اسرائیل بمباران غزه را از سر گرفت

پس از پایان آتش‌بس موقت

TT

اسرائیل بمباران غزه را از سر گرفت

حمله هوایی اسرائیل به شهر غزه در ۸ اکتبر (آرشیویی AP)
حمله هوایی اسرائیل به شهر غزه در ۸ اکتبر (آرشیویی AP)

ارتش اسرائیل امروز (جمعه) دقایقی پس از پایان هفتمین روز آتش‌بس میان دو طرف در نوار غزه، اعلام کرد که جنگ علیه حماس در نوار غزه را از سر گرفته‌است.
بر اساس آنچه از سوی وزارت بهداشت غزه اعلام شده‌است، جنگنده‌ها و توپخانه‌های اسرائیل چندین منطقه در شمال، جنوب و مرکز نوار غزه را بمباران کردند که منجر به کشته شدن ۹ نفر در اردوگاه نصیرات و ۹ نفر در رفح شد.

یک سرباز اسرائیلی پس از پایان آتش‌بس موقت بین اسرائیل و حماس، سلاح خود را به سمت مکانی در داخل نوار غزه نشانه می‌گیرد (رویترز)

خبرگزاری فلسطین اعلام کرد که توپخانه اسرائیل به سمت خانه‌های شهروندان در غرب شهر غزه شلیک می‌کند، در حالی که وزارت کشور غزه گزارش داده‌است که اسرائیل حملاتی را در جنوب نوار غزه انجام داده‌است.
همچنین گزارش شد که هواپیماهای اسرائیلی مناطق مختلف نوار غزه را بمباران کردند. به گفته وزارت کشور غزه، هواپیماهای اسرائیل شرق شهرک عبسان در شرق خان یونس در جنوب نوار غزه را هدف قرار دادند.
ارتش اسرائیل در بیانیه ای اعلام کرد که حماس توقف عملیات را نقض کرده و به سمت خاک اسرائیل آتش گشوده‌است.

در ساعت هفت صبح امروز جمعه، آتش‌بس موقت بین اسرائیل و حماس در غزه پس از آنکه هیچ‌یک از طرفین توافقی برای تمدید آن اعلام نکردند، پایان یافت.
یک ساعت قبل از پایان آتش‌بس، اسرائیل اعلام کرد که موشکی را که از غزه شلیک شده بود رهگیری کرده‌است و رسانه‌های حماس نیز از شنیدن صداهای انفجار و تیراندازی در نوار غزه خبر دادند.
آتش‌بس هفت روزه که از ۲۴ نوامبر آغاز شد دو بار تمدید شد و امکان تبادل ده‌ها گروگان در غزه را با صدها اسیر فلسطینی فراهم و ورود کمک‌های بشردوستانه به نوار را تسهیل کرد.
وزارت کشور در نوار غزه پس از پایان آتش‌بس اعلام کرد که هواپیماهای اسرائیلی در حریم هوایی غزه در حال پرواز بوده و خودروهای آن در شمال غربی نوار غزه شلیک می‌کنند.
مرکز اطلاع‌رسانی فلسطین از پرواز هواپیماهای جاسوسی اسرائیل در ارتفاعات پایین در آسمان مناطق مختلف نوار غزه خبر داد.



چگونه عراق از «تهدیدی وجودی خطرناک‌تر از داعش» نجات یافت؟

مشایخ عراقی در تظاهراتی در حمایت از ایران، سه‌شنبه در مسیر منتهی به منطقه سبز که سفارت عراق در بغداد در آن واقع شده است (AP)
مشایخ عراقی در تظاهراتی در حمایت از ایران، سه‌شنبه در مسیر منتهی به منطقه سبز که سفارت عراق در بغداد در آن واقع شده است (AP)
TT

چگونه عراق از «تهدیدی وجودی خطرناک‌تر از داعش» نجات یافت؟

مشایخ عراقی در تظاهراتی در حمایت از ایران، سه‌شنبه در مسیر منتهی به منطقه سبز که سفارت عراق در بغداد در آن واقع شده است (AP)
مشایخ عراقی در تظاهراتی در حمایت از ایران، سه‌شنبه در مسیر منتهی به منطقه سبز که سفارت عراق در بغداد در آن واقع شده است (AP)

منابع دیپلماتیک در بغداد به روزنامه «الشرق الاوسط» گفتند مقام‌های عراقی نگران کشیده شدن کشور به جنگ میان ایران و اسرائیل بودند و آن را «تهدیدی وجودی برای عراق» توصیف کردند که خطرناک‌تر از تهدید داعش بود؛ همان گروهی که زمانی یک‌سوم خاک کشور را اشغال کرده بود.

