سبک های گوناگون زندگی مردم مصر در نمایشگاه گروهی قاهره

با آثار ۱۱ هنرمند میان سال و جوان 

سبک های گوناگون زندگی مردم مصر در نمایشگاه گروهی قاهره
TT

سبک های گوناگون زندگی مردم مصر در نمایشگاه گروهی قاهره

سبک های گوناگون زندگی مردم مصر در نمایشگاه گروهی قاهره

۱۱ هنرمند هنرهای تجسمی در نمایشگاه گروهی در قاهره شرکت کردند. این نمایشگاه که پیش از آغاز فعالیت های هنری در اواخر سپتامبر برگزار می شود آثار نقاشان از سبک های هنری مختلف و رده های سنی گوناگون از نسل جوان و نسل میانسال را در بر می گیرد. 
تابلوهای نقاشی گوناگون یکی از ویژگی های نمایشگاه است که در آن سبک ها و موضوعات متفاوت به نمایش گذاشته شده و فرصت مناسبی برای ایجاد نقاط مشترک بین هنرمندان و آثار خلاقانه با سبک های گوناگون به شمار می رود. 
مها فخر الدین مدیر گالری به الشرق الاوسط گفت «این نمایشگاه با نمایشگاه قبلی تفاوت دارد چون نمایشگاه های تابستانه معمولا مجموعه آثار پیشین را نیز عرضه می کنند اما این گالری تابلوهای جدید و متنوع هنرمندان را به نمایش گذاشته است».
اولین تابلوی نقاشی سید عبد المقصود که در زمینه طراحی دکور فعالیت می کند به چشم می خورد. موضوع تابلو زندگی روزمره مردم یک روستای مصر است؛ کشاورزان مصری در کشتزارها مشغول کشاورزی هستند و همکاری و گرفتاری های روزمره و ساده زیستی شان با رقص ها و کار و شب نشینی ها و گپ زدن هایشان به تصویر کشیده شده است. یک اثر از خانم عزه فخری نیز به نمایش گذاشته شده که در آن ساختمان ها و نماها و زندگی مردم مورد توجه قرار گرفته و یک زندگی ساده به دور از هیاهو و پیچیدگی شهرها را عرضه می کند.
هیاهو و شادی های مصر موضوع تابلوهای حسنی ابوبکر است که روز عروسی و تولد و شب نشینی های رمضان را پر رنگ کرده. او به الشرق الاوسط گفت «مصر سرشار از سوژه های انسانی است و من به دنبال نشان دادن این گنجینه از طریق تابلوهایم بودم و زندگی مردم مصر را کشیدم با تمام جزئیاتی که دیدم یا تجربه کردم».
ابوبکر که تصمیم گرفته برخی رفتارها و آداب و شکل زندگی در آستانه زوال مردم مصر را نقاشی کند افزود «می خواهم آرشیو بصری برای نسل های آینده تنظیم کنم که تصویری از زندگی کنونی مردم در مصر به آنها بدهد».
خانم رغده احمد از دیگر نقاشان این نمایشگاه است که تا نیمه سپتامبر ادامه دارد و چندین تابلو با سوژه های کاملا متفاوت به نمایش می گذارد. محمد عبد الهادی نقاش دیگری است که سوژه هایش را با الهام از زندگی خصوصی و رویاها و غم هایش کشیده و در عین حال بیانگر زندگی مردم مصری و رویدادهای فرهنگی گوناگون است.
دکتر محمد المسلمانی استادیار گروه طراحی دانشکده هنر حلوان ۱۴ تابلو در این نمایشگاه دارد. او که با الهام از علاقه دو دختر کوچکش به عروسک تابلوهایش را کشیده گفت «وقتی دخترهایم عروسک بازی می کنند یا به سراغ موسیقی می روند و از بازهای کامپیوتری دور هستند خیلی خوشحال می شوم و به یاد بچگی خودم می افتم. می خواستم این لحظه های معصومانه و شاد را نقاشی کنم تا شاید آن را بتوانیم الان تجربه کنیم».
المسلمانی افزود «برگزاری نمایشگاه گروهی در شرایط کنونی حائز اهمیت است چون می توان حس کرد زندگی به روال عادی برگشته و می توان تا بازگشت موج بعدی کرونا نفس راحتی کشید».
جرج یوسف هنرمند دیگری است که به نقاش نوبه در جنوب مصر معروف شده است. تابلوی چوپان او ما را به قلب منطقه نوبه می برد و با کشیدن زمین محکم و کوه های بلند نقش نوبه را در شکل گیری تمدن باستان مصر برجسته می کند و گرمای خورشید را با رنگ های براق به تصویر می کشد. او گفت «نوبه سرزمین طلا است و بخش گرانبهایی از مصر است».



