وزیر فرهنگ عراق به «الشرق الاوسط»: برنامه ما همکاری عملی با سعودی است

او گفت کشورهای عربی زیر سقف فرهنگ جمع می شوند

وزیر فرهنگ و گردشگری و آثار تاریخی عراق
وزیر فرهنگ و گردشگری و آثار تاریخی عراق
TT

وزیر فرهنگ عراق به «الشرق الاوسط»: برنامه ما همکاری عملی با سعودی است

وزیر فرهنگ و گردشگری و آثار تاریخی عراق
وزیر فرهنگ و گردشگری و آثار تاریخی عراق

دکتر حسن ناظم وزیر فرهنگ و گردشگری و آثار تاریخی عراق گفت «حضور عراق به عنوان مهمان افتخاری در دوره امسال نمایشگاه بین المللی کتاب ریاض نمادی از روابط رو به گسترش بین عراق و سعودی و تلاش خستگی ناپذیر دستگاه های دیپلماسی دو کشور برای بسترسازی در راستای همکاری عملی در حوزه های مختلف است».

ناظم افزود «عراق در یک شرایط غیر عادی در دوره امسال نمایشگاه بین المللی کتاب ریاض شرکت می کند که می تواند منجر به افزایش زمینه های همکاری دو جانبه و تقویت همگرایی فرهنگی شود».

او در گفتگو با «الشرق الاوسط» خاطر نشان کرد «روابط دیپلماتیک بین عراق و کشورهای عربی پیرامون وارد فاز تازه ای شده و همکاری و رایزنی دو جانبه افزایش یافته است. فرهنگ عراقی در آستانه تحول و احیای پیوندهای قبلی به ویژه با فرهنگ عربی است چون کشورهای عربی زیر سقف فرهنگ جمع می شوند و عراق که در صد سال گذشته همواره بازیگر عمده در حوزه فرهنگ عربی بوده دوباره با تحول جدید و احیای پیوند با جهان عرب به خصوص سعودی به این محیط بازمی گردد».

وزیر فرهنگ عراق توضیح داد «سفر شاهزاده بدر بن عبد الله بن فرحان وزیر فرهنگ سعودی به بغداد پایتخت عراق در آوریل ۲۰۱۹ انعکاس مثبت در جامعه عراق داشت و این سفر «غیر معمولی» سرآغاز همکاری فرهنگی واقعی بین دو کشور شد».

وزیر فرهنگ عراق چند روزی قبل از افتتاح نمایشگاه بین المللی کتاب ریاض برای دریافت کتیبه تاریخی گیلگمش از جمله آثار باستانی نفیس عراق به واشنگتن سفر کرده بود و آنجا با «الشرق الاوسط» گفتگو کرد.

متن گفتگو به شرح زیر است:

حضور عراق در نمایشگاه بین المللی کتاب ریاض امسال را چگونه ارزیابی می کنید؟

عراق در شرایط غیر عادی در نمایشگاه بین المللی کتاب ریاض امسال مشارکت فعال دارد. روابط بین سعودی و عراق در بخش های گوناگون از جمله فرهنگ و اقتصاد در حال گسترش است. تلاش های گسترده دولت سعودی و عراق برای بازگشت و احیای روابط مشترک محوری و بنیادین به بار نشست و عراق در این نمایشگاه شرکت کرد. پیوندهای فرهنگی برای تنظیم روابط بین جوامع نقش کلیدی ایفا می کنند. به نظرم پیوندهای فرهنگی بین دو کشور اصولا دچار گسست نشده چون فرهیختگان و هنرمندان و اساتید دانشگاه در دو کشور همواره همکاری های مشترک فرهنگی و هنری داشته و دارند. بنده به شخصه روابط و مناسبات ویژه در محافل آکادمیک و دانشگاهی و فرهنگی سعودی دارم و قبل از شرکت در نمایشگاه چندین بار به سعودی سفر کردم. بنابراین، حضور عراق در نمایشگاه بین المللی کتاب در این شرایط غیر معمولی منجر به افزایش و تقویت زمینه های همکاری بین دو کشور و تقویت پیوندهای فرهنگی و نیز برنامه های هنری می شود و بستری برای همکاری مشترک با توجه به تفاهم نامه ای می شود که پیشتر بین دو کشور منعقد شد.

