حملهٔ «توئیتری» به دولت لبنان

بخش اعظم نیش و کنایه‌ها سهم «حزب‌الله» بود

حملهٔ «توئیتری» به دولت لبنان
TT

حملهٔ «توئیتری» به دولت لبنان

حملهٔ «توئیتری» به دولت لبنان

«توئیتر» شاهد اختلاف سیاسی سعد حریری نخست‌وزیر لبنان و ولید جنبلاط رئیس حزب «سوسیالیست ترقی خواه» بعد از اعلام تشکیل دولت بود.
به گزارش الشرق الاوسط، جنبلاط در توئیتی بدون ذکر نام حریری و جبران باسیل وزیر خارجهٔ لبنان در خطاب به آنها گفت: نه اعلیحضرت، حکومت ملک شما و همکار شما نیست. حکومت بر اساس فلسفهٔ وزیر ارتباطات و کاری که برخی از وزرا در فروش پالایشگاه و دیر عمار کردند، دفتر شرط‌هایی برای تعهد مطلق به بخش خصوصی نیست».
حریری نیز ۵ دقیقهٔ بعد پاسخ او را در توئیتر اینگونه داد: حکومت قطعاً ملک ما نیست اما ملک مشاع و مباحی برای هیچ رهبر یا حزبی نیست. طرح ما روشن است هدف آن نجات حکومت از سردرگمی و بازنشسته کردن نگهبانان بیهودگی است. توئیت کردن سیاست نمی‌سازد… وقت این است که از سیاست به نفع اختلال در حساب و کتاب کنار کشیده‌شود.. اینطور نیست؟».
این موضوع به جنبلاط ختم نشد بلکه بسیاری از هنرمندان و مردم عادی در واکنش به تشکیل دولت شروع به انتشار عکسی از حریری با لباس پزشکی کردند که نوزادی در بغل دارد که زیر آن نوشته بودند: «به دنیا آوردیمش».
یکی از شهروندان نوشت: «ما خواهان عمل هستیم نه وعده و حرف». یکی دیگر نوشت که «۹ ماه طول کشید تا به دنیا آمد.. آیا دو سال زمان نیاز دارد تا راه برود؟».
در توئیتی که با عکسی از کشتی‌های برقی و رودهای زباله همراه بود نوشته شده بود: «ننگ بر دولت‌های گذشته، جدید و آینده».
برخی از هنرمندان همچون نجوی کرم نوشت: «تشکیل دولت بر ما مبارک. ان شاء الله طرحی برای نجات ملت از نگرانی و ترس داشته باشد».
نانسی عجرم نیز نوشت: «دولت جدید مبارک. به سعد حریری و تمام وزیران تبریک می‌گویم.. امیدواریم دولتی باشد که برای خدمت به لبنان و ملت لبنان باشد… امید ما بسیار است… وقت کار فرا رسیده‌است».
جمیل السید نمایندهٔ پارلمان نیز در توئیتی نوشت: «پیرو نیروهایی هستند که کشور را به این حال و روز رساندند-امیدوار باشیم یا ناامید-همان دلایل منجر به همان نتایج می‌شود».
وی در توئیت دیگری نوشت: «همه آنها وعدهٔ اصلاح دولت و مبارزه با فساد را می‌دهند.. گویا که اکثر آنها دلیل این مصیبت‌ها نیستند، گویی از یک سیارهٔ دیگر آمده‌اند یا از نو آفریده شده‌اند… مردم را تا این حد خر فرض نکنید».
جان عزیز مشاور سابق رئیس‌جمهور لبنان نوشت: «۹ ماه… بیش از ۲۰ درصد وقت باقیماندهٔ عهد رویا… و خسارت‌های ملی بی‌شمار… همه آنها به هدر رفتند. به چه دلیل؟ به خاطر چه کسی؟».
اما سهم بزرگ این توئیت‌ها از آن «حزب‌الله» بود که وزارت بهداشت را برعهده گرفت.
از جمله توئیت‌هایی که برای سخرهٔ این موضوع منتشر شد این بود: «حکومت هیچ سلامتی بدون حزب‌الله نخواهد داشت»، «شعار جدید وزارت بهداشت: بیماران خود را با صدقه مداوا کنید».
برخی حملهٔ تندی به حزب‌الله کردند که از جملهٔ آنها امجد طه است که در توئیتی نوشت: «در دولت جدید لبنان ۳ شبه نظامی تروریست حزب‌الله وجود دارند که انبار کنندهٔ سلاح ویرانگر و موشک‌های ایران در مرکز بیروت و آموزش دهندهٔ تروریست‌ها برای حمله به کشورهای خلیج از جمله کویت، بحرین و سعودی و نشانه گرفتن امنیت منطقه هستند. آنها دلیل اصلی کشته شدن ۷۴ هزار عرب هستند».
تندترین حمله به حزب‌الله انتشار ویدئویی از نبیه بری رئیس پارلمان لبنان به شکلی گسترده در توئیتر، فیسبوک و واتساب بود که در آن از ترور داود داود رهبر جنبش «امل» به دست «حزب‌الله» در سال ۱۹۸۸ سخن می‌گوید و این حزب را در کشتن مقاومت کنندگان از اسرائیل جلوتر می‌داند.



