دبیر شورای امور خانواده در سعودی: مشکلات مشابه زنان در جهان  راهکارهای گوناگون دارد

هلا التویجری به الشرق الاوسط: راهنمای سلامت سالمندان در دوره کرونا منتشر شد

دکتر هلا التویجری در گفتگو با الشرق الاوسط (عکس: علی الظاهری)
دکتر هلا التویجری در گفتگو با الشرق الاوسط (عکس: علی الظاهری)
TT

دبیر شورای امور خانواده در سعودی: مشکلات مشابه زنان در جهان  راهکارهای گوناگون دارد

دکتر هلا التویجری در گفتگو با الشرق الاوسط (عکس: علی الظاهری)
دکتر هلا التویجری در گفتگو با الشرق الاوسط (عکس: علی الظاهری)

خانواده با توجه به نقش تربیتی افراد و توسعه جوامع و توانمند سازی فرد برای رسیدن به اهداف خود یکی از مباحث مورد توجه دولت سعودی است.

امور خانواده در سعودی در ۲۵ ژوئیه ۲۰۱۶ تاسیس شد. این سازمان مستقل و رسمی به مسائل خانواده رسیدگی و تلاش های ۱۲ وزارتخانه در مورد مشکلات کودکان و زنان و سالمندان را یکجا جمع و سازماندهی می کند.
این سازمان مسائل و مشکلات خانواده را پیگیری و در راستای توانمند سازی و تقویت نقش خانواده در توسعه پایدار جامعه با توجه به سند ۲۰۳۰ فعالیت می کند.
الشرق الاوسط با خانم دکتر هلا التویجری دبیر شورای امور خانواده دیدار و با او درباره مسائل مختلف از جمله کرونا و سالمندان و نقش شورای امور خانواده در موسسات بین المللی و همچنین مسائل زنان و غیره گپ زد.
 

-نقش شورای امور خانواده در موسسات بین المللی

هلا التویجری توضیح می دهد «مشارکت شورای امور خانواده در موسسات بین المللی فواید متعددی دارد، دامنه ارتباط با گروه های گوناگون را در خصوص مشکلات خانواده ها در کشورهای جهان را افزایش می دهد و باعث شناخت تجربه های کشورهای پیشرفته و در حال توسعه درباره شیوه ها و راهکارهای مناسب برای مسائل خانوادگی می شود. و آنگاه می توان به کارگیری نتایج تجربه های گوناگون را در عمل مطالعه و بررسی کرد.
او در ادامه گفت «مشکلات خانواده ها در کشورهای جهان، خواه پیشرفته خواه بقیه کشورها تا حدود زیادی شبیه هم هستند. اصلاح و پیشنهاد سیاست های جدید برای تقویت مسئولیت گروهی و فردی در سطح جامعه روی شهروندان سعودی تاثیر گذار است و تاثیر آن در سطح بین المللی هم قابل ملاحظه خواهد بود».
 

- کرونا و کارکرد شورا در ارائه راهکار

مشکلات خانواده ها پس از شیوع کرونا افزایش یافت و تبلیغات و موج آگاهی بخشی به راه افتاد. سالمندان بیشتر از گروه های دیگر در معرض خطر ابتلا به کرونا قرار دارند.

هلا التویجری در این باره گفت «احتمال ابتلا به کرونا در سالمندان بیشتر از بقیه است و بنابراین باید به این گروه توجه بیشتری می شد. شورای امور خانواده در یک نظرسنجی مهم ترین مشکلات سالمندان در دوره شیوع کرونا را شناسایی کرد و بر این مبنا یک راهنما درباره خدمات رسانی ضرروی و در دسترس و دفترچه حاوی اطلاعات مفید منتشر کرد».
او افزود «سامانه های الکترونیکی فراوانی برای سالمندان منتشر شده که اطلاعات فراوانی درباره ویروس کرونا و غیره در اختیار مردم قرار می دهد. اما دسترسی به این سامانه ها چالش بزرگی است».

شورای امور خانواده کمپینی در شبکه های اجتماعی برای افزایش سطح آگاهی سالمندان و خانواده و افراد سرپرست این گروه راه اندازی کرد. این کمپین که با همکاری موسسات کلیدی از جمله وزارت بهداشت پا گرفت درصدد کاهش نگرانی و استرس سالمندان است و مطالب گوناگونی درباره سالمندانی منتشر می کند که کرونا گرفته و بهبود پیدا کردند.
 