این ارتباط فرهنگی بین دو کشور برای عراق و برای میراث فرهنگی و ادبی دو طرف چه اهمیتی دارد؟

ارتباط فرهنگی بین دو کشور حتما باید صورت بگیرد چون سعودی و عراق فرهنگ مشترک دارند و نیاز نداریم برای نشان دادن پیوندهای مشترک تاریخی و فرهنگی سند و دلیل بدهیم. سعودی و عراق همسایه هستند و پیوندهای فرهنگی و خانوادگی و عشایری دارند. ما و سعودی در بسیاری از جنبه های فرهنگی شباهت داریم. ادبیات و به خصوص شعر و حتی اندیشه سعودی در عراق ریشه دوانیده و جنبه های فرهنگی عراقی نیز به عنوان یکی از ستون های فرهنگ عربی در سعودی حضور دارند. بزرگان ادبیات و فرهنگ عراقی از دهه هفتاد میلادی در سعودی حضور و اقامت داشتند و آثار آنان تا حالا در سعودی قابل ملاحظه است. در مقابل فرهیختگان سعودی که سهم بسزایی در رشد فرهنگ عربی داشتند در فرهنگ عراقی نیز تاثیر گذار بودند. این بده بستان و پیوندها بستر ساز عمده گسترش و تحکیم مناسبات دو کشور است.

 

بسیاری از چهره های بارز ادبیات و اندیشه و هنر عراقی در نمایشگاه امسال ریاض مورد تقدیر قرار می گیرند. محمد مهدی الجواهری و بدر شاکر السیاب و علی جواد الطاهر با آهنگ های آهنگساز معروف عراقی نصیر شمه و ترانه های سعدون جابر و پس زمینه ویرانه های «اور و بابل و نمرود» گرد هم می آیند. این سخاوت عراق را چگونه ارزیابی می کنید؟

برنامه برگزار کنندگان نمایشگاه بین المللی کتاب ریاض در خصوص عراق به عنوان مهمان افتخاری این رویداد بسیار گسترده و سخاومندانه و هدفمند تنظیم شده که شب شعر و همایش های اندیشه و سخنرانی را در برمی گیرد. بنابراین، هیات عراقی شرکت کننده در نمایشگاه جمعی از فرهیختگان و هنرمندان و شاعران مطرح عراق را در خود جای داده است. شاعران و نویسندگان و منتقدان فقید عراقی مثل محمد مهدی الجواهری شاعر بزرگ عرب و بدر شاکر السیاب شاعر نوگرای عرب و علی جواد الطاهر ناقد سرشناس مورد تقدیر قرار خواهند گرفت. علی جواد الطاهر چند سالی استاد دانشگاه های سعودی بود. این برنامه پربار نمایشگاه جنبه هنر را هم در برمی گیرد. نصیر شمه و سعدون جابر مورد تقدیر قرار می گیرند و سخنرانی های گوناگون درباره آثار عراق انجام می شود.. بنابراین یک پکیج کامل درباره عراق خواهد بود و به این مناسبت جا دارد از برگزار کنندگان و مسئولان سعودی به خاطر تلاش گسترده برای تنظیم برنامه های عراق در نمایشگاه تشکر کنیم.

 

فرهنگ و آثار تاریخی چطور می تواند آب رفته را به جوی بازگرداند؟

حقیقت این است که حتی در سال هایی که متاسفانه روابط دو کشور بر اثر شرایط سیاسی تیره و تار شد پیوندهای فرهنگی پا برجا ماندند. مناسبات فرهنگی در آن سال ها قطع نشد. فرهیختگان عراقی و اساتید دانشگاه دو کشور با هم ارتباط داشتند چون بخش اندیشه و نقد و فلسفه و ترجمه و زبان شناسی همواره پویا است و دچار جمود نمی شود. پژوهشگری که در سعودی کار می کند به دنبال نشر آثارش در تمام کشورهای عربی از جمله در عراق است. پژوهشگری که در عراق کار می کند دوست دارد تولیدات فرهنگی و تاریخی اش به دست مخاطبان در سعودی و کشورهای عربی دیگر برسد چون فرهنگ بدون مرز است و با وجود تیرگی روابط احیانا بین کشورها اما فرهنگ تحت تاثیر شرایط سیاسی قرار نمی گیرد.

با این حساب مسئولیت حوزه فرهنگ و فرهیختگان سنگین تر است؟

بله. فرهنگ اینک مسئولیت سنگینی دارد به خصوص که شرایط مناسبی برای احیای پیوندهای اصلی فرهنگی در سعودی و عراق ایجاد شده است. حالا روابط کم رونق در بخش فرهنگ تاثیر منفی می گذارد اما دوره کنونی مرحله رونق و شکوفایی است چون مراکز تصمیم گیری سیاسی شجاعت به خرج می دهند و بستر ساز آغاز مناسبات نوین در حوزه های گوناگون و فراموش کردن گذشته هستند. ما شورای هماهنگی بین سعودی و عراق را داریم که خود این نهاد قالبی برای همکاری های گوناگون از جمله حوزه فرهنگ ایجاد می کند. چندین تفاهم نامه فرهنگی بین دو کشور امضا شده و در آینده شاهد تحکیم پیوندهای فرهنگی خواهیم بود که برای مردم دو کشور نوید بخش است.

