​شناسایی شهاب سنگ آهنی در مقبره توت عنخ آمون

​شناسایی شهاب سنگ آهنی در مقبره توت عنخ آمون
TT

​شناسایی شهاب سنگ آهنی در مقبره توت عنخ آمون

​شناسایی شهاب سنگ آهنی در مقبره توت عنخ آمون

 مقبره توت عنخ آمون در منطقه وادی الملوک مصر (دره پادشاهان) در سال ۱۹۲۲ (۱۳۰۰) شناسایی شد. در آن زمان، نقاب طلایی این فرعون مومیایی شده تحسین برانگیز شد. این نقاب طلایی در کنار ۴۵۰۰ قطعه باستانی عمدتا از جنس طلا در مقبره فرعون جوان دفن شده بودند. توت عنخ ‍آمون در حدود ۱۸ سالگی درگذشت.
۱۹ قطعه آهنی از میان ۴۵۰۰ قطعه مورد توجه ویژه قرار گرفتند چرا که از جنس سنگ های قیمتی کمیاب در آن دوره یعنی قرن چهاردهم قبل از میلاد بودند. نتایج تحقیق در مقبره توت عنخ آمون در یک کتاب علمی معروف توسط یک انستیتو در شهر ماینز آلمان منتشر شد.
کریستین اکمان پژوهشگر انستیتو یکی از پنج نفری است که در نگارش این کتاب همکاری کرده. او به خبرگزاری آلمان گفت «قطعه های باستانی آهنی تا حالا مورد بررسی و مطالعه قرار نگرفته بودند. این آثار پرسش های فراوانی از لحاظ تاریخی مطرح می کنند. هیچ سند و مدرکی درباره فرآیند ذوب آهن در مصر پیش از قرن ششم قبل از میلاد در دسترس نیست اما مصریان باستان در دوره توت عنخ آمون از شهاب سنگ آهنی استفاده کردند که گفته می شود از بهشت سقوط کرده اند».
این کتاب «فرمان بهشتی! قطعه های باستانی از جنس آهن در مقبره توت عنخ آمون» نام دارد.
اکمان و همکارانش قطعه های آهنی را با اشعه ایکس مورد بررسی قرار دادند. پرسش اصلی این است که آیا نیکل در این قطعه ها به کار رفته یا نه؟ نیکل فلز سنگینی است که در شهاب سنگ ها وجود دارد.
اکمان افزود «منبع هر قطعه ای در آن دوره که بیشتر از ۵ درصد نیکل داشته باشد در زمین نیست».
نتایج پژوهش کارشناسان نشان از غلظت ۶ تا ۱۳ درصدی نیکل در ۱۶ قطعه چوبی نیزه ای و غلظت ۸ درصدی نیکل در طلسم کوچک چشم زخم حوروس (یکی از خدایان مصر باستان) دارد. اما نکته عجیب تر اینکه غلطت نیکل در تیغه آهنی خنجر فرعون به ۱۲.۸ درصد رسیده است.
اکمان افزود «اگر در این آزمایش ها به آهن ذوب شده اشاره شود خیلی جالب خواهد بود و تاریخ آثار باستانی را باید دوباره از نو نوشت».
گفتنی است که کارتر باستان شناس معروف انگلیسی در چهارم نوامبر ۱۹۲۲ (۱۲ آبان ۱۳۰۱) مهم ترین کشفیات آثار باستانی مصر در قرن بیستم را انجام داد. او مشغول حفاری در دره پادشاهان در غرب شهر الاقصر بود و در آرامگاهی را گشود که به کشفی بزرگ در تاریخ فرعون جوان توت عنخ آمون شد. دست دزدان در سه هزار سال گذشته به این مقبره و قطعات باستانی درون آن نرسیده بود. شمار فراوانی تابوت و مجسمه های توت عنخ آمون و جواهرات طلا و طلسم و ظروف چینی در مقبره توت عنخ آمون شناسایی شدند.
 



