ونسا ردگریو بازیگر کارکشته و با سابقه سینما و تلویزیون در ابتدای فشن شوی روکساندا ایلینچیچ غزل شماره ۷۳ شکسپیر را خواند که نه تنها آرامش بخش بود بلکه پیام امید بخش به آینده صنعت مد داشت. سنگ های کریستال ضد استرس و نگرانی در اولین فشن شوی گابریلا هرست به عنوان مدیر فنی جدید خانه مد کلوئه و رنگ ها و طراحی شاد کالکشن میوچیا پرادا نیز همان پیام را دارند. مثبت اندیشی و عشق ورزی در حقیقت تیتر درشت تمام نوآوری های طراحان زن در هفته های مد جهان در پاییز ۲۰۲۱ و زمستان ۲۰۲۲ بود. پیامی که این زنان به مخاطبانش دادند این است که زن بهترین مرهم بوده و همواره سکاندار مثبت اندیشی عملی است.
سیمون روچا طراح زن جوان تعریف کرد که چطور مثل تمام مادران و زنان دوران قرنطینه را سپری کرد و از پس مشکلات و گرفتاری های آموزش از راه دور با بچه هایش برآمد و این فکر و آرزو همواره همراهش بود «بازگشت به نظم همیشگی... روال عادی.. همه چیز دور و برم آشفته بازار بود». کالکشن روچا سرشار از خوش بینی و لطافت است... خوش بینی در مورد اینکه ابرها در حال کنار رفتن هستند. همه چیز به زودی درست می شود.
پارسال کجا، امسال کجا. گویی ماه مارس پارسال صنعت مد دچار سونامی شد و بعد از آن ضعیف و رنجور به خاطر بلایی که سرش آمده و نگران از آینده نامعلوم قدرت حرکت را از دست داد. اما صنعت فشن نسبت به بقیه حوزه ها قدرت تعامل بیشتری دارد و این نکته مهم ماجرا است. دنیای مد بر مبنای تغییر پایه ریزی شده و همین ویژگی باعث شد تا پس از واقعه تکان دهنده با سرعت بیشتری برخیزد و به دنبال وسایل و مهارت های فنی جدید برای آغازی نو بگردد. به هر حال، به قول گابریلا هرست «هر چیز جدیدی لزوما بهتر نیست». دلیلش هم این است که هیچ چیزی تا الان نتوانسته جای فشن شوهای متعارف و احساسات و شور و شوق حضار را پر کند. نکته مهم اینجاست که باید این واقعیت را قبول کرد صنعت فشن دچار تغییر و تحول شده و برای تعامل نرم با آن باید آماده بود. اول برویم به سراغ هفته مد نیویورک که به حدی مختصر شد که نامش به «نیویورک کالکشنز» تغییر پیدا کرد.
فشن شوی «ورساچه» به جای میلان در هفته مد پاریس برگزار شد و دست اندرکاران این خانه مد ایتالیایی اعلام کردند که برگزاری فشن شو در موعد مقرر دیگر الزامی نیست. دو برند «بوتگا ونتا» و «گوچی» از شرکت های تابع گروه کرینگ نیز گفتند که فشن شوی دو شرکت هر زمان که ببینند مناسب است برگزار می شود. تام فورد طراح لباس و رییس شورای طراحان مد آمریکا هم از این تغییر برنامه و سبک کاری انتقاد نکرد و گفت زمان آن رسیده تا طراحان و برندها در تصمیمات خود به مساله دسترسی مناسب خریداران به طرح ها توجه کنند و بر این اساس درست تصمیم بگیرند. گویا دسترسی مناسب در حال حاضر بر پایه سه عنصر شیک پوشی و راحتی و آرامش تعریف شده و این موضوع حتی برای طراحان مد زن بیشتر از بقیه جا افتاده است. به عنوان مثال سیمون روچا می گوید مجبور بودم امسال در طول روز چندین مسئولیت انجام بدهم: همسر و مادر. مادری که باید حواسش به بچه ها باشد و کار آموزش از دور آنها را پیش ببرد. علاوه بر این باید کارم را به عنوان طراح مد انجام بدهم. گابریلا هرست اما چالشی از جنس دیگر داشت. کلار وایت کلر انگلیسی پارسال کلوئه را ترک کرد و گابریلا جانشین او شد و باید اولین فشن شوی خود را در کلوئه برگزار می کرد.
میوچیا پرادا به همراه مدیر خلاق پرادا روی کالشکن های دو فصل آینده کار کردند. میوچیا استایل لاکچری را با راحتی ترکیب کرده است. زندگی و سفر به زودی به روال عادی باز می گردد. معنای این حرف این است که زن مشتاق طراحی های زیبا خواهد بود اما از عادت های یک سال گذشته و استایل های راحت دست نمی کشد. میوچیا در نشست مجازی از طریق زوم گفت «آنچه قبل از ۲۰۲۰ طبیعی بود باز نمی گردد. از این رو شاید تن دادن به تغییر برای برخی دشوار باشد و به این دلیل زیبایی و امید و خوش بینی در این تغییر و کالکشن های جدید موج بزند».
