ولیعهد سعودی به نهادهای دولتی دستور داد تا از جام جهانی قطر حمایت کنند



شاهزاده محمد بن سلمان بن عبدالعزیز ولیعهد سعودی (الشرق الاوسط)
شاهزاده محمد بن سلمان بن عبدالعزیز ولیعهد سعودی (الشرق الاوسط)
TT

ولیعهد سعودی به نهادهای دولتی دستور داد تا از جام جهانی قطر حمایت کنند



شاهزاده محمد بن سلمان بن عبدالعزیز ولیعهد سعودی (الشرق الاوسط)
شاهزاده محمد بن سلمان بن عبدالعزیز ولیعهد سعودی (الشرق الاوسط)

شاهزاده عبدالعزیز بن ترکی الفیصل وزیر ورزش پادشاهی عربی سعودی اعلام کرد، شاهزاده محمد بن سلمان بن عبدالعزیز، ولیعهد و نخست وزیر، به همه وزارتخانه‌ها، سازمان‌ها و نهادهای دولتی در پادشاهی دستور داد تا هرگونه حمایت یا تسهیلات اضافی مورد نیاز همتایان خود در کشور قطر را برای حمایت از تلاش های خود برای میزبانی جام جهانی 2022 ارائه دهند.
بر اساس اعلام وزارت ورزش، وزیر ورزش این موضوع را پیگیری و در اسرع وقت به ولیعهد گزارش خواهد داد.
قطر برای اولین بار در تاریخ خود و تاریخ منطقه میزبان جام جهانی 2022 خواهد بود.
جام جهانی قطر از شامگاه یکشنبه آغاز شده و تا 18 دسامبر ادامه خواهد داشت.



یوسی کوهن: تاجر «آرژانتینی» که یک لبنانی را جذب کرد و موساد را به عماد مغنیه رساند

صحنه‌ای از تشییع عماد مغنیه در ضاحیه جنوبی بیروت در ۱۴ فوریه ۲۰۰۸ (گِیتی)
صحنه‌ای از تشییع عماد مغنیه در ضاحیه جنوبی بیروت در ۱۴ فوریه ۲۰۰۸ (گِیتی)
TT

یوسی کوهن: تاجر «آرژانتینی» که یک لبنانی را جذب کرد و موساد را به عماد مغنیه رساند

صحنه‌ای از تشییع عماد مغنیه در ضاحیه جنوبی بیروت در ۱۴ فوریه ۲۰۰۸ (گِیتی)
صحنه‌ای از تشییع عماد مغنیه در ضاحیه جنوبی بیروت در ۱۴ فوریه ۲۰۰۸ (گِیتی)

روزنامهٔ «الشرق الأوسط» در سه بخش، خوانشی مفصل از کتاب مدیر سابق دستگاه اطلاعات اسرائیل (موساد)، یوسی کوهن، منتشر می‌کند. این کتاب با عنوان «با نیرنگ‌ها برای خود جنگ می‌سازی» به زبان عبری منتشر شده، در حالی که عنوان نسخه انگلیسی آن: «شمشیر آزادی: اسرائیل، موساد و جنگ پنهان» است.
یوسی کوهن در کتابی که در پایان سپتامبر گذشته منتشر شد، می‌نویسد: «چند ماه پیش، از یک سفر کاری در نیویورک بازمی‌گشتم و طبق معمول، پرواز با تأخیر حرکت کرد». او ادامه می‌دهد: «در سالن انتظار، کنار یک پروفسور برجسته از یک دانشگاه معروف اسرائیلی نشسته بودم (در فصل آخر کتاب تأکید می‌کند که آن دانشگاه، دانشگاه حیفا بوده است). ما تنها اسم یکدیگر را می‌دانستیم، اما برای نخستین بار یکدیگر را می‌دیدیم؛ از این رو گفت‌وگویی فرهنگی - سیاسی جذاب بین ما آغاز شد. او تأکید داشت که به من بگوید من یک «ژنرال راست‌گرا» هستم، و افزود: ما با یکدیگر اختلاف‌های زیادی داریم؛ تو بسیار راست‌گرا هستی و من بسیار چپ‌گرا. من طرفدار صلح و طرفدار همزیستی یهودی - عربی هستم. بسیاری از دانشجویانم عرب‌اند.»
کوهن روایت می‌کند: «برای او توضیح دادم: من راست‌گرای لیبرال هستم؛ اما پیش از هر چیز، یک یهودی‌ مؤمن، اسرائیلی‌ میهن‌دوست و صهیونیستی وفادارم؛ ولی در عین حال حقیقتاً دموکرات هستم. من عرب‌ها را دوست دارم و حتی کسانی را که از من نفرت دارند، دشمن نمی‌دانم؛ اما اگر کسی بخواهد کشور و موجودیتم را نابود کند، حاضر هستم سرش را بزنم. در همان حال، من شیفتهٔ نلسون ماندلا، مارتین لوتر کینگ و مهاتما گاندی هستم.»
او ادامه می‌دهد: «گفت‌وگو ادامه یافت تا اینکه به من گفت: یوسی، تو باید نخست‌وزیر شوی، و من پاسخ دادم: و آیا همراه من خواهی آمد؟ خندید و گفت: نه، البته که نه. همسرم مرا خواهد کشت.»

