ترکیه از زمان کودتا تاکنون نیم میلیون نفر را بازداشت کرده‌است

ترکیه از زمان کودتا تاکنون نیم میلیون نفر را بازداشت کرده‌است
TT

ترکیه از زمان کودتا تاکنون نیم میلیون نفر را بازداشت کرده‌است

ترکیه از زمان کودتا تاکنون نیم میلیون نفر را بازداشت کرده‌است

وزیر کشور ترکیه از دستگیری بیش از ۵۰۰ هزار نفر از زمان شکست کودتا در سال ۲۰۱۶ تاکنون خبر داد. 
به گزارش الشرق الاوسط، این اشخاص به تهمت ارتباط احتمالی با فتح‌الله گولن تحت پیگرد و بازداشت قرار گرفتند. 
دولت ترکیه گولن را حامی کودتای اخیر بر ضد دولت رجب طیب اردوغان معرفی کرده‌است.
وزیر کشور ترکیه در اظهارات روز گذشته خود بیان کرد که تعداد ۵۱۱ هزار نفر از اعضای جنبش گولن، تاکنون بازداشت شدند و در این میان تعداد ۳۰ هزار و ۸۲۱ نفر، از زمان کودتا تا کنون به‌زندان رفتند. 
همانگونه که پیشتر بیان شد دولت کنونی ترکیه گولن را که از سال ۱۹۹۹ تاکنون در ایالت پنسلوانیا آمریکا در پناهندگی اختیاری به‌سر می‌برد متهم می‌کند که حامی و دلیل اصلی کودتای اخیر است.
این کودتا که توسط یکی از بخش‌های ارتش ترکیه به‌پا شده باعث شده‌است که بسیار از فرماندهان ارتش برکنار شوند و تهمت نخست اداره آن بر دوش گولن انداخته شود در حالی که او هر گونه رابطه‌ای با این کودتا را نفی می کند.
آمار وزارت عدالت و دادگستری ترکیه حاکی از آن است که تعداد اشخاصی که از بدو کودتا در سال ۲۰۱۶ تاکنون مورد بازجویی و بازداشت قرار گرفتند بالغ بر ۵۰۰ هزار و ۶۵۰ نفر است.
از این تاریخ به بعد دولت ترکیه جنبش خدمات‌رسانی گولن را یک «سازمان تروریستی مسلح» معرفی کرد.
این آمار همچنین نشان می‌دهد که از این تعداد ۵۰۰ هزار و ۶۵۰ فرد دستگیر شده، ۳۷۹ هزار و ۷۳۲ مرد و ۱۰۳ هزار و ۵۱۷ فرد زن هستند؛ همچنان که تعداد ۲هزار و ۶۰ کودک به‌تهمت عضویت در سازمان گولن، تحت تنبیه قرار گرفتند.
ارقام و اعداد این وزارت‌خانه همچنین اشاره می‌کند که تعداد کسانی که تحت تعقیب قانونی هستند به ۲۵۹ هزار و ۹۹ فرد می‌رسد در حالی که تعداد مظنونان قضایی به ۷۸هزار و ۵۴۴ نفر می‌رسد. 
زندان‌های حکومت ترکیه ۳۰ هزار و ۶۷۹ فرد را به جرم عضویت در جنبش گولن درخود جای داده‌است که از این تعداد ۱۸ هزار و ۶۷۹ فرد به حکم‌های بلندمدت محکوم شدند.
این آمار همچنین نشان می‌دهد که ۲۲ هزار نفر در حین انجام تحقیقات فرار کردند. 
دستگاه‌های امنیتی ترکیه همچنین تعداد ۷۷ هزار و ۳۵۵ نفر را تحت تعقیب قرار دادند که از این تعداد ۲۴ هزار و ۳۵۵ نفر در حال سپری کردن تحقیقات و ۵۳ هزار و ۳۰ نفر تحت تعقیب و فراری هستند.
پس از این کودتا دولت ترکیه عملیات پاک‌سازی گسترده‌ای را در سطح دستگاه‌های دولتی این کشور آغاز کرد که نتیجه آن دستگیری ۸۰ هزار نفر، که در انتظار اجرای محاکمه هستند، شد. 
در این عملیات ۱۷۵ هزار نفر کار خود را تنها به تهمت عضویت در گروه فتح‌الله گولن از دست دادند.
شایان ذکر است که این عملیات دستگاه‌های امنیتی و حکومتی ترکیه با انتقاد شدید از جانب کشورهای اروپایی و سازمان‌های حمایت از حقوق بشر مواجه شده‌است. 
دولت‌ها و سازمان حقوق بشر غربی در انتقاد از این سیاست اردوگان بیان می‌کنند که این عملیات کودتای نافرجام را دست‌آویزی قرار داده‌است که به موجب آن نه‌تنها دست‌اندرکاران کودتا، بلکه تمام کسانی که معارض حکومت اردوگان هستند از صحنه به‌در شدند یا روانه زندان‌ها شدند.
البته معارضان حکومت ترکیه بر این عقیده هستند که اساس این کودتا تبانی بود که از جانب حکومت کنونی تهیه شده تا به رئیس‌جمهور اجازه دهد تمام معارضان را از صحنه به‌در کند و آنها را روانه زندان کند.
از این منظر تمام این دستگیری‌ها تلاش‌هایی است برای نهادینه کردن حکومت یک دیکتاتور که تمام دستگاه‌های عالی قدرت دولتی را در دست دارد.
گفتنی است دولت ترکیه بارها از ایالات متحده آمریکا درخواست کرده بود که فتح‌الله گولن را به این دولت تحویل دهد اما پاسخ دولت آمریکا همواره این بوده‌است که این مسئله کاملاً در اختیارات حوزه قضایی است و از این رو نمی‌تواند دربارهٔ این مسئله تصمیم‌گیری نماید: بنابراین اگر دولت ترکیه خواستار تحویل‌گرفتن گولن است باید دلایل قضایی روشنی را برای دخالت او در کودتا به دادگاه‌های آمریکایی ارائه کند تا از این طریق این شخص مجرم شناخته شود.



