​رالف و روسو؛ جذب جوانان پس از کسب اعتماد بزرگسالان

ورود به بازارهای جدید با سرمایه ۵۰ میلیون دلاری

 گوشه ای از فشن شوی رالف و روسو
گوشه ای از فشن شوی رالف و روسو
TT

​رالف و روسو؛ جذب جوانان پس از کسب اعتماد بزرگسالان

 گوشه ای از فشن شوی رالف و روسو
گوشه ای از فشن شوی رالف و روسو

شرکت مد «رالف و روسو» در مدت کوتاهی به اندازه ای به موفقیت و شهرت دست یافت که خانه های مد با سابقه از آن بازماندند.
این شرکت در فشن شوی های جهان شناخته شده بوده و آنچه عرضه می کند درست همان چیزی است که خانم های طبقه مرفه و ستاره های هالیوود به دنبال آن هستند.
خانم هایی که لباس های لاکچری در مراسم و جشن های بزرگ و رسمی می پوشند معمولا از این برند خرید می کنند.
محصولات رالف و روسو همواره احساس برانگیز بوده و با شیوه رویا پردازانه طراحی می شوند.
تامارا رالف و مایکل روسو از همان آغاز کار به عنوان یک زوج موفق کار کردند. 
گروه «لاپرلا فشن اینوستمنت پی وی» چند هفته پیش از سرمایه گذاری۵۰ میلیون دلاری (۴۰ میلیون پوند) در این شرکت خبر داد. مایکل روسو گفت «این سرمایه گامی است برای رسیدن به آروزهای بزرگ بدون ایجاد محدودیت بر جنبه نوآوری».
او گفت که رالف و روسو هنوز بیشتر سهام شرکت را در دست دارد و به همین دلیل بر جنبه های هنری و نوآوری تسلط دارد.
روسو افزود که آرزوهای او و تامارا همواره این بوده که در مسیر جهانی شدن شرکت حرکت کنند و این آرزو حد و مرزی ندارد. این دو به دلیل دستاوردهای بزرگ شرکت در مدت کوتاه به فکر سرمایه گذاری خارجی هستند.
مایکل خاطر نشان کرد «ما اصلا فکرش را هم نمی کردیم که این شرکت به این زودی گسترش پیدا کند و تا این اندازه معروف شود. بنابراین سرمایه گذاری خارجی برای انتقال به مرحله دوم ضروری به نظر می رسد».
او یادآور شد که پیشنهادهای گوناگونی در عرض ده سال گذشته مطرح شده اما وقت مناسب نبوده. ما همواره دنبال سرمایه گذاری بودیم که کاملا با شرکت آشنا باشد». تامارا در گفتگوی سابق با الشرق الاوسط گفت «من از همان اول هدفم این بود که طراحی اوته کوتور را احیا کنم».
رویکرد شرکت رالف و روسو در مورد حفاظت از اوته کوتور مورد توجه شرکت مسئول حفاظت از اوته کوتور در فرانسه قرار گرفت. 
هنوز چهار سال از راه اندازی شرکت نگذشته بود که شرکت رالف و روسو از سوی رییس برند لاشومپر سندیکال در ۲۰۱۴ دعوت شد تا به عنوان اولین شرکت مد انگلیسی در یک فشن شوی رسمی فرانسوی شرکت کند.
شرکت مد انگلیسی «لوسیل» در سال ۱۹۱۵ برای اولین بار به عنوان اولین خانه مد در فشن شوی بین المللی شرکت کرد.
آوازه رالف و روسو یک شبه در همه جهان پیچید و طرفدارانش بیشتر شدند. فعالیت های این شرکت به حوزه طراحی لباس آماده و زیورآلات هم گسترش یافت. اوته کوتور برای قشرهای مرفه جذابیت خاصی دارد و لباس های آماده و زیورآلات جوانان ۱۸ تا ۲۵ ساله را جذب می کند. معمولا این رده سنی به دنبال لباس های بلند شب نشینی نیستند و شاید به نظرشان این لباس ها گران قیمت باشند. یک تی شرت یا پیراهن مردانه با جینز زارا یا دامن از دید جوانان جذاب تر است. با توجه با سابقه شرکت رالف و روسو می توان گفت تامارا و مایکل کاملا با بازار و نیازمندی های آن آشنا هستند. آنها می دانند که بازار مد این روزها تشنه رفاه و محصولات لاکچری است.
فشن شوی پاییز و زمستان ۲۰۲۰ شرکت رالف و روسو در باغ سفارت انگلیس در پاریس در هوای مطبوع برگزار شد.
این شرکت گفت دلیل برگزاری فشن شو در این محل این بوده که معماری قدیمی و باغ بزرگ آن مناسب یک شب شینی عالی دوره دهه سی در هوای آزاد است.
مانکن ها با لباس های شیک کریستال نشان و گاه مروارید نشان آمدند و رفتند.
این مجموعه بر اساس رنگ تقسیم بندی شده بود. لباس های رنگ روشن و لطیف در آغاز عرضه شدند و بعد هم نوبت به رنگ های شاد و براق رسید.
حال و هوای فشن شو بیشتر به دهه سی میلادی شباهت داشت اما مخاطبان واقعی آن خانم های جوان امروزی بودند.
نسل جوان همواره مخاطبان اصلی شرکت های مد به طور عام و اوت کوتور به طور خاص هستند. دنیای مد با نیازمندی های این نسل سازگار شده است. جوانان امروزی بیشتر به دنبال شیک پوشی روزمره هستند تا رفتن به شب نشینی.



