انتقادهای روسیه از «لجاجت» بشار اسد

ورود کارشناسان روسی به کارزارهای رسانه ای: «قدرت اسد در نبود جایگزین» * مسکو به دنبال «اصلاحات جدی» در سوریه است

انتقادهای روسیه از «لجاجت» بشار اسد
TT

انتقادهای روسیه از «لجاجت» بشار اسد

انتقادهای روسیه از «لجاجت» بشار اسد

با ادامه مباحثات و هجمه‌های رسانه ای میان مسکو و دمشق، محافل روسی به جای مخابره "پیام‌های رسانه ای" که منعکس کننده نارضایتی یا عصبانیت آنها بود، به سمت توسعه سناریوها در مورد ماهیت روابط مسکو و رژیم متمایل شدند.
به گزارش الشرق الاوسط، این تحول، تلاشی برای «کنترل آهنگ مواضع روس» در قبال بشار اسد رئیس‌جمهور سوریه عنوان شده‌است.
با وجود عدم موضع‌گیری رسمی روسیه، اخیراً موضع‌گیری صورت گرفته که به نظر می‌رسد در پاسخ به تلاش‌های اخیر دمشق برای جلوگیری از افزایش جدال رسانه ای باشد.
در همین راستا، خبرگزاری دولتی «نووستی» مصاحبه‌هایی را با شخصیت‌های روسی موید نظام سوریه منتشر کرد که در طی آنها از اهمیت اظهارات رهبران مخالفان دربارهٔ تغییر در موضع روسیه و اینکه مسکو در حال آماده‌سازی برای کنار گذاشتن اسد کم کرده‌است.
در این میان، ناگهان دیمیتری سابلین رئیس گروه «دوستی پارلمانی روسیه و سوریه» وارد این جدل‌ها شد و این حملات رسانه ای را محکوم کرد و گفت «بشار اسد رئیس‌جمهور سوریه از حمایت اکثریت مردم برخوردار است و در صورت کاندیداتوری در انتخابات پیروز می‌شود».
همین عبارت در شمار زیادی از رسانه‌های دیگر نیز تکرار شد که در میان آنها مقاله ای از زاور کارایو پژوهشگر روس در شبکه مستقل «svobodnaya pressa» آن را از زاویه ای دیگر مطرح کرده‌است، وی با اشاره به اینکه «عدم وجود جایگزین، در عمل، عنصر قدرت را در دست اسد نگه داشته‌است، زیرا او سعی می‌کند از شکاف‌ها در روابط بین مسکو و تهران سوءاستفاده کند و سعی می‌کند سیاست دوری از مسکو را دنبال کند، این بدان معنی است که او بدون مقاومت شدید به اصلاحات مورد نیاز تن نخواهد داد و این مسئله اوضاع را برای مسکو مشکل‌تر می‌کند».
اما تحول چشمگیر در این کش و قوس، ورود محققان کارکشته در دفتر مؤسسه «کارنگی برای صلح» در مسکو به خط این بحث‌ها بود؛ آنتون مارداسوف و کریل سیمونوف در مقاله مشترکی با عنوان «روسیه بدون اسد»، مطالعه جامع از اوضاع را انجام دادند.
این نویسندگان معتقدند آنچه در هجمه‌های رسانه ای اخیر حائز اهمیت است این است که «فساد در رژیم اسد، توانایی‌های ضعیف آن و نداشتن شانس پیروزی در انتخابات آینده» را آشکار کرد و این که اوضاع وخیم اقتصادی در سوریه به‌طور جدی حاکی است که اوضاع در حال انفجار است، به طوری که «رژیم اسد در زمان جنگ قابل قبول بود؛ اما او در مرحله ساخت و ساز و بازسازی موفق نبوده‌است».
این دو نویسنده، چارچوب کلی برای اقدام روسیه در مرحله آینده را براساس «سوق دادن رژیم به سمت اصلاحات سیاسی و اقتصادی» پیش‌بینی کردند؛ بنابراین برای انجام این کار، نظام اسد باید به‌طور سازنده در کمیته تدوین قانون اساسی در ژنو برای اصلاح صوری سند اصلی کشور، سازماندهی مجدد مدیریت امور تجاری و مقابله با فساد شرکت کند».
نویسندگان همچنین اظهار کردند که مسکو «در حال انجام سناریویی از جابجایی نیروها و چهره‌هایی است که مانع اصلاح و تحول می‌شوند».
 آنها اضافه کردند که روسیه تاکنون نتوانسته‌است یک نخبه سیاسی وفادار به آن ایجاد کند و همچنین در ایجاد یک نیروی جدی سیاسی در کشور سهیم نبوده‌است.
آنها نتیجه گرفتند که «دربارهٔ نقش نظامی و امنیتی روسیه در سوریه اغراق شده‌است». آنها تشخیص دادند که ورود نظامی به سوریه حضور بین‌المللی روسیه را تقویت کرده‌است. اما آنها هشدار دادند که بن‌بست فعلی می‌تواند در مورد اثربخشی سیاست خارجی روسیه سؤال جدی ایجاد کند.