جلدنسخهٔ عبری کتاب

حدود ۳۰ صفحه پیش از این روایت، کوهن داستان دیگری از دوران کاری خود بازگو می‌کند که آن را برای همسرش، آیه، تعریف کرده بود؛ و تأکید می‌کند که او آزمون دشوار دستگاه امنیتی را گذرانده و به‌عنوان فردی که اسرار را حفظ می‌کند، شناخته شده است، و بنابراین شایستهٔ آن است که همسر یک افسر موساد باشد. او می‌گوید: «واکنش او این بود: یوسی، تو باید رئیس موساد شوی.»
البته، کوهن به ریاست این دستگاه رسید؛ دستگاهی که از مهم‌ترین نهادهای امنیتی اسرائیل به شمار می‌رود. در جنگ اخیر با ایران و متحدانش در منطقه، موفقیت او در کاشتن شبکه‌های بزرگ از عوامل محلی در داخل خاک ایران آشکار شد. این عوامل عملیات دقیقی انجام دادند و اطلاعات مهمی دربارهٔ پروژهٔ هسته‌ای ایران و فرماندهان سپاه پاسداران گردآوری کردند؛ عملیاتی که اعتبار کوهن را به‌شدت افزایش داد و او را به نامی برجسته، به‌ویژه در محافل امنیتی غربی، تبدیل کرد.

پس از انتشار کتاب، تحلیلگران به‌سرعت گفتند این اثر همچون فرشی از «بساطِ قرمز» است که کوهن می‌خواهد در مسیر رسیدن به منصب نخست‌وزیری پیش پای خود پهن کند. این شاید آرزویی مشروع باشد، یا ممکن است بیانگر درجه‌ بالایی از خودشیفتگی باشد؛ اما چیزی که قطعی است این است که کتاب در زمانی منتشر می‌شود که دولت عبری از بحرانی شدید در رهبری رنج می‌برد.
هر واژه در کتاب در جهت برجسته‌سازی ویژگی‌ها و امتیازهای کوهن نوشته شده، در صورتی که او بخواهد در آینده نقشی سیاسی بر عهده گیرد. هنگامی که از زندگی‌نامهٔ خود سخن می‌گوید، گذشته‌اش را به‌عنوان فرزندِ صهیونیسم دینی برجسته می‌کند تا حمایت راست‌گرایان را به دست آورد؛ سپس ارزش‌های فداکاری در خدمت به وطن را برجسته می‌کند تا طبقهٔ میانه و چپ اسرائیل را جذب کند؛ و ماجراجویی‌های بزرگ و خطرناکی را که انجام داده بازمی‌گوید تا جوانان را به‌سوی خود جلب کند؛ و به عملیات موفق موساد اشاره می‌کند تا وزنه‌ای باشد در برابر شکست‌هایی که اسرائیل در ۷ اکتبر ۲۰۲۳ متحمل شد، زمانی که حملهٔ غافلگیرانهٔ «حماس» موجب اشغال ۱۱ پایگاه نظامی و ۲۲ روستا توسط نیروهای آن شد و صدها اسرائیلی کشته شدند.
در تمام فصل‌های کتاب، کوهن دربارهٔ نیاز اسرائیل به رهبری جدیدی سخن می‌گوید که دارای ویژگی‌های فرماندهی‌ باشد که در آن، مصلحت ملی بر منافع فردی غلبه داشته باشد و رهبر جدید بتواند مأموریتی مقدس را تحقق بخشد؛ یعنی یک‌پارچه کردن صفوف مردم و پایان دادن به تفرقه و دشمنی داخلی. کوهن از داستان‌های «موساد»، سازمان اطلاعات خارجی اسرائیل، به‌عنوان نمونه‌ای استفاده می‌کند تا ثابت کند خودش همان رهبری است که اسرائیل به آن نیاز دارد؛ بنابراین، از ویژگی‌های خود به‌عنوان مردی نیرومند که بر زیردستانش تسلط دارد سخن می‌گوید؛ مردی با نقشه‌های شیطانیِ خلاقانه، فردی توانا در فعال‌سازی شبکهٔ گسترده‌ای از عوامل نفوذ از راه دور، و شخصی فداکار که افراد فداکار دیگری مشابه خود را نیز جذب می‌کند. او خود را فردی معرفی می‌کند که از ماجراجویی و رویارویی هراسی ندارد و همچنین می‌تواند حتی در میان صفوف دشمن، افراد را به خدمت گیرد.
کوهن روایت می‌کند که یک بار، رئیس‌جمهوری آمریکا، دونالد ترامپ، در کاخ سفید به او گفته است: «حالِ قدرتمندترین مرد خاورمیانه چطور است؟» سپس از دیدارش با رئیس‌جمهوری روسیه، ولادیمیر پوتین، سخن می‌گوید و او را «همکار» می‌خواند، از آن‌رو که هر دو از دلِ دستگاه‌های اطلاعاتی بیرون آمده‌اند. کوهن از روسای سازمان‌های اطلاعات آمریکا که با آن‌ها کار کرده نقل می‌کند که او را «بزرگ‌ترین وطن‌دوست اسرائیلی و بزرگ‌ترین دوست آمریکا» می‌دانند.
کوهن می‌نویسد: «همسرم می‌گوید که من از همان آغاز این هدف را برای خود گذاشته بودم که رئیس موساد شوم؛ اما من به یاد نمی‌آورم که این را گفته باشم. با این حال، در اعماق وجودم می‌خواستم رهبر باشم... بلکه رهبرِ همهٔ رهبران باشم.» او می‌گوید که روح رهبری را از سه شخصیت سیاسی در تاریخ اسرائیل الهام می‌گیرد: دیوید بن‌گوریون، بنیان‌گذار کشور و چهره‌ای متعلق به لیبرالیسم سوسیالیستی؛ و زئِئِو ژابوتنسکی و مناخیم بگین، بنیان‌گذاران راست صهیونیستی؛ و نیز از یک چهرهٔ امنیتی، مئیر داگان، رئیس پیشین موساد. منظور کوهن از این نام‌ها، بیان وحدت جنبش صهیونیستی در هر دو سوی آن است؛ سوی سوسیالیستِ لیبرال و سوی راست صهیونیستی، همراه با یک ژنرال امنیتی. این پیامِ او با خواستهٔ امروز جامعهٔ یهودی در اسرائیل همخوانی دارد، زیرا مردم از اختلافات و کشمکش‌ها خسته شده‌اند و از سیاستمداران می‌خواهند که صفوف خود را متحد کنند.
کوهن می‌گوید ژنرال داگان تأثیری خارق‌العاده بر او گذاشته است. او توضیح می‌دهد که از مهم‌ترین اصولی که داگان به او آموخته این بود: «باید دشمن خود را با تیغ جراحی بزنی. وظیفهٔ دستگاه‌های امنیتی این است که هر کاری از دستشان برمی‌آید انجام دهند تا جنگ بعدی را تا حد ممکن به تأخیر بیندازند، اما در همان حال از زمان به‌دست‌آمده برای استفادهٔ موضعی از ابزارهای مخفی بهره بگیرند.»

