حضور پررنگ رمان‌هایی از مغرب عربی در فهرست بلند جایزه «بوکر» عربی

در این فهرست نویسندگانی از تونس، سعودی، سوریه، الجزایر، عراق، لبنان، لیبی، مصر و مراکش برگزیده شدند

حضور پررنگ رمان‌هایی از مغرب عربی در فهرست بلند جایزه «بوکر» عربی
TT

حضور پررنگ رمان‌هایی از مغرب عربی در فهرست بلند جایزه «بوکر» عربی

حضور پررنگ رمان‌هایی از مغرب عربی در فهرست بلند جایزه «بوکر» عربی

دبیرخانه سیزدهمین دوره جایزه بوکر عربی فهرست بلند رمان‌ها و مجموعه داستان‌های نامزد دوره ۲۰۲۰ این جایزه ۵۰ هزار دلار آمریکایی را اعلام کرد. این فهرست شامل ۱۶ عنوان در هر یک از بخش‌هاست که از میان تعداد ۱۲۸ اثر منتشرشده در محدوده ۲۰۱۸ تا ۲۰۱۹ و پس از داوری انتخاب شده‌است.
به گزارش الشرق الاوسط، در این فهرست نویسندگانی از ۹ کشور عربی شامل تونس، سعودی، سوریه، الجزایر، عراق، لبنان، لیبی، مصر و مراکش برگزیده شدند. در عین حال رمان‌هایی از مغرب عربی در فهرست بلند جایزه «بوکر» عربی حضور پررنگ تری دارند.
نویسندگان راه یافته به این فهرست عبارتند از عائشة إبراهیم، حسن أورید، سلیم برکات، أزهر جرجیس، خلیل الرز، سعید خطیبی، عبدالوهاب عیساوی، محمد عیسی المؤدب و عالیة ممدوح هستند
 فهرست رمان‌های برگزیده جایزه بوکر عربی ۲۰۲۰ به شرح زیر هستند:
«حرب الغزاله / جنگ آهو» نوشته عائشه ابراهیم از لیبی
«رباط المتنبی / قلعه المتنبی» نوشته حسن آورید از مراکش
«ماذا عن السیدة الیهودیة راحیل؟ / از راحیل خانم یهودی چه خبر؟» نوشته سلیم برکات از سوریه
«النوم فی حقل الکرز / خواب در دشت آلبالو» نوشته ازهر جرجیس از عراق
«حطب سرایفو / هیزم سارایوو» نوشته سعید خطیبی از الجزایر
«لم یصل علیهم احد / کسی روی آنها نماز نمی‌خواند» نوشته خالد خلیفه از سوریه
«ملک الهند / پادشاه هند» نوشته جبور الدویهی از لبنان
«الحی الروسی / کوی روسی» نوشته خلیل الرز از سوریه
«آخر ایام الباشا / آخرین روزهای پاشا» نوشته رشا عدلی از مصر
«سفر برلک / سفر برلک» نوشته مقبول العلوی از سعودی
«الدیوان الاسبرطی / دیوان اسپارتی» نوشته عبدالوهاب عیساوی از الجزایر
«سلالم ترولار / پله‌های ترولار» نوشته سمیر قسیمی از الجزایر
«حمام الذهب / حمام طلا» نوشته محمد عیسی المؤدب از تونس
«اختلاط المواسم / آمیزش فصل‌ها» نوشته بشیر مفتی از الجزایر
«التانکی / تانکر» نوشته عالیه ممدوح از عراق
«فردقان» نوشته یوسف زیدان از مصر
در همین باره، محسن الموسوی رئیس کمیته داوران جایزه می‌گوید «این رمان‌ها از لحاظ محتوایی دارای تنوع هستند به طوری موضوعاتی مثل جنگ، صلح، تاریخ، مسائل گروه‌های در حاشیه، اقلیت‌ها و ارتباط با دیگری به آن پرداخته شده‌است. همچنین این رمان‌ها به بحران‌های فردی و انسانی، تجربه‌های داستانی و انواع آن می‌پردازد».
وی ادامه می‌دهد «شاهد رقابت رمان‌های راه یافته به فهرست بلند هم در موضوع و هم در روش هستیم بنابراین کمیته مسئله صنعت روایی و داستانی و غنای آن، تنوع تجربه‌ها و پژوهش‌ها و تنوع روشی، فکری و موضوعی را در اولویت قرار داده‌است».
بنابراین گزارش دبیرخانه جایزه روز سه شنبه ۴ فوریه ۲۰۲۰ را زمان اعلام فهرست کوتاه طی کنفرانس خبری در مراکش و ۱۴ آوریل ۲۰۲۰ را زمان اعلام نهائی رمان برنده سزدهمین دوره جایزه جهانی بوکر ویژه رمان عربی طی مراسمی در ابوظبی عنوان کرد.