سرگردانی اروپا درباره وضعیت پس از بایدن

 (dpa)
(dpa)
TT

سرگردانی اروپا درباره وضعیت پس از بایدن

 (dpa)
(dpa)

با بازگشت دونالد ترامپ به کاخ سفید در ۲۰ ژانویه، رهبران اروپایی که در بوداپست گرد هم آمده‌اند، به سرعت نسبت به این تحول واکنش نشان دادند. این نشست، تحت عنوان «گروه سیاسی اروپا» با حضور تمامی کشورهای اروپایی به جز روسیه برگزار شد، و روز جمعه تنها به سران ۲۷ کشور اتحادیه اروپا اختصاص خواهد داشت.

بازگشت ترامپ، باری دیگر ایده «استقلال راهبردی» را مطرح کرده و امانوئل مکرون، رئیس‌جمهور فرانسه، که از طرفداران اصلی آن است، با تأکید بیشتر این موضوع را بیان کرد. او در سخنرانی طولانی خود، با استناد به دلایل مختلف، بر ضرورت مدیریت سرنوشت اروپا توسط خود اروپایی‌ها تأکید کرد. مکرون اشاره کرد که برخی کشورهای اروپایی همچنان ترجیح می‌دهند روابط خود را با ترامپ به‌خاطر محافظت از «چتر امنیتی آمریکا و ناتو» تنظیم کنند.

این سخنرانی به‌صورت زنده از سایت کاخ الیزه در شبکه اجتماعی «ایکس» پخش شد. این موضوع در پی تماس تلفنی چهارشنبه شب بین مکرون و ترامپ مطرح شد که کاخ الیزه آن را «بسیار خوب» توصیف کرد. طرفین توافق کردند برای بازگشت صلح و ثبات و حل بحران‌های بزرگ بین‌المللی همکاری کنند.

مکرون همچنین بر اهمیت نقش اروپا در مسائل اوکراین و خاورمیانه تأکید کرد. این موضوع ناشی از نگرانی فرانسه از رویکرد احتمالی ترامپ در انجام توافقات یکجانبه بدون مشورت با متحدان اروپایی‌ است. با پیروزی ترامپ، اروپا به‌طور جدی نگران است که در صورت کاهش تعهدات آمریکا نسبت به ناتو، «بی‌پناه» شود. به همین دلیل، ساختن دفاع اروپایی با رویکرد «استقلال راهبردی» به اولویت نخست تبدیل شده است.

مکرون در سخنانش به همتایان اروپایی خود، تهدیدهایی را که اروپا را احاطه کرده برشمرد؛ از جمله جنگ اوکراین، تروریسم، مهاجرت غیرقانونی، تنش‌ها بین کشورها مانند وضعیت بین آذربایجان و ارمنستان، و رقابت‌های ژئوپلیتیک میان آمریکا و چین که به دنبال منافع خود بدون توجه به قوانین بین‌المللی هستند. او گفت: «آیا دیگران تاریخ ما را می‌نویسند یا ما خود می‌خواهیم آن را بنویسیم؟» و پاسخ داد که به‌نظر او، اروپا توانایی این کار را دارد. او اضافه کرد که راه رسیدن به این هدف از طریق اقدامات عملی و ایمان به توانایی‌های اروپا در تحقق استقلال راهبردی است.

مکرون این فرصت را غنیمت شمرد تا به ترامپ پیام دهد که پیروزی اوکراین به سود اروپا خواهد بود و اروپا نباید اجازه دهد روسیه پیروز شود، چراکه پیروزی روسیه یعنی قدرت‌گیری یک امپراتوری در مرزهای اروپا و احتمال برنامه‌های توسعه‌طلبانه آن پس از اوکراین.

بنجامین حداد، وزیر امور اروپایی فرانسه، در این باره گفت که اگر اروپایی‌ها مسئولیت امنیت خود را بر عهده نگیرند، دیگران سرنوشتشان را تعیین خواهند کرد.

در عین حال، مکرون تأکید کرد که اروپا باید خود را با شرایط جدید پس از انتخاب ترامپ تطبیق دهد و نمی‌تواند همیشه دفاع از امنیت خود را به آمریکایی‌ها بسپارد. او بر این باور است که دفاع از منافع اروپا باید در اولویت اروپایی‌ها باشد، اما بدون رد همکاری با ناتو و بدون ملی‌گرایی افراطی که باعث ضعف اروپا شود. به‌گفته او، راه درست این است که اروپا بیداری راهبردی داشته باشد و به‌سرعت به سمت ساختن نیروی دفاعی مستقل خود حرکت کند که با چارچوب ناتو سازگار باشد، اما در عین حال از آن استقلال داشته باشد.

مکرون با این موضع می‌خواهد نقش اصلی در گفتگو با ترامپ را ایفا کند و حد و مرز روابط با واشنگتن را مشخص کند. با این حال، بسیاری تردید دارند که اروپا بتواند به‌طور جمعی این مسیر را دنبال کند، زیرا برخی کشورهای اروپایی ترجیح می‌دهند امنیت خود را از طریق حمایت آمریکا و ناتو تأمین کنند.