نفوذ امنیتی در ایران... موفقیتی حیرت‌انگیز

رئیس‌جمهوری ایران، مسعود پزشکیان، در حال گوش دادن به توضیحات محمد اسلامی، رئیس سازمان انرژی اتمی ایران، هنگام بازدید از «نمایشگاه دستاوردهای هسته‌ای» در تهران – ۹ آوریل ۲۰۲۵ (ریاست‌جمهوری ایران – آسوشیتدپرس)

موضوع نفوذ امنیتی در ایران جایگاهی محوری در کتاب کوهن دارد. او می‌گوید از آغاز دههٔ ۲۰۰۰، این نفوذ به‌عنوان مأموریت نخست دستگاه تعیین شد و این مأموریت – چنان‌که رئیس پیشین موساد روایت می‌کند – به موفقیتی خیره‌کننده دست یافت.
اطلاعاتی که در آن زمان در اختیار اسرائیلی‌ها بود، حکایت می‌کرد که پاکستان، و بعدتر کرهٔ شمالی، دانش و تخصص هسته‌ای را در اختیار تهران قرار می‌دهند. از این رو، رئیس موساد، مئیر داگان، فرمانده‌ای را برای واحد تازه‌ای تعیین کرد که هدفش کشف پروژهٔ هسته‌ای ایران و پروژهٔ تولید موشک‌های بالستیک و در نهایت نابودی آن‌ها بود.
این واحد، در روند کار خود، به جزئیاتی دست یافت دربارهٔ اینکه ایران چگونه از سازمان‌ها و بازوانی همچون «حزب‌الله»، «حماس» و «جهاد اسلامی» حمایت می‌کند. بنابراین، نخستین مأموریت، وارد کردن تجهیزات و دستگاه‌های «آلوده» یا «نفوذی» به درون «حزب‌الله» (بخشی از آن‌ها در جنگ ۲۰۰۶ مورد استفاده قرار گرفت) و نیز به درون خاک ایران بود، به‌علاوهٔ استفاده از سلاح سایبری علیه ایرانی‌ها و متحدانشان. به این ترتیب، این واحد توانست فعالیت شماری از فرماندهان نظامی و دانشمندان هسته‌ای را زیر نظر بگیرد و پرونده‌ای کامل برای هر یک تهیه کند که شامل ریزترین جزئیات دربارهٔ عادات، رفتار روزانه و مکان‌های رفت‌وآمدشان بود.
کوهن از جمله افسرانی بود که بیشترین درگیری را با این مأموریت داشت و در تمام فصل‌های کتاب با گستردگی به آن می‌پردازد. او اشاره می‌کند که نخست‌وزیری که بر این مأموریت‌های موساد نظارت می‌کرد، اساساً بنیامین نتانیاهو بود، و او برای این اقدامات به نتانیاهو اعتبار می‌دهد، اما فراموش نمی‌کند تأکید کند که صاحبِ اصلیِ ایده‌ها خود او بوده است، نه نتانیاهو.
همان‌طور که به نظر می‌رسد، دلیل این نکته فراتر از جنبهٔ شخصیتی و خودبینانه است که هر دو نفر دارند. کوهن در کتاب تلاش می‌کند خود را از وابستگی به نتانیاهو ــ به عنوان کسی که با او هم‌سو یا پیرو اوست ــ رها کند. او با این نکته آغاز می‌کند که بارها پیشنهاد داده بود ابتکار حمله به ایران و به «حزب‌الله» را ــ یا هر یک به‌تنهایی یا هر دو با هم ــ آغاز کنند. اما رؤسای ستاد ارتش اسرائیل، یکی پس از دیگری، با این پیشنهاد او مخالفت کردند. نتانیاهو، نخست‌وزیر وقت، در کنار رؤسای ستاد ایستاد و این حمله را متوقف کرد، با این استدلال که چنین اقدامی ممکن است به جنگی بیانجامد که در آن چندین ساختمان در شهرهای اسرائیل ویران شود.