سفرهای متقابل بین مسئولان دو کشور داشتیم. شما به سعودی رفتید و شاهزاده بدر بن عبد الله بن فرحان وزیر فرهنگ سعودی به عراق سفر کرد. همکاری فرهنگی دو جانبه را چگونه ارزیابی می کنید؟ و چشم انداز این همکاری چگونه است؟

شاهزاده بدر بن عبد الله بن فرحان وزیر فرهنگ سعودی چندی پیش به عراق سفر و از اماکن فرهنگی عراق دیدن کرد. او از خیابان المتنبی بازدید کرد که مورد توجه وی قرار گرفت. این خیابان «نگین» فرهنگ عراق است. بنده و شاهزاده بدر بن عبد الله بن فرحان در ویدئو کنفرانس «زوم» جلسه داشتیم و در فضای دوستانه برای حضور عراق در این نمایشگاه برنامه ریزی کردیم و چند طرح مطرح شد از جمله اینکه هفته های هنر و فرهنگ در بغداد و ریاض برگزار کنیم. وزیر فرهنگ سعودی از این برنامه ها استقبال کرد یعنی به عبارت دیگر پایه های اصلی را گذاشتیم و چرخ شروع به حرکت کرده و نیازی نیست به عقب برگردیم.

وزارت فرهنگ و گردشگری و آثار تاریخی عراق تمایل بسیاری برای احیای مناسبات با کشورهای عربی دارد چه برسد به سعودی که پیوندهای مشترک تاریخی با این کشور داریم.

و نمایشگاه کتاب؟

تنظیم کنندگان نمایشگاه کتاب ریاض و به ویژه شاهزاده بدر توجه ویژه ای به غرفه عراق و برنامه های عراق داشتند تا بتوانند برای مشارکت فرهنگی عراق در نمایشگاه ریاض برنامه ریزی کنند و ما هم به عنوان مهمان افتخاری از شرکت در نمایشگاه استفاده می کنیم. برنامه های متنوعی از جمله موسیقی و سخنرانی داریم. مهارت و دقت در تنظیم این رویداد و تشویق برای گنجاندن برنامه های بیشتر قابل ملاحظه است. وزارت فرهنگ سعودی از حضور عراق در نمایشگاه بین المللی کتاب ریاض استقبال کرد که این مایه سرور و خوش بینی به آینده روابط دو جانبه است.

 

برنامه های فرهنگی و ادبی و هنری عراقی دیگری در سعودی در دست اجرا است؟ چه برنامه های مشترکی در آینده دارید؟

شورای هماهنگی عراق و سعودی یک اقدام و همکاری مشترک تنظیم کرده است. دو کشور برای ثبت «درب زبیده» جاده قدیمی حج در یونسکو تلاش می کنند. با توجه به پیوندهای جغرافیایی و فرهنگی بین دو کشور پیوندهای تاریخی فراوانی داریم و به همین دلیل طرح تنظیم چند پروژه هنری را داریم. ضمنا توافق اولیه ای برای برگزاری هفته های فرهنگ و هنر در بغداد و ریاض انجام شده است.

 

چند مرکز نشر و چند عنوان کتاب عراقی در نمایشگاه کتاب ریاض شرکت می کنند؟

۲۰ مرکز نشر عراقی در نمایشگاه بین المللی کتاب ریاض هستند که در این میان مراکز نشر دولتی وزارت فرهنگ و گردشگری و آثار باستانی یعنی مرکز نشر امور کل فرهنگی حضور دارند. مرکز ترجمه المامون و انتشاراتی فرهنگی کودکان و مرکز نشر کردی که کارکرد ارتباطی بین فرهنگ کردی و فرهنگ عربی ایفا می کند هم در نمایشگاه شرکت می کنند. به اینها باید انتشارات وابسته به سازمان کل میراث فرهنگی و آثار باستانی را هم افزود که شامل کتاب و مجله های گوناگون مثل مجله پرآوازه «سومر» و غیره می شود. در کل نزدیک ۵۰۰ عنوان کتاب عراقی در نمایشگاه بین المللی کتاب ریاض حضور دارند.

آثار تاریخی عراق

شما برای دریافت کتیبه تاریخی گیلگمش از جمله آثار باستانی نفیس عراق که به خارج کشور منتقل شده بود به واشنگتن رفتید. آماری درباره آثار تاریخی عراقی دزدیده شده دارید که کجا هستند؟

تعداد بی شماری از آثار تاریخی عراق دزدیده شده است. به جز آثار دزدیده شده از موزه عراق که ثبت شده اند اشیای تاریخی دیگری هم به سرقت رفته و ما آمار و اسنادشان را داریم و این موضوع را پیگیری می کنیم. برخی از این اشیا را پس گرفتیم و برای استرداد بقیه آثار تلاش می کنیم و سازمان کل آثار تاریخی و میراث فرهنگی و وزارت خارجه عراق از طریق روابط و رایزنی و سفارتخانه های عراق در خارج همکاری می کنند. کشورهای دوست عراق هم از انتقال غیر قانونی آثار تاریخی عراق جلوگیری می کنند و قاچاق و داد و ستد قطعات عراقی را جرم می شمارند.

