جنجال در عراق بر سر عادی سازی با اسرائیل

جنجال در عراق بر سر عادی سازی با اسرائیل
TT

جنجال در عراق بر سر عادی سازی با اسرائیل

جنجال در عراق بر سر عادی سازی با اسرائیل

اظهارات بهاء الاعرجی معاون نخست‌وزیر پیشین عراق در مورد عادی سازی روابط با اسرائیل به ویژه احتمال نقش آفرینی مرجعیت شیعه در نجف در این مسئله، بحث‌های داخلی گسترده‌ای را برانگیخت.
الاعرجی عضو سابق جنبش صدر، در پاسخ به سؤالی از سوی یک شبکه عراقی تحت پوشش مالی ایران، در مورد امکان عادی سازی روابط بین عراق و اسرائیل گفت: «اوضاع بسیار آماده‌است. همه شرایط آماده است و منتظر تصمیم‌گیری است. من به شما می‌گوم، اما پس از آن از من چیزی نپرسید، تصمیم برای عادی سازی و اولویت‌های آن ممکن است از نجف صادر شود و نه بغداد».
الاعرجی یکی از برجسته‌ترین رهبران «جنبش صدر» بود و در اولین دوره مجلس (۲۰۰۶–۲۰۱۰) به عضویت پارلمان درآمد. وی در دوره دوم بین سال‌های ۲۰۱۰ و ۲۰۱۴ ریاست کمیته شفافیت پارلمان را بر عهده داشت. برادر بزرگتر وی، روحانی حازم الاعرجی، هنوز یکی از رهبران برجسته جنبش صدر است.
در حالی که تاکنون هیچ گونه اظهارنظری از نجف در مورد اظهارات الاعرجی منتشر نشده، در همین ارتباط، صالح محمد العراقی که از وی به عنوان یکی از افراد نزدیک به جریان صدر به رهبری مقتدی صدر نام برده می‌شود، الاعرجی را «دشمن نجف اشرف» توصیف کرد.
او در صفحه فیسبوک با انتشار عکس الاعرجی نوشت: «دشمن نجف اشرف.. اگر ادب نشود.. او را ادب می‌کنیم».
غالباً عراقی‌ها در مورد مسئله عادی سازی با اسرائیل، طرفداران و مخالفان دارد، و جریان سومی نیز وجود دارد که معتقد است این مسئله با توجه به فاصله جغرافیایی عراق و اسرائیل مسئله فوری نیست و برای کشوری که از تفرقه، فساد، خشونت و سوءمدیریت رنج می‌برد، اولویت اصلی نیست.
دولت نخست‌وزیر مصطفی الکاظمی در مورد مسئله عادی سازی اخیر که بین اسرائیل و برخی کشورهای عربی رخ داد، به استثنای اظهارات الکاظمی در ۲۲ آگوست گذشته در مصاحبه با روزنامه آمریکایی «واشینگتن پست» با نوعی بی اعتنایی و ابهام برخورد کرد؛ الکاظمی دربارهٔ موضعش در قباله عادی سازی امارات متحده عربی، با اسرائیل گفته بود که این «یک تصمیم اماراتی است و ما نباید دخالت کنیم».
مثال الآلوسی رئیس حزب «ملت عراق» و نماینده سابق مجلس، در سال ۲۰۰۴ دو بار به اسرائیل سفر کرد و دو پسر و نگهبانش چند ماه بعد در تلاش برای ترور وی کشته شدند، سپس در سال ۲۰۰۸ برای شرکت در یک کنفرانس ضد تروریسم در تل آویو شرکت کرد، مجلس نمایندگان در آن زمان خواستار لغو مصونیت پارلمانی وی و محاکمه آن به اتهام «خیانت بزرگ» شد. با این حال، دادگاه عالی فدرال رای پارلمان علیه وی را باطل کرد.
الآلوسی هنوز هم خواستار عادی سازی روابط بین عراق و اسرائیل است و او اغلب احزاب سیاسی و شخصیت‌های وابسته به گروه‌های اسلام سیاسی را به سفر مخفیانه به اسرائیل متهم می‌کند.
از سوی دیگر، ائتلاف «النصر» به رهبری حیدر العبادی نخست‌وزیر پیشین عراق اظهارات بهاء الاعرجی دربارهٔ عادی سازی روابط عراق با اسرائیل را محکوم کرد.
این ائتلاف در بیانیه ای گفته‌های الاعرجی را «غیرمسئولانه و اهانت به نجف اشرف» توصیف کرد.
در ادامه آمده‌است: «ائتلاف النصر بر رد اظهارات غیرمسئولانه و اهانت آمیز به نجف اشرف از جانب هر فرد یا طرفی تأکید می‌کند و آن را خدشه به تاریخ و مواضع ثابت و اصولی عراق و مرجعیت دینی در قبال مسئله فلسطین و حقوق مشروع آن و رد رژیم غاصب صهیونیستی می‌داند».
النصر گفت: این گونه اظهارات به وجهه عراق، تاریخ و مواضع و نمادهای آن خدشه وارد می‌کند.