این منابع توضیح دادند:
«داعش یک پدیده بیگانه بود که در نهایت باید از بدن عراق به‌ویژه با توجه به حمایت منطقه‌ای و بین‌المللی از بغداد برای مقابله با آن طرد می‌شد. اما جنگ ایران و اسرائیل، وحدت عراق را تهدید می‌کرد.»

شرح تهدید وجودی از نگاه منابع دیپلماتیک:

همزمان با آغاز جنگ، بغداد پیام‌هایی از اسرائیل از طریق جمهوری آذربایجان و کانال‌های دیگر دریافت کرد. در این پیام‌ها آمده بود که اسرائیل در صورت حمله‌ای از خاک عراق، پاسخ‌هایی «سخت و دردناک» خواهد داد. اسرائیل مسئولیت هرگونه حمله از خاک عراق را متوجه دولت عراق دانسته بود.

آمریکا نیز از زبان توصیه‌آمیز قبلی عبور کرد و مستقیماً نسبت به عواقب وخیم حملات احتمالی گروه‌های وابسته به ایران هشدار داد.

مقام‌های عراقی نگران «سناریوی فاجعه» بودند. سناریویی که در آن، گروه‌های عراقی به اسرائیل حمله می‌کردند و اسرائیل نیز با موجی از ترورهای هدفمند مشابه آنچه علیه فرماندهان حزب‌الله لبنان و ژنرال‌ها و دانشمندان ایرانی در آغاز جنگ انجام داد، پاسخ می‌داد.

به گفته این منابع، اگر اسرائیل حملات دردناکی علیه این گروه‌ها انجام می‌داد، خشم در میان شیعیان عراق شعله‌ور می‌شد. این وضعیت ممکن بود مرجعیت شیعه را وادار به اتخاذ موضعی جدی کند و در نتیجه، بحران به شکل تقابل مستقیم شیعیان با اسرائیل درمی‌آمد.

این سناریو باعث شد نگرانی‌هایی شکل گیرد مبنی بر اینکه سایر گروه‌های عراقی، شیعیان را مسئول کشاندن کشور به جنگی بدانند که می‌شد از آن دوری کرد. در چنین شرایطی، احتمال بروز شکاف دوباره میان شیعیان و سنی‌ها و تهدید دوباره برای وحدت عراق وجود داشت.

خطر دیگر، موضع احتمالی کردها بود. این احتمال وجود داشت که کردها اعلام کنند دولت مرکزی فقط نماینده یک گروه است، کشور از جنگ‌ها خسته شده و اقلیم دیگر نمی‌خواهد خود را با بغداد درگیر کند؛ چراکه نزدیکی به بغداد، اقلیم را وارد جنگ‌هایی می‌کند که نمی‌خواهد در آن‌ها شرکت داشته باشد.

نقش دولت السودانی

دولت محمد شیاع السودانی با ترکیبی از قاطعیت و تدبیر عمل کرد. به گروه‌ها هشدار داد که تحمل هیچ تلاشی برای کشاندن کشور به جنگی که وحدتش را تهدید می‌کند، ندارد. همزمان، کانال‌های ارتباطی با قدرت‌های منطقه‌ای و بین‌المللی، به‌ویژه آمریکا، را باز نگه داشت.

موضع ایران و موازنه داخلی
دولت عراق از موضع تهران هم بهره برد. ایران نه‌تنها از گروه‌ها نخواست وارد جنگ شوند، بلکه آن‌ها را به خویشتنداری تشویق کرد. برخی معتقدند تهران نمی‌خواست پس از از دست دادن سوریه، روابطش با عراق را نیز قربانی کند.

عامل مهم دیگر، درک گروه‌ها از بزرگی جنگ بود. آن‌ها می‌دانستند این نبرد از توانشان فراتر است؛ به‌ویژه با توجه به شرایط حزب‌الله در لبنان و نفوذ اطلاعاتی اسرائیل درون ایران. اسرائیل نشان داده بود که اطلاعات دقیقی از گروه‌های دشمن دارد و با برتری تکنولوژیک خود، می‌تواند به اهدافش برسد.

سه حمله ناکام

با وجود فشارها، به گفته منابع دیپلماتیک، گروه‌های بی‌انضباط تلاش کردند سه حمله را طراحی و اجرا کنند؛ اما نیروهای امنیتی عراق توانستند پیش از اجرا آن‌ها را خنثی کنند.

منابع همچنین گفتند که ایران زخمی عمیق برداشت؛ چراکه اسرائیل جنگ را به خاک ایران کشاند و آمریکا را به هدف گرفتن تأسیسات هسته‌ای آن ترغیب کرد. به‌گفته این منابع، اگر ایران در پرونده هسته‌ای امتیاز ندهد، احتمال دور تازه‌ای از درگیری وجود دارد.