سرگردانی اروپا درباره وضعیت پس از بایدن

 (dpa)
(dpa)
TT

سرگردانی اروپا درباره وضعیت پس از بایدن

 (dpa)
(dpa)

با بازگشت دونالد ترامپ به کاخ سفید در ۲۰ ژانویه، رهبران اروپایی که در بوداپست گرد هم آمده‌اند، به سرعت نسبت به این تحول واکنش نشان دادند. این نشست، تحت عنوان «گروه سیاسی اروپا» با حضور تمامی کشورهای اروپایی به جز روسیه برگزار شد، و روز جمعه تنها به سران ۲۷ کشور اتحادیه اروپا اختصاص خواهد داشت.

بازگشت ترامپ، باری دیگر ایده «استقلال راهبردی» را مطرح کرده و امانوئل مکرون، رئیس‌جمهور فرانسه، که از طرفداران اصلی آن است، با تأکید بیشتر این موضوع را بیان کرد. او در سخنرانی طولانی خود، با استناد به دلایل مختلف، بر ضرورت مدیریت سرنوشت اروپا توسط خود اروپایی‌ها تأکید کرد. مکرون اشاره کرد که برخی کشورهای اروپایی همچنان ترجیح می‌دهند روابط خود را با ترامپ به‌خاطر محافظت از «چتر امنیتی آمریکا و ناتو» تنظیم کنند.

این سخنرانی به‌صورت زنده از سایت کاخ الیزه در شبکه اجتماعی «ایکس» پخش شد. این موضوع در پی تماس تلفنی چهارشنبه شب بین مکرون و ترامپ مطرح شد که کاخ الیزه آن را «بسیار خوب» توصیف کرد. طرفین توافق کردند برای بازگشت صلح و ثبات و حل بحران‌های بزرگ بین‌المللی همکاری کنند.

مکرون همچنین بر اهمیت نقش اروپا در مسائل اوکراین و خاورمیانه تأکید کرد. این موضوع ناشی از نگرانی فرانسه از رویکرد احتمالی ترامپ در انجام توافقات یکجانبه بدون مشورت با متحدان اروپایی‌ است. با پیروزی ترامپ، اروپا به‌طور جدی نگران است که در صورت کاهش تعهدات آمریکا نسبت به ناتو، «بی‌پناه» شود. به همین دلیل، ساختن دفاع اروپایی با رویکرد «استقلال راهبردی» به اولویت نخست تبدیل شده است.

مکرون در سخنانش به همتایان اروپایی خود، تهدیدهایی را که اروپا را احاطه کرده برشمرد؛ از جمله جنگ اوکراین، تروریسم، مهاجرت غیرقانونی، تنش‌ها بین کشورها مانند وضعیت بین آذربایجان و ارمنستان، و رقابت‌های ژئوپلیتیک میان آمریکا و چین که به دنبال منافع خود بدون توجه به قوانین بین‌المللی هستند. او گفت: «آیا دیگران تاریخ ما را می‌نویسند یا ما خود می‌خواهیم آن را بنویسیم؟» و پاسخ داد که به‌نظر او، اروپا توانایی این کار را دارد. او اضافه کرد که راه رسیدن به این هدف از طریق اقدامات عملی و ایمان به توانایی‌های اروپا در تحقق استقلال راهبردی است.

مکرون این فرصت را غنیمت شمرد تا به ترامپ پیام دهد که پیروزی اوکراین به سود اروپا خواهد بود و اروپا نباید اجازه دهد روسیه پیروز شود، چراکه پیروزی روسیه یعنی قدرت‌گیری یک امپراتوری در مرزهای اروپا و احتمال برنامه‌های توسعه‌طلبانه آن پس از اوکراین.

بنجامین حداد، وزیر امور اروپایی فرانسه، در این باره گفت که اگر اروپایی‌ها مسئولیت امنیت خود را بر عهده نگیرند، دیگران سرنوشتشان را تعیین خواهند کرد.

در عین حال، مکرون تأکید کرد که اروپا باید خود را با شرایط جدید پس از انتخاب ترامپ تطبیق دهد و نمی‌تواند همیشه دفاع از امنیت خود را به آمریکایی‌ها بسپارد. او بر این باور است که دفاع از منافع اروپا باید در اولویت اروپایی‌ها باشد، اما بدون رد همکاری با ناتو و بدون ملی‌گرایی افراطی که باعث ضعف اروپا شود. به‌گفته او، راه درست این است که اروپا بیداری راهبردی داشته باشد و به‌سرعت به سمت ساختن نیروی دفاعی مستقل خود حرکت کند که با چارچوب ناتو سازگار باشد، اما در عین حال از آن استقلال داشته باشد.

مکرون با این موضع می‌خواهد نقش اصلی در گفتگو با ترامپ را ایفا کند و حد و مرز روابط با واشنگتن را مشخص کند. با این حال، بسیاری تردید دارند که اروپا بتواند به‌طور جمعی این مسیر را دنبال کند، زیرا برخی کشورهای اروپایی ترجیح می‌دهند امنیت خود را از طریق حمایت آمریکا و ناتو تأمین کنند.