کوهن در بخش دیگری از کتاب، نتانیاهو را بابت دستیابی به آتش‌بس با «حماس» در سال ۲۰۱۴ مورد انتقاد قرار می‌دهد و می‌گوید: «در آن زمان باید تصمیم به نابودی آن گرفته می‌شد.» اما کوهن در عین حال هدیه‌ای بزرگ به نتانیاهو می‌دهد؛ زیرا او را از مسئولیت شکست در ۷ اکتبر ۲۰۲۳ مبرا می‌کند و این مسئولیت را بر دوش فرماندهان دستگاه‌های امنیتی می‌گذارد. در این چارچوب، کوهن درس‌نامه‌ای دربارهٔ فرهنگِ پذیرش مسئولیت می‌نویسد و سران دستگاه‌های امنیتی را به دلیل اختلافاتشان با نتانیاهو سرزنش می‌کند. او می‌گوید که خود همواره کوشیده وفادار به «دولت» باشد نه به «فرد»، با این حال نتانیاهو را احترام می‌گذاشت و او را به‌عنوان یک نخست‌وزیر عمل‌گرا تحسین می‌کرد.

تصویری از قاسم سلیمانی، حسن نصرالله و عماد مغنیه که بر ساختمانی در ضاحیه جنوبی بیروت، نزدیک محل هدف‌گیری اسرائیل در حارة حریک نصب شده است (خبرگزاری EPA)

همین مسئله دربارهٔ ترور قاسم سلیمانی، فرمانده «نیروی قدس» در «سپاه پاسداران» ایران نیز صدق می‌کند. کوهن می‌گوید که طرحی مفصل برای این عملیات ارائه داد که همهٔ رؤسای دستگاه‌های اطلاعاتی با آن موافق بودند، اما رئیس ستاد ارتش، آویو کوخاوی، مخالفت کرد و نتانیاهو نیز از کوخاوی حمایت کرد و از کوهن خواست که این تصمیم را به آمریکایی‌ها اطلاع دهد. دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری وقت آمریکا (در دورهٔ نخست ریاست‌جمهوری‌اش)، از تصمیم نتانیاهو خشمگین شد. همچنین جینا هاسپل، رئیس سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا (CIA)، ناراحت شد و طبق روایت کوهن به او گفته است: «ژنرال‌های شما هم مثل ژنرال‌های ما هستند، جنگ را دوست ندارند.»
کوهن در این‌باره می‌گوید: «من سفری فوری به ایالات‌متحده انجام دادم و اطلاعات بسیار گسترده‌ای دربارهٔ سلیمانی به آن‌ها ارائه کردم. من او را «شاهزادهٔ کوچک» می‌نامیدم، و آمریکایی‌ها همین نام را برای عملیات ترور انتخاب کردند. و پس از موفقیت آن (در ژانویه ۲۰۲۰)، آمریکایی‌ها مدالی به‌عنوان قدردانی به من اهدا کردند. و در جریان جنگ ۱۲روزه در ژوئن ۲۰۲۵، ایرانی‌ها از من انتقام گرفتند و خانه‌ام را در تل‌آویو هدف قرار دادند.»
کوهن دربارهٔ آن جنگ می‌گوید، این عملیات به نابودی توان پدافند هوایی ایران انجامید: «شاهد آن هم این است که پدافند ایران هیچ شلیکی به سوی هواپیماهای مهاجم اسرائیلی نکرد»، و نیز «بخش عمدهٔ اورانیوم غنی‌شده و تأسیسات مربوط به غنی‌سازی نابود شد» و این عملیات «بازدارندگی» ایجاد کرد. او می‌گوید: «ایران امروز دیگر دژ حفاظت شده نیست و می‌داند که اسرائیل و ایالات‌متحده از ترسِ حمله به آن رها شده‌اند.»
با این حال، کوهن تعجب می‌کند که چرا در تل‌آویو یا واشنگتن هنوز تصمیمی برای سرنگونی «نظام ملاها» گرفته نشده است. او تنها با یک جمله، بدون هیچ توضیحی، می‌گوید که «جنگ اخیر فرصت سرنگونی نظام ایران را از دست داد.»

