«الشرق الاوسط» در جشنواره فیلم ونیز کاترین دنو و ژولیت بینوش در فیلم افتتاحیه رو در روی یکدیگر قرار می گیرند

کارگردان فیلم هیروکازو کوریدا و دو ستاره فیلم

موضوع این فیلم خانوادگی به کارگردانی هیروکازو کوریدا است. کارگردان مهارت خاصی در بررسی مسائل و اسرار خانوادگی در فیلم هایش دارد. اسراری که با یک رویارویی غافلگیر کننده فاش می شوند.
کوریدا (۵۷ ساله) نه انگلیسی بلد است و نه فرانسوی اما او اولین فرصت برای کارگردانی فیلم خارجی در خارج ژاپن را غنیمت شمرد. این فیلم «حقیقت» نام دارد که فیلم افتتاحیه هفتاد و ششمین دوره جشنواره فیلم ونیز شد.
لومیر (ژولیت بینوش) فیلم نامه نویس به همراه همسرش هانک (ایتن هاوک) و دختر خردسالشان در نیویورک زندگی می کنند.
فیلم با لحظه ورود آنها به خانه مادر لومیر آغاز می شود؛ خانه بزرگی که فابین (کاترین دنو) در آن زندگی می کند. فیلم با صحنه ای از خانواده در حال ترک خانه تمام می شود. آنها چند هفته ای را در این خانه گذراندند.
فیلم پایان تا حدودی غم انگیزی دارد. موضوع فیلم رابطه بین مادر و دختر است.
فابین سخت مشغول کار است. کاترین دنو با کارگردانان فراوانی همکاری کرده است.
فابین قبل از ورود خانواده دخترش به سوالات یک خبرنگار ناشی به سردی پاسخ می دهد و گاهی با تعجب نگاهش می کند.
 
لایه های پنهان رابطه مادر و دختر با انتشار زندگینامه مادر رو می شود. وقتی دختر زندگینامه مادرش را می خواند وحشت می کند. مادرش از رویدادهای خیالی به عنوان واقعیت یاد می کند. به عنوان مثال مادر می گوید که خیلی به دخترش توجه داشته است. درگیری بین مادر و دختر به این دلیل اتفاق می افتد. مادر حتی به خودش زحمت دفاع از گفته هایش را هم نمی دهد.
مادر در کتاب زندگینامه درباره شوهرش و روابط خارج از چارچوب ازدواجش می نویسد. مشاجره بعدی بین مادر و دختر اتفاق می افتد. مادر به دخترش می گوید که تا حالا از کسی معذرت خواهی نکرده چه برسد از مردان.
همسر سابق او در چند صحنه ظاهر می شود و به رابطه پیچیده دیگری در زندگی فابین دامن می زند. او پدر لومیر است که سرزده به خانه می آید و بدون خداحافظی هم می رود. احتمالا کارگردان در این صدد بوده که روی رویارویی بین مادر و دختر دست بگذارد چرا که مادر (نقش یک بازیگر را در فیلم بازی می کند) در فیلم جدید خود نقش یک مادر بیمار را بازی می کند. شخصیت مادر در فیلم بر خلاف شخصیت واقعی است. او در فیلم از دخترش معذرت خواهی می کند اما برای دختر واقعی اش بهانه تراشی.
این فیلم مثل فیلم های قبلی کوریدا نیست. موضوع فیلم درباره گسستگی روابط یک خانواده است اما فرهنگ معرفی شده در فیلم با فرهنگ اصلی کارگردان تفاوت دارد. سناریو و اجرای این فیلم کاملا فرانسوی است.
کاترین دنو در یک نشست مطبوعاتی گفت «کوریدا نه انگلیسی بلد است و نه فرانسوی . اما ما هم با یکدیگر با زبان اشاره صحبت می کردیم».
برقراری ارتباط با این فیلم چندان دشوار نیست اما گویا فیلم توسط کوریدا ساخته نشده بلکه از سوی یک شرکت فرانسوی تولید شده است. این دقیقا همان چیزی است که در مورد فیلم «هیچ کس نمی داند» اصغر فرهادی کارگردان ایرانی اتفاق افتاد. این فیلم با بازیگران اسپانیایی در اسپانیا فیلمبرداری شده است.
فیلم حقیقت جلوه فیلم هایی است که غربی ها (به ویژه اروپایی ها) دوست دارند نگاه کنند. برخی از منتقدان سینما می گویند این فیلم تحفه سینما است و دقیقا همان چیزی است که هواداران فیلم های درام خانوادگی دوست دارند ببینند. علاوه بر این دو ستاره محبوب سینما نیز در آن بازی می کنند.
حقیقت کم اهمیت تر از فیلم های پیشین این کارگردان است. حالا درست است که فیلم دارای تم جدید بوده و از زوایای گوناگون به تنش در روابط مادر و دختر و دختر و همسرش پرداخته اما واقعا یک فیلم فرانسوی است.
فضای سردی بر فیلم حاکم است و تا حدودی کسل کننده. کوریدا در این فیلم بدون طنز پردازی تنها به روایت زندگی شخصیت ها اکتفا کرده است.