بقیه آثار تاریخی هم به دلیل کاوش و حفاری های فله ای و بی حساب و کتاب در عراق دزدیده شده اند. عراق کشور وسیعی است و تمدن های متنوعی در طول تاریخ در این کشور بوده اند. هر کجا بروید و حفاری انجام بدهید آثار آشوری ها و بابل و سومر و اکد و کیش و غیره از دل خاک بیرون می آید. عراق گنجینه ای از آثار تاریخی است و کنترل و تنظیم کاوش و حفاری باستان شناسی کار آسانی نیست و پلیس اماکن تاریخی و حتی فناوری های نوین از پس آن برنمی آید. قاچاقچیان و باندهای سرقت آثار تاریخی عراق فراوان هستند که البته حالا سرقت این قطعات قدری کم تر شده و به اندازه ۲۰۰۳ نیست چون کنترل و نظارت افزایش یافته است.

چه تلاش هایی در سطح منطقه برای حفاظت از آثار تاریخی کل خاورمیانه انجام می شود؟

اول از عراق شروع کنیم که آگاهی مردم درباره آثار تاریخی و پس گرفتن اشیای به سرقت رفته افزایش یافته است و خیلی از افرادی که اشیای باستانی و تاریخی را دزدیده اند یا به دستشان رسیده برای پس دادن آنها داوطلبانه به وزارت فرهنگ و آثار باستانی مراجعه می کنند. این آگاهی باید در کشورهای همسایه هم افزایش پیدا کند چون کشورهای همسایه عراق مراکز انتقال غیر قانونی آثار باستانی عراق هستند و از آنجا به آمریکا و اروپا فرستاده می شود. پس اگر قاچاق قطعات تاریخی از عراق انجام نشود از کشورهای همسایه عراق ارسال می شود. خواهش ما از کشورهای دوست و همسایه عراق که مراقب آثار تاریخی هستند این است که از قاچاق این قطعات جلوگیری کنند و با وضع قوانین تجارت و قاچاق آثار تاریخی را جرم معرفی کنند چون حفاظت از میراث و آثار تاریخی خاورمیانه شامل حال فقط عراق نمی شود بلکه تمام کشورها مثل سعودی و سوریه و ترکیه و ایران آثار باستانی عظیمی دارند و به مصلحت همه است که این آثار مورد حمایت قرار بگیرد و با صدور قوانینی از قاچاق و دزیدن آنها جلوگیری شود.

گردشگری تاریخی و فرهنگی در عراق کی برای گردشگران جهان پا می گیرد؟

گردشگری تاریخی و فرهنگی در عراق هیچگاه رونق نداشته و باید به این حقیقت اذعان کرد! رژیم های استبدادی در عراق قبل از ۲۰۰۳ در کل روی خوش به گردشگری نشان نمی دادند چون به گردشگران و تمام زائران به دیده شک و تردید نگاه می کردند. بنابراین گردشگری فرهنگی و تاریخی در عراق قبل از ۲۰۰۳ وجود نداشت و تنها به باستان شناسان و کاوشگران و گروه های حفاری خارجی محدود می شد که از قبل در این باره با حکومت توافق می کردند.

 

عراق پس از دوره تحول و باز شدن فضا با چالش های امنیتی و حملات تروریستی گسترده مواجه شد که فضای ناامنی برای گردشگران در کل و نه فقط گردشگری تاریخی و فرهنگی به وجود آورد. اما حالا که دستاوردهای عظیمی در زمینه ریشه کن کردن تروریسم داشتیم و فضای نسبتا امنی ایجاد شده تلاش و اقدامات و برنامه های فراوانی برای رونق دادن به گردشگری فرهنگی و تاریخی انجام می شود به طوری که بازدیدکنندگان به گروه های باستان شناسی و حفاری تخصصی خارجی محدود نباشد.. تشویق صورت گرفته به ویژه پس از سفر پاپ واتیکان به استان ذی قار ناصریه و بازدید او از «خانه ابراهیم» در منطقه باستانی مهم اور و حالا در حال برنامه ریزی برای احیای گردشگری تاریخی و فرهنگی در عراق هستیم به خصوص اماکنی که برای اتباع برخی ادیان مقدس هستند. ما آثار تاریخی و دیدنی در بابل و آشور داریم که در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شده اند. اما باید اوضاع اقتصادی اندکی بهبود پیدا کند چون بهینه سازی و احیای اماکن گردشگری نیازمند تعمیرات و برقراری زیر ساختارهای لازم برای خدمت به گردشگران و زائران است و ما در حال برنامه ریزی هستیم و به امید خدا اوضاع اقتصادی که بهبود پیدا کند حال و روز گردشگری تاریخی هم بهتر می شود.