- زنان در سعودی و جهان

دولت سعودی با عضویت کشور در شورای توسعه زنان سازمان همکاری اسلامی موافقت کرد و نمایندگی سعودی را شورای امور خانواده (کمیته زنان)‌ به عهده دارد.
التویجری گفت «در تمام پرونده های موسسات بین المللی زنان نوعی «تعادل و توازن» وجود دارد. این بدین معناست که باید زنان بین زندگی خانوادگی و فعالیت های بیرون خانه تعادل برقرار کنند. برای اینکه به این تعادل رسید در ابتدا باید مسائل خانوادگی زنان حل شود چون خانواده ضامن دست یابی زنان به توازن و تمام حقوقش است. اگر این حقوق حفظ شود زنان می توانند به همه خدمات دسترسی پیدا کنند و فعالیت مورد نظرشان را انجام دهند».

او در ادامه یاد آور شد «نگرش دولت به مساله زنان جامع و فراگیر است. این نگرش مناسب ترین شیوه در سطح بین المللی به شمار می رود. پرونده زنان زیر نظر یک موسسه یا اداره قرار ندارد بلکه کلیه موسسات در آن سهیم هستند».
او درباره پرونده خشونت علیه زنان گفت «وزارت منابع انسانی و توسعه اجتماعی یک نهاد متخصص در این زمینه دارد. وظیفه این نهاد حمایت از این گروه است. موسسات دیگر مثل دادسرا نیز با نهاد یاد شده همکاری می کنند».

التویجری بر این باور است «زنان معمولا به دو دلیل موارد خشونت را ابلاغ نمی کنند. اول اینکه عامل خارجی است یعنی اینکه مورد تهدید خارجی از کسی قرار گرفته اند. دوم عامل داخلی است. برخی  به خاطر بیم و نگرانی درباره مشکلات اقتصادی و غیره خشونت علیه خود را گزارش نمی کنند».

خانم دکتر هلا تاکید کرد «همه نهادها مسئولیت پیگیری در مسائل خشونت علیه زنان و ارائه راهکار دارند. شورای امور خانواده در این زمینه مفهوم «مشاوره خانواده» را تبلیغ می کند چون این موسسات می توانند مشکلات متعددی مثل خشونت را رفع کنند».

سعودی یکی از نخستین کشورهای عربی است که قانون «مبارزه با آزار و اذیت زنان» را برای حمایت از زنان کشور اجرا کرد.

مفهوم درآمد در میان خانواده های سعودی

التویجری گفت «کمتر خانواده ای در سعودی را می توان سراغ گرفت که زندگی خانوادگی را با برنامه ریزی مالی شروع کرده باشد. مقوله پس انداز یا برنامه ریزی مالی جنبه فرهنگی دارد و بنابراین باید این مفهوم از همان ابتدای تشکیل خانواده یا حتی از بچگی در ذهن جا بیفتد».
التویجری افزود «شورای امور خانواده طرحی در شبکه های اجتماعی برای آگاهی بخشی در مورد فرهنگ پس انداز آغاز کرده است. هدف عمده این طرح آگاهی بخشی به کودکان و کمک به شکل گیری این مفاهیم در ذهن آنان است».
التویجری با اشاره به مصرف گرایی گفت «این یکی از مهم ترین مشکل خانواده های سعودی است».
 

- استفاده از تجربه بازنشستگان

فهرست بازنشستگان در اختیار موسسات کار و بازنشستگی قرار دارد و می توان از تجربه این افراد استفاده کرد.

التویجری در این باره می گوید «برنامه ای برای استفاده از تجربه سالمندان آغاز شده که دوره پیش و پس از بازنشستگی را در بر می گیرد. طرح های مختلفی درباره نحوه استفاده از تجربه آنها در قالب طرح «استراتژی ملی خانواده در سعودی» ارائه شده است».

او توضیح داد «طرح های مختلفی برای استفاده از تجربه سالمندان مثل برنامه داوطلبان و برگزاری جلسه های بحث و گفتگو ارائه شده است. مثلا فرد بازنشسته می تواند به عنوان کارشناس در برنامه شرکت کند و بنا به تجربه خود در حوزه معینی که کار می کرده اظهار نظر کند».
 

