عربي English Türkçe اردو فارسى
Logo
آخرین خبرها
گوناگون

افزایش تاثیرگذاری هنر از طریق اجرای تئاتر تعاملی در جده

نمایشنامه «بیت الدهالیزی» راوی داستان های درام تاریخی شهر

    جده: عائشه جعفری
TT
TT

افزایش تاثیرگذاری هنر از طریق اجرای تئاتر تعاملی در جده

گردشگران و بازدیدکنندگان از موسم جده با تجربه جدید تئاتر تعاملی در «بیت الدهالیزی» در بخش قدیمی شهر جده روبرو هستند. تم این تئاتر برگرفته از فرهنگ و میراث شهر است.
تئآتر در یکی از خانه های قدیمی شهر اجرا می شود. این خانه بیش از دویست سال پیش ساخته شده و الان به محل اجرای تئاتر «بیت الدهالیزی» تبدیل شده تا مخاطبانش را به ایفای نقش مهمانان خانواده الدهالیزی تشویق کند. برگزارکنندگان تئاتر بدین وسیله در صدد شکستن دیوار بین واقعیت و خیال هستند. رویدادهای دراماتیک درباره ماجراجویی های این خانواده تا اندازه ای هاله اسرارآمیز این خانواده را شفاف می کند.
نمایشنامه ۴۵ دقیقه تا یک ساعت طول می کشد و ۴۴ صحنه دارد. در هر صحنه یک دوره تاریخی با دکوراسیون و رنگ ها و طراحی خاص آن دوره به نمایش گذاشته می شود. نواف النصار طراح صحنه به الشرق الاوسط گفت «این تئاتر یک محصول مشترک با همکاری تاد نیمز کارگردان آمریکایی برای طراحی صحنه بیت الدهالیزی است. این تئاتر تعاملی به منظور گسترش دامنه و مفهوم هنر و ایجاد تحول در ارتباط بین هنرمندان و مخاطبان از رابطه تاثیر و تاثیر پذیری به تعامل برگزار می شود».
النصار افزود «این اولین تئاتر تعاملی در جده است. البته اینگونه تئاترها پیشتر در آمریکا شناخته شدند و به اروپا رسیدند و تاثیر ژرفی بر مخاطبانش داشتند». او خاطر نشان کرد «هدف از اجرای نمایشنامه تعاملی این است که مخاطبان بتوانند در دوره زمانی خاصی زندگی کنند. آنها از طریق یک داستان که جلوی آنها بازگو می شوند از حال به گذشته سفر می کنند».
النصار گفت «تئاتر تعاملی فرصتی در اختیار مخاطبان قرار می دهد تا از طریق ارتباط نزدیک با شخصیت های داستان بتوانند تصویر واقعی از جامعه ای که آن را ندیده اند ترسیم کنند. کلیه ویژگی ها جامعه گذشته از طریق رویدادهای این تئاتر بازتولید می شود». سناریوی «بیت الدهالیزی» را خانم دکتر لمیاء باعشن نوشته است. او در صدد معرفی تئاتر تعاملی به مخاطبان است تا اینکه به عنوان بخشی از توسعه فرهنگی جامعه تبدیل شود.

پربازدید

 
 
گوناگون

چرا «اخوان المسلمین» به سازندگان سریال «الحشاشین» حمله کرد؟

کریم عبد العزیز در یکی از سکانس ها (شرکت فیلمساز)
کریم عبد العزیز در یکی از سکانس ها (شرکت فیلمساز)
TT
TT

چرا «اخوان المسلمین» به سازندگان سریال «الحشاشین» حمله کرد؟

کریم عبد العزیز در یکی از سکانس ها (شرکت فیلمساز)
کریم عبد العزیز در یکی از سکانس ها (شرکت فیلمساز)

بلافاصله پس از پخش اولین قسمت از سریال مصری «الحشاشین» در ماه رمضان از تعدادی از شبکه‌های مصری و عربی، فعالان و چهره‌های رسانه‌ای وابسته به «اخوان المسلمین» کمپین «انتقاد شدید» را علیه این سریال به راه انداختند.
این سریال الهام گرفته از تاریخچه گروه حَشّاشین (باطنی‌ها) است که در قرون وسطی بین سال‌های ۱۰۹۰ تا ۱۲۷۵ پس از میلاد مسیح زندگی می‌کردند. بنیان‌گذار آن شخصی به نام حسن صباح بود. سؤالاتی در مورد دلایل حمله اخوانی‌ها نسبت به این سریال مطرح شده‌است.
فعالان شبکه‌های اجتماعی و متخصصان مسائل سازمان‌های «اسلام سیاسی» معتقدند کارزار حمله اخوان به دلیل «آگاه شدن افراد وابسته به این گروه یا کسانی که با آن همدردی می‌کنند از شباهت‌های بین دو گروه و حساسیت شدید آنها نسبت به هرگونه تلاش برای افشای استثمار دین برای اهداف سیاسی است».
سریال الحشاشین با بازی تعدادی از بازیگران مصری و عرب به پیشگامی هنرمند مصری کریم عبدالعزیز است. این اثر به نویسندگی عبدالرحیم کمال، کارگردانی پیتر میمی و تهیه کنندگی شرکت «المتحده» در حال پخش است.
فیلمبرداری این سریال دو سال به طول انجامید و قرار بود در ماه رمضان سال گذشته نمایش داده شود اما با توجه به گفته‌های قبلی سازندگان، به دلیل فیلمبرداری صحنه‌هایی از این سریال در مالتا و قزاقستان، نمایش به تعویق افتاد.
این سریال داستان حسن الصباح، بنیانگذار گروه حشاشین، خطرناک‌ترین جنبش زیرزمینی و مرگبارترین گروه مخفی در قرن یازدهم میلادی به عنوان بخشی از فرقه نزاریه را روایت می‌کند.
فعالان و متخصصان رسانه ای طرفدار اخوان المسلمین کمپین شدیدی را برای حمله به سریال و سازندگان آن راه اندازی کردند.
کمپین حمله جنبه‌های مختلفی داشت که برخی از آنها مستقیماً از توصیف سریال به‌عنوان «طرح تاریخی اخوان و تشبیه آن‌ها به گروه حشاشین» انتقاد کردند. در حالی که برخی دیگر مسیر هنری مرتبط با «تلاش برای نقد زبان به کار رفته در اثر و هزینه مالی آن» را در پیش گرفت.

