با عنوان «دولت سازمان آزادیبخش» که تمامی گروه‌های عضو سازمان به جز حماس در آن شرکت داشته باشند، موافقت شد.
این منبع افزود: همچنین قرار است امروز نشست تکمیلی دیگری برای بررسی‌های بیشتر برگزار شود. نشست‌های کوتاهی نیز قبل از برگزاری نشست گسترده رهبری با ریاست عباس برای بررسی موضوع دولت برگزار خواهد شد.
قرار است که تصمیم نهایی در مورد آشتیه امروز گرفته شود و در صورت موافقت با تعیین وی، آشتیه مذاکرات خود را برای تشکیل دولتی متشکل از احزاب جنبش آزادیبخش شروع کند با این احتمال که دو حزب «الشعبیه» و «دموکراسی» بعد از تحریم آخرین جلسهٔ کمیتهٔ مرکزی در پیوستن به این دولت مشکل پیدا خواهند کرد.
این دو گروه در خصوص مسائلی دربارهٔ کار سیاسی و سازمانی و آشتی با حماس با عباس دچار اختلاف شدند.
جنبش «فتح» سعی خود را برای پیوستن تمام احزاب به دولتی می‌کند که در مرحلهٔ حساس حکومت فلسطین تشکیل می‌شود.
این جنبش خواهان بازپس‌گیری نقش رهبری خود در کار دولت است که از سال ۲۰۰۷ از آن محروم شد.
کمیته مرکزی این جنبش آشتیه را به دلیل آکادمی و خبره بودن انتخاب کرد اما برخی گزارش‌ها حاکی از آن است که عباس مجدداً الحمدلله را مکلف به تشکیل دولت کند. اتفاقی که به دو دلیل با مخالفت کمیته مرکزی مواجه خواهد شد: تمایل اعضای آن به پایان یافتن دورهٔ الحمدلله و تعیین شخصیت برجسته‌ای از جنبش فتح برای رهبری دولت.
گفتنی است که کمیتهٔ مرکزی جنبش فتح روز پنجشنبه بدون حضور عباس در دفتر معاون فرماندهٔ کل جنبش تشکیل جلسه داد و در صورت مخالفت عباس یا آشتیه اسامی دیگری برای این سمت انتخاب شده‌است.



چگونه عراق از «تهدیدی وجودی خطرناک‌تر از داعش» نجات یافت؟

مشایخ عراقی در تظاهراتی در حمایت از ایران، سه‌شنبه در مسیر منتهی به منطقه سبز که سفارت عراق در بغداد در آن واقع شده است (AP)
مشایخ عراقی در تظاهراتی در حمایت از ایران، سه‌شنبه در مسیر منتهی به منطقه سبز که سفارت عراق در بغداد در آن واقع شده است (AP)
TT

چگونه عراق از «تهدیدی وجودی خطرناک‌تر از داعش» نجات یافت؟

مشایخ عراقی در تظاهراتی در حمایت از ایران، سه‌شنبه در مسیر منتهی به منطقه سبز که سفارت عراق در بغداد در آن واقع شده است (AP)
مشایخ عراقی در تظاهراتی در حمایت از ایران، سه‌شنبه در مسیر منتهی به منطقه سبز که سفارت عراق در بغداد در آن واقع شده است (AP)

منابع دیپلماتیک در بغداد به روزنامه «الشرق الاوسط» گفتند مقام‌های عراقی نگران کشیده شدن کشور به جنگ میان ایران و اسرائیل بودند و آن را «تهدیدی وجودی برای عراق» توصیف کردند که خطرناک‌تر از تهدید داعش بود؛ همان گروهی که زمانی یک‌سوم خاک کشور را اشغال کرده بود.

این منابع توضیح دادند:
«داعش یک پدیده بیگانه بود که در نهایت باید از بدن عراق به‌ویژه با توجه به حمایت منطقه‌ای و بین‌المللی از بغداد برای مقابله با آن طرد می‌شد. اما جنگ ایران و اسرائیل، وحدت عراق را تهدید می‌کرد.»