- شورای امور خانواده و طلاق
موارد طلاق در سعودی در ۲۰۱۹ نصف موارد ازدواج اعلام شد. شورای امور خانواده چه نقشی در کاهش طلاق داشته است؟
التویجری گفت «آمار طلاق بازگو کننده نتایج طرحی است که شورای امور خانواده و وزارت دادگستری اجرا می کنند. دوره های آموزشی برای کسانی که قصد ازدواج دارند برگزار می شود. این کلاس ها جذاب هستند و به زبان جوانان امروزی طراحی شده اند و معنی واقعی موسسه خانواده را توضیح می دهند. هدف از آن پیشگیری یا کاهش موارد طلاق است».
او افزود «اغلب مشکلات مربوط به طلاق از طریق مشاوره درست و دریافت کمک به موقع قابل پیشگیری است. به عبارتی دیگر طلاق به عنوان راهکار مشکل مطرح می شود که نام آن را می توان طلاق درست گذاشت و زوجین با کمترین زیان و ضرر طلاق می گیرند. شورای امور خانواده رویکرد پیشگیری و راهکار قبل و بعد از طلاق را در پیش گرفته است».
 

- آشنایی با حقوق از طریق آموزش محوری
التویجری گفت «گنجاندن مفاهیم درباره آشنایی با حقوق در تمام رده های سنی سازنده است. وزارت آموزش مبحثی به عنوان حقوق بشر و تربیت خانواده ایجاد کرده که شامل بخش های گوناگون آگاهی بخشی می شود. مشارکت شورای امور خانواده در گنجاندن مطالب آگاهی به حقوق در کتب درسی کافی نیست بلکه باید تمام سیستم آموزشی در این امر مشارکت کند».

 

 

 

 



حدود «استثمار سیاسی» گذشته در سریال‌های تاریخی تا کجاست؟

خالد النبوی در صحنه ای از «ممالیک آتش»
خالد النبوی در صحنه ای از «ممالیک آتش»
TT

حدود «استثمار سیاسی» گذشته در سریال‌های تاریخی تا کجاست؟

خالد النبوی در صحنه ای از «ممالیک آتش»
خالد النبوی در صحنه ای از «ممالیک آتش»

با هر سریال تاریخی، سؤالاتی مطرح می‌شود که کماکان بر سر زبان هاست، نه تنها به میزان اعتبار این آثار و دستیابی آنها به هماهنگی بین آزادی خلاقیت و تخیل و احترام به حقیقت تاریخی، بلکه موضوع به ماهیت معنای سیاسی استناد به تاریخ از طریق این آثار مرتبط شده‌است که - به گفته بسیاری از ناظران و متخصصان - خالی از «رمزگذاری عمدی واقعیت» نیست.
اگرچه این مناقشه جدید نیست و به همراهی برای اکثر آثار نمایشی عربی الهام گرفته از تاریخ تبدیل شده‌است، سال‌های اخیر ابعاد قابل توجهی به جنجال همراه با درام تاریخی اضافه کرده‌است که به استفاده سیاسی و ایدئولوژیک این آثار مرتبط است.
اگر استناد به تاریخ در این مطالب نمایشی، اهدافی فراتر از پرداختن به زندگی‌نامه شخصیت‌های پیچیده‌ای را که اغلب جنجال‌های سیاسی و فکری به راه می‌اندازند، دربردارد، پس
علاوه بر این، برجسته کردن دوره‌ها و رویدادهای تاریخی که با دقت انتخاب شده‌اند، پیامدهای معناداری برای واقعیت کنونی دارد.
شاید جنجال بزرگی که سریال حشاشین که در ماه رمضان در تعدادی از شبکه‌های مصری و عربی در حال پخش است، بسیاری از این سوالات را در مورد محدودیت‌های استفاده سیاسی و ایدئولوژیک از تاریخ دوباره مطرح کند که هنوز پاسخ قاطعی ندارند.

کریم عبدالعزیز در کلیپی از «الحشاشین» (شرکت سازنده)

به گفته منتقدان هنری و اساتید دانشگاهی تاریخ که با «الشرق الاوسط» صحبت کردند، اغلب درام‌های تاریخی دارای «دیدگاه سیاسی یا ایدئولوژیکی هستند که توسط تولیدکنندگان یا سازندگان اثر بیان می‌شود»، اما کنترل‌هایی وجود دارد که باید هنگام ارائه این آثار در نظر گرفته شوند؛ اول از همه، احترام به حقایق عمده تاریخ بدون جعل، علاوه بر ضرورت کمک گرفتن از متخصصان برای پرکردن شکاف‌ها و دستیابی به هماهنگی بین داستانی و تاریخی است تا از بسیاری شکاف‌ها جلوگیری شود که ممکن است اعتبار برخی درام‌هایی که از تاریخ الهام گرفته‌اند را کاهش دهد.

