«حدیث فردوس» عراقی‌ها را دو دسته می‌کند

۱۸ سال پس از سرنگونی مجسمه صدام و رژیم وی

بسیاری از آنها که کودک بودند صبح روز ۹ آوریل ۲۰۰۳ به میدان «الفردوس» در مرکز بغداد رفتند تا به زیر کشیدن مجسمه صدام حسین رئیس‌جمهور سابق و پایان رژیم وی، از سوی سربازان آمریکایی را جشن بگیرند.
۱۸ سال، آنها هنوز بیرون هستند، جوانان، در خیابان‌ها هستند، اما این بار برای اعتراض به فساد، سیستم سیاسی و سلطه احزاب طرفدار ایران بر دولت.
کودکان دیروز، که برخی از آنها اکنون بیش از بیست و پنج سال سن دارند، پس از ۱۶ سال (در سال ۲۰۱۹) به سوخت «قیام اکتبر» تبدیل شده‌اند و بیش از ۵۶۰ نفر از آنها کشته و بیش از ۳۰ هزار نفر زخمی شده‌اند.
به زیر کشیدن مجسمه صدام در میدان الفردوس ابتدای وعده‌هایی بود که رسانه‌های مخالفان عراقی، که پشت تانک‌های آمریکایی قرار گرفته بودند، برای تحقق امیدهای عراقی‌ها جهت رسیدن به «بهشت» که هنوز هم از دست رفته‌است، تبلیغ کردند.
در سه سال اول سرنگونی رژیم سابق، کلمه «اشغال» تقریباً در بحث گفتمان سیاسی عراق غایب بود. در حالی که از کلمه «آزادی» زیاد استفاده نمی‌شد، به جز کردها، که علی‌رغم اعتراف به ارتکاب اشتباهات فاجعه بار، هنوز هم مخالف خروج نیروهای آمریکایی از عراق هستند و برخی از گروه‌های سنی نیز در این موضع با آنها اشتراک نظر دارند.
در حالی که معادله اشغال و آزادی تا به امروز پابرجاست، طبقه سیاسی حاکم دیگر قادر به مقابله با مردمی نیست که آن به فساد و ناکارآمدی متهم می‌کنند.
چه در رسانه‌های سنتی و چه در رسانه‌های اجتماعی، بیشترین چیزی که عراقی‌ها در مقایسه رژیم سابق و رژیم فعلی ابراز می‌کنند این است که صدام یک دیکتاتور بود، در حالی که امروز ده‌ها نفر هستند که سعی می‌کنند در همه چیز از صدام تقلید کنند.
در چارچوب مقایسه، حیدر الملا نماینده سابق پارلمان عراق و سیاستمدار مستقل، در مصاحبه با «الشرق الاوسط» گفت که روند اشغال عراق «منجر به ایجاد یک روند سیاسی ناموفق شد که ریشه در واقعیت عراق داشت».
وی افزود: «این طبقه سیاسی توانایی و قابلی ارائه گزینه ای موفق را از دست داده‌است».
الملا بیان کرد که «طبقه حاکم باعث شد تا مردم عراق از یک شرایط تلخ رنج ببرند، بنابراین ما با مقایسه بین بد و بدتر مواجه هستیم».
از سوی دیگر، جمال الکربولی رئیس حزب الحل، از رفتار احزاب سودمند از «غار علی بابا، که نیروهای آمریکایی در سال ۲۰۰۳ برای آنها گشودند»، ابراز تعجب کرد.
الکربولی در توییتی گفت که «تاریخ شاهد است و شاهدان زنده هستند، زیرا آنها گل سرخ در راه اشغالگر ریختند، و او را آزاد کننده توصیف کردند، و سپس آنها در مورد او را اشغالگر خواندند».
وی افزود: «این اشغالگر، همان کسی است که غار علی بابا را برای آنها گشود، اما تا امروز آنها میهن را می‌سوزانند».