سرگردانی اروپا درباره وضعیت پس از بایدن

 (dpa)
(dpa)
TT

سرگردانی اروپا درباره وضعیت پس از بایدن

 (dpa)
(dpa)

با بازگشت دونالد ترامپ به کاخ سفید در ۲۰ ژانویه، رهبران اروپایی که در بوداپست گرد هم آمده‌اند، به سرعت نسبت به این تحول واکنش نشان دادند. این نشست، تحت عنوان «گروه سیاسی اروپا» با حضور تمامی کشورهای اروپایی به جز روسیه برگزار شد، و روز جمعه تنها به سران ۲۷ کشور اتحادیه اروپا اختصاص خواهد داشت.

بازگشت ترامپ، باری دیگر ایده «استقلال راهبردی» را مطرح کرده و امانوئل مکرون، رئیس‌جمهور فرانسه، که از طرفداران اصلی آن است، با تأکید بیشتر این موضوع را بیان کرد. او در سخنرانی طولانی خود، با استناد به دلایل مختلف، بر ضرورت مدیریت سرنوشت اروپا توسط خود اروپایی‌ها تأکید کرد. مکرون اشاره کرد که برخی کشورهای اروپایی همچنان ترجیح می‌دهند روابط خود را با ترامپ به‌خاطر محافظت از «چتر امنیتی آمریکا و ناتو» تنظیم کنند.

این سخنرانی به‌صورت زنده از سایت کاخ الیزه در شبکه اجتماعی «ایکس» پخش شد. این موضوع در پی تماس تلفنی چهارشنبه شب بین مکرون و ترامپ مطرح شد که کاخ الیزه آن را «بسیار خوب» توصیف کرد. طرفین توافق کردند برای بازگشت صلح و ثبات و حل بحران‌های بزرگ بین‌المللی همکاری کنند.

مکرون همچنین بر اهمیت نقش اروپا در مسائل اوکراین و خاورمیانه تأکید کرد. این موضوع ناشی از نگرانی فرانسه از رویکرد احتمالی ترامپ در انجام توافقات یکجانبه بدون مشورت با متحدان اروپایی‌ است. با پیروزی ترامپ، اروپا به‌طور جدی نگران است که در صورت کاهش تعهدات آمریکا نسبت به ناتو، «بی‌پناه» شود. به همین دلیل، ساختن دفاع اروپایی با رویکرد «استقلال راهبردی» به اولویت نخست تبدیل شده است.

مکرون در سخنانش به همتایان اروپایی خود، تهدیدهایی را که اروپا را احاطه کرده برشمرد؛ از جمله جنگ اوکراین، تروریسم، مهاجرت غیرقانونی، تنش‌ها بین کشورها مانند وضعیت بین آذربایجان و ارمنستان، و رقابت‌های ژئوپلیتیک میان آمریکا و چین که به دنبال منافع خود بدون توجه به قوانین بین‌المللی هستند. او گفت: «آیا دیگران تاریخ ما را می‌نویسند یا ما خود می‌خواهیم آن را بنویسیم؟» و پاسخ داد که به‌نظر او، اروپا توانایی این کار را دارد. او اضافه کرد که راه رسیدن به این هدف از طریق اقدامات عملی و ایمان به توانایی‌های اروپا در تحقق استقلال راهبردی است.

مکرون این فرصت را غنیمت شمرد تا به ترامپ پیام دهد که پیروزی اوکراین به سود اروپا خواهد بود و اروپا نباید اجازه دهد روسیه پیروز شود، چراکه پیروزی روسیه یعنی قدرت‌گیری یک امپراتوری در مرزهای اروپا و احتمال برنامه‌های توسعه‌طلبانه آن پس از اوکراین.

بنجامین حداد، وزیر امور اروپایی فرانسه، در این باره گفت که اگر اروپایی‌ها مسئولیت امنیت خود را بر عهده نگیرند، دیگران سرنوشتشان را تعیین خواهند کرد.

در عین حال، مکرون تأکید کرد که اروپا باید خود را با شرایط جدید پس از انتخاب ترامپ تطبیق دهد و نمی‌تواند همیشه دفاع از امنیت خود را به آمریکایی‌ها بسپارد. او بر این باور است که دفاع از منافع اروپا باید در اولویت اروپایی‌ها باشد، اما بدون رد همکاری با ناتو و بدون ملی‌گرایی افراطی که باعث ضعف اروپا شود. به‌گفته او، راه درست این است که اروپا بیداری راهبردی داشته باشد و به‌سرعت به سمت ساختن نیروی دفاعی مستقل خود حرکت کند که با چارچوب ناتو سازگار باشد، اما در عین حال از آن استقلال داشته باشد.

مکرون با این موضع می‌خواهد نقش اصلی در گفتگو با ترامپ را ایفا کند و حد و مرز روابط با واشنگتن را مشخص کند. با این حال، بسیاری تردید دارند که اروپا بتواند به‌طور جمعی این مسیر را دنبال کند، زیرا برخی کشورهای اروپایی ترجیح می‌دهند امنیت خود را از طریق حمایت آمریکا و ناتو تأمین کنند.