انتخاب‌های عمدی

شاید درام تاریخی عرب یکی از قدیمی‌ترین اشکال نمایشی بود که از نظر سیاسی یا ایدئولوژیک به کار گرفته شد. شاید این آثار مسیری را پیش از خود یافتند که آثار ادبی نویسندگانی چون جرجی زیدان، امین معلوف، نجیب محفوظ، علی احمد باکثیر، توفیق الحکیم، محمد فرید ابو حدید و بسیاری دیگر پیش از خود رفته بودند.
اما ارائه درام‌های تاریخی در سینما و تلویزیون و استفاده سیاسی از آنها به دهه شصت قرن گذشته بازمی‌گردد. در اینجا طارق الشناوی، منتقد هنری، یکی از معروف‌ترین آثار سینمای عرب را به یاد می‌آورد که فیلم «الناصر صلاح الدین» است که در سال ۱۹۶۳ به کارگردانی یوسف شاهین ساخته شد. گروهی از مشهورترین نام‌های ادبی مصر در آن زمان، مانند یوسف السباعی، نجیب محفوظ و عبدالرحمن الشرقاوی در نگارش آن مشارکت داشتند. بنیاد عمومی سینمای مصر، یک نهاد دولتی، به تأمین مالی تولید آن کمک کرد.
الشناوی به «الشرق الاوسط» می‌گوید: هدف از تولید آن اثر عظیم در آن زمان، همان‌طور که در آن زمان گفته شد، یک فرافکنی سیاسی با الهام گرفتن از قهرمانی‌های سلطان صلاح الدین ایوبی، آزادکننده بیت‌المقدس در دوران جمال عبدالناصر، رئیس‌جمهور فقید مصر بود. این امر به وضوح از انتخاب نام فیلم آشکار می‌شود.
الشناوی معتقد است که «نویسنده درام تاریخی هر دوره زمانی یا شخصیتی را که بخواهد ارائه کند، صرف نظر از ماهیت آن، باید شامل دیدگاهی باشد، اعم از سیاسی، فکری یا اجتماعی که او بخواهد با پرداختن آن شخصیت ارائه دهد».
وی افزود: هیچ درام تاریخی برای روایت تاریخ وجود ندارد، بلکه طبیعی است که هدف روشن و دلیلی داشته باشد که این انتخاب را توجیه کند.
به عقیده او، موضوع بدون «انتخاب عمدی برای هدفی خاص که توسط سازندگان اثر دیده می‌شود» نیست، که او آن را نقص نمی‌داند، بلکه «بخشی از ماهیت صنعت نمایش» است.

رمزگذاری واقعیت

در سال‌های اخیر، بسیاری از نمایش‌های تاریخی عربی، چه برای شخصیت‌های مذهبی و چه برای دوره‌های تاریخی مملو از درگیری، همچنان مفاهیمی مرتبط با واقعیت کنونی را به همراه دارند، نمادگرایی ارائه شده توسط سریال‌های تاریخی را نمی‌توان نادیده گرفت؛ زیرا بیننده اغلب به‌طور خودکار رویدادهای تاریخی را با واقعیت پیوند می‌دهد و گاهی اوقات از یک لحظه تاریخی کهن خواسته می‌شود تا نماد واقعیت فعلی باشد تا این باور را ایجاد کند که واقعیت با گذشته تفاوتی ندارد.
اما این بدان معنا نیست که درام تاریخی به سمت «جعل و تحریف» گرایش دارد، بلکه نویسنده آن «باید از یک سو با مطالب تاریخی ثبت شده مطابق با الزامات هنر نمایشی عمل کند و مطابق با بینش فکری و پرسش‌های بشری، بدون تعصب به حقایق تاریخی یا تعمیم خودسرانه مطالب تاریخی به شیوه‌ای خام در خدمت دیدگاه ایدئولوژیک قبلی تولید کند». ولید سیف نویسنده فلسطینی که یکی از برجسته‌ترین سازندگان درام تاریخی عرب به‌شمار می‌رود، در زندگی‌نامه خود با عنوان «شاهد و شاهد» نسبت به این موضوع هشدار می‌دهد.
حقیقت این است که نمایشنامه تاریخی عرب در طول چند دهه آثار بسیاری ارائه کرد که این همه بحث و جدل در مورد اشتغال سیاسی ایجاد نکرد و بر ارائه بیوگرافی شخصیت‌های کمتر بحث‌برانگیز که موضوع مناقشات سیاسی یا ایدئولوژیکی عمده نیستند تمرکز داشت؛ مانند «خالد بن الولید»، «عمر بن عبدالعزیز»، «صلاح الدین ایوبی»، «امام ترمذی» و «امام شافعی».
حتی زمانی که در مصر زندگی‌نامه شخصیت‌های بحث‌برانگیزی مانند عمرو بن العاص یا خلیفه عباسی هارون الرشید ارائه شد، این آثار در چارچوب دفاع از آن شخصیت‌ها بر بعد انسانی تمرکز داشتند، نه بعد سیاسی.

