مقام اسرائیلی: ایران در حال تلاش برای گشودن جبهه شمالی در جنگ استhttps://persian.aawsat.com/%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86/4607871-%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%85-%D8%A7%D8%B3%D8%B1%D8%A7%D8%A6%DB%8C%D9%84%DB%8C-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D8%AF%D8%B1-%D8%AD%D8%A7%D9%84-%D8%AA%D9%84%D8%A7%D8%B4-%D8%A8%D8%B1%D8%A7%DB%8C-%DA%AF%D8%B4%D9%88%D8%AF%D9%86-%D8%AC%D8%A8%D9%87%D9%87-%D8%B4%D9%85%D8%A7%D9%84%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D8%AC%D9%86%DA%AF-%D8%A7%D8%B3%D8%AA
مقام اسرائیلی: ایران در حال تلاش برای گشودن جبهه شمالی در جنگ است
اسرائیل، ایران را به تلاش برای توزیع سلاح در سوریه یا از طریق آن کرد
مدرعة إسرائيلية بالقرب من الحدود مع قطاع غزة (أ.ف.ب)
لندن:«الشرق الأوسط»
TT
لندن:«الشرق الأوسط»
TT
مقام اسرائیلی: ایران در حال تلاش برای گشودن جبهه شمالی در جنگ است
مدرعة إسرائيلية بالقرب من الحدود مع قطاع غزة (أ.ف.ب)
در حالی که اسرائیل حملات خود به نوار غزه را تشدید کردهاست، یک مقام ارشد اسرائیلی روز یکشنبه ایران را به تلاش برای باز کردن جبهه دوم جنگ از طریق ارسال تسلیحات به سوریه یا از طریق آن کشور متهم کرد.
به گزارش خبرگزاری رویترز، جاشوا زرقا، مدیر امور استراتژیک وزارت امور خارجه اسرائیل، روز یکشنبه گفت که ایران در تلاش است تا با استقرار تسلیحات در داخل یا از طریق سوریه، جبهه دومی را در جنگ باز کند.
زرقا در پلتفرم X (توئیتر سابق) گفت: «حملات مکرر اسرائیل برای ایجاد اختلال در فرودگاههای دمشق و حلب، به نظر من، نشانه ای قوی است از این که رژیم ایران در تلاش برای انتقال تسلیحات استراتژیک به سوریه یا از طریق سوریه برای گشودن یک جبهه شمالی است و اسرائیلیها مصمم هستند که این کار را متوقف کنند».
سوریه هفته گذشته اسرائیل را به حمله به فرودگاههای دمشق و حلب متهم کرد.
یک منبع نظامی سوری روز پنجشنبه گفت که فرودگاههای دمشق و حلب پس از آسیب دیدن آنها در نتیجه حمله هوایی اسرائیل، از دسترس خارج شدند.
مسکو و تهران: بزرگتر از شراکت، کوچکتر از ائتلافhttps://persian.aawsat.com/%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86/5102869-%D9%85%D8%B3%DA%A9%D9%88-%D9%88-%D8%AA%D9%87%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D8%A8%D8%B2%D8%B1%DA%AF%E2%80%8C%D8%AA%D8%B1-%D8%A7%D8%B2-%D8%B4%D8%B1%D8%A7%DA%A9%D8%AA%D8%8C-%DA%A9%D9%88%DA%86%DA%A9%E2%80%8C%D8%AA%D8%B1-%D8%A7%D8%B2-%D8%A7%D8%A6%D8%AA%D9%84%D8%A7%D9%81
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
با امضای توافقنامه «شراکت استراتژیک جامع» بین روسیه و ایران، روابط دو کشور وارد مرحلهای جدید شده است که در آن منافع طرفین به شکلی بیسابقه به هم نزدیک میشوند. با این حال، در مسکو تردیدهایی درباره تمایل تهران به بازگشایی به سوی غرب وجود دارد.
این توافقنامه پایهای قانونی برای گسترش همکاریهای وسیع بین دو کشور فراهم میکند و جایگزین توافقنامه همکاری سال ۲۰۰۱ میشود که پیشتر زمینههای محدودی برای همکاری ایجاد کرده بود.
در طول ۲۵ سال گذشته، روابط مسکو و تهران به شدت توسعه یافته و تحولات بزرگی در منطقه رخ داده است که دو کشور را وادار به بازنگری در اساس همکاریهای خود کرده است. با این حال، مسیر رسیدن به این توافقنامه هموار نبوده و موانع زیادی بر سر راه آن وجود داشته است.
رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، پس از مذاکرات در مسکو، برای حضور در مراسم امضا آماده میشوند (عکس: آسوشیتدپرس)
موضع روسیه در قبال تحولات جنگ قرهباغ و سوریه، که به منافع منطقهای ایران آسیب زد، باعث ایجاد تردیدهایی در تهران درباره قابل اعتماد بودن مسکو به عنوان یک شریک استراتژیک شده است. از سوی دیگر، مسکو نیز همواره با نگرانی به تلاشهای ایران برای بازگشایی کانالهای ارتباطی با غرب نگاه کرده است.
انتخاب زمان امضای این توافقنامه جلب توجه میکند. این توافقنامه پس از چندین تأخیر و درست سه روز قبل از تحلیف رئیسجمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ، امضا شد. برخی تحلیلگران معتقدند که مسکو و تهران پس از تحولات سوریه و اوکراین، تصمیم گرفتند تا با تقویت مواضع خود، آماده مذاکرات آینده شوند.
این توافقنامه در ۴۷ بند، حوزههای مختلف همکاری از جمله تجارت، انرژی، آموزش و گردشگری را پوشش میدهد. بخش قابل توجهی از آن به همکاری در زمینه انرژی هستهای صلحآمیز اختصاص دارد، حوزهای که ایران به زودی چالشهای دیپلماتیک جدی در آن پیش رو خواهد داشت.
همکاری نظامی
توافقنامه بر همکاریهای نظامی و امنیتی تأکید کرده است، اما از تبدیل این شراکت به یک اتحاد نظامی کامل جلوگیری میکند. این همکاری شامل تبادل هیئتهای نظامی، آموزش پرسنل، انجام تمرینات مشترک و مشارکت در کنفرانسهای بینالمللی میشود.
دو کشور بر تقویت همکاری در مبارزه با تروریسم، تبادل اطلاعات امنیتی و هماهنگی بین وزارتخانههای داخلی تأکید کردهاند. همچنین، همکاری در زمینههای حقوقی، کنترل تسلیحات و خلع سلاح نیز در توافقنامه گنجانده شده است.
توافقنامه به توسعه روابط تجاری و اقتصادی، بهبود شبکههای حملونقل و تدارکات، و افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اشاره کرده است. همچنین، استفاده از ارزهای ملی در مبادلات و مقابله با تحریمهای یکجانبه غرب نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
این توافقنامه تمامی جنبههای همکاری سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و فرهنگی را پوشش میدهد. با این حال، نکته جالب توجه این است که در بند پایانی توافقنامه آمده است: «در صورت بروز اختلاف در تفسیر مفاد این توافقنامه، نسخه انگلیسی سند مرجع خواهد بود.»