سفر با بازیگر و خواننده عرب امل بوشوشه

بهترین سفرهایم با همسرم و دوستانم

در لندن
در لندن
TT

سفر با بازیگر و خواننده عرب امل بوشوشه

در لندن
در لندن

امل بوشوشه بازیگر و خواننده الجزایری عاشق سفر است. او می گوید که برای رسیدن لحظه سفر همانند کودکان لحظه شماری می کند.
بوشوشه یک بازیگر موفق فیلم و سینمای عرب است. سریال دلار با بازی امل اینک در نتفلیکس پخش می شود.
امل از سفرهایی که به همراه همسرش یا دوستانش بوده به عنوان بهترین سفرها یاد می کند.
-وقتی به سفر فکر می کنم انرژی می گیرم و شاد می شوم. برای رسیدن لحظه سفر روز شماری می کنم. سفر یکی از بهترین سرگرمی و تفریح زندگی ام به شمار می رود چرا که کودک درونم بیدار می شود.
-ناخودآگاه همانند کودک سر به هوا و شاد می شوم که نه به مشکلات فکر می کند و نه مسئولیتی دارد.
-اینکه به کجا می روم برایم مهم نیست بلکه اینکه همسفرانم چه کسانی هستند اهمیت دارد. همسفر همواره سفر را برای انسان جذاب یا خسته کننده می کند. اگر همسفرانم همسر و دوستان صمیمی باشند سفر به هر کجا که باشد لذت بخش می شود.
-ایتالیا را بیش از هر جای دیگر دوست دارم. بهترین خاطره های من از این کشور است.
البته هر سفری ویژگی های خاص خود را دارد. مثلا در یونان حس گرم و مطبوعی دارم. معماری یونان و کوچه هایش هویت منحصر به فردی دارد. چند بار به آنجا رفتم. ترجیح می دهم به جاهایی که هنوز نرفتم سفر کنم البته دلم برای رستوران های یونان تنگ شده است.
-گاهی وقتها به سفرهای ماجراجویی و سرشار از فعالیت می روم و گاهی هم به یک سفر لوکس برای استراحت. اما اگر به من بگویند بین پاریس و مکزیک یکی را انتخاب کنم خب بدون هیچ تردیدی دومی را انتخاب می کنم. هنوز به مکزیک سفر نکرده ام و درباره تاریخ و آداب و رسومشان چیزهای زیادی شنیده ام. اما تا حالا ده بار به پاریس رفته ام.
-طبیعت مرا مجذوب خود می کند و آن را بیشتر از شهرهای بزرگ دوست دارم. وقتی لب رودخانه می نشینم یا در جنگل قدم می زنم احساس آرامش می کنم. اغلب وقتم را در شهرهای بزرگ سپری می کنم و سعی می کنم تا از این مناطق هم لذت ببرم. عاشق شهر دیترویت شدم. این شهر سرشار از هنر است. خیابان هایش مثل موزه هستند.  
-به هر جا که می روم به موزه سری می زنم. و موزه ها با آن تاریخ و تمدن کهن مرا شگفت زده می کنند. جالب است که با تمدن باستان ملت ها و نحوه زندگی آنها آشنا شویم.
وقتی با دوستان به سفر می رویم غالبا دو گروه می شویم. یک گروه به موزه می روند و گروه دیگر به بازار. من همیشه با گروه اول هستم. موزه لوور خیلی برایم جالب توجه بود و چند بار به این موزه رفتم. کاخ ورسای مرا مبهوت خود کرد. وقتی در اتاق ها و دالان هایش پرسه می زدم با خود می گفتم که روزی روزگاری چه پادشاهان و شاهزاده خانم هایی که در همین جا قدم نزدند. حس قشنگی است که تنها با چند کلمه قابل توصیف نیست.
-کرم های پوستی و موبایل همراه همیشگی من در سفر هستند.
-دوست دارم با غذاهای محلی آشنا بشوم و به رستوران های سنتی می روم. همیشه از نحوه پخت غذاها پرس و جو می کنم. این هم بخشی از فرهنگ و تمدن یک کشور به شمار می رود.
-بدترین تجربه زمانی بود که طوفان شدید باعث تعطیلی همه فرودگاه ها در فرانسه شد. باید صبر می کردیم. نگرانی آن دوره را هرگز فراموش نمی کنم.



چرا «اخوان المسلمین» به سازندگان سریال «الحشاشین» حمله کرد؟

کریم عبد العزیز در یکی از سکانس ها (شرکت فیلمساز)
کریم عبد العزیز در یکی از سکانس ها (شرکت فیلمساز)
TT

چرا «اخوان المسلمین» به سازندگان سریال «الحشاشین» حمله کرد؟

کریم عبد العزیز در یکی از سکانس ها (شرکت فیلمساز)
کریم عبد العزیز در یکی از سکانس ها (شرکت فیلمساز)