هشدارهای اسرائیل نسبت به افزایش خطر ترورهای سیاسی

پسربچه‌ای اسرائیلی که اسباب‌بازی‌ای به شکل تفنگ در دست دارد، در شهر الخلیل واقع در کرانه باختری اشغالی  مارس گذشته (ا.ف.ب)
پسربچه‌ای اسرائیلی که اسباب‌بازی‌ای به شکل تفنگ در دست دارد، در شهر الخلیل واقع در کرانه باختری اشغالی مارس گذشته (ا.ف.ب)
TT

هشدارهای اسرائیل نسبت به افزایش خطر ترورهای سیاسی

پسربچه‌ای اسرائیلی که اسباب‌بازی‌ای به شکل تفنگ در دست دارد، در شهر الخلیل واقع در کرانه باختری اشغالی  مارس گذشته (ا.ف.ب)
پسربچه‌ای اسرائیلی که اسباب‌بازی‌ای به شکل تفنگ در دست دارد، در شهر الخلیل واقع در کرانه باختری اشغالی مارس گذشته (ا.ف.ب)

هشدار یائیر لاپید، رهبر اپوزیسیون اسرائیل، که شامگاه یکشنبه اعلام کرد اسرائیل در آستانه مواجهه با ترورهای سیاسی و قتل‌هایی با انگیزه سیاسی است، باعث شوکی جدی در فضای سیاسی کشور شد و نگرانی گسترده‌ای را برانگیخت. او به‌ویژه هشدار داد که رئیس سرویس امنیت داخلی اسرائیل (شاباک) در معرض بیشترین تهدیدها قرار دارد.

این هشدار باعث شد مقایسه‌هایی با دوره ترور اسحاق رابین، نخست‌وزیر پیشین اسرائیل در سال ۱۹۹۵ صورت گیرد، و برخی نتیجه گرفتند که شاخص خطر ترورهای سیاسی اکنون حتی جدی‌تر از آن دوران شده است. آنچه این نگرانی را شدیدتر کرده، این است که رئیس شاباک که مسئولیت امنیت داخلی کشور و محافظت از شخصیت‌های سیاسی و امنیتی را دارد، اکنون خودش از سوی کسانی تهدید می‌شود که باید از آن‌ها محافظت کند.

با وجود حملات سخنگویان دولت و جناح راست به لاپید، که او را به تحریف حقیقت و تحریک سیاسی حزبی متهم کردند، صحبت‌های او همچنان این پرسش اساسی را در فضا نگه داشت:
آیا واقعاً امکان تکرار یک ترور سیاسی در اسرائیل وجود دارد؟ مانند آنچه در سال ۱۹۹۵ برای اسحاق رابین اتفاق افتاد؟

اطلاعاتی از داخل شاباک

لاپید این هشدار را از خود نساخته بود، بلکه آن را بر اساس اطلاعات رسمی از داخل شاباک مطرح کرد و سعی کرد با ارائه واقعیت‌ها و نشانه‌ها، گفته‌های خود را مستند کند. او گفت: «ما به سطوحی بی‌سابقه از تحریکات رسیده‌ایم.»