«تابستان سوئیسی»: درمان توهمات حافظه عراقی... با اعتراف

«تابستان سوئیسی»: درمان توهمات حافظه عراقی... با اعتراف
TT

«تابستان سوئیسی»: درمان توهمات حافظه عراقی... با اعتراف

«تابستان سوئیسی»: درمان توهمات حافظه عراقی... با اعتراف

زمان داستان اصلی از لحظه قدرت گرفتن «قاتل» و کنترل او بر «حزب» و زندگی آغاز می‌شود

چهار عنصر اساسی پشت صحنه متفاوت دنیای رمان «صیف سویسری/ تابستان سوئیسی» نوشته إنعام کجه‌جی- انتشارات تکوین/ الرافدین ۲۰۲۴ - قرار دارد:
اول، حافظه روایی‌ای که پروژه نویسنده را به طور کلی شکل داده است.
دوم، منطق تمثیلی متضاد و حتی برخوردی که در این رمان به اوج خود می‌رسد.
سوم، نحوه به تصویر کشیدن جایگاه مکان غریب در روایت.
چهارم، حضور آشکار سبک اعتراف که در سراسر متن غالب است.
اما ساختارهای اصیل شکست در این رمان چیست؟ شاید بتوان گفت که این شکست‌ها، بخشی از استعاره‌های کلی این اثر هستند. چرا این را نمی‌توان حافظه روایی دانست؟ شاید، اما عنوان «تابستان سوئیسی» از همان ابتدا ما را آماده می‌کند که انتظار داستان‌های بزرگ و امیدهای عظیم را نداشته باشیم؛ ما فقط به یک تابستان سوئیسی می‌رویم! حداقل این چیزی است که از عنوان ساده و بی‌ادعای کتاب درک می‌شود.

حافظه روایی پیشنهادی

چهار شخصیت عراقی با دقت از سوی نمایندگان شرکت‌های دارویی سوئیس انتخاب می‌شوند تا به یک اقامتگاه دانشگاهی – که می‌توان آن را سرپناه یا آسایشگاه نامید – در حاشیه شهر بازل، سوئیس بروند. این سفر درمانی رایگان در اواخر هزاره انجام می‌شود و هدف آن معالجه بیماری‌ای صعب‌العلاج است که حافظه عراقی و توهمات ناشی از آن، به‌ویژه اعتیاد ایدئولوژیک نام دارد.
تعیین زمان این رویداد بسیار مهم است، زیرا این سفر چند سال پیش از اشغال عراق انجام می‌شود. این چهار شخصیت که در رمان بر اساس اهمیت‌شان معرفی می‌شوند عبارتند از: حاتم الحاتمی، یک بعثی ملی‌گرا که از کشورش فرار کرده است. بشیره حسون صاج آل محمود، یک زندانی کمونیست که در بازداشتگاه مورد تجاوز قرار گرفته و دخترش سندس نتیجه این زندان و فریب بوده است. غزوان البابلی، یک شیعه متدین که سابقاً در زندان‌های رژیم بعث بوده است. دلاله شمعون، یک مسیحی آشوری که به عنوان مبلغ دینی یَهُوَه، خدایی متفاوت از مذهب خود، فعالیت می‌کند.
در این اقامتگاه درمانی، دکتر بلاسم مسئول درمان این افراد است. در اینجا، تعادل نسبی بین شخصیت‌ها دیده می‌شود: دو مرد و دو زن. این چهار نفر، چهار نوع حافظه روایی متفاوت و شاید متضاد را در این رمان ارائه می‌دهند. اما سرنوشت آن‌ها در داستان متفاوت است؛ چراکه روایت حاتم الحاتمی، که یک مأمور امنیتی بعثی با ریشه‌های روستایی از جنوب عراق است، بخش عمده‌ای از رمان را به خود اختصاص می‌دهد. او تنها شخصیتی است که روایت از دیدگاه او و با ضمیر اول شخص بیان می‌شود، که این انتخاب، معنای خاصی در درک کل متن دارد.