«تابستان سوئیسی»: درمان توهمات حافظه عراقی... با اعتراف

«تابستان سوئیسی»: درمان توهمات حافظه عراقی... با اعتراف
TT

«تابستان سوئیسی»: درمان توهمات حافظه عراقی... با اعتراف

«تابستان سوئیسی»: درمان توهمات حافظه عراقی... با اعتراف

زمان داستان اصلی از لحظه قدرت گرفتن «قاتل» و کنترل او بر «حزب» و زندگی آغاز می‌شود

چهار عنصر اساسی پشت صحنه متفاوت دنیای رمان «صیف سویسری/ تابستان سوئیسی» نوشته إنعام کجه‌جی- انتشارات تکوین/ الرافدین ۲۰۲۴ - قرار دارد:
اول، حافظه روایی‌ای که پروژه نویسنده را به طور کلی شکل داده است.
دوم، منطق تمثیلی متضاد و حتی برخوردی که در این رمان به اوج خود می‌رسد.
سوم، نحوه به تصویر کشیدن جایگاه مکان غریب در روایت.
چهارم، حضور آشکار سبک اعتراف که در سراسر متن غالب است.
اما ساختارهای اصیل شکست در این رمان چیست؟ شاید بتوان گفت که این شکست‌ها، بخشی از استعاره‌های کلی این اثر هستند. چرا این را نمی‌توان حافظه روایی دانست؟ شاید، اما عنوان «تابستان سوئیسی» از همان ابتدا ما را آماده می‌کند که انتظار داستان‌های بزرگ و امیدهای عظیم را نداشته باشیم؛ ما فقط به یک تابستان سوئیسی می‌رویم! حداقل این چیزی است که از عنوان ساده و بی‌ادعای کتاب درک می‌شود.

حافظه روایی پیشنهادی

چهار شخصیت عراقی با دقت از سوی نمایندگان شرکت‌های دارویی سوئیس انتخاب می‌شوند تا به یک اقامتگاه دانشگاهی – که می‌توان آن را سرپناه یا آسایشگاه نامید – در حاشیه شهر بازل، سوئیس بروند. این سفر درمانی رایگان در اواخر هزاره انجام می‌شود و هدف آن معالجه بیماری‌ای صعب‌العلاج است که حافظه عراقی و توهمات ناشی از آن، به‌ویژه اعتیاد ایدئولوژیک نام دارد.
تعیین زمان این رویداد بسیار مهم است، زیرا این سفر چند سال پیش از اشغال عراق انجام می‌شود. این چهار شخصیت که در رمان بر اساس اهمیت‌شان معرفی می‌شوند عبارتند از: حاتم الحاتمی، یک بعثی ملی‌گرا که از کشورش فرار کرده است. بشیره حسون صاج آل محمود، یک زندانی کمونیست که در بازداشتگاه مورد تجاوز قرار گرفته و دخترش سندس نتیجه این زندان و فریب بوده است. غزوان البابلی، یک شیعه متدین که سابقاً در زندان‌های رژیم بعث بوده است. دلاله شمعون، یک مسیحی آشوری که به عنوان مبلغ دینی یَهُوَه، خدایی متفاوت از مذهب خود، فعالیت می‌کند.
در این اقامتگاه درمانی، دکتر بلاسم مسئول درمان این افراد است. در اینجا، تعادل نسبی بین شخصیت‌ها دیده می‌شود: دو مرد و دو زن. این چهار نفر، چهار نوع حافظه روایی متفاوت و شاید متضاد را در این رمان ارائه می‌دهند. اما سرنوشت آن‌ها در داستان متفاوت است؛ چراکه روایت حاتم الحاتمی، که یک مأمور امنیتی بعثی با ریشه‌های روستایی از جنوب عراق است، بخش عمده‌ای از رمان را به خود اختصاص می‌دهد. او تنها شخصیتی است که روایت از دیدگاه او و با ضمیر اول شخص بیان می‌شود، که این انتخاب، معنای خاصی در درک کل متن دارد.

