کاخ ثربان؛ تاریخ ۲۰۰ ساله به روایت ۵۲ تابلو

حسن مداوی نقاش سعودی به سمت تابلوی «کاخ ثربان» اشاره و داستان این تابلو را بازگو می کند.
حسن مداوی نقاش سعودی به سمت تابلوی «کاخ ثربان» اشاره و داستان این تابلو را بازگو می کند.
TT

کاخ ثربان؛ تاریخ ۲۰۰ ساله به روایت ۵۲ تابلو

حسن مداوی نقاش سعودی به سمت تابلوی «کاخ ثربان» اشاره و داستان این تابلو را بازگو می کند.
حسن مداوی نقاش سعودی به سمت تابلوی «کاخ ثربان» اشاره و داستان این تابلو را بازگو می کند.

آلمانی ها به قلعه قرون وسطایی «نوی شوان اشتاین» و مردم بریتانیا به قلعه تاریخی ادینبورگ می بالند و «کاخ ثربان» مایه افتخار و مباهات حسن مداوی هنرمند هنرهای تجسمی سعودی است.
«کاخ ثربان» با قدمت تقریبا ۲۰۰ ساله واقع در استان النماص در جنوب غرب سعودی است و گالری حسن مداوی که نام «کاخ ثربان» را به یدک می کشد با ۵۲ تابلو بازگوی اصالت و پیشینه کهن این بنای تاریخی است. این گالری اینک در مرکز «تراث الصحراء» در شهر خبر برگزار می شود.
«کاخ ثربان» از نظر ارزش تاریخی و باستانی دستکمی از بقیه دژها و قصرهای باستانی جهان ندارد و به طور عام از جمله بناهای تاریخی مهم منطقه و به طور خاص در جنوب سعودی است.
شاعران فراوانی زبان به مدح این کاخ گشودند و سروده های متعدد در مورد قدمت و پیشینه تاریخی و بی نظیر بودن آن وجود دارد. «کاخ ثربان» حدود دو قرن پیش بنا شد و این کاخ قدیمی و اطراف آن الهام بخش آثار هنری مداوی شد که در مجموعه تابلوهایش بازتاب پیدا کرده است.
مداوی در گفتگو با «الشرق الاوسط» گفت که چقدر شیفته کاخ ثربان شده و به همین دلیل این بنا را به عنوان سوژه اصلی گالری خود انتخاب کرده است. تابلوهای دیگری هم در گالری مداوی به چشم می خورد که به نام اماکن مختلفی در استان های النماص و تنومه و روستاهای همجوار در جنوب سعودی نامیده شده اند و زیبایی های سبک معماری خاص این منطقه را به تصویر می کشند.
او افزود «سبک معماری سنگی که یک سبک قدیمی است را دوست دارم چون سنگ یکی از اجزای زمین است و به نظر من این نوع معماری با طبیعت همگرایی بی نظیری دارد. گمان می کنم انسان های اولیه که در این منطقه زندگی می کردند موفق به همزیستی خودجوش و مسالمت آمیز با فراز و فرودهای طبیعی و آب و هوای آن شدند و این بناهای سنگی را ساختند».
مداوی خاطر نشان کرد «افرادی که در آن زمان در این منطقه سکونت کردند بدون کمک تمدن های دیگر کار ساخت و ساز بناهایشان را انجام دادند و سبک معماری آنها خاص همان منطقه و ساکنانش است که بدون کاربرد ابزارها و تجهیزات مهندسی  سازگاری شگفت انگیزی با طبیعت دارد. خانه ها آن زمان بدون برنامه ریزی قبلی اما با مهارت و محکم با کمک زمین و درختان و صخره های بزرگ و کوچک ساخته شده اند».
مداوی در ادامه خاطر نشان کرد «سهم سنگ در این مکان بیشتر بود» چون مثلا در دوره معاصر برای ساخت دژ و کاخ و خانه به واسطه بولدوزر و وسایل دیگر خاک برداری انجام می شود اما در قدیم سنگ به عنوان پایه و اساس خانه و اجزای تشکیل دهنده خانه کاربرد داشته است. آنها در قدیم درختان انار و انجیر را نمی بریدند و این درختان در کوچه پس کوچه ها رشد می کردند و به همین دلیل این ساختار زیبا و منحصر به فرد به وجود آمد».
مداوی با سابقه هنری بیش از ۲۰ ساله نقاش سبک رئالیسم و گالری «کاخ ثربان» اولین گالری او است.
او در این باره گفت «کشیدن هر تابلو دو سه ماه طول می کشد. ۳۰ تابلو قبل از شیوع کرونا آماده کردم. همه چیز برای برگزاری اولین نمایشگاه آماده بود اما با شیوع همه گیری همه برنامه ها موقتا تعطیل شدند. در دوره کرونا فرصت خوبی برای نقاشی پیدا کردم و تعداد تابلوها به ۵۲ تابلو رسید».
مداوی برخی از تابلوهای این گالری را ۱۵ سال پیش کشیده اما اکثر آنها را طی سه سال گذشته خلق کرده و برای اولین بار در گالری «کاخ ثربان» به نمایش گذاشته است. 
او درباره اینکه چرا اسم کاخ ثربان را برای این گالری برگزیده گفت «کاخ یکی از نمادهای اصلی منطقه عسیر و مقر حکومت و کاخ پادشاهی بنو شهر بوده و در مرکز شهر النماص قرار دارد».
او در ادامه افزود «اکثر عشایر در ساخت این کاخ شرکت کردند و هر قبیله تا جایی که می توانست سنگ و چوب به این منطقه آورد و در ساخت و ساز کمک کردند چون این کاخ همه آنها را نمایندگی می کرد».
مداوی گفت «کاخ ثربان چند وقت پیش با همان مصالح ساختمانی اصلی ترمیم شد و بدین ترتیب سبک قدیمی کاخ دست نخورد و حالا به نماد و جاذبه گردشگری معروف منطقه تبدیل شده است».
مداوی معتقد است «هنرمندان فارغ از دوری از زیستگاه خود اما محیطی که در آن بزرگ شده را بازگو می کنند». 
او یادآور شد «تا سن بیست سالگی در النماص بودم. کودکی و نوجوانی ام را میان آن خانه ها و مزارع سپری کردم. با خانواده ام کشاورزی و چوپانی می کردم. این سبک زندگی با تمام جزئیات آن را تجربه کردم و در من هنرمند تاثیر گذار بود. هنرمندان در کل نسبت به طبیعت حساس هستند. طبیعت مرا به سمت خود جذب کرد تا جایی که دنبال سبک های متفاوت نرفتم. گمان می کنم رئالیسم سبک مناسب برای نشان دادن طبیعت بدون کم و کسری است».
مداوی درباره حضور گسترده هنرمندان در عرصه هنری معاصر در سعودی به ویژه در حوزه هنرهای تجسمی توضیح می دهد «شاید وجه تمایز بنده این باشد که از هیچ هنرمندی تقلید نمی کنم و تابلوهایم منحصر به فردند چون بر سبک رئالیسم و رنگ روغن و استفاده از چاقو به جای قلم مو تمرکز می کنم چون به نظرم چاقو به رنگ قدرت و به تابلو متانت می دهد».
مداوی گفت که کمتر کسی از نقاشان سعودی سبک رئالیسم در آثارشان دارند.
او افزود «بله تعداد نقاشان سبک رئالیسم در سعودی کم است اما به گمانم سبک رئالیسم شیوه مناسب و برتر برای معرفی میراث سنتی و آداب و رسوم و معماری و طبیعت ما است. سبک های جدید مثل سبک انتزاعی و هنر مفهومی و غیره قادر به نشان دادن این ویژگی های منحصر به فرد نیستند».