زمان در رمان

از آنجایی که زمان منطق اصلی روایت است، دو اشاره زمانی در رمان وجود دارد که زمینه حافظه روایی را مشخص می‌کند: لحظه‌ای که «قاتل» قدرت را در حزب و زندگی به دست می‌گیرد – که همان لحظه‌ای است که پاکسازی‌های گسترده‌ای علیه مخالفان آغاز می‌شود. آیا می‌توان گفت که این لحظه، همان کشتار قاعة الخلد در سال ۱۹۷۹ است؟ زمان سفر درمانی در اواخر هزاره، که این سفر را به یک حافظه روایی از پیش تعیین‌شده تبدیل می‌کند.
در این روایت، قربانیان مختلفی را می‌بینیم: بشیره، غزوان، و دلاله، که هرکدام نوعی از قربانی‌شدن را تجربه کرده‌اند. اما این قربانیان، اسیر توهم ایدئولوژیک خود هستند، و داستان‌هایشان یک افسانه دروغین از مظلومیت را می‌سازد که از فرد شروع می‌شود و به ادعای گروهی تبدیل می‌شود. برای مثال: بشیره‌ نماینده سرکوب کمونیست‌ها و تجاوز در رژیم بعث است. غزوان البابلی نماینده روایت‌های مظلومیت شیعیان در دوران صدام است. دلاله، به‌عنوان یک آشوری مسیحی که به دینی جدید گرویده، تصویری از قربانی‌بودن را بازتعریف می‌کند.

روایت قاتل

اما در نهایت، «تابستان سوئیسی» بیشتر از آنکه داستان قربانیان باشد، داستان قاتلی است که به اعتراف می‌رسد. این قاتل کسی نیست جز حاتم الحاتمی، که بخش اعظم روایت را در اختیار دارد.
آیا توصیف او به عنوان قاتل اغراق‌آمیز است؟ نه چندان. شخصیت او بر دو اصل متضاد استوار است: کشتار مخالفان حزب و نظام. رسیدن به عشق واقعی و طلب بخشش، زمانی که سعی می‌کند بشیره را از دست همکاران سابق خود نجات دهد. رمان به‌جای پرداختن به جزئیات قتل‌ها، از نمادها و اشاره‌ها استفاده می‌کند. مثلاً: همسر الحاتمی از او فاصله می‌گیرد و از برقراری رابطه با او امتناع می‌کند. فصل‌هایی با عناوین کنایی مانند «جشن اعدام» نام‌گذاری شده‌اند. در مقابل این روایت فشرده، توصیف زندگی الحاتمی – رابطه او با قدرت و عشقش به بشیره – با جزئیات بیشتری بیان می‌شود.

نقش اعتراف در رمان

در این آسایشگاه در بازل، همه افراد – از قاتل تا قربانی – برای درمان حافظه خود مجبور به اعتراف می‌شوند. اعتراف، هسته مرکزی رمان است و چیزی مهم‌تر از آن در داستان وجود ندارد. اما این اعتراف تنها در صورتی معنا پیدا می‌کند که شرایط آن وجود داشته باشد. مکان: محیطی بیگانه، منضبط، و خالی از هیجانات حافظه ملتهب عراقی. صدای اعتراف‌کننده: تنها کسی که از زاویه دید اول‌شخص روایت می‌کند، حاتم الحاتمی است.
از ۱۵ فصلی که به داستان او اختصاص دارد، ۹ فصل با صدای خودش روایت می‌شود، در حالی که دیگر شخصیت‌ها چنین امتیازی ندارند. تنها سندس در فصل آخر، با صدای خود درباره سرنوشت شخصیت‌ها صحبت می‌کند.
«تابستان سوئیسی» یک رمان اعتراف است که به‌ندرت در فضای فرهنگی ما دیده می‌شود. این اثر موفق شده است از دام تقیه – که در فرهنگ و روایت‌های ما رایج است – عبور کند و به سطحی از صداقت برسد که کمتر در ادبیات عربی و عراقی تجربه شده است. این، ویژگی منحصربه‌فردی است که اثر إنعام کجه‌جی را برجسته می‌کند.