شرح تهدید وجودی از نگاه منابع دیپلماتیک:

همزمان با آغاز جنگ، بغداد پیام‌هایی از اسرائیل از طریق جمهوری آذربایجان و کانال‌های دیگر دریافت کرد. در این پیام‌ها آمده بود که اسرائیل در صورت حمله‌ای از خاک عراق، پاسخ‌هایی «سخت و دردناک» خواهد داد. اسرائیل مسئولیت هرگونه حمله از خاک عراق را متوجه دولت عراق دانسته بود.

آمریکا نیز از زبان توصیه‌آمیز قبلی عبور کرد و مستقیماً نسبت به عواقب وخیم حملات احتمالی گروه‌های وابسته به ایران هشدار داد.

مقام‌های عراقی نگران «سناریوی فاجعه» بودند. سناریویی که در آن، گروه‌های عراقی به اسرائیل حمله می‌کردند و اسرائیل نیز با موجی از ترورهای هدفمند مشابه آنچه علیه فرماندهان حزب‌الله لبنان و ژنرال‌ها و دانشمندان ایرانی در آغاز جنگ انجام داد، پاسخ می‌داد.

به گفته این منابع، اگر اسرائیل حملات دردناکی علیه این گروه‌ها انجام می‌داد، خشم در میان شیعیان عراق شعله‌ور می‌شد. این وضعیت ممکن بود مرجعیت شیعه را وادار به اتخاذ موضعی جدی کند و در نتیجه، بحران به شکل تقابل مستقیم شیعیان با اسرائیل درمی‌آمد.

این سناریو باعث شد نگرانی‌هایی شکل گیرد مبنی بر اینکه سایر گروه‌های عراقی، شیعیان را مسئول کشاندن کشور به جنگی بدانند که می‌شد از آن دوری کرد. در چنین شرایطی، احتمال بروز شکاف دوباره میان شیعیان و سنی‌ها و تهدید دوباره برای وحدت عراق وجود داشت.

خطر دیگر، موضع احتمالی کردها بود. این احتمال وجود داشت که کردها اعلام کنند دولت مرکزی فقط نماینده یک گروه است، کشور از جنگ‌ها خسته شده و اقلیم دیگر نمی‌خواهد خود را با بغداد درگیر کند؛ چراکه نزدیکی به بغداد، اقلیم را وارد جنگ‌هایی می‌کند که نمی‌خواهد در آن‌ها شرکت داشته باشد.

نقش دولت السودانی

دولت محمد شیاع السودانی با ترکیبی از قاطعیت و تدبیر عمل کرد. به گروه‌ها هشدار داد که تحمل هیچ تلاشی برای کشاندن کشور به جنگی که وحدتش را تهدید می‌کند، ندارد. همزمان، کانال‌های ارتباطی با قدرت‌های منطقه‌ای و بین‌المللی، به‌ویژه آمریکا، را باز نگه داشت.

موضع ایران و موازنه داخلی
دولت عراق از موضع تهران هم بهره برد. ایران نه‌تنها از گروه‌ها نخواست وارد جنگ شوند، بلکه آن‌ها را به خویشتنداری تشویق کرد. برخی معتقدند تهران نمی‌خواست پس از از دست دادن سوریه، روابطش با عراق را نیز قربانی کند.

عامل مهم دیگر، درک گروه‌ها از بزرگی جنگ بود. آن‌ها می‌دانستند این نبرد از توانشان فراتر است؛ به‌ویژه با توجه به شرایط حزب‌الله در لبنان و نفوذ اطلاعاتی اسرائیل درون ایران. اسرائیل نشان داده بود که اطلاعات دقیقی از گروه‌های دشمن دارد و با برتری تکنولوژیک خود، می‌تواند به اهدافش برسد.

سه حمله ناکام

با وجود فشارها، به گفته منابع دیپلماتیک، گروه‌های بی‌انضباط تلاش کردند سه حمله را طراحی و اجرا کنند؛ اما نیروهای امنیتی عراق توانستند پیش از اجرا آن‌ها را خنثی کنند.

منابع همچنین گفتند که ایران زخمی عمیق برداشت؛ چراکه اسرائیل جنگ را به خاک ایران کشاند و آمریکا را به هدف گرفتن تأسیسات هسته‌ای آن ترغیب کرد. به‌گفته این منابع، اگر ایران در پرونده هسته‌ای امتیاز ندهد، احتمال دور تازه‌ای از درگیری وجود دارد.