فرهنگ

شما استاد دانشگاه و پژوهشگر و نویسنده و منتقد هستند. حوزه فرهنگ عراق را چگونه ارزیابی می کنید؟

به نظرم فرهنگ در عراق کارکرد تولیدی و تاثیر گذاری خود را از دست نداده است و معتقدم که دستاوردها و پیشینه های فرهنگی در کشورها به دلیل فروپاشی حکومت ها از بین نمی رود. بله. مشکل و شرایط دشوار و گرفتاری زیاد داریم چون کشور در ۲۰۰۳ مورد حمله قرار گرفت و اشغال شد. به اینها باید مشکلات و چالش های به جا مانده از رژیم دیکتاتوری سابق را اضافه کرد که همه اینها بی تردید زخم های فراوانی بر پیکر فرهنگ عراق به جا گذاشتند و تولیدات فرهنگی تحت تاثیر قرار گرفت. اما همیشه می گویم که حکومت ها فرومی پاشند و تمدن ها نیست و نابود می شود اما فرهنگ پابرجاست.

عراق هنوز بستر زایش جریان روشنفکری و استادان دانشگاه و طرح های فرهنگی فردی است.. طرح هایی در حوزه هنر و اندیشه.. اما به زیرساختارهای بیشتر نیاز داریم تا روشنفکران و هنرمندان بتواند به فعالیت ادامه دهند.

شما می گویید که دولت هدف تعامل با محیط پیرامونی را دنبال می کند اما این هدف چطور اجرا می شود؟

بله. مرحله کنونی فصل نوینی از ارتباط و تعامل با پیرامون و دنیا را رقم می زند. دولت عراق در شرایط کنونی به خصوص در دو سال گذشته تلاش های گسترده ای برای ارتباط و تعامل انجام داده و اسم سال جاری را سال دیپلماسی گذاشته است.

رویکرد تعاملی دولت عراق یک رویکرد جدید در خصوص مناسبات با کشورهای همسایه بوده و هدف احیای نقش عراق به عنوان بازیگر موثر منطقه است. عراق نقطه التقای حتی کشورها و گروه های درگیر در خاورمیانه است. سفرهای مصطفی الکاظمی نخست وزیر به سعودی و امارات و نشست سران عراق و اردن و مصر فضای مناسبی نه تنها برای رونق گرفتن فرهنگ عراق و پیوند دوباره بین فرهنگ عراق و دنیا ایجاد کرد بلکه حوزه های اقتصاد و اجتماعی عراق هم جان دوباره گرفتند.

حوزه فرهنگ عراق در آستانه تحول قرار دارد و هدف احیای پیوندها بین فرهنگ عراقی و فرهنگ عربی است چون فرهنگ مثل سقفی است که کشورهای عربی زیر آن جمع می شوند. عراق نقش کلیدی در شکل گیری فرهنگ عربی در صد سال گذشته داشته و حالا هم دوباره با کشورهای عربی به ویژه همسایگانش از جمله سعودی ارتباط برقرار می کند.

 



فیروز در نود سالگی... روز تولدی که تاریخش را به یاد نمی‌آورد

فیروز بین حلیم الرومی و عاصی الرحبانی (آرشیو محمود الزیباوی)
فیروز بین حلیم الرومی و عاصی الرحبانی (آرشیو محمود الزیباوی)
TT

فیروز در نود سالگی... روز تولدی که تاریخش را به یاد نمی‌آورد

فیروز بین حلیم الرومی و عاصی الرحبانی (آرشیو محمود الزیباوی)
فیروز بین حلیم الرومی و عاصی الرحبانی (آرشیو محمود الزیباوی)

جشن تولد فیروز در سال‌های اخیر به یک سنت ماندگار تبدیل شده که هر سال در ۲۱ نوامبر برگزار می‌شود. رسانه‌ها در تمام حوزه‌هایشان به این مناسبت می‌پردازند و هم‌زمان شبکه‌های اجتماعی نیز در حالتی از شیفتگی جمعی، این روز را گرامی می‌دارند. این مراسم سالانه نشان‌دهنده حضور پررنگ و جاودانه فیروز در لبنان و دیگر کشورهای عربی است و تأکید می‌کند که نام او به یک پدیده زنده و فراگیر برای نسل‌ها و سنین مختلف تبدیل شده، هرچند که او تقریباً به‌طور کامل از انظار عمومی دور مانده است.

