​مصر اظهارات اردوغان دربارهٔ درگذشت مرسی را محکوم کرد

​مصر اظهارات اردوغان دربارهٔ درگذشت مرسی را محکوم کرد
TT

​مصر اظهارات اردوغان دربارهٔ درگذشت مرسی را محکوم کرد

​مصر اظهارات اردوغان دربارهٔ درگذشت مرسی را محکوم کرد

سامح شکری وزیر خارجه مصر روز پنج‌شنبه ۳۰ خرداد، اظهارات رجب طیب اردوغان رئیس‌جمهور ترکیه دربارهٔ درگذشت محمد مرسی رئیس‌جمهوری سابق مصر را «پوچ و بیهوده» خواند و آن را محکوم کرد و گفت کشورش «با هرگونه تهدیدی مقابله می‌کند».
به گزارش الشرق الاوسط، شکری در بیانیه ای تأکید کرد: اظهارات اردوغان مداخله آشکار در امور داخلی مصر و بیانگر ارتباط وی با گروه «اخوان‌المسلمین» است.
رجب طیب اردوغان رئیس‌جمهوری ترکیه، روز چهارشنبه در کارزار تبلیغات انتخاب شهردار استانبول، مدعی شد که «رئیس‌جمهوری پیشین مصر به مرگ طبیعی نمرده و برای روشن ابعاد کشته شده او دولت کنونی مصر باید در دادگاه صالحه بین‌المللی محاکمه شود».
در مقابل سامح شکری اعلام کرد که «رجب طیب اردوغان تمایل دارد که تجاوزات و مداخله‌های داخلی خود را با ورود به مناقشات پوچ و بیهوده در جهت کمک به وضعیت انتخاباتی‌اش بپوشاند».
او اضافه کرد: «این رفتار اردوغان نشانگر کینه پنهان وی در قبال دستاوردها و پیروزی‌هایی است که مصر آنها را محقق کرده‌است».
محمد مرسی که از اعضای ارشد اخوان المسلمین بود، دوشنبه ۲۷ خرداد در هنگام برگزاری جلسه دادگاه از حال رفت و در سن ۶۷ سالگی درگذشت.
از سال ۲۰۱۳، محمد مرسی و تعداد زیادی از رهبران «اخوان المسلمین» در محاکمه‌هایی به حبس محکوم شدند.
دادستان مصر در بیانیه‌ای در این باره گفت: «محمد مرسی ۵ دقیقه صحبت کرده‌است و بعد از آن زمانی که در قفس اتهام بود بیهوش شد و بر زمین افتاده و سپس به بیمارستان منتقل شد».
در این بیانیه آمده‌است: بعد از انتقال مرسی به بیمارستان مشخص شد که وی فاقد هرگونه علایم حیاتی است. دادستانی مصر اعلام کرد که هیچ‌گونه کبودی تازه‌ای در بدن محمد مرسی در بیمارستان ملاحظه نشده‌است.
پیکر او روز سه‌شنبه ۲۸ خرداد در مقبره مرشدان اخوان المسلمین در شهرک نصر در شرق قاهره به خاک سپرده شد.



چگونه عراق از «تهدیدی وجودی خطرناک‌تر از داعش» نجات یافت؟

مشایخ عراقی در تظاهراتی در حمایت از ایران، سه‌شنبه در مسیر منتهی به منطقه سبز که سفارت عراق در بغداد در آن واقع شده است (AP)
مشایخ عراقی در تظاهراتی در حمایت از ایران، سه‌شنبه در مسیر منتهی به منطقه سبز که سفارت عراق در بغداد در آن واقع شده است (AP)
TT

چگونه عراق از «تهدیدی وجودی خطرناک‌تر از داعش» نجات یافت؟

مشایخ عراقی در تظاهراتی در حمایت از ایران، سه‌شنبه در مسیر منتهی به منطقه سبز که سفارت عراق در بغداد در آن واقع شده است (AP)
مشایخ عراقی در تظاهراتی در حمایت از ایران، سه‌شنبه در مسیر منتهی به منطقه سبز که سفارت عراق در بغداد در آن واقع شده است (AP)

منابع دیپلماتیک در بغداد به روزنامه «الشرق الاوسط» گفتند مقام‌های عراقی نگران کشیده شدن کشور به جنگ میان ایران و اسرائیل بودند و آن را «تهدیدی وجودی برای عراق» توصیف کردند که خطرناک‌تر از تهدید داعش بود؛ همان گروهی که زمانی یک‌سوم خاک کشور را اشغال کرده بود.