چرا «اخوان المسلمین» به سازندگان سریال «الحشاشین» حمله کرد؟

کریم عبد العزیز در یکی از سکانس ها (شرکت فیلمساز)
کریم عبد العزیز در یکی از سکانس ها (شرکت فیلمساز)
TT

چرا «اخوان المسلمین» به سازندگان سریال «الحشاشین» حمله کرد؟

کریم عبد العزیز در یکی از سکانس ها (شرکت فیلمساز)
کریم عبد العزیز در یکی از سکانس ها (شرکت فیلمساز)

بلافاصله پس از پخش اولین قسمت از سریال مصری «الحشاشین» در ماه رمضان از تعدادی از شبکه‌های مصری و عربی، فعالان و چهره‌های رسانه‌ای وابسته به «اخوان المسلمین» کمپین «انتقاد شدید» را علیه این سریال به راه انداختند.
این سریال الهام گرفته از تاریخچه گروه حَشّاشین (باطنی‌ها) است که در قرون وسطی بین سال‌های ۱۰۹۰ تا ۱۲۷۵ پس از میلاد مسیح زندگی می‌کردند. بنیان‌گذار آن شخصی به نام حسن صباح بود. سؤالاتی در مورد دلایل حمله اخوانی‌ها نسبت به این سریال مطرح شده‌است.
فعالان شبکه‌های اجتماعی و متخصصان مسائل سازمان‌های «اسلام سیاسی» معتقدند کارزار حمله اخوان به دلیل «آگاه شدن افراد وابسته به این گروه یا کسانی که با آن همدردی می‌کنند از شباهت‌های بین دو گروه و حساسیت شدید آنها نسبت به هرگونه تلاش برای افشای استثمار دین برای اهداف سیاسی است».
سریال الحشاشین با بازی تعدادی از بازیگران مصری و عرب به پیشگامی هنرمند مصری کریم عبدالعزیز است. این اثر به نویسندگی عبدالرحیم کمال، کارگردانی پیتر میمی و تهیه کنندگی شرکت «المتحده» در حال پخش است.
فیلمبرداری این سریال دو سال به طول انجامید و قرار بود در ماه رمضان سال گذشته نمایش داده شود اما با توجه به گفته‌های قبلی سازندگان، به دلیل فیلمبرداری صحنه‌هایی از این سریال در مالتا و قزاقستان، نمایش به تعویق افتاد.
این سریال داستان حسن الصباح، بنیانگذار گروه حشاشین، خطرناک‌ترین جنبش زیرزمینی و مرگبارترین گروه مخفی در قرن یازدهم میلادی به عنوان بخشی از فرقه نزاریه را روایت می‌کند.
فعالان و متخصصان رسانه ای طرفدار اخوان المسلمین کمپین شدیدی را برای حمله به سریال و سازندگان آن راه اندازی کردند.
کمپین حمله جنبه‌های مختلفی داشت که برخی از آنها مستقیماً از توصیف سریال به‌عنوان «طرح تاریخی اخوان و تشبیه آن‌ها به گروه حشاشین» انتقاد کردند. در حالی که برخی دیگر مسیر هنری مرتبط با «تلاش برای نقد زبان به کار رفته در اثر و هزینه مالی آن» را در پیش گرفت.

