ملا ذبیحالله مجاهد سخنگوی اصلی طالبان، برای چندین سال از حضور در ملاء عام حتی زمانی که صدها هزار هوادار را به صورت آنلاین گردهم آورد، اجتناب کرد. توییتهای نظامی از تحولات و رویدادهای جنگ را بهطور زنده منتشر میکرد. اما چند روز پس از تسلط طالبان بر کابل، در پی فروپاشی دولت تحت حمایت آمریکا به ریاست اشرف غنی، ذبیحالله مجاهد برای اولین بار در یک کنفرانس مطبوعاتی غافلگیرکننده در پایتخت افغانستان خود را با صدا و تصویر به صورت عمومی معرفی کرد.
سالها بحث بر سر این بود که آیا مجاهد یک نفر است یا چندین نفر که به دلیل سرعت پوشش خبری رویدادهای روزانه از قندهار تا هیرمند و تورا بورا و جلالآباد (شرق افغانستان) و سپس کابل، نام وی به عنوان پوششی برای رسانههای گسترده جنبش عمل میکرد.
روزنامه «الشرق الاوسط» قبلاً سه با ملا ذبیحالله مجاهد مصاحبه داشتهاست، شخصی که منابع افغان از او به عنوان وزیر ارتباطات احتمالی «امارت اسلامی» در دولت جدید یاد میکنند که ظرف چند روز آینده اعلام خواهد شد.
ملا ذبیحالله در یکی از این مصاحبهها با «الشرق الاوسط» در آگوست ۲۰۱۵، مرگ ملا عمر بنیانگذار جنبش را تأیید کرد، زیرا اخبار مرگ و محل دفن وی با فتوایی از طرف رهبران دینی جنبش بایکوت شده بود. ذبیحالله در آن زمان گفت که امیر جدید اهمیت مشورت را میداند و پنج سال قبل از آغاز انتصاب، امور امارات را اداره میکرد.
این بار، پس از فروپاشی کابل و کنترل جنبش بر تقریباً تمام افغانستان، ملا ذبیحالله چند روز پس از توقف جنگ به درخواست گفت و گو از سوی «الشرق الاوسط» پاسخ داد، اگرچه پاسخ فوری به دلیل مشغله او امکانپذیر نیست، اما با وساطت ویژه شیخ مهران خیل یکی از برجستهترین دستیاران وی، ذبیحالله یک ایمیل به «الشرق الاوسط» نوشت و این گونه عذرخواهی کرد: «بابت تأخیر متاسفم، به دلیل مشغلههای زیاد.. ان شاءالله در آینده گفت و گوهای مکرری با روزنامه محترم (الشرق الاوسط) خواهیم داشت».
در ۱۰ روز آخر جنگ، ذبیحالله در توییتهایی در توئیتر از سقوط هر شهر جدیدی به دست طالبان خبر میداد و در جنگی که جنبش او به سرعت در آن پیروز شد، عملاً وزیر اطلاعرسانی شد. با کنترل قدرت از سوی طالبان، مجاهد یا «شیخ ذبیحالله»، وظیفه جدیدی را بر عهده خواهد داشت و آن این است که افغانها و جامعه بینالمللی را متقاعد کند که طالبان قادر است از وضعیت جنگ به مرحله حکومت مسالمت آمیز حرکت کند.
در حالی که در انتظار یک گفت و گوی مفصل بودیم، ما این گفت و گوی سریع را با ذبیحالله انجام دادیم که در آن او دربارهٔ سناریوهای پس از پیروزی صحبت کرد. او تأکید کرد که هدف دستیابی به امنیت در افغانستان و اطمینان بخشیدن به همه است، گام بعدی نیز انجام بازسازی پس از دههها جنگ و آشوب است.
وقتی از وی دربارهٔ متهم کردن «امارت» از طریق سند سازمان ملل به هدف قرار دادن افغانهایی که به نیروهای خارجی کمک کردند و این که افراد پرخطر کسانی هستند که در نیروهای مسلح، نیروهای پلیس و یگانهای اطلاعاتی مسئول بودند، سؤال شد، ذبیحالله گفت: «یک عفو عمومی از طرف (امارت) در مورد گروههای ذکر شده در این گزارش وجود دارد و مجاهدین امارت متعهد به اجرای دستور رهبری خود هستند، اما این عفو مطلق نیست و شامل شبکههای زیرزمینی نمیشود، شبکههایی که سلاح و مواد منفجره را ذخیره و به صورت سازمان یافته عمل میکنند، به خصوص اگر آنها سابقه نظامی و اطلاعاتی داشته باشند».
وی افزود: «ما مسئول حفاظت از امنیت غیرنظامیان بی گناه هستیم. این مسئولیتی است که ما علیرغم باجگیری سیاسی و رسانه ای نمیتوانیم از آن صرفنظر کنیم».