ترورِ عماد مغنیه

یوسی کوهن در فصل ششم کتاب، روایت می‌کند که چگونه یک عامل لبنانی را برای موساد جذب کرده است؛ کسی که به عماد مغنیه ــ رئیس ستاد عملیات در «حزب‌الله» ــ نزدیک بود. کوهن می‌گوید که چشمش را روی «شخصی تحصیل‌کرده از قدیمی‌های خرابکاران در لبنان» گذاشته بود؛ فردی که بیست سال از خودش بزرگ‌تر بود. او برای کتاب، نام مستعار «عبدالله» را برایش برمی‌گزیند. عبدالله بسیار به حزب نزدیک بود. کوهن کشف کرد که این مرد به‌دنبال آینده‌ای اقتصادیِ امن است که آیندهٔ او را تضمین کند، آن هم در آمریکای لاتین.
کوهن برای احتیاط بیشتر، نخستین بار او را در حالی ملاقات کرد که مسلح نبود؛ اما در دیدار دوم، اسلحه‌ای همراه داشت، سپس یک مراقب را مأمور کرد که از فاصله دور، او را زیر نظر بگیرد و جابه‌جایی‌هایش را پیگیری کند؛ همانند پژوهشگری که حرکات موش آزمایشگاهی را زیر نظر دارد. به‌تدریج برای او روشن شد که وابستگی عبدالله به «حزب‌الله» یک وابستگی ایدئولوژیک است، ریشه‌گرفته از عقیدهٔ دینی و از باورش به اینکه در حال دفاع از لبنان است؛ و «این، همان چیزی بود که مطلوب ما بود».
دورهٔ زمانی روایت، اوایل دههٔ نود قرن گذشته بود. پوششی که یوسی کوهن، افسر موساد، برای خود انتخاب کرده بود این بود که مردی تاجر و آرژانتینی است که به‌دنبال شریک برای اجرای یک پروژهٔ تجاری در خاورمیانه می‌گردد. پس از چندین دیدار که در آن کوهن احساس کرده بود مرد به او علاقه‌مند شده و به او اعتماد کرده است، به عبدالله پیشنهاد داد که شریک یکدیگر شوند.
پس از چند دیدار دیگر، کوهن جزئیات نوع «کار» را مطرح کرد و گفت شرکتی وجود دارد که به آن‌ها پیشنهاد داده تحقیقاتی دربارهٔ «حزب‌الله» انجام دهند، در برابر مبلغی محترم و قابل‌توجه. عبدالله در وهلهٔ نخست، قاطعانه این مأموریت را رد کرد و چند روز ارتباطش را با کوهن قطع کرد. اما به شکلی غافلگیرکننده به او بازگشت و موافقتش را اعلام کرد. آن دو با هم به اسرائیل رفتند و در تل‌آویو گشت‌وگذار کردند، و عبدالله نمی‌دانست که شریک آرژانتینی‌اش یک افسر موساد است.
مأموریت بزرگ این بود که سرنوشت دو سرباز اسرائیلی، رحمیم الشیخ و یوسی فینک، را روشن کند؛ دو سربازی که سال ۱۹۸۶ پس از افتادن در کمینی که حزب‌الله برایشان گذاشته بود، به اسارت درآمده بودند. «برند اشمیدلاوِر»، مشاور امنیتی صدر اعظم آلمان «هلموت کُهل»، میان اسرائیل و حزب‌الله برای معاملهٔ تبادل در این پرونده میانجیگری می‌کرد.
«حزب‌الله» از اعلام اینکه آن دو زنده‌اند یا مرده، خودداری می‌کرد و در مقابل، آزادی شمار زیادی از اسیران لبنانی و فلسطینی را درخواست می‌کرد. عبدالله توانست خبر قطعی را برای موساد بیاورد: آن دو بر اثر جراحاتشان درگذشته بودند. این موضوع «قیمت معامله» را به‌طور چشمگیری تغییر داد. در این لحظه، کوهن دریافت که عبدالله صیدی بسیار ارزشمند است؛ فردی با روابط عالی، توانایی‌های بالا و وفادار در اجرای مأموریت.
اما مهم‌تر از همه، آن چیزی بود که در ماه‌ها و سال‌های بعد رخ داد؛ عبدالله توانست اطلاعاتی شگفت‌انگیز دربارهٔ عماد مغنیه گردآوری کند؛ کسی که در ۴۲ کشور جهان تحت تعقیب بود و ایالات متحده برای ارائهٔ اطلاعاتی که به دستگیری او منجر شود، جایزه‌ای به مبلغ ۲۵ میلیون دلار تعیین کرده بود، به‌دلیل مسئولیتش در کشته شدن شمار زیادی از آمریکایی‌ها در لبنان. اسرائیل نیز به‌طور جدّی در پی حذف او بود.
کوهن دربارهٔ جزئیات این عملیات ــ که در سال ۲۰۰۸ در دمشق انجام شد و مغنیه با انفجار خودرویش ترور شد ــ چندان سخن نمی‌گوید. اما «ایهود اولمرت»، نخست‌وزیر پیشین اسرائیل، در سال ۲۰۲۴ اعتراف کرد که دولتش مسئول این عملیات بوده و اینکه یک واحد عملیاتی از موساد، طرح را ریخته و آن را با مشارکت سازمان اطلاعات آمریکا اجرا کرده است.
و در ادامه، نقل‌قول کوهن: «به دیداری فوری به ایالات متحده رفتم و اطلاعاتی بسیار فراوان دربارهٔ سلیمانی در اختیار آن‌ها گذاشتم. من او را (شاهزادهٔ کوچک) می‌نامیدم و آمریکایی‌ها همین نام را برای عملیات ترور او برگزیدند. پس از موفقیت عملیات (در ژانویهٔ ۲۰۲۰)، آمریکایی‌ها مدالی به نشانهٔ قدردانی به من اهدا کردند. و در جریان جنگِ ۱۲روزه در ژوئن ۲۰۲۵، ایرانی‌ها با بمباران خانه‌ام در تل‌آویو از من انتقام گرفتند.»