او افزود: «حزب لیکود، که اکنون قدرت را در اختیار دارد، بیانیه رسمی صادر کرده که در آن گفته شده رئیس شاباک، رونن بار، بخشی از این نهاد را به میلیشیای خاص دولت پنهان تبدیل کرده است. این نوع بیانیه‌ها پیامدهای خطرناکی دارد؛ آن‌ها دقیقاً می‌دانند این نوع اظهارات چه تاثیری بر هواداران‌شان دارد.»

لاپید از بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر، خواست تا این وضعیت را متوقف کند و گفت:
«مسئولیت با توست؛ وزرایت را ساکت کن، پسرت را در میامی (یائیر نتانیاهو) هم ساکت کن. به‌جای پشتیبانی از تحریکات، از شاباک و نیروهای امنیتی و نظام‌هایی که حافظ بقای کشورند، حمایت کن.»

او هشدار داد: «تو نمی‌توانی بعداً بگویی خبر نداشتم. این بار نمی‌توانی خودت را تبرئه کنی. تو در این موضوع نقش داری و باید آن را متوقف کنی.»

لاپید یادآوری کرد که «دو هفته پیش از شکست امنیتی هفتم اکتبر ۲۰۲۳، در کنفرانسی خبری هشدار دادم که کشور در مسیر جنگ و فاجعه امنیتی قرار دارد، اما دولت گوش نداد.»

او تاکید کرد: «این‌بار هم هشدار می‌دهم، و این بار بر اساس اطلاعات دقیق اطلاعاتی. ما در مسیر یک فاجعه دیگر هستیم. اما این‌بار خطر از داخل می‌آید. سطح تحریکات و جنون بی‌سابقه است؛ خط قرمز رد شده.»

او افزود: «اگر این وضعیت متوقف نشود، ترور سیاسی در پیش خواهد بود، و شاید بیش از یک نفر کشته شود؛ یهودی‌ها یهودی‌ها را خواهند کشت. بیشترین تهدیدها متوجه رئیس شاباک، رونن بار، است.»

واکنش لیکود

حزب لیکود به ریاست نتانیاهو در بیانیه‌ای که شامگاه یکشنبه منتشر کرد، واکنش تندی به سخنان لاپید نشان داد و اعلام کرد:
«رهبر اپوزیسیون طی سال‌ها هرگز صدای خود را علیه تحریکات خطرناک و جنون‌آمیز علیه نخست‌وزیر بلند نکرده، بلکه خودش فعالانه در آن شرکت داشته است. وقتی نخست‌وزیر را خائن می‌نامند و تهدیدهای بی‌شماری علیه او مطرح می‌شود، لاپید سکوت کرده است.»

درس از ماجرای رابین

هشدارهای لاپید، چه از منظر شخصی و چه بر اساس منابع اطلاعاتی، واقع‌گرایانه به نظر می‌رسند و هر کسی که فضای سیاسی و خشونت‌های همراه با آن را دنبال می‌کند، این نگرانی را درک می‌کند.

فقط کافی است به تاریخ نزدیک نگاه کنیم؛ حدود ۳۰ سال پیش، اسحاق رابین به‌دلیل امضای توافقنامه‌های اسلو در سال ۱۹۹۳ به خائن متهم شد. آن زمان تحریکات در سطح شعارهای خیابانی و دیوارنویسی بود، و نتانیاهو، رئیس وقت اپوزیسیون، با سخنرانی‌های آتشین آن اعتراض‌ها را رهبری می‌کرد.

تصویر رابین را در لباس افسر نازی منتشر کردند و جوانی به‌نام «ییگال عامیر» این فضای تحریک‌آمیز را توجیهی برای ترور دانست. او با یک اسلحه به جان رابین افتاد و او را کشت و گفت که به تنهایی اقدام کرده است.