وی در مورد تاریخ اعلام سیاستهای جدید طالبان در تعامل با همگان توضیح داد: «ما با همه در داخل و خارج با حسن نیت و گشودگی تعامل میکنیم، البته تا زمانی که طرف مقابل متقابلاً با ما اینگونه تعامل کند. ما آن روش را تغییر نخواهیم داد مگر اینکه طرف مقابل قوانین معامله مبتنی بر اساس احترام متقابل و منافع مشترک را تغییر دهد».
ذبیحالله دربارهٔ سرعت پیروزی در افغانستان طی چند روز گفت: «در پیروزی و غلبه در عرض چند روز هیچ سرعتی وجود نداشت، زیرا اینها اغراقهای رسانه ای هستند که گاهی اوقات برای اتهام زنی و شکاکیت سیاسی مورد استفاده قرار میگیرند. ۲۰ سال جنگیدن، یک جنگ سریع نیست. با توجه به تواناییهای اندک ما، جنگ ما با دشمن خسته کننده بود، به زمان و طول نبرد بستگی داشت، که هر چه بیشتر میشد، با غنایم و کنترل بر زمین بر قدرت خود افزودیم. بهطور طبیعی، در پایان جنگ، ما در قویترین وضعیت و دشمن در ضعیفترین حالت قرار دارد. در سال گذشته، ما سلاحها و تجهیزات پیشرفته زیادی داشتیم که قبلاً در اختیار دشمن بود و شهرهایی که به سرعت سقوط کردند، برخی از آنها در گذشته شاهد سقوط مکرر نیز بودند، اما به دلایل تاکتیکی نتوانستیم آنها را حفظ کنیم».
ذبیحالله در مورد سرعت کنترل بر کابل اظهار کرد: «حضور نظامی ما در آنجا سالها قبل از فتح ادامه داشت. سقوط ناگهانی نیروهای دشمن، به این دلیل است که آنها متقاعد شده بودند که پیروزی ما اجتناب ناپذیر است و از وضعیت خود، از هم پاشیدگی و روحیه پایین ناامید شدهاند».
وی افزود: «جنگ ما بسیار طولانی بود و بیست سال زمان کمی نیست. اما رسانههای آمریکایی بر رسانههای جهان تأثیر میگذارند و میگویند که با سقوط سریع شگفت زده شدهاند، اما این درست نیست».
ذبیحالله در مورد سناریوهای پس از پیروزی تأکید کرد: «سناریوهای پس از پیروزی و تمکین، دستیابی به امنیت در کشور و اطمینان بخشیدن به همه است (...) سپس بازسازی پس از چندین دهه جنگ و آشوب رخ میدهد».
او دربارهٔ انتظارات دولت جدید در پایتخت افغانستان از کشورهای عربی و اسلامی گفت: «ما انتظار داریم کشورهای عربی و اسلامی در سطح حسن نیت و عشق ما به آنها باشند. همچنین انتظار داریم این مسئله را درک کنند که این پیروزی ما بر آمریکاییها و متحدان آنها، پیروزی همه عربها و مسلمانان است که امیدواریم در ساختن کشورمان صادقانه با ما همکاری کنند».
سخنگوی طالبان دربارهٔ کشوری که این جنبش با آن بیشترین سازگاری را دارد، گفت: «کشوری که ما با آن بیشتر سازگار هستیم، هر کشوری است که احساس میکند با ما سازگار است و شرط نیست که با همه آنچه میگوییم موافقت کند، بلکه مهم این است که مانع اهداف ما در اجرای (مفاد شرع) و تأیید ثبات کشور و رفاه مردم فقیر نباشد».
سخنگوی طالبان: عفو عمومی مطلق نیست
https://persian.aawsat.com/home/article/3160746/%D8%B3%D8%AE%D9%86%DA%AF%D9%88%DB%8C-%D8%B7%D8%A7%D9%84%D8%A8%D8%A7%D9%86-%D8%B9%D9%81%D9%88-%D8%B9%D9%85%D9%88%D9%85%DB%8C-%D9%85%D8%B7%D9%84%D9%82-%D9%86%DB%8C%D8%B3%D8%AA
سخنگوی طالبان: عفو عمومی مطلق نیست
ذبیحالله به «الشرق الاوسط» گفت که حاکمیت شرع محل چانهزنی نیست
سخنگوی طالبان: عفو عمومی مطلق نیست
لم تشترك بعد
انشئ حساباً خاصاً بك لتحصل على أخبار مخصصة لك ولتتمتع بخاصية حفظ المقالات وتتلقى نشراتنا البريدية المتنوعة