تأکید ولیعهد سعودی بر بهره‌گیری از فرصت‌های تازه همکاری با آمريکا

تأکید ولیعهد سعودی بر بهره‌گیری از فرصت‌های تازه همکاری با آمريکا
TT

تأکید ولیعهد سعودی بر بهره‌گیری از فرصت‌های تازه همکاری با آمريکا

تأکید ولیعهد سعودی بر بهره‌گیری از فرصت‌های تازه همکاری با آمريکا

شاهزاده محمد بن سلمان، ولیعهد و رئیس شورای وزیران پادشاهی عربی سعودی، با اشاره به چشم‌انداز همکاری‌های اقتصادی ریاض و واشنگتن، ابراز امیدواری کرد که این شراکت در سال‌های پیش‌رو وارد مرحله‌ای از رشد بی‌سابقه شود.
ولی‌عهد سعودی در سخنانی در «فروم امریکایی ـ سعودی» که هم‌زمان با سفرش به واشنگتن برگزار شد، تأکید کرد که دو کشور باید از فرصت‌های نوظهور این همکاری بهره‌برداری کنند.

ولیعهد سعودی با یادآوری نشست شش ماه پیش در ریاض، در جریان سفر دونالد ترامپ، گفت: «در آن نشست، پایه‌های شراکتی مبتنی بر رشد، تنوع اقتصادی و نوآوری را بنا گذاشتیم و سند شراکت اقتصادی راهبردی میان دو کشور را در اقدامی تاریخی برای تقویت همکاری‌ها امضا کردیم.»

او ادامه داد: «اکنون خوشحالیم که مجموعه‌ای از توافق‌نامه‌ها و طرح‌های جدید سرمایه‌گذاری را امضا می‌کنیم که حوزه‌هایی همچون دفاع، انرژی، هوش مصنوعی، عناصر کمیاب و بخش مالی را دربر می‌گیرد؛ اقدامی که به ایجاد فرصت‌های جدید شغلی و تقویت رشد اقتصادی در دو کشور کمک می‌کند.»

شاهزاده محمد بن سلمان همچنین ابراز امیدواری کرد که برگزاری این فروم به تعمیق روابط تاریخی و تقویت مسیر سرمایه‌گذاری میان دو کشور، متناسب با سطح انتظارات و اهداف مشترک، کمک کند. او در پایان از دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور ایالات متحده امریکا، به‌سبب حمایت از توسعه شراکت اقتصادی میان دو کشور قدردانی کرد.