یکی از سکانس های «الحشاشین» (شرکت فیلمساز)

روزنامه‌نگار وابسته به اخوان، محمد ناصر، پست‌ها، پیوندها و ویدئوهایی در انتقاد از این سریال منتشر کرد. او در یکی از آنها در حساب کاربری خود در سایت «ایکس» نوشت: «بهتر بود سریال به دلیل هزینه‌های زیاد تولید نمی‌شد».
از سوی دیگر، اسامه جاویش، روزنامه‌نگار طرفدار اخوان المسلمین، یک پست وبلاگی در «X» منتشر کرد که در آن سعی داشت سریال را به سخره بگیرد. او نوشت: «فوری... پخش تازه‌ترین قسمت حشاشین... معلوم شد اخوانی‌ها هیولا هستند».
با این حال، بسیاری از نظرات در مورد آن پست، انتقادات شدیدی را متوجه جاویش کرد و گفتند که او «به شباهت بین اخوان و حشاشین اعتراف کرده‌است».
به نوبه خود، سامی کمال الدین، روزنامه‌نگار وابسته به «اخوان»، تلاش کرد برای پرهیز از مسیر سیاسی، استفاده از نقد هنری برای حمله به سریال، آن را «سریال کارتونی» توصیف کرد. او گفت که اپیزودهایی که نمایش داده شد «فقر هنری آشکاری داشتند».
از سوی دیگر، وبلاگ نویسان به انتقاد اخوان از سریال حمله کردند و این حمله را به شباهت دو گروهی که این درام فاش می‌کند نسبت دادند.
اکانتی به نام «نادر الشریف» در «X» نوشت: «حسن الصباح، بنیانگذار حشاشین، و حسن البنا، مؤسس اخوان، دو روی یک سکه هستند و همه انتقادات به این سریال، منشأ و شیوه‌های حشاشین را افشا می‌کند که هیچ تفاوتی با شیوه‌های اخوان ندارد».
برخی از بلاگرها از سبک «کمیک» برای تمسخر خشم اخوان علیه سریال استفاده کردند.

احمد بان، نویسنده و پژوهشگر متخصص در امور سازمان‌های افراطی نیز به نوبه خود اظهار کرد که حمله اخوان به سریال «حشاشین» را می‌توان در چارچوب این دانست که اعضای اخوان این سریال را به عنوان یک «طرح سیاسی و فکری علیه خود» می‌بینند.
او به الشرق الاوسط توضیح داد: «بسیاری از گروه‌ها مانند اخوان نسبت به هرگونه تلاش برای انتقاد، بسیار حساس هستند».
وی افزود که «با وجود تفاوت در زمینه‌های تاریخی، بین گروه اخوان و حشاشین شباهت وجود دارد، نه تطابق».
او افزود: اعتماد مطلق در درون حشاشین بسیار خطرناک تر از درون اخوان است، اما استفاده از مذهب در سیاست موضوعی است که هر دو گروه مشترک هستند.
او توضیح داد که تمرکز سریال بر نقد این ایده ممکن است یکی از دلایلی بوده باشد که احساسات پیروان گروه‌هایی را که وجودشان به استفاده از دین در سیاست وابسته است جریحه‌دار کند.
به نوبه خود، محقق متخصص در سازمان‌های افراطی، منیر ادیب، نیز گفت که مناطق مشترک زیادی بین «اخوان» و «حشاشین» وجود دارد؛ آن گروه به عنوان گروهی است که به بهانه جهاد از جنگ و از دین برای خدمت به اهداف سیاسی خود استفاده می‌کرد.
ادیب به الشرق الاوسط گفت که حسن البنا با الهام از حسن صباح ایده ساخت گروه را بر اساس وفاداری مطلق پیروان به رهبر گروه ایجاد کرد؛ در هر دو گروه، این بیعت مبتنی بر «سمع، اطاعت و اعتماد کورکورانه از جانب وفاداران به رهبر گروه» است.