سکانسی از سریال رستاخیز ارطغرل

با این حال، سال‌های اخیر به موازات وقوع بسیاری از درگیری‌های سیاسی، ایدئولوژیک و فرقه‌ای در منطقه بوده‌است که منجر به جذابیت‌های چشمگیری شده‌است که بدون استفاده از تاریخ نیست. برای مثال، تلاش‌هایی برای همگام شدن با ظهور ایده «نوعثمانی‌گرایی» و هموار کردن راه برای نقش‌های تأثیرگذارتر ترکیه در منطقه پس از رویدادهایی که به «بهار عربی» معروف شد، سریال‌های ترکی با استفاده از ابزارهای نمایشی در پرده‌های عربی به محبوبیت دست یافت. از جمله این آثار ترکی می‌توان به سریال «حرمسرای سلطان» اشاره کرد که یکی از برجسته‌ترین سلاطین عثمانی، سلطان سلیمان قانونی (سلیمان یکم) و سریال «قیام اَرطغرل» را مطرح کرد. اثری است که با ارائه زندگینامه ارطغرل پسر سلیمان شاه، رهبر قبیله کایی از ترکان مسلمان اوغوز و پدر عثمان اول، بنیانگذار امپراتوری عثمانی، مقدمات و انگیزه‌های تأسیس امپراتوری عثمانی را ارائه می‌کند. نمایش آن در سه سری متوالی از اواخر سال ۲۰۱۴ آغاز شد.
از سوی دیگر، سریال «ممالیک آتش» نشان دهنده واکنش دراماتیک عربی به آثار تاریخی ترکیه است که توسط شرکت اماراتی «جنو مدیا» در سال ۲۰۱۹ به نویسندگی محمد سلیمان عبدالملک و کارگردانی کارگردان بریتانیایی پیتر وبر تولید شد. این سریال آخرین دوره دولت ممالیک و سقوط آن به دست عثمانی‌ها در اوایل قرن شانزدهم را روایت می‌کند. عثمانی‌ها از طریق یک سری خیانت‌ها توانستند برای چند قرن پس از آن، پایگاهی برای حکومت خود در منطقه عرب بیابند.

تفسیر مذهبی از صنعت سریال

موضوع تنها به این دوئل تاریخی بر سر واقعیت حضور عثمانی در منطقه محدود نشد، بلکه باعث ایجاد یک رقابت فرقه‌ای شد که دو سال پیش خبر ساخت سریال «معاویه بن ابی سفیان» جنجال آفرید؛ سریالی برای انعکاس زندگی‌نامه بنیانگذار دولت اموی و یکی از برجسته‌ترین شخصیت‌های بحث‌برانگیز تاریخ اسلام از طریق نقش او در آنچه به عنوان «فتنه بزرگ» شناخته می‌شود، مورد مناقشه بزرگی در مورد هدف از تولید اثر شد.
در چارچوب «تفسیر فرقه‌ای» از آثار نمایشی، یکی از شبکه‌های عراقی در آن زمان اعلام کرد که بودجه هنگفتی را برای تولید سریال تاریخی «شجاعت ابولؤلؤه» اختصاص داده‌است. ظاهراً در واکنش به روند ساخت سریال «معاویه بن ابی سفیان» است؛ ابولؤلؤه فیروز معروف به ابولؤلؤه مجوسی، مردی است که خلیفه دوم عمر بن خطاب را ترور کرد. حتی در هنگام ارائه زندگینامه الفاروق عمر بن الخطاب که توسط بنیاد رسانه ای قطر تهیه شده بود، موضوع بدون مناقشه نبود، نه تنها در مورد مشروعیت به تصویرکشیدن یکی از برجسته‌ترین شخصیت‌های تاریخ اسلام روی صفحه نمایش که با بسیاری از فتواهای قبلی در این زمینه مغایرت دارد، بله بر سر پیش‌بینی ایدئولوژیک سریالی که بین سال‌های ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۲ فیلمبرداری شده بود، اختلاف نظر وجود داشت. این دوره ای است که با ظهور گروه‌های «اسلام سیاسی» در بسیاری از کشورهای عربی مصادف شد و بر شدت این مناقشه با مشارکت چهره‌های حامی سازمان «اخوان المسلمین» در بررسی بافت تاریخی سریال افزوده شد.