«در روزی به دنیا آمد که تاریخش را به یاد نمی‌آورد»

روایت رایج می‌گوید که فیروز در ۲۱ نوامبر ۱۹۳۵ متولد شده است، اما مدارک رسمی نشان می‌دهند که نهاد وديع حداد در ۲۰ نوامبر ۱۹۳۴ به دنیا آمده است. این ستاره جوان در مصاحبه‌ای رادیویی با رادیو مصر در زمستان ۱۹۵۵، گفته بود که بیست ساله است، که نشان می‌دهد او متولد ۱۹۳۵ است.
در گزارشی که محمد سید شوشه در سال ۱۹۵۶ تهیه کرد و در کتابچه‌ای از مجموعه «أنغام من الشرق» با عنوان «فیروز، خواننده خجالتی» منتشر شد، آمده است: «نام او فیروز است، اما در واقع نهاد وديع حداد نام دارد. او بیش از ۲۱ سال ندارد و در سال ۱۹۳۵ در بیروت در روزی نامعلوم متولد شده است».
اما در مصاحبه‌ای که در ماه مه ۱۹۵۷ در مجله «العروسة» منتشر شد، مقدمه‌ای آورده شده که می‌گوید: «او در بیروت در سال ۱۹۳۴ به دنیا آمده، اما نمی‌داند در چه روزی». این موضوع نشان می‌دهد که تولد او در سال ۱۹۳۴ بوده و به‌صورت رسمی در تاریخ ۲۰ نوامبر ثبت شده است.

فیروز در تصویری نامشخص از دوران نوجوانی (آرشیو محمود الزیباوی)

فیروز پیش از نهاد ظاهر شد

از نکات جالب این است که نام فیروز برای نخستین بار در فوریه ۱۹۵۰ مطرح شد، در حالی که نام واقعی او، نهاد حداد، تا اوایل سال ۱۹۵۲ در رسانه‌ها دیده نشد. این تأخیر در ظهور نام واقعی او نشان‌دهنده پنهان شدن وی از همان ابتدا پشت نام هنری‌ای است که به آن شناخته شد. نام فیروز نخستین بار در خبری کوتاه که در ۱۹ فوریه ۱۹۵۰ در مجله «الإذاعة» منتشر شد، به چشم خورد. این مجله خصوصی توسط روزنامه‌نگاری به نام فائق خوری مدیریت می‌شد. در این خبر آمده بود: «استاد حلیم الرومی به ما گفت که صدایی جدید کشف کرده که از دلنشین‌ترین صداهای آواز در لبنان است. او به صاحب این صدا نام فیروز را داده و قرار است او را در برنامه‌های ایستگاه رادیویی لبنان معرفی کند، پس از اینکه روی آموزش و پرورش حنجره او و آماده‌سازی آهنگ‌های ویژه برایش کار کرده است.»
حلیم الرومی که اوایل سال ۱۹۵۰ از قبرس به لبنان آمد، سمت مدیر بخش موسیقی رادیوی لبنان را بر عهده گرفت. او همزمان با آغاز به کارش در این بخش، کشف صدایی جدید را اعلام کرد که نام فیروز را بر او گذاشته بود. او این کشف را با اجرای آهنگی به لهجه مصری با عنوان «ترکت قلبی وطاوعت حبک» از کلمات منیر عوض معرفی کرد. این آهنگ در ۲۴ فوریه ۱۹۵۰ پخش شد، همان‌طور که برنامه‌های رادیویی منتشرشده در مجلات آن زمان نشان می‌دهند.

نخستین ترانه‌ها

ترانه «ترکت قلبی» آغازگر مسیر فیروز به عنوان یک خواننده «سولو» در فوریه ۱۹۵۰ بود. در ماه بعد، او در بخش «رکن الشباب» ترانه‌هایی از نوع «ترانه‌های رقص» اجرا کرد که آهنگ‌سازی آنها بر عهده جورج فرح، آهنگساز لبنانی و یکی از همکاران رادیو و کنسرواتوار ملی موسیقی بود. در ماه مه، فیروز آهنگ «یا حمام یا مروح بلدک» را با کلمات فتحی قورة و آهنگ حلیم الرومی اجرا کرد. این آهنگ به سبک مصری بود و به دلیل انتشار آن روی صفحه گرامافون دو سال بعد، همچنان شناخته شده است.
این مسیر با اجرای ترانه‌هایی مانند «رومبا عطشان» در ژوئیه و «رومبا عیون» در اوت در برنامه «رکن الشباب» ادامه یافت. در همان ماه اوت، فیروز سرود «المهاجرین» را با آهنگ‌سازی جورج ضاهر اجرا کرد. مجله «الإذاعة» این اثر را ستود و اجرای فیروز را «زیبا و قدرتمند» توصیف کرد، اما از صدای جورج ضاهر به دلیل ضعفش انتقاد و تأکید کرد که حضور فیروز عامل اصلی موفقیت این اثر بود.
در پایان اوت، فیروز با آهنگ‌سازی جورج ضاهر، دو ترانه از مقامات مختلف اجرا کرد: یکی از مقام بیات با عنوان «یا قلب حاج تنوح» و دیگری از مقام عجم با عنوان «نحن البنات اللبنانیات». یک منتقد مجله «الإذاعة» اجرای فیروز در آهنگ اول را موفق ندانست، زیرا صدای او با این سبک غریبه بود، اما او را در آهنگ دوم ستود و نوشت: «این آهنگ با صدای درخشان او هماهنگ بود و او آن را با تلاشی قابل تقدیر به سرانجام رساند.»