این منابع توضیح دادند:
«داعش یک پدیده بیگانه بود که در نهایت باید از بدن عراق به‌ویژه با توجه به حمایت منطقه‌ای و بین‌المللی از بغداد برای مقابله با آن طرد می‌شد. اما جنگ ایران و اسرائیل، وحدت عراق را تهدید می‌کرد.»

شرح تهدید وجودی از نگاه منابع دیپلماتیک:

همزمان با آغاز جنگ، بغداد پیام‌هایی از اسرائیل از طریق جمهوری آذربایجان و کانال‌های دیگر دریافت کرد. در این پیام‌ها آمده بود که اسرائیل در صورت حمله‌ای از خاک عراق، پاسخ‌هایی «سخت و دردناک» خواهد داد. اسرائیل مسئولیت هرگونه حمله از خاک عراق را متوجه دولت عراق دانسته بود.

آمریکا نیز از زبان توصیه‌آمیز قبلی عبور کرد و مستقیماً نسبت به عواقب وخیم حملات احتمالی گروه‌های وابسته به ایران هشدار داد.

مقام‌های عراقی نگران «سناریوی فاجعه» بودند. سناریویی که در آن، گروه‌های عراقی به اسرائیل حمله می‌کردند و اسرائیل نیز با موجی از ترورهای هدفمند مشابه آنچه علیه فرماندهان حزب‌الله لبنان و ژنرال‌ها و دانشمندان ایرانی در آغاز جنگ انجام داد، پاسخ می‌داد.

به گفته این منابع، اگر اسرائیل حملات دردناکی علیه این گروه‌ها انجام می‌داد، خشم در میان شیعیان عراق شعله‌ور می‌شد. این وضعیت ممکن بود مرجعیت شیعه را وادار به اتخاذ موضعی جدی کند و در نتیجه، بحران به شکل تقابل مستقیم شیعیان با اسرائیل درمی‌آمد.

این سناریو باعث شد نگرانی‌هایی شکل گیرد مبنی بر اینکه سایر گروه‌های عراقی، شیعیان را مسئول کشاندن کشور به جنگی بدانند که می‌شد از آن دوری کرد. در چنین شرایطی، احتمال بروز شکاف دوباره میان شیعیان و سنی‌ها و تهدید دوباره برای وحدت عراق وجود داشت.

خطر دیگر، موضع احتمالی کردها بود. این احتمال وجود داشت که کردها اعلام کنند دولت مرکزی فقط نماینده یک گروه است، کشور از جنگ‌ها خسته شده و اقلیم دیگر نمی‌خواهد خود را با بغداد درگیر کند؛ چراکه نزدیکی به بغداد، اقلیم را وارد جنگ‌هایی می‌کند که نمی‌خواهد در آن‌ها شرکت داشته باشد.

نقش دولت السودانی

دولت محمد شیاع السودانی با ترکیبی از قاطعیت و تدبیر عمل کرد. به گروه‌ها هشدار داد که تحمل هیچ تلاشی برای کشاندن کشور به جنگی که وحدتش را تهدید می‌کند، ندارد. همزمان، کانال‌های ارتباطی با قدرت‌های منطقه‌ای و بین‌المللی، به‌ویژه آمریکا، را باز نگه داشت.

موضع ایران و موازنه داخلی
دولت عراق از موضع تهران هم بهره برد. ایران نه‌تنها از گروه‌ها نخواست وارد جنگ شوند، بلکه آن‌ها را به خویشتنداری تشویق کرد. برخی معتقدند تهران نمی‌خواست پس از از دست دادن سوریه، روابطش با عراق را نیز قربانی کند.

عامل مهم دیگر، درک گروه‌ها از بزرگی جنگ بود. آن‌ها می‌دانستند این نبرد از توانشان فراتر است؛ به‌ویژه با توجه به شرایط حزب‌الله در لبنان و نفوذ اطلاعاتی اسرائیل درون ایران. اسرائیل نشان داده بود که اطلاعات دقیقی از گروه‌های دشمن دارد و با برتری تکنولوژیک خود، می‌تواند به اهدافش برسد.

سه حمله ناکام

با وجود فشارها، به گفته منابع دیپلماتیک، گروه‌های بی‌انضباط تلاش کردند سه حمله را طراحی و اجرا کنند؛ اما نیروهای امنیتی عراق توانستند پیش از اجرا آن‌ها را خنثی کنند.

منابع همچنین گفتند که ایران زخمی عمیق برداشت؛ چراکه اسرائیل جنگ را به خاک ایران کشاند و آمریکا را به هدف گرفتن تأسیسات هسته‌ای آن ترغیب کرد. به‌گفته این منابع، اگر ایران در پرونده هسته‌ای امتیاز ندهد، احتمال دور تازه‌ای از درگیری وجود دارد.