اما امروز وضعیت وخیم‌تر است؛ تحریکات مستقیماً از طرف نخست‌وزیر، بنیامین نتانیاهو، علیه رئیس شاباک انجام می‌شود. بنابراین لاپید اشتباه کرد که از نتانیاهو خواست وزرایش را کنترل کند؛ او باید شجاعانه‌تر می‌گفت: «تو رهبری تحریکات را بر عهده داری، و باید آن را متوقف کنی.»

«۳۰ وزیر تحریک‌گر»

نتانیاهو فقط علیه رونن بار تحریک نمی‌کند، بلکه علیه هر کسی که با سیاست‌های او مخالفت کند، موضع می‌گیرد. فقط یک روز پیش از این ماجرا، او روزنامه‌نگاران و تحلیل‌گران را متهم کرد که خدمتگزار «حماس» هستند، فقط به‌خاطر اینکه خواستار توقف جنگ برای آزادی گروگان‌ها بودند.

در کنار نتانیاهو، ۳۰ وزیر از مجموع ۳۸ وزیر کابینه‌اش نیز در تحریکات نقش دارند. روز یکشنبه گزارش شد که نفتالی بنت، نخست‌وزیر پیشین، دچار حمله قلبی شده و در بیمارستان بستری است. بنت اکنون طبق نظرسنجی‌ها تنها چهره مخالفی است که می‌تواند تهدیدی جدی برای نتانیاهو در انتخابات باشد.

در پی بستری شدن او، دو وزیر و یک عضو کنست از ائتلاف حاکم، پست‌هایی منتشر کردند که در آن‌ها شادمانی از وضعیت او ابراز شده بود. یکی نوشت: «شاید حالا بفهمد حساب خدا نزدیک است و تحریکاتش علیه نخست‌وزیر را متوقف کند.» دیگری گفت: «در باشگاه ورزشی بود که خداوند به او فهماند قدرت هم حدی دارد.» و نماینده کنست نوشت: «اگر در ۵۳ سالگی از پا درمی‌آید، چطور می‌خواست جنگ در هفت جبهه را مدیریت کند؟»

در شبکه‌های اجتماعی هم واکنش‌ها شدیدتر و آمیخته با نفرت بود. ده‌ها نفر آرزوی مرگ برای او کردند. فضای نفرت واقعاً خطرناک است.

میلیشیای مسلح

اما خطرناک‌تر از همه این‌ها، وجود میلیشیای مسلح در اسرائیل است که ایتمار بن‌گویر آن را با تصمیم دولت نتانیاهو تشکیل داده و در چارچوب وزارت پلیس فعالیت می‌کنند. گروه‌هایی از شهروندان مسلح و شهرک‌نشینان هر روز به فلسطینیان حمله می‌کنند، خانه‌ها و خودروها را آتش می‌زنند، با سنگ حمله می‌کنند، کشاورزان را از زمین‌هایشان در دره اردن و سایر مناطق بیرون می‌رانند، محصولات را تخریب می‌کنند و دام‌ها را مصادره می‌کنند.

در بیت‌المقدس، افراطی‌ها به رانندگان عرب اتوبوس‌ها، کشیشان و راهبه‌های مسیحی حمله می‌کنند و به تظاهرکنندگان چپ‌گرا که عکس کودکان کشته‌شده در غزه را حمل می‌کنند، یورش می‌برند. حتی خانواده‌های گروگان‌ها که در تل‌آویو و قدس تجمع می‌کنند، مورد حمله قرار می‌گیرند.

در فضای مجازی نیز زبان نفرت و خشونت حاکم است. برخی خواستار بازداشت و اعدام رونن بار به اتهام خیانت شدند. برخی نیز خواهان بازداشت مشاور حقوقی دولت، بهاراف ميارا، شدند.

در ماه‌های اخیر، سازمان‌های اطلاعاتی اسرائیل درباره تشکیل دوباره گروه‌های تروریستی یهودی هشدار داده‌اند؛ مشابه آنچه در دهه ۱۹۸۰ اتفاق افتاد و بن‌گویر و اسموتریچ به‌خاطر فعالیت خرابکارانه علیه فلسطینیان بازداشت شده بودند.

آن‌ها هشدار می‌دهند که عناصر پیرو «کاهانا» (خاخام افراطی) در حال نفوذ به پلیس اسرائیل هستند. از این رو، اسرائیل به‌شدت در معرض لغزش به سمت دوران ترورهای سیاسی است؛ نه فقط علیه رئیس شاباک و سیاستمداران، بلکه علیه فعالان سیاسی و اجتماعی در سطوح مختلف.