عبد الباسط الساروت؛ «بلبل انقلاب» و «چه گوارا»‌ سوریه

دیوارنگاری مخالفان سوریه با طرح چهره عبد الباسط الساروت (فرانس پرس)

شرح حال عبد الباسط الساروت همچون حکایت هشت ساله سوریه است. داستان زندگی او با سرگذشت نیروهای نظامی یا شهروندان غیر نظامی مخالف حکومت سوریه فرق دارد. 
حکایت عبد الباسط دربرگیرنده همه «تحولات و رویدادهای» سوریه است؛ از اعتراضات مسالمت آمیز گرفته تا درگیری های نظامی. او تجربه اعتراضات و محاصره و آوارگی و فقر را در همه جای کشورش از سر گذراند؛ از حمص (پایتخت انقلاب) گرفته تا ادلب (آخرین پایگاه اپوزیسیون).
الساروت پیش از آغاز انقلاب سوریه در ۲۰۱۱ دروازه بان تیم ملی فوتبال جوانان سوریه و دروازه بان تیم «الکرامه» حمص بود و به همین خاطر نیز نام او را «نگاهبان انقلاب» گذاشتند. او از جمله نخستین کسانی بود که به اعتراضات مسالمت آمیز در سوریه پیوست و بعدها به عنوان هماهنگ کننده و رهبر اعتراضات مطرح شد. 
او هم شرکت کننده و هم هماهنگ کننده و برگزار کننده اعتراضات بود و بعدها کار هدایت اعتراضات را به عهده گرفت. او برای انقلاب سوریه سرود می خواند و «خواننده انقلاب» یا «بلبل انقلاب» لقب گرفت. الساروت از جمله اولین کسانی بود که به عملیات نظامی و پیکار پیوست. وقتی اعتراضات سوریه به خشونت کشیده شد الساروت اسلحه به دست گرفت و در جبهه های درگیری در کنار نیروهای اپوزیسیون رژیم سوریه در حمص پیکار کرد. 
محاصره حمص دو سال طول کشید و نیروهای حکومتی در نیمه های ۲۰۱۴ وارد مناطق حضور نیروهای اپوزیسیون در «پایتخت انقلاب» شدند. الساروت هم در کنار دیگر نیروهای اپوزیسیون به ادلب منتقل شد. به ادلب «سوریه کوچک» می گفتند چرا که نیروها و گروه های اپوزیسیون از همه بخش های سوریه به ادلب منتقل شدند.
الساروت در آغاز به عضویت گروه های اسلام گرا و بعدها گروه های میانه رو در آمد و به گفته یکی از فرماندهان «ارتش العزه» محمود المحمود به عنوان یکی از «نمادهای انقلاب» مطرح شد. المحمود از الساروت با عنوان «جوان خوش اخلاق و پیکارجوی با همت و با اراده انقلابی شناخته می شد که همواره عزم و اراده را به هم قطارانش منتقل می کرد». الساروت هم پیشگام تظاهرات مردم بود و هم طلایه دار در جبهه های درگیری در شمال حماه. او جزو اولین نیروهایی بودند که به دنبال حمله گروه های اپوزیسیون در شمال حماه در روز پنجشنبه وارد روستای تل ملح شد. او در ویدیویی به همرزمانش روحیه می داد و در عین حال بر تداوم درگیری ها.. تا دمشق تاکید می کرد. راجعین یا حمص و راجعین یا الغوطه الشرقیه از جمله سروده های معروف الساروت هستند.
او هم همچون بقیه رهبران گروه های اپوزیسیون از جمله عبد القادر صالح «فرمانده لشکر توحید» یا زهران علوش «فرمانده ارتش اسلام» کشته شد. صالح و علوش در حمله های هوایی در حلب و غوطه دمشق کشته شدند.
 الساروت با شعارها و سروده ها و مشارکت موثر در اعتراضات به «نماد انقلاب» تبدیل شد. او نیز همدرد ده ها هزار نفر از شهروندان کشورش بود که پدر و مادر و خویشاوندان خود را از دست داده اند.
 پدر و چهار تن از برادران الساروت در درگیری ها و بمباران در حمص کشته شدند. او هم همچون چندین میلیون نفر از هم وطنانش هم طعم محاصره را چشید و هم خانه به دوشی و آوارگی و فقر. 
فیلم «عوده الی حمص» (بازگشت به حمص) در سال ۲۰۱۴ به کارگردانی طلال دیرکی روی پرده سینما رفت. این فیلم داستان دو جوان حمصی را بازگو می کرد که یکی از آنها ساروت بود. 
آلبوم سروده های معروف او که در اعتراضات سال ۲۰۱۲ رواج پیدا کردند منتشر شد. عکس او روی تمبرها در سال ۲۰۱۲ چاپ شد. این تمبرها توسط مخالفان برای ثبت رویدادهای انقلاب طراحی شدند.
همزمان با انتشار خبر درگذشت الساروت هواداران رژیم جشن و پایکوبی کردند و او را «تروریست» خواندند. مخالفان رژیم با ارسال پیام تسلیت به او لقب های فراوانی دادند.. که آخرین مورد «چه گوارای سوریه» بود.