فیروز به همکاری با جورج فرح و جورج ضاهر در «رکن الشباب» ادامه داد و گفت‌وگوی موسیقایی «أین أنت» را با خواننده‌ای به نام کلوفیس الحاج و گفت‌وگوی دیگری با عنوان «سامبا الکروم» را با خواننده دیگری به نام جورج عازار اجرا کرد. اما امروزه هیچ اثری از این آثار اولیه فیروز در آرشیو رادیو یافت نمی‌شود.

حنجره‌ای با برد بلند

در اوایل اکتبر، مجله «الإذاعة» مقاله‌ای با عنوان «کُر رادیو، مدرسه‌ای مدرن برای استعدادها» منتشر کرد و نوشت که این گروه کر شامل چهار خانم به نام‌های لیلی صعیدی، کاروان، فیروز و آمال است. در ادامه آمده بود: «از این گروه کر، خوانندگان زن و مرد بسیاری فارغ‌التحصیل شده‌اند. از میان خوانندگان زنی که اکنون برای فارغ‌التحصیلی از گروه کر آماده می‌شوند، خواننده نوظهوری به نام فیروز است که دارای حنجره‌ای با برد بلند است و تمام سبک‌های موسیقی را با مهارت اجرا می‌کند. او تانگو و والس را با همان سهولتی اجرا می‌کند که موشحات اندلسی را می‌خواند.»
این نوشته نشان می‌دهد که فیروز کار خود را در رادیو به‌عنوان یک «همخوان» در گروه کر زنانه‌ای متشکل از چهار صدا آغاز کرد و به‌سرعت به‌عنوان خواننده‌ای مستقل (سولو) نیز فعالیت خود را ادامه داد.
این تمجید از خواننده نوظهور بار دیگر در پایان اکتبر تکرار شد، هنگامی که مجله مقاله‌ای با عنوان «هنرمندان فردا» منتشر کرد. محمد بدیع سربیه در این مقاله به تعدادی از خوانندگان زن پرداخت و در پایان نوشت: «اما صدای دلنشین و روح‌نواز فیروز که همیشه در کنسرت‌های رادیو می‌شنویم، به‌زودی جایگاه خود را در میان بهترین صداهای موسیقی لبنان خواهد یافت.»

فیروز با حلیم الرومی در میان تعدادی از کارکنان بخش موسیقی رادیوی لبنان، اوایل دهه پنجاه میلادی (آرشیو محمود الزیباوی)

همکاری تدریجی با عاصی و منصور

فیروز فعالیت خود را در رادیو به‌عنوان همخوان در گروه کر و خواننده‌ای مستقل آغاز کرد. این فعالیت او را با برادران عاصی و منصور الرحبانی، که پیش از او وارد این حوزه شده بودند، همراه ساخت. عاصی در زمستان ۱۹۴۸ به‌عنوان نوازنده ویلن و آهنگساز در رادیوی لبنان استخدام شد و منصور از همان ابتدا با او همکاری کرد، همان‌طور که مرور مجلات رادیویی آن دوران نشان می‌دهد.
نام الرحبانی در برنامه‌های رادیویی از مارس ۱۹۴۸ به بعد دیده می‌شود و سپس عنوان «گروه الرحبانی در اجرای ترانه‌های متنوع» ظاهر می‌گردد. این برنامه به یک برنامه هفتگی در صبح‌های همان ساعت تبدیل شد.
در سال ۱۹۴۹ نیز نام الرحبانی در برنامه‌های رادیویی دیده می‌شود، اما جالب است که گاهی عنوان گروه به «سه‌نفره رحبانی» تغییر می‌کند که با ورود خواننده‌ای به نام نجوی، نام هنری سلوی الرحبانی، خواهر عاصی و منصور، هم‌زمان است. هرچند نام «برادران الرحبانی» گاهی از برنامه‌ها حذف می‌شد، اما در متن ترانه‌های الرحبانی منتشر شده در مجله «الإذاعة» دیده می‌شد، که نشان می‌دهد عاصی و منصور از همان ابتدا این نام مشترک را به کار برده‌اند.
شروع همکاری فیروز با برادران الرحبانی احتمالاً از طریق کار او در گروه کر رادیویی آغاز شد و این همکاری به‌تدریج به یک شراکت نزدیک تبدیل شد، نه به‌صورت ناگهانی، همان‌طور که گاهی امروز روایت می‌شود.
حلیم الرومی به این تحول در مقاله‌ای که در اکتبر ۱۹۵۴ در مجله «الإذاعة» منتشر کرد، اشاره کرد و داستان کشف فیروز را بازگو نمود. او در پایان نوشت:
«از عجایب روزگار این بود که وقتی فیروز را به همکارم عاصی الرحبانی معرفی کردم تا در برنامه‌های غنایی رقص شرکت کند، او به من گفت: این صدا برای ترانه‌های رقص مناسب نیست و شاید فقط برای ترانه‌های سبک قابل‌استفاده باشد. اما روزگار چرخید و فیروز توانمندترین و موفق‌ترین خواننده ترانه‌های رقص شد، و بنای هنری الرحبانی بر همین صدا استوار گشت، به اعتراف خود عاصی الرحبانی.»