زمان در رمان

از آنجایی که زمان منطق اصلی روایت است، دو اشاره زمانی در رمان وجود دارد که زمینه حافظه روایی را مشخص می‌کند: لحظه‌ای که «قاتل» قدرت را در حزب و زندگی به دست می‌گیرد – که همان لحظه‌ای است که پاکسازی‌های گسترده‌ای علیه مخالفان آغاز می‌شود. آیا می‌توان گفت که این لحظه، همان کشتار قاعة الخلد در سال ۱۹۷۹ است؟ زمان سفر درمانی در اواخر هزاره، که این سفر را به یک حافظه روایی از پیش تعیین‌شده تبدیل می‌کند.
در این روایت، قربانیان مختلفی را می‌بینیم: بشیره، غزوان، و دلاله، که هرکدام نوعی از قربانی‌شدن را تجربه کرده‌اند. اما این قربانیان، اسیر توهم ایدئولوژیک خود هستند، و داستان‌هایشان یک افسانه دروغین از مظلومیت را می‌سازد که از فرد شروع می‌شود و به ادعای گروهی تبدیل می‌شود. برای مثال: بشیره‌ نماینده سرکوب کمونیست‌ها و تجاوز در رژیم بعث است. غزوان البابلی نماینده روایت‌های مظلومیت شیعیان در دوران صدام است. دلاله، به‌عنوان یک آشوری مسیحی که به دینی جدید گرویده، تصویری از قربانی‌بودن را بازتعریف می‌کند.

روایت قاتل

اما در نهایت، «تابستان سوئیسی» بیشتر از آنکه داستان قربانیان باشد، داستان قاتلی است که به اعتراف می‌رسد. این قاتل کسی نیست جز حاتم الحاتمی، که بخش اعظم روایت را در اختیار دارد.
آیا توصیف او به عنوان قاتل اغراق‌آمیز است؟ نه چندان. شخصیت او بر دو اصل متضاد استوار است: کشتار مخالفان حزب و نظام. رسیدن به عشق واقعی و طلب بخشش، زمانی که سعی می‌کند بشیره را از دست همکاران سابق خود نجات دهد. رمان به‌جای پرداختن به جزئیات قتل‌ها، از نمادها و اشاره‌ها استفاده می‌کند. مثلاً: همسر الحاتمی از او فاصله می‌گیرد و از برقراری رابطه با او امتناع می‌کند. فصل‌هایی با عناوین کنایی مانند «جشن اعدام» نام‌گذاری شده‌اند. در مقابل این روایت فشرده، توصیف زندگی الحاتمی – رابطه او با قدرت و عشقش به بشیره – با جزئیات بیشتری بیان می‌شود.

نقش اعتراف در رمان

در این آسایشگاه در بازل، همه افراد – از قاتل تا قربانی – برای درمان حافظه خود مجبور به اعتراف می‌شوند. اعتراف، هسته مرکزی رمان است و چیزی مهم‌تر از آن در داستان وجود ندارد. اما این اعتراف تنها در صورتی معنا پیدا می‌کند که شرایط آن وجود داشته باشد. مکان: محیطی بیگانه، منضبط، و خالی از هیجانات حافظه ملتهب عراقی. صدای اعتراف‌کننده: تنها کسی که از زاویه دید اول‌شخص روایت می‌کند، حاتم الحاتمی است.
از ۱۵ فصلی که به داستان او اختصاص دارد، ۹ فصل با صدای خودش روایت می‌شود، در حالی که دیگر شخصیت‌ها چنین امتیازی ندارند. تنها سندس در فصل آخر، با صدای خود درباره سرنوشت شخصیت‌ها صحبت می‌کند.
«تابستان سوئیسی» یک رمان اعتراف است که به‌ندرت در فضای فرهنگی ما دیده می‌شود. این اثر موفق شده است از دام تقیه – که در فرهنگ و روایت‌های ما رایج است – عبور کند و به سطحی از صداقت برسد که کمتر در ادبیات عربی و عراقی تجربه شده است. این، ویژگی منحصربه‌فردی است که اثر إنعام کجه‌جی را برجسته می‌کند.