ترامپ: محمد بن سلمان رهبر بزرگی است؛ سعودی بزرگ‌ترین متحد آمریکا بیرون از «ناتو»

 ولیعهد و دونالد ترامپ در جریان برگزاری فروم سرمایه‌گذاری آمریکایی ـ سعودی (خبرگزاری فرانسه)
ولیعهد و دونالد ترامپ در جریان برگزاری فروم سرمایه‌گذاری آمریکایی ـ سعودی (خبرگزاری فرانسه)
TT

ترامپ: محمد بن سلمان رهبر بزرگی است؛ سعودی بزرگ‌ترین متحد آمریکا بیرون از «ناتو»

 ولیعهد و دونالد ترامپ در جریان برگزاری فروم سرمایه‌گذاری آمریکایی ـ سعودی (خبرگزاری فرانسه)
ولیعهد و دونالد ترامپ در جریان برگزاری فروم سرمایه‌گذاری آمریکایی ـ سعودی (خبرگزاری فرانسه)

دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور ایالات متحده، روز چهارشنبه در فروم سرمایه‌گذاری امریکایی ـ سعودی در واشنگتن، شاهزاده محمد بن سلمان، ولیعهد و رئیس شورای وزیران پادشاهی عربی سعودی را «یکی از بزرگ‌ترین رهبران جهان» توصیف و اعلام کرد سعودی «بزرگ‌ترین متحد آمریکا از خارج از پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو)» است.

ترامپ هم‌چنین گفت که به درخواست شاهزاده محمد بن سلمان «در پرونده سودان» وارد عمل خواهد شد. او گفت: «شاهزاده می‌خواهد کاری قاطع درباره سودان انجام دهم.» ترامپ افزود که پیش‌تر سودان را موضوعی آشفته و خارج از برنامه خود می‌دانسته، اما اکنون اهمیت مسأله را برای حاضران درک می‌کند و «کار روی پرونده سودان» را آغاز خواهد کرد.

این اظهارات در جریان نشست سرمایه‌گذاری برگزار شد که هم‌زمان با سفر تاریخی ولیعهد به واشنگتن برگزار و در آن از امضای مجموعه‌ای از توافق‌نامه‌ها در بخش‌های مختلف خبر داده شد؛ توافق‌هایی که ترامپ ارزش آن‌ها را ۲۷۰ میلیارد دلار اعلام کرد.

شاهزاده محمد بن سلمان نیز در این فروم بار دیگر بر لزوم بهره‌برداری از فرصت‌های شراکت سعودی ـ آمریکایی تأکید و ابراز امیدواری کرد که این شراکت در سال‌های آتی «رشدی بی‌سابقه» را تجربه کند. او یادآور شد که شش ماه پیش در ریاض، در جریان سفر دونالد ترامپ، «پایه‌های شراکتی بر مبنای رشد، تنوع اقتصادی و نوآوری» گذاشته شد و سند شراکت اقتصادی راهبردی میان دو کشور در اقدامی تاریخی امضا شد.

ولیعهد و دونالد ترامپ در جریان برگزاری فروم سرمایه‌گذاری آمریکایی ـ سعودی (خبرگزاری فرانسه)

ولیعهد گفت: «امروز خرسندیم که توافق‌نامه‌ها و طرح‌های سرمایه‌گذاری جدیدی را امضا می‌کنیم که بخش‌های دفاع، انرژی، هوش مصنوعی، عناصر کمیاب و بخش مالی را دربر می‌گیرد؛ امری که به ایجاد فرصت‌های شغلی و رشد اقتصادی در هر دو کشور کمک می‌کند.»

شاهزاده محمد بن سلمان از ترامپ برای «ملاحظات و اهتمامش نسبت به تقویت شراکت اقتصادی» قدردانی کرد و گفت که فروم باید به تعمیق روابط تاریخی و توسعه مسیر سرمایه‌گذاری بین دو کشور کمک کند.

تأکید بر عمق شراکت و حجم سرمایه‌گذاری‌ها

ترامپ در سخنرانی خود از «تحکیم شراکت راهبردی» با پادشاهی عربی سعودی ستایش و تلاش‌های ولیعهد برای توسعه روابط دو کشور را تحسین کرد. او این دوره را «بهترین نه ماه» در تاریخ روابط سعودی ـ آمریکایی خواند و تأکید کرد که همکاری‌های مشترک، اتحاد را «قوی‌تر از گذشته» کرده است.

ترامپ همچنین از امضای «بزرگ‌ترین معامله نظامی در جهان» با ریاض خبر داد و گفت که توافق‌های امروز در حوزه‌های هوش مصنوعی، دفاع و معادن نیز، نشان‌دهنده عمق روابط است. او افزود که حجم سرمایه‌گذاری سعودی در امریکا دیروز به «یک تریلیون دلار» رسیده و توافق‌های اعلام‌شده در فروم امروز نیز ارزشی معادل ۲۷۰ میلیارد دلار دارد.

