مردی وسط آوار خانه اش در شهر رفح در جنوب نوار غزه که پس از یکی از حملات هوایی اسرائیل خراب شد داد می زند «بچه هایم کجا هستند؟ حیف ای دنیا.. بچه ها کجا هستند»؟
به گزارش فرانس پرس، انس ابو دقه، ۲۲ ساله که خانه اش خراب شده گفت «جنگ در نوار محاصره شده غزه در فلسطین با شدت بیشتری جمعه (اول دسامبر) از سر گرفته شد».
وقفه بین اسرائیل و حماس صبح جمعه (اول دسامبر) به پایان رسید و عملیات نظامی از سرگرفته شد و مردان و زنان و کودکان فلسطینی باز از این جنگ در حال فرارند.
وقفه بین اسرائیل و حماس که ۲۴ نوامبر آغاز شد ساعت پنج جمعه به وقت گرینویچ به پایان رسید. ده ها نفر از گروگان ها در نوار غزه آزاد شدند و البته اسیران فلسطینی آزاد شده از زندان های اسرائیل سه برابر گروگان ها بودند.
حملات هوایی اسرائیل درست ساعت هفت صبح به وقت محلی از سرگرفته شد. حملات و بمباران هوایی اسرائیل پشت سر هم به مدت ۷ هفته قبل از وقفه ادامه داشت و جمع انبوهی از اهالی غزه فرار کردند.
مردم غزه سوار بر دوچرخه یا موتور یا بعضا خودرو فرار می کنند اما عمدتا با پای پیاده برخی وسایلشان را حمل می کنند و در صف طولانی راه می روند و گاهی جمعیت به دلیل هرج و مرج حاکم به کندی پیش می رود.
«خواب بودیم»
مروه صالح ، ۴۷ ساله، که از غزه به شهر خان یونس در جنوب نوار غزه فرار کرده می گوید «همه جا را بمباران می کنند. نه غذا داریم نه آب نه لباس. فروشگاه ها خالی هستند. هوا سرد است و گذرگاه مرزی با مصر بسته».
او در گفتگو با فرانس پرس پرسید «کی دنیا به چشم آدمیزاد به ما نگاه خواهد کرد؟ من و خانواده ام غیر نظامی هستیم و طرف درگیر در این جنگ نیستیم».
اسرائیل متعهد شده که جنبش حماس را «از میان بردارد». حمله بی سابقه ۷ اکتبر حماس در خاک اسرائیل ۱۲۰۰ کشته برجا گذاشت که به گفته مقامات اسرائیل قربانیان عمدتا غیر نظامی بودند و روز اول حمله جان باختند.
اسرائیل در پاسخ به حمله حماس بمباران ویرانگر و حمله زمینی گسترده ای را آغاز کرد که تا کنون باعث کشته شدن بیش از ۱۵ هزار نفر از جمله بیش از ۶ هزار کودک شده است.
وزارت بهداشت حماس چند ساعت پس از پایان وقفه جنگ و از سرگیری حمله اسرائیل گفت بیش از ۶۰ نفر از جمله چندین کودک در این حملات هوایی اسرائیل در نوار غزه جان باختند.
سازمان ملل می گوید ۱.۷ میلیون ساکن شمال غزه از جمعیت ۲.۴ میلیون نفری غزه آواره شده و مجبور شدند به جنوب غزه بروند و بیش از ۵۰ درصد خانه ها به دلیل جنگ دچار تخریب جزئی یا کلی شده اند. بیشترین حجم خسارت و ویرانی در شمال غزه رخ داده است.
انس ابو دقه در بیمارستان ناصر در خان یونس به فرانس پرس گفت «خانه هایمان بمباران شدند. ما در خانه بودیم. ۷ زخمی داریم. ما در خانه هایمان بودیم و روی سرمان خراب شدند».
جمیل ابو دقه از خویشاوندان انس ابو دقه که سرش باند پیچی شده توضیح داد «وقتی بمباران شروع شد در خانه بودیم. خانه ها را بمباران کردند. خانه ام خراب شد. این خانه دوم ماست که خراب می شود».
جمعی از اهالی در حال خارج کردن مردم از زیر آوار پس از حمله روز جمعه اسرائیل به اردوگاه پناهجویان در خان یونس در نوار غزه هستند (آسوشیتد پرس)
از سوی دیگر، آمال ابو دقه با روسری خونی گفت «توی خانه هایمان خواب بودیم که یکدفعه بمباران کردند». او با گریه ادامه داد «نمی دانم چه بلایی سر دخترها و پسرهایم آمد.. منطقه محل سکونت ما را کاملا نابود کردند».
لینا حمدان، ۱۰ ساله روی یکی از تخت های بیمارستان پر از زخمی نشسته و با گریه تعریف می کند «با صدای بمباران از خواب پریدم.. برادرانم جیغ می زدند».
بیمارستان با ۲۰۰ درصد فوق ظرفیتش کار می کند
جیمز الدر سخنگوی یونیسف در ژنو در نشست خبری که به صورت ویدئو کنفرانس از غزه برگزار شد هشدار داد «عدم دست به کار شدن چراغ سبز دادن برای کشتار کودکان است. فکر کردن به از سرگیری حملات علیه مردم غزه مسئولانه نیست و نتیجه ای به جز قتل عام نخواهد داشت».
الدر در یک ویدئو که یک ساعت قبل از پایان وقفه جنگ در بیمارستانی در نوار غزه گرفته شده بود گفت «از الان داریم صدای بمباران را می شنویم. منطقه ای در فاصله ۵۰ متری ما را زدند».
او ادامه داد «این بزرگ ترین بیمارستانی است که همچنان و با ۲۰۰ درصد بیشتر از ظرفیتش کار می کند. این بیمارستان دیگر توان پذیرش کودکان زخمی بر اثر جنگ را ندارد. وقتی منطقه واقع در ۵۰ متری بیمارستان را بمباران کردند در گوشه گوشه این بیمارستان بچه ها خوابیده بودند».
از سوی دیگر منال محمد که از شهر غزه آوار شده و با ده ها نفر از قوم و خویش خود در خانه ای در محله تل السلطان در رفح زندگی می کند می گوید که دیگر نمی داند چه باید کرد.
او در گفتگو با فرانس پرس افزود «فکر کردیم وقفه در جنگ ادامه پیدا می کند و ما به خانه هایمان برمی گردیم اما آنها نمی خواهند ما حتی زنده باشیم».
منال خاطر نشان کرد «به مردم می گویند بروید جنوب نوار غزه بعد به اهالی جنوب می گویند بروید غرب شهر غزه.. بعد بمباران می کنند.. خب کجا برویم»؟
مره صالح تنها به یک چیز فکر می کند «نمی خواهم بمیرم و نمی خواهم کسی از عزیزانم را از دست بدهم».
