استقبال کشورهای خلیجی از احیای روابط قطر و بحرین

پادشاهی عربی سعودی این گام را «مثبت» ارزیابی کرد

استقبال کشورهای خلیجی از احیای روابط قطر و بحرین
TT

استقبال کشورهای خلیجی از احیای روابط قطر و بحرین

استقبال کشورهای خلیجی از احیای روابط قطر و بحرین

وزارت امور خارجه پادشاهی عربی سعودی از احیای روابط دیپلماتیک بین بحرین و قطر استقبال کرد.
وزارت خارجه سعودی این اقدام را «مثبت» توصیف کرد و یادآور شد که «استحکام روابط بین کشورهای شورای همکاری کشورهای خلیج را نشان می‌دهد و به تقویت اقدامات مشترک خلیجی به منظور دستیابی به آرزوهای کشورها و مردم منطقه کمک می‌کند».
جاسم محمد البدیوی، دبیرکل شورای همکاری خلیج نیز از بازگشت روابط دیپلماتیک پادشاهی بحرین و کشور قطر پس از برگزاری موفقیت‌آمیز دومین نشست کمیته پیگیری بحرین - قطر در مقر دبیرخانه شورای همکاری کشورهای خلیج در ریاض استقبال کرد.
البدیوی از این اقدام که برگرفته از دستورات رهبران کشورهای شورای همکاری خلیج است، تمجید کرد و آن را مظهر اشتیاق رهبران، «برای آینده و موجودیت شورای همکاری، و پیوندهای خویشاوندی، دوستی، برادری، تاریخ، سرنوشت مشترک و وحدت در خانه خلیج» دانست.
در مسقط، سلطان نشین عمان از آنچه بین پادشاهی بحرین و کشور قطر در مورد احیای روابط دیپلماتیک بین دو کشور برادر در دومین نشست کمیته پیگیری بحرین و قطر توافق شد، استقبال کرد.
در بیانیه ای که روز گذشته توسط وزارت امور خارجه عمان منتشر شد، سلطان نشین عمان ابراز کرد که این اقدام باعث حمایت و تقویت همکاری بین برادران و اقدام مشترک خلیجی خواهد شد.
در کویت، وزارت امور خارجه کویت دیروز طی بیانیه ای از توافق حاصل شده بین پادشاهی بحرین و کشور قطر در خصوص بازگشایی سفارتخانه‌های دو کشور استقبال کرد.
وزارت امور خارجه کویت تأکید کرد که این توافق مظهری از پیوندهای دوستی، برادری و اتحاد مجدد در خانه خلیج و گامی در راستای تقویت انسجام شورای همکاری کشورهای خلیج است.
قطر و بحرین پس از نشست کمیته مشترک دو کشور که روز چهارشنبه در مقر شورای همکاری خلیج در ریاض برگزار شد، تصمیم گرفتند روابط دیپلماتیک خود را از سر بگیرند.
خبرگزاری رسمی قطر با اعلام از سرگیری روابط منامه و دوحه اعلام کرد که این اقدام از تمایل دو طرف برای فعال‌سازی اقدام مشترک و با رعایت احترام به حاکمیت ملی دو کشور صورت می‌گیرد.
خبرگزاری بحرین نیز با اشاره به برگزاری کمیته پیگیری بحرین و قطر اعلام کرد در این دیدار تصمیم بر «احیای روابط دیپلماتیک بین دو کشور» گرفته شد و طرفین تأکید کردند که «این اقدام ناشی از تمایل متقابل برای توسعه روابط دوجانبه و تقویت یکپارچگی و وحدت خلیج است».
ریاست هیئت بحرینی در نشست کمیته را عبدالله بن احمد آل خلیفه، معاون سیاسی وزارت خارجه این کشور و ریاست هیئت قطری را احمد بن حسن الحمادی، دبیرکل وزارت خارجه این کشور به عهده داشت.



چگونه عراق از «تهدیدی وجودی خطرناک‌تر از داعش» نجات یافت؟

مشایخ عراقی در تظاهراتی در حمایت از ایران، سه‌شنبه در مسیر منتهی به منطقه سبز که سفارت عراق در بغداد در آن واقع شده است (AP)
مشایخ عراقی در تظاهراتی در حمایت از ایران، سه‌شنبه در مسیر منتهی به منطقه سبز که سفارت عراق در بغداد در آن واقع شده است (AP)
TT

چگونه عراق از «تهدیدی وجودی خطرناک‌تر از داعش» نجات یافت؟

مشایخ عراقی در تظاهراتی در حمایت از ایران، سه‌شنبه در مسیر منتهی به منطقه سبز که سفارت عراق در بغداد در آن واقع شده است (AP)
مشایخ عراقی در تظاهراتی در حمایت از ایران، سه‌شنبه در مسیر منتهی به منطقه سبز که سفارت عراق در بغداد در آن واقع شده است (AP)

منابع دیپلماتیک در بغداد به روزنامه «الشرق الاوسط» گفتند مقام‌های عراقی نگران کشیده شدن کشور به جنگ میان ایران و اسرائیل بودند و آن را «تهدیدی وجودی برای عراق» توصیف کردند که خطرناک‌تر از تهدید داعش بود؛ همان گروهی که زمانی یک‌سوم خاک کشور را اشغال کرده بود.