یکی از سکانس های «الحشاشین» (شرکت فیلمساز)

روزنامه‌نگار وابسته به اخوان، محمد ناصر، پست‌ها، پیوندها و ویدئوهایی در انتقاد از این سریال منتشر کرد. او در یکی از آنها در حساب کاربری خود در سایت «ایکس» نوشت: «بهتر بود سریال به دلیل هزینه‌های زیاد تولید نمی‌شد».
از سوی دیگر، اسامه جاویش، روزنامه‌نگار طرفدار اخوان المسلمین، یک پست وبلاگی در «X» منتشر کرد که در آن سعی داشت سریال را به سخره بگیرد. او نوشت: «فوری... پخش تازه‌ترین قسمت حشاشین... معلوم شد اخوانی‌ها هیولا هستند».
با این حال، بسیاری از نظرات در مورد آن پست، انتقادات شدیدی را متوجه جاویش کرد و گفتند که او «به شباهت بین اخوان و حشاشین اعتراف کرده‌است».
به نوبه خود، سامی کمال الدین، روزنامه‌نگار وابسته به «اخوان»، تلاش کرد برای پرهیز از مسیر سیاسی، استفاده از نقد هنری برای حمله به سریال، آن را «سریال کارتونی» توصیف کرد. او گفت که اپیزودهایی که نمایش داده شد «فقر هنری آشکاری داشتند».
از سوی دیگر، وبلاگ نویسان به انتقاد اخوان از سریال حمله کردند و این حمله را به شباهت دو گروهی که این درام فاش می‌کند نسبت دادند.
اکانتی به نام «نادر الشریف» در «X» نوشت: «حسن الصباح، بنیانگذار حشاشین، و حسن البنا، مؤسس اخوان، دو روی یک سکه هستند و همه انتقادات به این سریال، منشأ و شیوه‌های حشاشین را افشا می‌کند که هیچ تفاوتی با شیوه‌های اخوان ندارد».
برخی از بلاگرها از سبک «کمیک» برای تمسخر خشم اخوان علیه سریال استفاده کردند.

احمد بان، نویسنده و پژوهشگر متخصص در امور سازمان‌های افراطی نیز به نوبه خود اظهار کرد که حمله اخوان به سریال «حشاشین» را می‌توان در چارچوب این دانست که اعضای اخوان این سریال را به عنوان یک «طرح سیاسی و فکری علیه خود» می‌بینند.
او به الشرق الاوسط توضیح داد: «بسیاری از گروه‌ها مانند اخوان نسبت به هرگونه تلاش برای انتقاد، بسیار حساس هستند».
وی افزود که «با وجود تفاوت در زمینه‌های تاریخی، بین گروه اخوان و حشاشین شباهت وجود دارد، نه تطابق».
او افزود: اعتماد مطلق در درون حشاشین بسیار خطرناک تر از درون اخوان است، اما استفاده از مذهب در سیاست موضوعی است که هر دو گروه مشترک هستند.
او توضیح داد که تمرکز سریال بر نقد این ایده ممکن است یکی از دلایلی بوده باشد که احساسات پیروان گروه‌هایی را که وجودشان به استفاده از دین در سیاست وابسته است جریحه‌دار کند.
به نوبه خود، محقق متخصص در سازمان‌های افراطی، منیر ادیب، نیز گفت که مناطق مشترک زیادی بین «اخوان» و «حشاشین» وجود دارد؛ آن گروه به عنوان گروهی است که به بهانه جهاد از جنگ و از دین برای خدمت به اهداف سیاسی خود استفاده می‌کرد.
ادیب به الشرق الاوسط گفت که حسن البنا با الهام از حسن صباح ایده ساخت گروه را بر اساس وفاداری مطلق پیروان به رهبر گروه ایجاد کرد؛ در هر دو گروه، این بیعت مبتنی بر «سمع، اطاعت و اعتماد کورکورانه از جانب وفاداران به رهبر گروه» است.