کالکشن گابریلا هرست برآمده از آن چیزی است که یک زن نیاز دارد؛ یک بغل مهربانی با رگه های زنانه و عاشقانه که امسال از آن ها دور بود. طرح های گابریلا جلوه انسانی دارند و او در آنها از مهارت های نسل به نسل و مفاهیم پایداری و پارچه های قابل بازیافت استفاده کرد. او نام کالکشن خود را «آفرودیت» گذاشته که اشاره است به عشق و علاقه ای که برای انجام این کار به کار برده. مدل های گابریلا ساده و مملو از زنانگی هستند؛ زنانگی به ویژه در قطعاتی که اندکی مردانه هستند موج می زند.
گابریلا حتما به خاطر داشته که بورژوازی بوهمی سبک خانه مد «کلوئه» است و به همین دلیل او در این کالکشن بر خلاف معمول سبک مدرن خود را دنبال نکرده. از این رو این مجموعه به عنوان یک حامی آغاز دوباره و بازگو کننده دوره هیپی ها و عشق و ارتباط با فرهنگ های دیگر است. این ویژگی با پیراهن های بلند کشمیر و نیز پانجوهای الهام گرفته از مکزیک یا نقش و نگارهای اتنیکی تجلی یافته.
نکته جالب اینجاست نگاه به هر کدام از قطعات نشان می دهد که طراح آنها زنی است که از نیازمندی های هم نوعان خود خبر دارد. گابریلا می گوید به رغم تفاوت بین استایل های مدرنش و سبک بوهمی «کلوئه» اما کار کالشکن سخت نبود. خانه مد «کلوئه» پیشینه طولانی و غنی از کار طراحان زن و استایل های زنانه اش دارد که با تصدی مدیریت این گروه دست به نوآوری زدند؛ از گابی بنیانگذار آن گرفته تا طراحان خوش نامی مثل فیبی فیلو و استلا مک کارتنی و کلر وایت کلر و دیگران. سیمون روچا که علاوه بر دیگران از خودش نیز پیشی گرفت فیلم سینمایی در فشن شوی خود عرضه کرد. این فیلم نه تنها ساختار روایت گونه و جلوه های ویژه داشت بلکه مثل هر فیلم سینمایی آغاز و پایان داشت. آغازش با یک گل بود که نرمی و لطافت و اقتدار را یکجا جمع کرد. پایان آن مجموعه دخترانه با دامن های چین دار و دایره ای به شکل گل های نازک بود که از زیر آن بلوز پیداست. سیمون توضیح می دهد که در ابتدا ایده را از یک گل گرفت. گلی که در تمام فصل ها رشد کرد و باز شد و حتی عوامل خارجی نامناسب جلودارش نبودند. به ذهنم رسید که طرح هایی از جنس بسیار قوی درست کنم که آخ نگویند. چرم گزینه اول بود. باید چرم را طوری طراحی می کردم که نرم و سرشار از زنانگی باشد. بعد رفتم سراغ آمیزش رنگ ها و پارچه ها با «ملیله کاری». سرانجام نوبت چین های گلدوزی شده رسید تا طرح ها استایل زنانه داشته باشند.
سیمون و طراحان زن دیگر سرانجام به نظمی که دنبالش بودند رسیدند. در این میان فشن شوی روکساندا ایلینچیچ هیجان انگیزتر بود. شوی سه دقیقه با نقش آفرینی چهره هایی از سه نسل؛ ونسا ردگریو ۸۴ ساله و دخترش جولی ریچاردسون ۵۳ ساله و نوه اش دیزی بیوان ۲۸ ساله.
این شوی سینمایی بر گرفته از زندگی خانواده ردگریو در دوران قرنطینه بود که در خانه ای در منطقه «ساری» سپری کردند. دوره ای که به پاسور بازی و نوشتن و پیاده روی در منطقه روستایی در انگلیس گذشت. این فیلم توسط سه زن تهیه شد. آنها از موبایل خودشان برای گرفتن فیلم استفاده کردند چون فیلمبرداری با توجه به مقررات فاصله اجتماعی چندان آسان نیست اما به هر حال نتیجه این کار در سه دقیقه به نمایش گذاشته شد و موفق بود. سه نسل در کنار هم و از یک خانواده شناخته شده در جهان در عرصه سینما. فیلم بیشتر شبیه مستند بود تا فشن شو که البته طراح هم به آن اشاره کرد و ظاهرا ایده گیرایی برای او هم بوده است. مساله مهم کنونی فشن و لباس نیست بلکه نشان دادن تجربیات افراد و کسب تجارب سازنده برای آینده است. دغدغه اصلی این طراح زن این بود که چطور دنیای فشن می تواند پیام خوشبختی و مثبت اندیشی برای همه نسل ها داشته باشد و به هدف مورد نظر خود رسید.
طراحان زن؛ استایلهای راحت با کوله باری از عشق و خوش بینی
طراحان زن؛ استایلهای راحت با کوله باری از عشق و خوش بینی
لم تشترك بعد
انشئ حساباً خاصاً بك لتحصل على أخبار مخصصة لك ولتتمتع بخاصية حفظ المقالات وتتلقى نشراتنا البريدية المتنوعة