بلافاصله پس از پخش اولین قسمت از سریال مصری «الحشاشین» در ماه رمضان از تعدادی از شبکه‌های مصری و عربی، فعالان و چهره‌های رسانه‌ای وابسته به «اخوان المسلمین» کمپین «انتقاد شدید» را علیه این سریال به راه انداختند.
این سریال الهام گرفته از تاریخچه گروه حَشّاشین (باطنی‌ها) است که در قرون وسطی بین سال‌های ۱۰۹۰ تا ۱۲۷۵ پس از میلاد مسیح زندگی می‌کردند. بنیان‌گذار آن شخصی به نام حسن صباح بود. سؤالاتی در مورد دلایل حمله اخوانی‌ها نسبت به این سریال مطرح شده‌است.
فعالان شبکه‌های اجتماعی و متخصصان مسائل سازمان‌های «اسلام سیاسی» معتقدند کارزار حمله اخوان به دلیل «آگاه شدن افراد وابسته به این گروه یا کسانی که با آن همدردی می‌کنند از شباهت‌های بین دو گروه و حساسیت شدید آنها نسبت به هرگونه تلاش برای افشای استثمار دین برای اهداف سیاسی است».
سریال الحشاشین با بازی تعدادی از بازیگران مصری و عرب به پیشگامی هنرمند مصری کریم عبدالعزیز است. این اثر به نویسندگی عبدالرحیم کمال، کارگردانی پیتر میمی و تهیه کنندگی شرکت «المتحده» در حال پخش است.
فیلمبرداری این سریال دو سال به طول انجامید و قرار بود در ماه رمضان سال گذشته نمایش داده شود اما با توجه به گفته‌های قبلی سازندگان، به دلیل فیلمبرداری صحنه‌هایی از این سریال در مالتا و قزاقستان، نمایش به تعویق افتاد.
این سریال داستان حسن الصباح، بنیانگذار گروه حشاشین، خطرناک‌ترین جنبش زیرزمینی و مرگبارترین گروه مخفی در قرن یازدهم میلادی به عنوان بخشی از فرقه نزاریه را روایت می‌کند.
فعالان و متخصصان رسانه ای طرفدار اخوان المسلمین کمپین شدیدی را برای حمله به سریال و سازندگان آن راه اندازی کردند.
کمپین حمله جنبه‌های مختلفی داشت که برخی از آنها مستقیماً از توصیف سریال به‌عنوان «طرح تاریخی اخوان و تشبیه آن‌ها به گروه حشاشین» انتقاد کردند. در حالی که برخی دیگر مسیر هنری مرتبط با «تلاش برای نقد زبان به کار رفته در اثر و هزینه مالی آن» را در پیش گرفت.

یکی از سکانس های «الحشاشین» (شرکت فیلمساز)

روزنامه‌نگار وابسته به اخوان، محمد ناصر، پست‌ها، پیوندها و ویدئوهایی در انتقاد از این سریال منتشر کرد. او در یکی از آنها در حساب کاربری خود در سایت «ایکس» نوشت: «بهتر بود سریال به دلیل هزینه‌های زیاد تولید نمی‌شد».
از سوی دیگر، اسامه جاویش، روزنامه‌نگار طرفدار اخوان المسلمین، یک پست وبلاگی در «X» منتشر کرد که در آن سعی داشت سریال را به سخره بگیرد. او نوشت: «فوری... پخش تازه‌ترین قسمت حشاشین... معلوم شد اخوانی‌ها هیولا هستند».
با این حال، بسیاری از نظرات در مورد آن پست، انتقادات شدیدی را متوجه جاویش کرد و گفتند که او «به شباهت بین اخوان و حشاشین اعتراف کرده‌است».
به نوبه خود، سامی کمال الدین، روزنامه‌نگار وابسته به «اخوان»، تلاش کرد برای پرهیز از مسیر سیاسی، استفاده از نقد هنری برای حمله به سریال، آن را «سریال کارتونی» توصیف کرد. او گفت که اپیزودهایی که نمایش داده شد «فقر هنری آشکاری داشتند».
از سوی دیگر، وبلاگ نویسان به انتقاد اخوان از سریال حمله کردند و این حمله را به شباهت دو گروهی که این درام فاش می‌کند نسبت دادند.
اکانتی به نام «نادر الشریف» در «X» نوشت: «حسن الصباح، بنیانگذار حشاشین، و حسن البنا، مؤسس اخوان، دو روی یک سکه هستند و همه انتقادات به این سریال، منشأ و شیوه‌های حشاشین را افشا می‌کند که هیچ تفاوتی با شیوه‌های اخوان ندارد».
برخی از بلاگرها از سبک «کمیک» برای تمسخر خشم اخوان علیه سریال استفاده کردند.

احمد بان، نویسنده و پژوهشگر متخصص در امور سازمان‌های افراطی نیز به نوبه خود اظهار کرد که حمله اخوان به سریال «حشاشین» را می‌توان در چارچوب این دانست که اعضای اخوان این سریال را به عنوان یک «طرح سیاسی و فکری علیه خود» می‌بینند.
او به الشرق الاوسط توضیح داد: «بسیاری از گروه‌ها مانند اخوان نسبت به هرگونه تلاش برای انتقاد، بسیار حساس هستند».
وی افزود که «با وجود تفاوت در زمینه‌های تاریخی، بین گروه اخوان و حشاشین شباهت وجود دارد، نه تطابق».
او افزود: اعتماد مطلق در درون حشاشین بسیار خطرناک تر از درون اخوان است، اما استفاده از مذهب در سیاست موضوعی است که هر دو گروه مشترک هستند.
او توضیح داد که تمرکز سریال بر نقد این ایده ممکن است یکی از دلایلی بوده باشد که احساسات پیروان گروه‌هایی را که وجودشان به استفاده از دین در سیاست وابسته است جریحه‌دار کند.
به نوبه خود، محقق متخصص در سازمان‌های افراطی، منیر ادیب، نیز گفت که مناطق مشترک زیادی بین «اخوان» و «حشاشین» وجود دارد؛ آن گروه به عنوان گروهی است که به بهانه جهاد از جنگ و از دین برای خدمت به اهداف سیاسی خود استفاده می‌کرد.
ادیب به الشرق الاوسط گفت که حسن البنا با الهام از حسن صباح ایده ساخت گروه را بر اساس وفاداری مطلق پیروان به رهبر گروه ایجاد کرد؛ در هر دو گروه، این بیعت مبتنی بر «سمع، اطاعت و اعتماد کورکورانه از جانب وفاداران به رهبر گروه» است.