آمریکا روسیه را به ارسال مزدوران و سلاح به لیبی متهم کرد

آمریکا روسیه را به ارسال مزدوران و سلاح به لیبی متهم کرد
TT

آمریکا روسیه را به ارسال مزدوران و سلاح به لیبی متهم کرد

آمریکا روسیه را به ارسال مزدوران و سلاح به لیبی متهم کرد

ستاد فرماندهی ایالات متحده در منطقه آفریقا (آفریکام) در بیانیه ای اعلام کرد که تصاویر ماهواره‌ای از هواپیماهای نظامی مسکو نشان می‌دهد این هواپیماها حامل تجهیزاتی هستند که شرکت نظامی خصوصی واگنر گروپ از روسیه برای نیروهای درگیر جنگ لیبی می‌فرستد.
وزارت دفاع آمریکا روز گذشته اعلام کرد که هم‌اکنون مزدوران واگنر گروپ و نیروهای وابسته به آنها از تجهیزات نیروی هوایی روسیه از جمله سامانه موشکی اس‌ای- ۲۲ استفاده می‌کنند. تصاویر همچنین وانت‌های شرکت واگنر، نفربرهای ضدمین و ماشین‌های زرهی را نشان می‌دهد که در جبهه‌های لیبی مستقر هستند.
به گفته پنتاگون، ارسال تجهیزات نظامی به لیبی به معنای نقض تحریم تسلیحاتی این کشور است که منجر به طولانی شدن جنگ می‌شود.
ژنرال برادفورد گرینگ مدیر عملیات ایالات متحده در آفریقا در این باره گفت که «این تصاویر گویای گستره دخالت روسیه در جنگ لیبی از طریق پشتیبانی از ژنرال خلیفه حفتر است».
تحلیلگران می‌گویند فقدان استراتژی واضح ایالات متحده در لیبی، درگیری‌های بین‌المللی خطرناک لیبی را عمیق‌تر کرده‌است و احتمال جنگ نیابتی و تهدید منافع اقتصادی و امنیتی ایالات متحده را بیشتر کرده‌است، وضعیت فعلی همچنین به روسیه اجازه می‌دهد تا نفوذ خود را در منطقه مدیترانه گسترش دهد. آنها تأکید کردند که ایستادن واشینگتن در حاشیه درگیری، عدم اطمینان دربارهٔ طرفی که واشینگتن از آن پشتیبانی می‌کند را نشان می‌دهد.
وزارت امور خارجه آمریکا طی ماه‌های گذشته اظهارات متعادلی را بیان کرد که در آن سعی کرد همه طرف‌ها را به توقف درگیری‌ها شد و از دولت آشتی ملی ابراز حمایت کرد، زیرا این دولت از سوی جامعه بین‌المللی مورد تأیید است. با این حال، رئیس‌جمهور ترامپ موضع خود را در تضاد با طرف‌های خارجی ابراز و حمایت خود را از ژنرال خلیفه حفتر و نیروهایش اعلام کرد.
در همین حال، برخی از نظامیان آمریکا زنگ هشدار در مورد استقرار جدید ارتش روسیه را به صدا درآوردند که می‌تواند دارایی‌های دریایی آمریکا را در مدیترانه تهدید کند. آن طور که تحلیلگران می‌گویند، تقاضای واشینگتن برای پایبندی به تحریم تسلیحاتی، ممکن است توانایی ایالات متحده در شکل‌دادن به آینده لیبی را کاهش دهد، زیرا جنگ در لیبی اولویت سیاست خارجی آمریکا نیست و کاخ سفید به شدت بر چین و ایران تمرکز دارد.
پس از مشارکت دولت رئیس‌جمهور پیشین باراک اوباما در تلاش‌های ناتو که منجر به سرنگونی رئیس‌جمهور معمر قذافی در سال ۲۰۱۱ شد، دولت ترامپ استراتژی خود را در منطقه آفریقای شمالی از طریق مبارزه با تروریسم تعریف کرد و از کشورهای اروپایی خواست تا خود صحنه را رهبری کنند.
لیبی همزمان با مداخله ترکیه به منظور حمایت از دولت فائز السراج و اشاره رئیس‌جمهور مصر عبدالفتاح السیسی به تعیین خط قرمز در شهرهای سرت و الجفره و تصویب مداخله نظامی از سوی پارلمان مصر برای حفاظت از امنیت ملی و در پاسخ به درخواست بزرگان قبایل لیبی، نگرانی و ترس قدرت‌های منطقه ای و اروپایی افزایش یافته‌است.



میرکل: از پذیرش پناهندگان پشیمان نیستم

کتاب مرکل «آزادی» برای فروش در کتابفروشی‌ای در برلین عرضه شد (رویترز)
کتاب مرکل «آزادی» برای فروش در کتابفروشی‌ای در برلین عرضه شد (رویترز)
TT

میرکل: از پذیرش پناهندگان پشیمان نیستم

کتاب مرکل «آزادی» برای فروش در کتابفروشی‌ای در برلین عرضه شد (رویترز)
کتاب مرکل «آزادی» برای فروش در کتابفروشی‌ای در برلین عرضه شد (رویترز)

صدر اعظم پیشین آلمان، آنگلا مرکل، تأکید کرد که از تصمیم خود برای باز کردن درهای آلمان به روی صدها هزار پناهنده سوری در سال 2015 پشیمان نیست، علی‌رغم آنکه اذعان داشت این تصمیم برای او «نقطه تحول» بود و عامل اصلی در بازنشستگی سیاسی‌اش به شمار می‌رود، و تقریباً او را مجبور کرده بود که زودتر از سیاست کنار برود.
در کتاب خاطراتش با عنوان «آزادی»، که دیروز منتشر شد و به 30 زبان ترجمه شده است، مرکل جزئیات تصمیم تاریخی خود را که بیش از یک میلیون سوری را به آلمان وارد کرد، شرح داد. این تصمیم باعث شد که حزب «بدیل برای آلمان» از راست‌گرایان افراطی برای اولین بار از زمان شکست نازی‌ها وارد پارلمان شود.

کتاب مرکل «آزادی» برای فروش در کتابفروشی‌ای در برلین عرضه شد (رویترز)

مرکل این تصمیم را توجیه کرد و آن را تنها تصمیم انسانی‌ای دانست که می‌توانست در مقابل تصاویر ده‌ها هزار پناهنده سوری که تلاش می‌کردند به اروپا از طریق دریا و خشکی وارد شوند، اتخاذ کند. وی گفت که از نظر قانونی، رد اجازه ورود به آلمان برای آنان «موجه» بود، بر اساس «کنوانسیون دوبلین» که پناهندگی در کشورهای اتحادیه اروپا را تنظیم می‌کند. وی نوشت: «تحولات بحران پناهندگان نقطه تحولی در دوران من بود.»
او همچنین پذیرفت که سیاست‌هایش در افزایش شانس حزب «بدیل برای آلمان» مؤثر بوده است.