وزیر خارجه مصر: مذاکره مستقیم با ایران نداریم

 
سامح شکری وزیر خارجه مصر در واشنگتن (فرانس پرس)
  سامح شکری وزیر خارجه مصر در واشنگتن (فرانس پرس)
TT

وزیر خارجه مصر: مذاکره مستقیم با ایران نداریم

 
سامح شکری وزیر خارجه مصر در واشنگتن (فرانس پرس)
  سامح شکری وزیر خارجه مصر در واشنگتن (فرانس پرس)

سامح شکری وزیر خارجه مصر چهارشنبه (۱۰ نوامبر) قبل از پایان سفر به آمریکا در نشست خبری در واشنگتن گفت که مذاکرات مستقیم بین ایران و مصر در کار نیست. 
شکری پس از آمریکا عازم پاریس شد.
او گفت که با آنتونی بلینکن وزیر خارجه آمریکا و یکشنبه (۶ نوامبر) با رابرت مالی نماینده آمریکا در امور ایران دیدار کرده است. 
سامح شکری افزود «در این دیدار درباره اهمیت برقراری ثبات در خاورمیانه و ایجاد دیدگاه مشترک درباره اهمیت درنظر گرفتن مسائل منطقه و منافع کشورهای خلیج و منع گسترش سلاح های کشتار جمعی در خاورمیانه در برنامه گفتگوهای هسته ای بین ایران و گروه پنج بعلاوه یک اواخر ماه نوامبر گفتگو کردیم».
او در پاسخ به سوالی در مورد دیدگاه دولت آمریکا درباره لزوم مسئولیت پذیری شرکای منطقه ای برای حل مسایل منطقه از جمله دخالت های ایران در عراق و یمن و سوریه و لبنان یادآور شد «اوضاع منطقه و لزوم حفظ امنیت عربی بدون رفتارهای مداخله جویانه و حمایت از منافع حیاتی از محورهای اصلی گفتگوی راهبردی بین مصر و آمریکا بود. صحبت درباره این بود که کشورهای عربی اقداماتی در راستای برقراری ثبات و امنیت خود در نظر بگیرند. مصر و کشورهای عربی برای جلوگیری از نفوذ خارجی در مراکز تصمیم ساز عربی و ایجاد بی ثباتی و افزایش نفوذ در منطقه عربی تلاش می کنند».
وزیر خارجه مصر یادآور شد که دولت مصر از طریق گفتگوی سازنده برای برقراری ثبات در لبنان و حل اختلافات یا سوءتفاهم بین لبنان و کشورهای خلیجی تلاش می کند.
او درباره گفتگوی استراتژیک دو روزه بین مصر و آمریکا گفت که «درباره مسایل فراوانی در منطقه رایزنی کردیم و دیدگاه های مشترکی درباره لزوم برقراری و تقویت امنیت منطقه ای داشتیم. بناست که کمیته اقتصادی جدیدی بین قاهره و واشنگتن با حضور کلیه بخش های دولتی تشکیل شود و هدف توسعه مناسبات اقتصادی و تشویق صادرات به آمریکا و حمایت از شرکت های کوچک و متوسط در مصر و افزایش انتقال فناوری به مصر و تشویق شرکت های آمریکایی برای سرمایه گذاری در منطقه صنعتی کانال سوئز است. دور بعدی گفتگوهای استراتژیک بین طرفین در قاهره در ۲۰۲۳ برگزار می شود».



چگونه عراق از «تهدیدی وجودی خطرناک‌تر از داعش» نجات یافت؟

مشایخ عراقی در تظاهراتی در حمایت از ایران، سه‌شنبه در مسیر منتهی به منطقه سبز که سفارت عراق در بغداد در آن واقع شده است (AP)
مشایخ عراقی در تظاهراتی در حمایت از ایران، سه‌شنبه در مسیر منتهی به منطقه سبز که سفارت عراق در بغداد در آن واقع شده است (AP)
TT

چگونه عراق از «تهدیدی وجودی خطرناک‌تر از داعش» نجات یافت؟

مشایخ عراقی در تظاهراتی در حمایت از ایران، سه‌شنبه در مسیر منتهی به منطقه سبز که سفارت عراق در بغداد در آن واقع شده است (AP)
مشایخ عراقی در تظاهراتی در حمایت از ایران، سه‌شنبه در مسیر منتهی به منطقه سبز که سفارت عراق در بغداد در آن واقع شده است (AP)

منابع دیپلماتیک در بغداد به روزنامه «الشرق الاوسط» گفتند مقام‌های عراقی نگران کشیده شدن کشور به جنگ میان ایران و اسرائیل بودند و آن را «تهدیدی وجودی برای عراق» توصیف کردند که خطرناک‌تر از تهدید داعش بود؛ همان گروهی که زمانی یک‌سوم خاک کشور را اشغال کرده بود.