این منابع توضیح دادند:
«داعش یک پدیده بیگانه بود که در نهایت باید از بدن عراق به‌ویژه با توجه به حمایت منطقه‌ای و بین‌المللی از بغداد برای مقابله با آن طرد می‌شد. اما جنگ ایران و اسرائیل، وحدت عراق را تهدید می‌کرد.»

شرح تهدید وجودی از نگاه منابع دیپلماتیک:

همزمان با آغاز جنگ، بغداد پیام‌هایی از اسرائیل از طریق جمهوری آذربایجان و کانال‌های دیگر دریافت کرد. در این پیام‌ها آمده بود که اسرائیل در صورت حمله‌ای از خاک عراق، پاسخ‌هایی «سخت و دردناک» خواهد داد. اسرائیل مسئولیت هرگونه حمله از خاک عراق را متوجه دولت عراق دانسته بود.

آمریکا نیز از زبان توصیه‌آمیز قبلی عبور کرد و مستقیماً نسبت به عواقب وخیم حملات احتمالی گروه‌های وابسته به ایران هشدار داد.

مقام‌های عراقی نگران «سناریوی فاجعه» بودند. سناریویی که در آن، گروه‌های عراقی به اسرائیل حمله می‌کردند و اسرائیل نیز با موجی از ترورهای هدفمند مشابه آنچه علیه فرماندهان حزب‌الله لبنان و ژنرال‌ها و دانشمندان ایرانی در آغاز جنگ انجام داد، پاسخ می‌داد.

به گفته این منابع، اگر اسرائیل حملات دردناکی علیه این گروه‌ها انجام می‌داد، خشم در میان شیعیان عراق شعله‌ور می‌شد. این وضعیت ممکن بود مرجعیت شیعه را وادار به اتخاذ موضعی جدی کند و در نتیجه، بحران به شکل تقابل مستقیم شیعیان با اسرائیل درمی‌آمد.

این سناریو باعث شد نگرانی‌هایی شکل گیرد مبنی بر اینکه سایر گروه‌های عراقی، شیعیان را مسئول کشاندن کشور به جنگی بدانند که می‌شد از آن دوری کرد. در چنین شرایطی، احتمال بروز شکاف دوباره میان شیعیان و سنی‌ها و تهدید دوباره برای وحدت عراق وجود داشت.

خطر دیگر، موضع احتمالی کردها بود. این احتمال وجود داشت که کردها اعلام کنند دولت مرکزی فقط نماینده یک گروه است، کشور از جنگ‌ها خسته شده و اقلیم دیگر نمی‌خواهد خود را با بغداد درگیر کند؛ چراکه نزدیکی به بغداد، اقلیم را وارد جنگ‌هایی می‌کند که نمی‌خواهد در آن‌ها شرکت داشته باشد.

نقش دولت السودانی

دولت محمد شیاع السودانی با ترکیبی از قاطعیت و تدبیر عمل کرد. به گروه‌ها هشدار داد که تحمل هیچ تلاشی برای کشاندن کشور به جنگی که وحدتش را تهدید می‌کند، ندارد. همزمان، کانال‌های ارتباطی با قدرت‌های منطقه‌ای و بین‌المللی، به‌ویژه آمریکا، را باز نگه داشت.

موضع ایران و موازنه داخلی
دولت عراق از موضع تهران هم بهره برد. ایران نه‌تنها از گروه‌ها نخواست وارد جنگ شوند، بلکه آن‌ها را به خویشتنداری تشویق کرد. برخی معتقدند تهران نمی‌خواست پس از از دست دادن سوریه، روابطش با عراق را نیز قربانی کند.

عامل مهم دیگر، درک گروه‌ها از بزرگی جنگ بود. آن‌ها می‌دانستند این نبرد از توانشان فراتر است؛ به‌ویژه با توجه به شرایط حزب‌الله در لبنان و نفوذ اطلاعاتی اسرائیل درون ایران. اسرائیل نشان داده بود که اطلاعات دقیقی از گروه‌های دشمن دارد و با برتری تکنولوژیک خود، می‌تواند به اهدافش برسد.

سه حمله ناکام

با وجود فشارها، به گفته منابع دیپلماتیک، گروه‌های بی‌انضباط تلاش کردند سه حمله را طراحی و اجرا کنند؛ اما نیروهای امنیتی عراق توانستند پیش از اجرا آن‌ها را خنثی کنند.

منابع همچنین گفتند که ایران زخمی عمیق برداشت؛ چراکه اسرائیل جنگ را به خاک ایران کشاند و آمریکا را به هدف گرفتن تأسیسات هسته‌ای آن ترغیب کرد. به‌گفته این منابع، اگر ایران در پرونده هسته‌ای امتیاز ندهد، احتمال دور تازه‌ای از درگیری وجود دارد.