اسرائیل: ایران ممکن است ۵ بمب اتمی تولید کند

پاریس از تهران خواست به قانون دریاها احترام بگذارد

اسرائیل: ایران ممکن است ۵ بمب اتمی تولید کند
TT

اسرائیل: ایران ممکن است ۵ بمب اتمی تولید کند

اسرائیل: ایران ممکن است ۵ بمب اتمی تولید کند

یوآو گالانت، وزیر دفاع اسرائیل هشدار داد که ایران اگر به غنی‌سازی با میزان نزدیک به سطح مورد نیاز برای تولید سلاح‌های هسته‌ای ادامه دهد، اورانیوم کافی برای تولید پنج بمب هسته ای را دارد.
گالانت دیروز در آتن به همتای یونانی خود نیکولاوس پاناژیوتوپولوس گفت: پیشرفت ایران در غنی سازی (اورانیوم) تا سطح ۹۰ درصد اشتباه بزرگی از سوی ایران خواهد بود و ممکن است منطقه را منفجر کند.
به گزارش سایت‌های اسرائیلی، گالانت گفت: ایران قطعاً به یک بمب هسته ای راضی نخواهد شد. تاکنون مواد غنی شده (اورانیوم) را در حد ۲۰ درصد و ۶۰ درصد برای ساخت ۵ بمب هسته ای به دست آورده‌است.
اسرائیل ماه گذشته، به دولت جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا و چندین کشور اروپایی اطلاع داد که در صورت غنی سازی اورانیوم بالای ۶۰ درصد، ممکن است حمله نظامی علیه ایران انجام دهد.
پس از آن، ابراهیم رئیسی، رئیس‌جمهور ایران تهدید کرد که در صورت اقدام نظامی اسرائیل علیه کشورش، حیفا و تل آویو را نابود خواهد کرد.
مذاکرات با هدف احیای توافق تاریخی منعقد شده در سال ۲۰۱۵ بین تهران و قدرت‌های بزرگ به متوقف شده و از سال گذشته به بن‌بست رسیده‌است.
هشدار اسرائیل در بحبوحه تشدید تنش متقابل بین ایران و ایالات متحده در دریاهای آزاد است.
این هشدار پس از آن بود که سپاه پاسداران ایران، ظاهراً در واکنش به توقیف یک محموله نفتی ایران، دومین نفتکش را در تنگه هرمز ظرف یک هفته توقیف کرد.
فرانسه توقیف نفتکش نیوفی توسط سپاه را که با پرچم پاناما برافراشته بود محکوم کرد.
آن کلر لژاندر، سخنگوی وزارت امور خارجه فرانسه در کنفرانس مطبوعاتی خود از طرف ایرانی خواست که «عملیات بی‌ثبات‌کننده در منطقه خلیج را متوقف کند و به قانون دریاها احترام بگذارد.



مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
TT

مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)

با امضای توافقنامه «شراکت استراتژیک جامع» بین روسیه و ایران، روابط دو کشور وارد مرحله‌ای جدید شده است که در آن منافع طرفین به شکلی بی‌سابقه به هم نزدیک می‌شوند. با این حال، در مسکو تردیدهایی درباره تمایل تهران به بازگشایی به سوی غرب وجود دارد.

این توافقنامه پایه‌ای قانونی برای گسترش همکاری‌های وسیع بین دو کشور فراهم می‌کند و جایگزین توافقنامه همکاری سال ۲۰۰۱ می‌شود که پیش‌تر زمینه‌های محدودی برای همکاری ایجاد کرده بود.

در طول ۲۵ سال گذشته، روابط مسکو و تهران به شدت توسعه یافته و تحولات بزرگی در منطقه رخ داده است که دو کشور را وادار به بازنگری در اساس همکاری‌های خود کرده است. با این حال، مسیر رسیدن به این توافقنامه هموار نبوده و موانع زیادی بر سر راه آن وجود داشته است.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، پس از مذاکرات در مسکو، برای حضور در مراسم امضا آماده می‌شوند (عکس: آسوشیتدپرس)

موضع روسیه در قبال تحولات جنگ قره‌باغ و سوریه، که به منافع منطقه‌ای ایران آسیب زد، باعث ایجاد تردیدهایی در تهران درباره قابل اعتماد بودن مسکو به عنوان یک شریک استراتژیک شده است. از سوی دیگر، مسکو نیز همواره با نگرانی به تلاش‌های ایران برای بازگشایی کانال‌های ارتباطی با غرب نگاه کرده است.

انتخاب زمان امضای این توافقنامه جلب توجه می‌کند. این توافقنامه پس از چندین تأخیر و درست سه روز قبل از تحلیف رئیس‌جمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ، امضا شد. برخی تحلیل‌گران معتقدند که مسکو و تهران پس از تحولات سوریه و اوکراین، تصمیم گرفتند تا با تقویت مواضع خود، آماده مذاکرات آینده شوند.
این توافقنامه در ۴۷ بند، حوزه‌های مختلف همکاری از جمله تجارت، انرژی، آموزش و گردشگری را پوشش می‌دهد. بخش قابل توجهی از آن به همکاری در زمینه انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز اختصاص دارد، حوزه‌ای که ایران به زودی چالش‌های دیپلماتیک جدی در آن پیش رو خواهد داشت.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در کرملین، مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ (آسوشیتدپرس)

همکاری نظامی

توافقنامه بر همکاری‌های نظامی و امنیتی تأکید کرده است، اما از تبدیل این شراکت به یک اتحاد نظامی کامل جلوگیری می‌کند. این همکاری شامل تبادل هیئت‌های نظامی، آموزش پرسنل، انجام تمرینات مشترک و مشارکت در کنفرانس‌های بین‌المللی می‌شود.
دو کشور بر تقویت همکاری در مبارزه با تروریسم، تبادل اطلاعات امنیتی و هماهنگی بین وزارتخانه‌های داخلی تأکید کرده‌اند. همچنین، همکاری در زمینه‌های حقوقی، کنترل تسلیحات و خلع سلاح نیز در توافقنامه گنجانده شده است.
توافقنامه به توسعه روابط تجاری و اقتصادی، بهبود شبکه‌های حمل‌ونقل و تدارکات، و افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اشاره کرده است. همچنین، استفاده از ارزهای ملی در مبادلات و مقابله با تحریم‌های یکجانبه غرب نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
این توافقنامه تمامی جنبه‌های همکاری سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و فرهنگی را پوشش می‌دهد. با این حال، نکته جالب توجه این است که در بند پایانی توافقنامه آمده است: «در صورت بروز اختلاف در تفسیر مفاد این توافقنامه، نسخه انگلیسی سند مرجع خواهد بود.»