شروعی جذاب برای سریال‌های سوری

بسام كوسا في مشهد من «تاج»
بسام كوسا في مشهد من «تاج»
TT

شروعی جذاب برای سریال‌های سوری

بسام كوسا في مشهد من «تاج»
بسام كوسا في مشهد من «تاج»

شروع سریال‌های سوری در ماه رمضان امسال جذاب به نظر می‌رسید.
با نام‌های درخشان، بیننده می‌تواند در بخشی که پر از فراوانی است، آنچه را که دوست دارد انتخاب کند. بسته غنی است و اولین برداشت میل به ادامه تماشا را افزایش می‌دهد.
سریال «تاج» شروع موفقی داشت و به نظر می‌رسد بزرگ‌ترین سریال باشد. اگر قهرمان او، تیم حسن، محدود به «مأموریت ملی» بود، مخاطب از شخصیت قهرمان فاتح خسته می‌شد.
سناریوی عمر ابوسعده و فیلمبرداری سامر البرقاوی او را به سمت بعد «انسانی خطاکار» برد.
یکی از آثاری که دنبال کردن را تشویق می‌کند، سریال «ولد بدیه» با نویسندگی علی وجیه و یامن الحجلی است.
حتی اگر در موضوع گسترده آن (دعوای برادران بر سر میراث) چیز جدیدی وجود نداشته باشد، پس زیرکی دست‌اندرکاران در کشاندن مخاطب با این «جدید نبودن» به گوشه‌های جدید و ایجاد یک محیط یکپارچه برای تولد خلاقیت است.
سریال «العربجی ۲» متوجه شده که حفظ سطح سری اول «واجب» است. سری دوم آن با صدای بلند شروع می‌شود.
حقایقی در چشم مردم محله ای که بین دو طرف درگیری تقسیم شده آشکار می‌شود: «النشواتیه» به رهبری «ابوحمزه» (سلوم حداد) و «دریه» (نادین خوری) در مواجهه با «عبدو العربجی» (باسم یاخور) و قیام کنندگان بر ظلم.
همچنین «مال القبان» اثری از علی وجیه و یامن الحجلی است که بازیگر نقش شخصیت اول یعنی «خیر» تمایل به انجام بدی دارد.
کارگردانی این اثر بر عهده سیف السبیعی است و بسام کوسا و خالد القیش دو شخصیت متضاد در آن ایفای نقش می‌کنند. شروع «از گذشته» امکان درک حال و پس زمینه روانشناختی شخصیت‌ها را فراهم می‌کند.
ورود سلاف فواخرجی احتمالاً روند را به سمت روند صعودی سوق می‌دهد. شخصیت قهرمان نیز متعلق به مرحوم محمد قنوع است که اثر تقدیم به روح او شده‌است.
در نهایت سریال «کسر عظم - السرادیب»؛ جایی که رشید عساف در مقابل شخصیت «حکم الصیاد ابوریان» با اجرای فایز قزق ظاهر می‌شود که آن را به خوبی اجرا کرد.
در قسمت‌های بعدی احتمال بدتر شدن اوضاع وجود دارد و عبدالمنعم عمایری با ورود به صف بازیگران با آتش وارد می‌شود.