رایزنی هیئت اربیل در بغداد برای نهایی‌کردن اداره اوضاع سنجار

مخالفت الحشد الشعبی با توافق‌نامه بغداد و اربیل

رایزنی هیئت اربیل در بغداد برای نهایی‌کردن اداره اوضاع سنجار
TT

رایزنی هیئت اربیل در بغداد برای نهایی‌کردن اداره اوضاع سنجار

رایزنی هیئت اربیل در بغداد برای نهایی‌کردن اداره اوضاع سنجار

یک هئیت به نمایندگی از اقلیم کردستان عراق و به ریاست ریبیر احمد وزیر داخله اقلیم، با مقامات دولت فدرال عراق دربارهٔ عادی سازی اوضاع در شهر سنجار در غرب استان نینوا (شمال عراق)، تشکیل اداره مشترک در سنجار و تعیین گزینه نزدیک به دموکرات کردستان برای تصدی سمت فرماندار این منطقه توافق کردند، در این میان، جناح‌های الحشد الشعبی که سنجار را کنترل می‌کنند و آن را خط استراتژیک به اصطلاح «هلال شیعی» می‌دانند، با این توافق مخالفت کردند.
در همین باره، داود شیخ جندی عضو شورای استانداری نینوی به الشرق الاوسط گفت: پس از عقب‌نشینی مدیران و مقامات سنجار به دهوک، این منطقه از سال ۲۰۱۷ تاکنون توسط یک اداره از نیروهای داوطلب (الحشد الشعبی) اداره می‌شود.
به گفته او، توافق صورت گرفته میان بغداد و اربیل تحت فشارهای سازمان ملل و فعالان بین‌المللی بر طرفین به منظور یافتن راهکاری برای بحران اداره سنجار برای برقراری امنیت به این منطقه و بازگشت آوارگان و آغاز بازسازی آن حاصل شده‌است.
این مقام عراقی ادامه داد: اما از آنجا که کلیه طرف‌های موجود در این پرونده برای اداره سنجار در این توافق مشارکت داده نشدند، پیامدهای منفی حاصل از این توافق بیشتر از پیامدهای مثبت آن است.
این توافق در پی یک سری جلسات و تبادل هیئت‌های بین دولت عراق و اقلیم کردستان برای حل اختلافات برجسته بین دو طرف از جمله مناطق مورد مناقشه از جمله سنجار، پرونده نفت، حقوق مالی و بودجه حاصل شده‌است.
از سوی دیگر سامان داود خبرنگار حوزه اقلیت‌ها به الشرق الاوسط گفت که خدر رشو درویش نسبت به سه گزینه دیگر، بیشترین شانس را برای تصدی سمت فرماندار سنجار را دارد.
داود در مورد مخالفت احتمالی با این توافق گفت: «این توافق‌نامه توسط الحشد الشعبی به عنوان کنترل‌کننده زمین رد خواهد شد، زیرا این توافق باعث خواهد شد جهت‌گیری‌های ایران در منطقه تحت تهدید قرار گیرد، بنابراین تعیین فرماندار نزدیک به دموکرات‌ها و توافق‌نامه بین این منطقه و مرکز ضربه دردناکی برای آنها خواهد بود».
وی در مورد اقدامات احتمالی توسط نیروهای الحشد الشعبی برای جلوگیری از این توافق‌نامه گفت: «نیروهای YPG که از نظر ایدئولوژیک به (پ.ک. ک) وابسته هستند و رسماً یکی از جناح‌های الحشد الشعبی به حساب می‌آیند، این توافق‌نامه را به هیچ وجه نخواهند پذیرفت».
از سوی دیگر، سامان نوح نویسنده و تحلیلگر سیاسی بر این باور است که «هرگونه تلاش برای وحدت بخشیدن به اداره سنجار که در حال حاضر تقسیم شده‌است، گام مهمی است که مورد استقبال مردم سنجار با همه اطیاف آن از جمله ایزدی‌ها و مسلمانان قرار دارد، اما روند وحدت اداره اوضاع باید واقعی باشد و واقعیت منطقه را در نظر بگیرد تا در بازگشت آوارگان سهیم باشد».
وی با اشاره به اینکه «بیش از ۷۵ درصد مردم سنجار به این منطقه بازنگشته اند و اکثریت کسانی که بازگشته اند ایزیدیان هستند که به روستاها و محوطه‌های شمال سنجار بازگشته اند، در حالی که مسلمانانی که اکثریت ساکنان مرکز شهر را تشکیل می‌دهند، برنگشته اند».
داعش در ژوئن ۲۰۱۴ به این شهر حمله کرده بود اما این شهر در نوامبر ۲۰۱۵ به دست نیروهای پیشمرگه و با پشتیبانی ائتلاف بین‌المللی آزاد شد. دولت عراق کنترل سنجار را در سال ۲۰۱۷ به پشتیبانی الحشد الشعبی از دست نیروهای پیشمرگه کرد خارج کرد.