او در ادامه بر تعهد دولتش به حمایت از صنایع آمریکایی از طریق «افزایش حفاری برای تأمین انرژی» تأکید و گفت که آمریکا نسبت به چین «پیشتاز» در حوزه‌های هوش مصنوعی و هسته‌ای است و مایل به کمک به شرکای خود در صنعت تراشه‌هاست.

جزئیات نشست‌ها و توافق‌ها

فروم سرمایه‌گذاری آمریکایی ـ سعودی با شعار «از ریاض تا واشنگتن: شراکتی که پیشرفت را پیش می‌برد» و با حضور مقامات عالی‌رتبه هر دو کشور برگزار شد. خالد الفالح، وزیر سرمایه‌گذاری پادشاهی عربی سعودی، در سخنرانی افتتاحیه بر قدرت شراکت ۹ دهه‌ای تأکید و از اعلام توافق‌نامه‌هایی به ارزش صدها میلیارد دلار خبر داد.

هاوارد لوتنیک، وزیر بازرگانی آمریکا، گفت تعهدات سرمایه‌گذاری سعودی در ماه مه به ۶۰۰ میلیارد دلار و در بخش دفاع و امنیت به ۱۴۲ میلیارد دلار رسیده بود که روز گذشته مجموع این تعهدات «به یک تریلیون دلار» ارتقا یافت. او گفت این سرمایه‌گذاری‌ها نوآوری را تقویت و اشتغال در امریکا را افزایش می‌دهد.

در نشست «رهبران انرژی» در مرکز کندی، امین الناصر، مدیرعامل آرامکو، محمد ابونویان، رئیس هیئت‌مدیره اکوا پاور، و مایکل ورث، مدیرعامل شورون، درباره آینده انرژی جهانی و شراکت سعودی ـ امریکایی گفت‌وگو کردند. ورث به کشف نخستین نفت سعودی توسط شورون در سال ۱۹۳۸ اشاره کرد. الناصر از یادداشت‌های تفاهم جدیدی به ارزش ۳۰ میلیارد دلار خبر داد و گفت مجموع توافق‌نامه‌های امسال به بیش از ۱۲۰ میلیارد دلار رسیده است.

سخنرانان پیش‌بینی کردند که تا سال ۲۰۴۰ ایالات متحده حدود ۴۰ درصد از بازار انرژی جهان را در اختیار خواهد داشت. الناصر اصطلاح «گذار انرژی» را نپذیرفت و گفت هیدروکربن‌ها هنوز حدود ۸۰ درصد از سبد انرژی جهانی را تشکیل می‌دهند و تقاضا تا سال ۲۰۵۰ و پس از آن نیز ادامه خواهد یافت.

محمد ابونویان اشاره کرد که سعودی توان تبدیل‌شدن به «مرکز جهانی برق پاک و هیدروژن» را دارد و می‌تواند پاسخ‌گوی رشد تقاضا برای زیرساخت‌های مورد نیاز فناوری‌های هوش مصنوعی باشد؛ او پادشاهی را «مرکز داده دنیا» بالقوه خواند.

در نشست «گشودن افق‌های جریان سرمایه»، رهبران مالی و سرمایه‌گذاری تأکید کردند که دو کشور در آستانه مرحله‌ای تاریخی از جریان متقابل سرمایه قرار دارند. طارق السدحان، مدیرعامل بانک الاهلی سعودی، از جذاب‌تر شدن بازار سعودی برای سرمایه‌گذاران خارجی سخن گفت. ساره السحیمی، رئیس هیئت‌مدیره بازار «تداول سعودی»، اعلام کرد سرمایه‌گذاری خارجی در بازار داخلی حدود ۱۰۰ میلیارد دلار است که نیمی از آن امریکایی است.

رهبران شرکت‌های سرمایه‌گذاری جهانی از جمله ران اوهَنلی (استیت‌استریت)، استیون شوارزمان (بلک‌استون)، و جورج واکر (نیوبرگر برمن) نیز رشد جذابیت بازار سعودی و تمرکز بر انرژی و هوش مصنوعی را برجسته کردند. جنسن هوانگ، مدیرعامل انویدیا، گفت: «با سعودی برای ساخت پایگاه‌های داده آینده همکاری می‌کنیم.»

اعلام پروژه‌های بزرگ فناوری

در پایان فروم، ایلان ماسک، مدیرعامل تسلا، اسپیس‌ایکس و ایکس‌ای‌آی، از پروژه‌ای مشترک سعودی ـ آمریکایی برای احداث مرکز محاسباتی هوش مصنوعی با ظرفیت ۵۰۰ مگاوات در پادشاهی عربی سعودی به‌همراه انویدیا خبر داد. ماسک گفت این پروژه بخشی از طرحی گسترده‌تر است و تأکید کرد که سعودی «انرژی و سرعت لازم» برای تحقق چشم‌انداز را دارد. او آینده‌ای را ترسیم کرد که در آن «عصر فراوانی مطلق» محقق شده و کار به انتخاب تبدیل می‌شود.