این منابع توضیح دادند:
«داعش یک پدیده بیگانه بود که در نهایت باید از بدن عراق به‌ویژه با توجه به حمایت منطقه‌ای و بین‌المللی از بغداد برای مقابله با آن طرد می‌شد. اما جنگ ایران و اسرائیل، وحدت عراق را تهدید می‌کرد.»

شرح تهدید وجودی از نگاه منابع دیپلماتیک:

همزمان با آغاز جنگ، بغداد پیام‌هایی از اسرائیل از طریق جمهوری آذربایجان و کانال‌های دیگر دریافت کرد. در این پیام‌ها آمده بود که اسرائیل در صورت حمله‌ای از خاک عراق، پاسخ‌هایی «سخت و دردناک» خواهد داد. اسرائیل مسئولیت هرگونه حمله از خاک عراق را متوجه دولت عراق دانسته بود.

آمریکا نیز از زبان توصیه‌آمیز قبلی عبور کرد و مستقیماً نسبت به عواقب وخیم حملات احتمالی گروه‌های وابسته به ایران هشدار داد.

مقام‌های عراقی نگران «سناریوی فاجعه» بودند. سناریویی که در آن، گروه‌های عراقی به اسرائیل حمله می‌کردند و اسرائیل نیز با موجی از ترورهای هدفمند مشابه آنچه علیه فرماندهان حزب‌الله لبنان و ژنرال‌ها و دانشمندان ایرانی در آغاز جنگ انجام داد، پاسخ می‌داد.

به گفته این منابع، اگر اسرائیل حملات دردناکی علیه این گروه‌ها انجام می‌داد، خشم در میان شیعیان عراق شعله‌ور می‌شد. این وضعیت ممکن بود مرجعیت شیعه را وادار به اتخاذ موضعی جدی کند و در نتیجه، بحران به شکل تقابل مستقیم شیعیان با اسرائیل درمی‌آمد.

این سناریو باعث شد نگرانی‌هایی شکل گیرد مبنی بر اینکه سایر گروه‌های عراقی، شیعیان را مسئول کشاندن کشور به جنگی بدانند که می‌شد از آن دوری کرد. در چنین شرایطی، احتمال بروز شکاف دوباره میان شیعیان و سنی‌ها و تهدید دوباره برای وحدت عراق وجود داشت.

خطر دیگر، موضع احتمالی کردها بود. این احتمال وجود داشت که کردها اعلام کنند دولت مرکزی فقط نماینده یک گروه است، کشور از جنگ‌ها خسته شده و اقلیم دیگر نمی‌خواهد خود را با بغداد درگیر کند؛ چراکه نزدیکی به بغداد، اقلیم را وارد جنگ‌هایی می‌کند که نمی‌خواهد در آن‌ها شرکت داشته باشد.

نقش دولت السودانی

دولت محمد شیاع السودانی با ترکیبی از قاطعیت و تدبیر عمل کرد. به گروه‌ها هشدار داد که تحمل هیچ تلاشی برای کشاندن کشور به جنگی که وحدتش را تهدید می‌کند، ندارد. همزمان، کانال‌های ارتباطی با قدرت‌های منطقه‌ای و بین‌المللی، به‌ویژه آمریکا، را باز نگه داشت.

موضع ایران و موازنه داخلی
دولت عراق از موضع تهران هم بهره برد. ایران نه‌تنها از گروه‌ها نخواست وارد جنگ شوند، بلکه آن‌ها را به خویشتنداری تشویق کرد. برخی معتقدند تهران نمی‌خواست پس از از دست دادن سوریه، روابطش با عراق را نیز قربانی کند.

عامل مهم دیگر، درک گروه‌ها از بزرگی جنگ بود. آن‌ها می‌دانستند این نبرد از توانشان فراتر است؛ به‌ویژه با توجه به شرایط حزب‌الله در لبنان و نفوذ اطلاعاتی اسرائیل درون ایران. اسرائیل نشان داده بود که اطلاعات دقیقی از گروه‌های دشمن دارد و با برتری تکنولوژیک خود، می‌تواند به اهدافش برسد.

سه حمله ناکام

با وجود فشارها، به گفته منابع دیپلماتیک، گروه‌های بی‌انضباط تلاش کردند سه حمله را طراحی و اجرا کنند؛ اما نیروهای امنیتی عراق توانستند پیش از اجرا آن‌ها را خنثی کنند.

منابع همچنین گفتند که ایران زخمی عمیق برداشت؛ چراکه اسرائیل جنگ را به خاک ایران کشاند و آمریکا را به هدف گرفتن تأسیسات هسته‌ای آن ترغیب کرد. به‌گفته این منابع، اگر ایران در پرونده هسته‌ای امتیاز ندهد، احتمال دور تازه‌ای از درگیری وجود دارد.