چرا «اخوان المسلمین» به سازندگان سریال «الحشاشین» حمله کرد؟

کریم عبد العزیز در یکی از سکانس ها (شرکت فیلمساز)
کریم عبد العزیز در یکی از سکانس ها (شرکت فیلمساز)
TT

چرا «اخوان المسلمین» به سازندگان سریال «الحشاشین» حمله کرد؟

کریم عبد العزیز در یکی از سکانس ها (شرکت فیلمساز)
کریم عبد العزیز در یکی از سکانس ها (شرکت فیلمساز)

بلافاصله پس از پخش اولین قسمت از سریال مصری «الحشاشین» در ماه رمضان از تعدادی از شبکه‌های مصری و عربی، فعالان و چهره‌های رسانه‌ای وابسته به «اخوان المسلمین» کمپین «انتقاد شدید» را علیه این سریال به راه انداختند.
این سریال الهام گرفته از تاریخچه گروه حَشّاشین (باطنی‌ها) است که در قرون وسطی بین سال‌های ۱۰۹۰ تا ۱۲۷۵ پس از میلاد مسیح زندگی می‌کردند. بنیان‌گذار آن شخصی به نام حسن صباح بود. سؤالاتی در مورد دلایل حمله اخوانی‌ها نسبت به این سریال مطرح شده‌است.
فعالان شبکه‌های اجتماعی و متخصصان مسائل سازمان‌های «اسلام سیاسی» معتقدند کارزار حمله اخوان به دلیل «آگاه شدن افراد وابسته به این گروه یا کسانی که با آن همدردی می‌کنند از شباهت‌های بین دو گروه و حساسیت شدید آنها نسبت به هرگونه تلاش برای افشای استثمار دین برای اهداف سیاسی است».
سریال الحشاشین با بازی تعدادی از بازیگران مصری و عرب به پیشگامی هنرمند مصری کریم عبدالعزیز است. این اثر به نویسندگی عبدالرحیم کمال، کارگردانی پیتر میمی و تهیه کنندگی شرکت «المتحده» در حال پخش است.
فیلمبرداری این سریال دو سال به طول انجامید و قرار بود در ماه رمضان سال گذشته نمایش داده شود اما با توجه به گفته‌های قبلی سازندگان، به دلیل فیلمبرداری صحنه‌هایی از این سریال در مالتا و قزاقستان، نمایش به تعویق افتاد.
این سریال داستان حسن الصباح، بنیانگذار گروه حشاشین، خطرناک‌ترین جنبش زیرزمینی و مرگبارترین گروه مخفی در قرن یازدهم میلادی به عنوان بخشی از فرقه نزاریه را روایت می‌کند.
فعالان و متخصصان رسانه ای طرفدار اخوان المسلمین کمپین شدیدی را برای حمله به سریال و سازندگان آن راه اندازی کردند.
کمپین حمله جنبه‌های مختلفی داشت که برخی از آنها مستقیماً از توصیف سریال به‌عنوان «طرح تاریخی اخوان و تشبیه آن‌ها به گروه حشاشین» انتقاد کردند. در حالی که برخی دیگر مسیر هنری مرتبط با «تلاش برای نقد زبان به کار رفته در اثر و هزینه مالی آن» را در پیش گرفت.

