خبرگزاری فرانسه در گزارشی نوشتهاست، «یک دهه پیش، انقلابهای مردمی در تعدادی از کشورهای عربی علیه استبداد، ظلم و فقر آغاز شد و خشم مردمی رئیسجمهورهای دیکتاتور و رژیمهایی را که برای دههها با مشت آهنین بر کشورشان حکومت میکردند را سرنگون کرد، با وجود اینکه این قیامها همیشه آزادی و رفاه مطلوب را به همراه نداشتهاند».
در این گزارش آمدهاست: «علیرغم ویرانی، مرگ و آوارگی که کشورش را تحت تأثیر قرار داده و همچنان ادامه دارد، این تنها رئیسجمهور سوریه بشار اسد بود که در برابر انقلاب، انزوا، جنگ و کینه مقاومت کردهاست».
تحلیلگران میگویند، صبر و خونسردی به ارث رسیده از پدرش، همراه با عوامل بیشماری از جمله سلطه بر دستگاههای امنیتی، از هم گسیختگی غرب دربارهٔ استفاده از زور علیه آن و حمایت نظامی ایران و سپس روسیه، اسد را از شکست در برابر انتفاضه مردمی نجات داد.
کریم بقرادونی سیاستمدار پیشکسوت لبنانی میگوید: «سالها بعد از آنکه همه دنیا خواستار برکناری او شدند و فکر میکردند او سرنگون خواهد شد، امروز میخواهند راه حلی را با پیدا کنند. اسد بلد است که چطور با عنصر زمان بازی کند».
رئیسجمهوری سوریه همواره از زمان آغاز ناآرامیها و حتی در ضعیفترین شرایط تأکید کردهاست که پیروز خواهد شد.
این سیاستمدار که اغلب به عنوان میانجی دولت دمشق و طرفهای لبنانی مختلف عمل کردهاست، گفت: «او هرگز عقبنشینی نداشتهاست. او بدون امتیازدهی در تمام مواضع خود محکم ایستادهاست و با اقتدار نظامی توانستهاست بیشتر مناطق سوریه را پس بگیرد».
او میگوید: «ارتش سوریه یک ارتش ایدئولوژیک و منظم است و همچنان و در بدترین شرایط نقش مهمی در بقای او ایفا کردهاست. این همان چیزی است که اسد را در آن به اصطلاح بهار عربی مستثنی میکند».
ارتش که برجستهترین سلاح رژیمهای دیکتاتوری است، علیرغم جدایی دهها هزار سرباز پس از آغاز درگیری، حمایت آن برخلاف ارتشهای تونس، مصر و لیبی، از رژیم اسد دست نخورده باقی ماند.
توماس پیرت از تحلیلگران مؤسسه تحقیقات و مطالعه جهان عرب و اسلام با اشاره به عامل اصلی بقای اسد در قدرت میگوید: رهبری ارتش همچنان وفادار ماندهاست چون برای چندین دهه انباشته از بستگان اسد و دیگر علویها بودهاست. این مورد دوم، تا سال ۲۰۱۱ بیش از ۸۰ درصد ردههای افسران و عملاً تمام پستهای بانفوذ درون آن را شامل میشد.
یک محقق سوری مستقر در دمشق که نخواست نامش فاش شود، گفت «عزم و قاطعیت» اسد هم کلیدی است. او توانست تمام تصمیمات را در دستان خود متمرکز کند و اطمینان حاصل کند که ارتش کاملاً در کنار اوست.
این منبع میگوید: ساختار این نظام به گونهای است که اسد اطمینان حاصل میکند هیچکس به حدی نفوذ ندارد که چالش ایجاد کند.
همزمان اسد روی ساختار اجتماعی پیچیده سوریه هم قمار کرد؛ تفرقههای قومی میان عربها و کردها و همچنین اختلافات مذهبی میان سنیها و علویها و دیگر اقلیتها.
این محقق سوری میگوید: او از ترس مردم از هرج و مرج سود برد؛ از ترس جامعه علویها دربارهٔ بقای خودشان در صورت سقوط او. اسد همچنین از فقدان هرگونه گروههای مخالف سیاسی اثرگذار نیز سود برد.