سرگردانی اروپا درباره وضعیت پس از بایدن

 (dpa)
(dpa)
TT

سرگردانی اروپا درباره وضعیت پس از بایدن

 (dpa)
(dpa)

با بازگشت دونالد ترامپ به کاخ سفید در ۲۰ ژانویه، رهبران اروپایی که در بوداپست گرد هم آمده‌اند، به سرعت نسبت به این تحول واکنش نشان دادند. این نشست، تحت عنوان «گروه سیاسی اروپا» با حضور تمامی کشورهای اروپایی به جز روسیه برگزار شد، و روز جمعه تنها به سران ۲۷ کشور اتحادیه اروپا اختصاص خواهد داشت.

بازگشت ترامپ، باری دیگر ایده «استقلال راهبردی» را مطرح کرده و امانوئل مکرون، رئیس‌جمهور فرانسه، که از طرفداران اصلی آن است، با تأکید بیشتر این موضوع را بیان کرد. او در سخنرانی طولانی خود، با استناد به دلایل مختلف، بر ضرورت مدیریت سرنوشت اروپا توسط خود اروپایی‌ها تأکید کرد. مکرون اشاره کرد که برخی کشورهای اروپایی همچنان ترجیح می‌دهند روابط خود را با ترامپ به‌خاطر محافظت از «چتر امنیتی آمریکا و ناتو» تنظیم کنند.

این سخنرانی به‌صورت زنده از سایت کاخ الیزه در شبکه اجتماعی «ایکس» پخش شد. این موضوع در پی تماس تلفنی چهارشنبه شب بین مکرون و ترامپ مطرح شد که کاخ الیزه آن را «بسیار خوب» توصیف کرد. طرفین توافق کردند برای بازگشت صلح و ثبات و حل بحران‌های بزرگ بین‌المللی همکاری کنند.

مکرون همچنین بر اهمیت نقش اروپا در مسائل اوکراین و خاورمیانه تأکید کرد. این موضوع ناشی از نگرانی فرانسه از رویکرد احتمالی ترامپ در انجام توافقات یکجانبه بدون مشورت با متحدان اروپایی‌ است. با پیروزی ترامپ، اروپا به‌طور جدی نگران است که در صورت کاهش تعهدات آمریکا نسبت به ناتو، «بی‌پناه» شود. به همین دلیل، ساختن دفاع اروپایی با رویکرد «استقلال راهبردی» به اولویت نخست تبدیل شده است.

مکرون در سخنانش به همتایان اروپایی خود، تهدیدهایی را که اروپا را احاطه کرده برشمرد؛ از جمله جنگ اوکراین، تروریسم، مهاجرت غیرقانونی، تنش‌ها بین کشورها مانند وضعیت بین آذربایجان و ارمنستان، و رقابت‌های ژئوپلیتیک میان آمریکا و چین که به دنبال منافع خود بدون توجه به قوانین بین‌المللی هستند. او گفت: «آیا دیگران تاریخ ما را می‌نویسند یا ما خود می‌خواهیم آن را بنویسیم؟» و پاسخ داد که به‌نظر او، اروپا توانایی این کار را دارد. او اضافه کرد که راه رسیدن به این هدف از طریق اقدامات عملی و ایمان به توانایی‌های اروپا در تحقق استقلال راهبردی است.

مکرون این فرصت را غنیمت شمرد تا به ترامپ پیام دهد که پیروزی اوکراین به سود اروپا خواهد بود و اروپا نباید اجازه دهد روسیه پیروز شود، چراکه پیروزی روسیه یعنی قدرت‌گیری یک امپراتوری در مرزهای اروپا و احتمال برنامه‌های توسعه‌طلبانه آن پس از اوکراین.

بنجامین حداد، وزیر امور اروپایی فرانسه، در این باره گفت که اگر اروپایی‌ها مسئولیت امنیت خود را بر عهده نگیرند، دیگران سرنوشتشان را تعیین خواهند کرد.

در عین حال، مکرون تأکید کرد که اروپا باید خود را با شرایط جدید پس از انتخاب ترامپ تطبیق دهد و نمی‌تواند همیشه دفاع از امنیت خود را به آمریکایی‌ها بسپارد. او بر این باور است که دفاع از منافع اروپا باید در اولویت اروپایی‌ها باشد، اما بدون رد همکاری با ناتو و بدون ملی‌گرایی افراطی که باعث ضعف اروپا شود. به‌گفته او، راه درست این است که اروپا بیداری راهبردی داشته باشد و به‌سرعت به سمت ساختن نیروی دفاعی مستقل خود حرکت کند که با چارچوب ناتو سازگار باشد، اما در عین حال از آن استقلال داشته باشد.

مکرون با این موضع می‌خواهد نقش اصلی در گفتگو با ترامپ را ایفا کند و حد و مرز روابط با واشنگتن را مشخص کند. با این حال، بسیاری تردید دارند که اروپا بتواند به‌طور جمعی این مسیر را دنبال کند، زیرا برخی کشورهای اروپایی ترجیح می‌دهند امنیت خود را از طریق حمایت آمریکا و ناتو تأمین کنند.