یکی از سکانس های «الحشاشین» (شرکت فیلمساز)

روزنامه‌نگار وابسته به اخوان، محمد ناصر، پست‌ها، پیوندها و ویدئوهایی در انتقاد از این سریال منتشر کرد. او در یکی از آنها در حساب کاربری خود در سایت «ایکس» نوشت: «بهتر بود سریال به دلیل هزینه‌های زیاد تولید نمی‌شد».
از سوی دیگر، اسامه جاویش، روزنامه‌نگار طرفدار اخوان المسلمین، یک پست وبلاگی در «X» منتشر کرد که در آن سعی داشت سریال را به سخره بگیرد. او نوشت: «فوری... پخش تازه‌ترین قسمت حشاشین... معلوم شد اخوانی‌ها هیولا هستند».
با این حال، بسیاری از نظرات در مورد آن پست، انتقادات شدیدی را متوجه جاویش کرد و گفتند که او «به شباهت بین اخوان و حشاشین اعتراف کرده‌است».
به نوبه خود، سامی کمال الدین، روزنامه‌نگار وابسته به «اخوان»، تلاش کرد برای پرهیز از مسیر سیاسی، استفاده از نقد هنری برای حمله به سریال، آن را «سریال کارتونی» توصیف کرد. او گفت که اپیزودهایی که نمایش داده شد «فقر هنری آشکاری داشتند».
از سوی دیگر، وبلاگ نویسان به انتقاد اخوان از سریال حمله کردند و این حمله را به شباهت دو گروهی که این درام فاش می‌کند نسبت دادند.
اکانتی به نام «نادر الشریف» در «X» نوشت: «حسن الصباح، بنیانگذار حشاشین، و حسن البنا، مؤسس اخوان، دو روی یک سکه هستند و همه انتقادات به این سریال، منشأ و شیوه‌های حشاشین را افشا می‌کند که هیچ تفاوتی با شیوه‌های اخوان ندارد».
برخی از بلاگرها از سبک «کمیک» برای تمسخر خشم اخوان علیه سریال استفاده کردند.

احمد بان، نویسنده و پژوهشگر متخصص در امور سازمان‌های افراطی نیز به نوبه خود اظهار کرد که حمله اخوان به سریال «حشاشین» را می‌توان در چارچوب این دانست که اعضای اخوان این سریال را به عنوان یک «طرح سیاسی و فکری علیه خود» می‌بینند.
او به الشرق الاوسط توضیح داد: «بسیاری از گروه‌ها مانند اخوان نسبت به هرگونه تلاش برای انتقاد، بسیار حساس هستند».
وی افزود که «با وجود تفاوت در زمینه‌های تاریخی، بین گروه اخوان و حشاشین شباهت وجود دارد، نه تطابق».
او افزود: اعتماد مطلق در درون حشاشین بسیار خطرناک تر از درون اخوان است، اما استفاده از مذهب در سیاست موضوعی است که هر دو گروه مشترک هستند.
او توضیح داد که تمرکز سریال بر نقد این ایده ممکن است یکی از دلایلی بوده باشد که احساسات پیروان گروه‌هایی را که وجودشان به استفاده از دین در سیاست وابسته است جریحه‌دار کند.
به نوبه خود، محقق متخصص در سازمان‌های افراطی، منیر ادیب، نیز گفت که مناطق مشترک زیادی بین «اخوان» و «حشاشین» وجود دارد؛ آن گروه به عنوان گروهی است که به بهانه جهاد از جنگ و از دین برای خدمت به اهداف سیاسی خود استفاده می‌کرد.
ادیب به الشرق الاوسط گفت که حسن البنا با الهام از حسن صباح ایده ساخت گروه را بر اساس وفاداری مطلق پیروان به رهبر گروه ایجاد کرد؛ در هر دو گروه، این بیعت مبتنی بر «سمع، اطاعت و اعتماد کورکورانه از جانب وفاداران به رهبر گروه» است.