در سال ۲۰۱۲ نیروهای اسد متحمل شکستهای میدانی شدند و کشورهای عربی و غربی یک ائتلاف حامی اپوزیسیون را به عنوان «دوستان سوریه» تشکیل شد و بیش از ۱۰۰ کشور آن را به رسمیت شناختند. اسد به شدت منزوی و در حال سقوط به نظر میرسید.
اما اپوزیسیون سیاسی داخلی و در خارج از سوریه از از ایجاد یک جبهه متحد ناکام ماند. با اوج گرفتن درگیری بهطور فزایندهای اپوزیسیون مسلح مورد حمایت از خارج شکل گرفت و اسد بهطور غیرمستقیم توانست از ظهور گروههای افراطی استفاده کرده تا خود را به عنوان سنگری در برابر تروریسم به تصویر بکشد.
معارضان نیز در ارائه جایگزین معتبری برای اسد که جامعه جهانی بتواند با آن وارد تعامل شود، ناکام ماندند.
مخالفان سوری به نیروی هوایی برای پشتیبانی نیاز داشتند اما غرب میخواست از تکرار عملیات ناتو در لیبی، در کشور سوریه اجتناب کند.
سازمان افراط گرای داعش از سال ۲۰۱۴ با جذب هزاران جنگجوی خارجی به سوریه و عراق و انجام حملات خونین در چندین کشور، تمرکز جامعه جهانی به رهبری واشینگتن به جای حمایت از مخالفان اسد، حمایت از جناحهای کرد و متحدان آنها در مقابله با جهادیها بودهاست.
اسد به شدت مطمئن شد که جنگندههای آمریکایی در نزدیکی دمشق پیدایشان نمیشود. پس از حادثه شیمیایی سال ۲۰۱۳ که به نظام اسد نسبت میدادند، باراک اوباما عملیاتی انجام نداد؛ و در نهایت به توافق آمریکایی-روسی برای از بین بردن زرادخانه شیمیایی سوریه منجر شد.
توماس پیرت میگوید: دولت اوباما تمایلی به درگیری سوریه نداشت. او با وعده خروج از عراق انتخاب شد، بنابراین تمایلی به بازگشت به خاورمیانه نشان نمیداد.
از سوی دیگر، اسد حمایت قاطعی از ایران دریافت کرد، که از ابتدای درگیری مداخله میکرد و گروههای کمکی را که به شدت از رژیم دفاع میکردند، از جمله حزبالله لبنان را آموزش و استخدام کرد. روسیه نیز که در شورای امنیت از رژیم دفاع کرد و از آن به لحاظ اقتصادی و سپس نظامی حمایت کرد، همین کار را کرد.
به گفته پیرت، ورود روسیه در سال ۲۰۱۵ هم فرصتی تاریخی برای بازیابی وضعیت ابرقدرتی از دست رفته از طریق پر کردن خلاء عدم مشارکت اوباما در این منطقه برای مسکو ایجاد کرد.
محقق مستقر در سوریه میگوید: امروز نظام سوریه نمیتواند دوباره درون سیستم بینالمللی پذیرفته شود اما همچنین نمیتواند بیرون از آن هم باقی بماند.
وی میافزاید: این معادله غیرممکن، ما را برای چندین سال آینده بدون راهحل یا ثبات در سرگردانی نگه میدارد».
بشار اسد، تنها رئیسجمهور بازمانده از «بهار عربی»
https://persian.aawsat.com/home/article/2646436/%D8%A8%D8%B4%D8%A7%D8%B1-%D8%A7%D8%B3%D8%AF%D8%8C-%D8%AA%D9%86%D9%87%D8%A7-%D8%B1%D8%A6%DB%8C%D8%B3%E2%80%8C%D8%AC%D9%85%D9%87%D9%88%D8%B1-%D8%A8%D8%A7%D8%B2%D9%85%D8%A7%D9%86%D8%AF%D9%87-%D8%A7%D8%B2-%C2%AB%D8%A8%D9%87%D8%A7%D8%B1-%D8%B9%D8%B1%D8%A8%DB%8C%C2%BB
بشار اسد، تنها رئیسجمهور بازمانده از «بهار عربی»
بشار اسد، تنها رئیسجمهور بازمانده از «بهار عربی»
لم تشترك بعد
انشئ حساباً خاصاً بك لتحصل على أخبار مخصصة لك ولتتمتع بخاصية حفظ المقالات وتتلقى نشراتنا البريدية المتنوعة