بین «زودهنگام» و «پیش از موعد»؛‌ آیا انتخابات نقشه سیاسی عراق را تغییر خواهدداد؟

پیش‌بینی منابع از درگیری بین محور ایران و مخالفان آن در انتخابات پیش‌رو

AFP
AFP
TT

بین «زودهنگام» و «پیش از موعد»؛‌ آیا انتخابات نقشه سیاسی عراق را تغییر خواهدداد؟

AFP
AFP

درست است که اگر انتخابات در تاریخ مشخص شده از سوی نخست‌وزیر عراق برگزار شود و نتایج مطلوبی داشته باشد، به سود مصطفی الکاظمی می‌شود، سوای اینکه چه نقشی در مرحله آتی عراق در سایه نقشه سیاسی برآمده از انتخابات در انتظار او خواهد بود، اما این سؤال اکنون مطرح می‌شود که: نقشه سیاسی کشور با توجه به این انتخابات تا چه اندازه تغییر خواهد کرد؟
اولین نگرانی در مورد اینکه چه متغیرهایی می‌تواند ایجاد کند، اظهاراتی است که پس از فراخوان الکاظمی برای انتخابات زودهنگام از جمله فراخوان برگزاری انتخابات «زودتر از موعد در نظر گرفته شده» مطرح شده‌است، که توسط محمد الحلبوسی رئیس پارلمان ارائه شده‌است. اگرچه الحلبوسی بیش از یک ماه پیش اعلام کرد که وی به عنوان رهبر بزرگترین ائتلاف اهل سنت «ائتلاف نیروهای عراقی» بیش از هر زمانی برای برگزاری انتخابات در هر موعدی آمادگی دارد، که دعوت الکاظمی برای او تعجب آور نبود.
برهم صالح رئیس‌جمهور عراق که هنوز اعلام نکرده که آیا وارد ائتلاف انتخاباتی خواهد شد یا خیر، یا اینکه نام او از سوی حزب خود، اتحادیه میهنی کردستان، برای سمت رئیس‌جمهوری برای دوره دوم معرفی خواهد شد، چندی پیش خواستار برگزاری انتخابات زودهنگام شده بود، بدان معنی است که او نیز آماده است و هیچ نگرانی درمورد آنچه که انتخابات می‌تواند ایجاد کند، ندارد.
کردها در مورد دعوت الکاظمی، نه اعلام موافقت کردند و نه مخالفت، موضع صریحی اعلام نکردند، اما نیروهای سیاسی شیعه حمایت خود را یا به‌طور کلی از دعوت الکاظمی، مانند جریان حکمت به رهبری عمار الحکیم، یا النصر به رهبری حیدر العبادی اعلام کردند یا مثل نوری المالکی و هادی العامری که پیش از این خواستار اجرای انتخابات در آوریل شده بودند یعنی دو ماه پیش از زمان تعیین شده توسط نخست‌وزیر.
طبق قانون جدید انتخابات، رأی‌گیری فردی و طبق حوزه‌های انتخابیه متعدد خواهد بود، همین مسئله بین نیروهای مدنی که هزاران تلفات در جریان اعتراضات تقدیم کرده‌اند و نیروهای اسلام سیاسی که نمی‌خواهند نقشه سیاسی تغییر کند، نگرانی و احتمالاً درگیری وجود دارد.
در حالی که اثیل النجیفی رهبر جبهه نجات و توسعه، انتخابات آینده را «مبارزاتی بین محور ایران و محوری است که در جهات مختلف مخالف نفوذ این کشور است» می‌داند، ابراهیم بحر العلوم سیاستمدار مستقل، وزیر پیشین و یکی از رهبران برجسته در بیت الشیعی امیدوار است که «جوانان مستقل نقش بیشتری در مجلس بعدی داشته باشند».
از سوی دیگر، منتظر العیدانی رئیس مرکز سیاست‌های کلی در عراق (حوکمه) در مصاحبه با الشرق الاوسط می‌گوید: «انتخابات زودهنگام، فرسودگی گزینه‌های اساسی سیستم سیاسی در عراق را بیان می‌کند و تلاش می‌کند تا آن را از چرخه بحران‌های مداوم خارج کند».
العیدانی اضافه می‌کند: «انجام انتخابات معتبر با تعدادی از الزامات از نظر قانون انتخابات و مدیریت انتخابات پیوند خورده‌است، الزاماتی که بخشی از آنها تحت فشار عمومی حاصل می‌شود، و حمایت مراجع دینی و برخی از بازیگران سیاسی».
العیدانی در ادامه می‌گوید: «برخی از اپیزودها هنوز ناقص است، مانند تقسیم حوزه‌های انتخاباتی که هنوز هم موضوع کشمکش نیروهای سیاسی است و همچنین استقلال و حرفه ای بودن کمیساریای جدید که همچنان به دلیل مداخلات سیاسی در انتصاب هیئت رئیسه و حوزه‌های مهم انتخابیه در آن شک و تردید وجود دارد».
العیدانی در مورد تأثیر اعتراضات گسترده بر روی نقشه سیاسی می‌گوید: «نیروهای معترض و جنبش مردمی به‌طور کلی هنوز از دودستگی رنج می‌برند، همچنین فاقد یک چارچوب سیاسی بیانگر خواسته‌های آنها، تضمین کننده سازماندهی شان و بسیج مردمی برای انتخابات هستند».
وی افزود: «تعیین تاریخ برای انتخابات از سوی الکاظمی، فرصتی برای نیروهای جنبشی و مردمی برای تأمین فضای انتخاباتی مناسب است، علی‌رغم اینکه هنوز جاده پیش روی این انتخابات مملو از موانع است و به نظر می‌رسد که امید برای تغییر گسترده در ساختار روند سیاسی چندان قطعی نباشد».