«برای آواز مناسب نیست»

در مقابل، عاصی الرحبانی در مصاحبه‌ای که مجله «أهل الفن» در مه ۱۹۵۵ منتشر کرد، روایت می‌کند:
«من در حال آماده‌سازی برنامه‌های موسیقی و آواز برای رادیو بودم. روزی حلیم الرومی، رئیس بخش موسیقی رادیو، مرا دعوت کرد تا به صدای جدیدی گوش دهم. دختری جوان با کتابی در دست و پدرش همراه او آمدند. صدایش را شنیدم و گفتم: بد نیست. اما باور داشتم که او برای آواز مناسب نیست. برادرم نیز گفت که او به‌هیچ‌وجه برای آوازهای رقص مناسب نیست. با این حال، آموزش او را آغاز کردم و او به بهترین کسی تبدیل شد که این نوع آواز را اجرا می‌کند.»
در مصاحبه‌ای دیگر از سال ۱۹۵۶، که در کتابچه «فیروز، خواننده خجالتی» ذکر شده است، عاصی بیان می‌کند که هنگام ورود فیروز به رادیو صدای او را شنیده و به تلفظ او ایراد گرفته و آن را نیازمند اصلاح دانسته است. او اضافه می‌کند:

«از همان زمان برخی نقش‌ها را در برنامه‌هایی که از رادیوی لبنان ارائه می‌کردم به او سپردم و متوجه شدم که او استعدادهای نادری در اجرای درست و حفظ سریع بدون اشتباه دارد.»

فیروز با عاصی الرحبانی و حلیم الرومی، در کنار منصور الرحبانی، و در پس‌زمینه یکی از کارکنان رادیوی لبنان (آرشیو محمود الزیباوی)

ورود فیروز به‌عنوان خواننده «سولو» در آثار الرحبانی احتمالاً از پاییز ۱۹۵۰ آغاز شد و اولین اثر مشترک آن‌ها آهنگی صبحگاهی به نام «جناتنا» بود. با این حال، فیروز در این دوران به فعالیت‌های مستقل خود ادامه می‌داد و برادران الرحبانی نیز به فعالیت‌های مرسوم خود مشغول بودند.
در ماه‌های بعد، همکاری میان برادران الرحبانی و این خواننده نوپا مستحکم‌تر شد. فیروز جایگزین خواهر آن‌ها، سلوی الرحبانی، شد و به رکن اصلی گروه آن‌ها تبدیل گردید.
هم‌زمان با این همکاری، فیروز در رادیوی لبنان نیز به فعالیت خود ادامه داد و با آهنگسازان معتبر این شبکه همکاری کرد. از جمله، خالد ابوالنصر، که فیروز از ساخته‌های او ابیاتی منتخب از قصیده «یا أیها الشادی» سروده ایلیا ابوماضی، شاعر مهاجر، را اجرا کرد. اما این همکاری‌ها در سال‌های بعد به‌تدریج کاهش یافت.

شریک ماجراجویی الرحبانی

با همراهی عاصی و منصور، فیروز به ایستگاه «الشرق الأدنى» وابسته به رادیوی بریتانیا راه یافت و تحت حمایت صبری شریف، ناظر برنامه‌های موسیقی و غنایی این ایستگاه، قرار گرفت. صبری شریف از سال 1949 به ماجراجویی الرحبانی علاقه نشان داد و آن را پشتیبانی کرد. این همکاری در پاییز 1951 به مرحله جدیدی رسید، زمانی که مدیر رادیوی سوریه، احمد عسّه، نیز این پروژه را پذیرفت و توجه ویژه‌ای به آن نشان داد. مجموعه‌ای از ضبط‌های متنوع موجود در آرشیو رادیوی سوریه، که به عنوان بخشی از آثار نخستین همکاری برادران الرحبانی با فیروز باقی مانده، گواه این همکاری است.
از شگفتی‌های جالب توجه این است که در این دوره ابتدایی، صدای فیروز از طریق سه ایستگاه رادیویی به شهرت رسید و نام هنری او در مطبوعات مطرح شد، اما نام واقعی او ظاهراً هرگز بر زبان نیامد. نکته جالب‌تر این است که چهره او تقریباً برای دو سال کاملاً ناشناخته بود، تا این که مجله «الصیاد» در 13 دسامبر اولین عکس از او را منتشر کرد. این عکس در ستونی هفتگی کوچک در صفحه «أهل الفن» با عنوان «آرشیو هنر» چاپ شد که حاوی اولین اشاره به وضعیت اجتماعی فیروز نیز بود.