بی سوادی تاریخی

دکتر محمد عفیفی، استاد تاریخ دانشگاه قاهره و دبیرکل سابق شورای عالی فرهنگ در مصر معتقد است: هر مؤسسه ای که سریال‌های تاریخی را تولید می‌کند «به‌طور طبیعی هدفی پشت تولید اثر دارد، به ویژه با توجه به هزینه تولید هنگفتی که این نمونه از آثار نیاز دارد»، معمولاً درام تاریخی «تاریخ را بیشتر از خدمت به آگاهی تاریخی یا تعریف گذشته فرا می‌خواند تا در خدمت حال باشد».
عفیفی به «الشرق الاوسط» توضیح می‌دهد که هنگام الهام گرفتن از تاریخ در آثار نمایشی باید کنترل‌هایی وجود داشته باشد؛ برجسته‌ترین این کنترل‌ها تغییر نکردن حقایق تاریخی تثبیت‌شده‌است، مانند سال‌های رویداد، یا شخصیت‌های اصلی که رویداد را ایجاد کرده‌اند. اما در عین حال بر ضرورت عدم لغزش در تلقی نمایش تاریخی به عنوان مرجع یا منبع تاریخی تأکید می‌کند، زیرا سریال یک اثر خلاقانه است که بینش سازندگانش، از جمله نویسندگان و کارگردانان، و احتمالاً فضایی از تخیل را به همراه دارد.
این استاد تاریخ که مطالعات پیشرفته بسیاری را در مورد تکیه بر منابع غیررسمی در تاریخ برخی از رویدادهای مهم تاریخ مصر انجام داده‌است، وضعیت مناقشه برانگیز سریال تاریخی را به آنچه او به عنوان «بی سوادی تاریخی در میان اکثر دریافت کنندگان محتوای نمایشی» توصیف می‌کند، نسبت می‌دهد.
او این موضوع را با بیان اینکه فقدان آگاهی تاریخی نتیجه کمبود برنامه‌های درسی مدرسه است، توضیح می‌دهد ارائه خوانش تاریخی به صورت انتقادی و چند نگرشی باعث می‌شود بسیاری از مخاطبان به آثار نمایشی به عنوان یک مرجع تاریخی نگاه کنند نه اثری خلاقانه که قابل تفسیر باشد و از اینجا مشکلات و بحران‌های بسیاری پدید می‌آید.
دبیرکل سابق شورای عالی فرهنگ در مصر اما خوشحالی خود را از جنجال برانگیخته شده ناشی از سریال عربی الهام گرفته از تاریخ پنهان نمی‌کند و آن را خوب ارزیابی می‌کند.
عفیفی معتقد است ادامه تولید سریال‌های تاریخی عربی، حتی در صورت وجود خطا یا ایجاد حالت جنجال، «بسیار بهتر از عدم وجود این نوع تولیدات نمایشی است».
او نظر خود را این گونه توجیه کرد که نبود این آثار راه را برای «هجوم» آثار تاریخی کشورهایی مانند ترکیه و ایران باز می‌کند و این آثار وارده اغلب دارای بینشی سیاسی و ایدئولوژیک هستند که لزوماً منعکس کننده واقعیات تاریخ یا بینش عرب نیست، بلکه اهداف بسیار عمیق‌تری نسبت به کارهای نمایشی یا سرگرمی دارند.