سرگردانی اروپا درباره وضعیت پس از بایدن

 (dpa)
(dpa)
TT

سرگردانی اروپا درباره وضعیت پس از بایدن

 (dpa)
(dpa)

با بازگشت دونالد ترامپ به کاخ سفید در ۲۰ ژانویه، رهبران اروپایی که در بوداپست گرد هم آمده‌اند، به سرعت نسبت به این تحول واکنش نشان دادند. این نشست، تحت عنوان «گروه سیاسی اروپا» با حضور تمامی کشورهای اروپایی به جز روسیه برگزار شد، و روز جمعه تنها به سران ۲۷ کشور اتحادیه اروپا اختصاص خواهد داشت.

بازگشت ترامپ، باری دیگر ایده «استقلال راهبردی» را مطرح کرده و امانوئل مکرون، رئیس‌جمهور فرانسه، که از طرفداران اصلی آن است، با تأکید بیشتر این موضوع را بیان کرد. او در سخنرانی طولانی خود، با استناد به دلایل مختلف، بر ضرورت مدیریت سرنوشت اروپا توسط خود اروپایی‌ها تأکید کرد. مکرون اشاره کرد که برخی کشورهای اروپایی همچنان ترجیح می‌دهند روابط خود را با ترامپ به‌خاطر محافظت از «چتر امنیتی آمریکا و ناتو» تنظیم کنند.

این سخنرانی به‌صورت زنده از سایت کاخ الیزه در شبکه اجتماعی «ایکس» پخش شد. این موضوع در پی تماس تلفنی چهارشنبه شب بین مکرون و ترامپ مطرح شد که کاخ الیزه آن را «بسیار خوب» توصیف کرد. طرفین توافق کردند برای بازگشت صلح و ثبات و حل بحران‌های بزرگ بین‌المللی همکاری کنند.

مکرون همچنین بر اهمیت نقش اروپا در مسائل اوکراین و خاورمیانه تأکید کرد. این موضوع ناشی از نگرانی فرانسه از رویکرد احتمالی ترامپ در انجام توافقات یکجانبه بدون مشورت با متحدان اروپایی‌ است. با پیروزی ترامپ، اروپا به‌طور جدی نگران است که در صورت کاهش تعهدات آمریکا نسبت به ناتو، «بی‌پناه» شود. به همین دلیل، ساختن دفاع اروپایی با رویکرد «استقلال راهبردی» به اولویت نخست تبدیل شده است.

مکرون در سخنانش به همتایان اروپایی خود، تهدیدهایی را که اروپا را احاطه کرده برشمرد؛ از جمله جنگ اوکراین، تروریسم، مهاجرت غیرقانونی، تنش‌ها بین کشورها مانند وضعیت بین آذربایجان و ارمنستان، و رقابت‌های ژئوپلیتیک میان آمریکا و چین که به دنبال منافع خود بدون توجه به قوانین بین‌المللی هستند. او گفت: «آیا دیگران تاریخ ما را می‌نویسند یا ما خود می‌خواهیم آن را بنویسیم؟» و پاسخ داد که به‌نظر او، اروپا توانایی این کار را دارد. او اضافه کرد که راه رسیدن به این هدف از طریق اقدامات عملی و ایمان به توانایی‌های اروپا در تحقق استقلال راهبردی است.

مکرون این فرصت را غنیمت شمرد تا به ترامپ پیام دهد که پیروزی اوکراین به سود اروپا خواهد بود و اروپا نباید اجازه دهد روسیه پیروز شود، چراکه پیروزی روسیه یعنی قدرت‌گیری یک امپراتوری در مرزهای اروپا و احتمال برنامه‌های توسعه‌طلبانه آن پس از اوکراین.

بنجامین حداد، وزیر امور اروپایی فرانسه، در این باره گفت که اگر اروپایی‌ها مسئولیت امنیت خود را بر عهده نگیرند، دیگران سرنوشتشان را تعیین خواهند کرد.

در عین حال، مکرون تأکید کرد که اروپا باید خود را با شرایط جدید پس از انتخاب ترامپ تطبیق دهد و نمی‌تواند همیشه دفاع از امنیت خود را به آمریکایی‌ها بسپارد. او بر این باور است که دفاع از منافع اروپا باید در اولویت اروپایی‌ها باشد، اما بدون رد همکاری با ناتو و بدون ملی‌گرایی افراطی که باعث ضعف اروپا شود. به‌گفته او، راه درست این است که اروپا بیداری راهبردی داشته باشد و به‌سرعت به سمت ساختن نیروی دفاعی مستقل خود حرکت کند که با چارچوب ناتو سازگار باشد، اما در عین حال از آن استقلال داشته باشد.

مکرون با این موضع می‌خواهد نقش اصلی در گفتگو با ترامپ را ایفا کند و حد و مرز روابط با واشنگتن را مشخص کند. با این حال، بسیاری تردید دارند که اروپا بتواند به‌طور جمعی این مسیر را دنبال کند، زیرا برخی کشورهای اروپایی ترجیح می‌دهند امنیت خود را از طریق حمایت آمریکا و ناتو تأمین کنند.