۱۶ ژئو پارک جهان از جمله ۲ پارک سعودی در یونسکو ثبت شدند

پارک های معروف در آسیا و اروپا و آمریکای جنوبی در فهرست یونسکو


 
پارکی در شمال ریاض (واس)
  پارکی در شمال ریاض (واس)
TT

۱۶ ژئو پارک جهان از جمله ۲ پارک سعودی در یونسکو ثبت شدند


 
پارکی در شمال ریاض (واس)
  پارکی در شمال ریاض (واس)

۱۶ ژئو پارک در کشورهای مختلف در فهرست ژئو پارک های یونسکو ثبت شدند و بدین ترتیب تعداد ژئو پارک های ثبت شده در فهرست یونسکو به ۲۲۹ پارک در ۵۰ کشور رسید که وسعت آنها روی هم رفته بیش از ۸۵۵ هزار کیلومتر مربع است.

شبکه جهانی ژئو پارک های تحت حمایت «یونسکو» که امسال دهمین سال تاسیس آن است مجموعه مناطقی را در برمی گیرد که دارای پدیده های زمین شناسی منحصر به فرد مثل سازه های سنگی عظیم و رشته کوه و آتشفشان و غار و سایت های فسیلی و مناطق بیابانی کهن و غیره هستند و قدمت آنها نه به سده و هزاره بلکه به میلیون ها سال قبل تر بازمی گردد و شاهد تحولات زمین شناسی و آب وهوایی بوده اند. ژئو پارک ها در راستای حفاظت از طبیعت و ارتقای فرهنگ محیط زیست از اهمیت ویژه برخوردارند و فضایی برای نشان دادن فرهنگ جوامع بومی هستند.

ژئو پارک های سعودی (واس)

ادری آزوله مدیر کل «یونسکو» گفت «ژئو پارک هایی که از مناطق مختلف جهان در تنها ده سال گذشته در یونسکو ثبت شدند الگوی حفاظت از میراث ژئولوژی به شمار می روند. این ژئو پارک ها صرفا کارکرد حفاظت از میراث ژئولوژی ندارند بلکه در تقویت پروژه های آموزشی و گردشگری پایدار و تثبیت آداب و رسوم اهالی این مناطق از طریق مشارکت دادن موثر جوامع بومی سهیم هستند مثل ژئو پارک کاتلا در ایسلند که پروژه ها و سفرهای علمی دانش آموزان منطقه در این منطقه طبیعی انجام می شود و این ژئو پارک هنوز آثار آتشفشان ها و یخ بندان ها را حفظ کرده است».
بنا به تصمیم شورای مرکزی یونسکو و پس از ارزیابی شورای ژئو پارک های جهان متشکل از کارشناسان بین المللی ژئو پارک های بیشتری هر ساله به شبکه جهانی ژئو پارک های تحت حمایت یونسکو اضافه می شوند.
۱۶ ژئو پارکی که به تازگی وارد فهرست یونسکو شدند در چین و جمهوری دموکراتیک خلق کره (ژئو پارک این کشور برای اولین بار در یونسکو ثبت شد) و اکوادور و اندونزی و ایتالیا و نروژ و سعودی و اسپانیا و بریتانیا و ایرلند شمالی و ویتنام قرار دارند. دو ژئو پارک سعودی برای اولین بار در فهرست یونسکو قرار گرفتند. یونسکو به افزایش برنامه های مرتبط با ژئو پارک ها در کشورهایی که ژئو پارک های کمتر دارند به خصوص در آفریقا و کشورهای عربی و جزایر کوچک و دورافتاده ادامه می دهد. یونسکو با ارسال هیئت های کارشناسی و برگزاری کارگاه های آموزشی تخصصی و ارایه مشاوره جداگانه برای کشورها و مناطق مختلف زمینه را در راستای پروسه آماده کردن پرونده های تقاضا برای معرفی ژئو پارک های جهان در یونسکو آماده می کند.

ژئو پارکی در شمال ریاض (واس)

۲ ژئو پارک در سعودی در کنار ژئو پارک های معروف آسیا و اروپا و آمریکای جنوبی در فهرست یونسکو ثبت شده اند. ژئو پارک شمال ریاض که در کوهپایه طویق در مرکز شبه جزیره عرب قرار دارد. یونسکو در بیانیه خود گفت این پارک با آثار و جاذبه های زمین شناسی و اکولوژیک و فرهنگی قلب ها را تسخیر می کند. کوه های مسطح و با شکوه آن با شیب های تند و قله های هموار عامل کلیدی در اشکال ژئومورفولوژی پارک هستند. سازه های سنگی دوران ژوراسیک و کرتاسه آن سایت های آموزشی و فرهنگی حائز اهمیت و ستون های ژئولوژیک میراث این کشور نفت خیز به شمار می روند.
دره عبیثران از جمله جاذبه های این ژئو پارک است که نقش کلیدی در فراهم بودن آب در منطقه دارد و ویوهای بسیار جذاب از کوه های اطراف دارد. این دره آبسنگ های قدیمی صخره های مرجانی را در خود جای داده که یک سایت آموزشی برای دانش پژوهان و گردشگران است.
شهر ثادق در مرکز این ژئو پارک است و سابقه سکونت انسان در این منطقه به بیش از ۳۷۰ سال پیش باز می گردد. واحه شکوفای این شهر انسان و طبیعت منطقه را پیوند می دهد. ژئو پارک شهر ثادق از جوامع بومی حمایت و توسعه پایدار را به طور موثر تقویت می کند.
اهالی روستای غمره در یک ابتکار عمل اجتماعی این روستا را به مقصد گردشگری جذاب تبدیل کردند. ژئو پارک ثادق برنامه های متنوعی مثل کوه پیمایی و تماشای ستاره ها و روشن کردن آتش در هوای آزاد و برنامه های محلی دارد. ابتکار عمل های بومی در این ژئو پارک به بازدیدکنندگان امکان مشارکت در زندگی روزمره جوامع محلی و برنامه های فرهنگی و لذت بردن از مهمان نوازی اهالی منطقه را می دهد. کشاورزی پایدار با ابتکار عمل «محصولات ‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍زمین شناسی» در این ژئو پارک رونق گرفته که روی محصولات بومی مثل خرما و عسل تمرکز دارد و حضور کشاورزان این منطقه در بازار را گسترش می دهد.

ژئو پارک سلمی در سعودی (واس)

ژئو پارک سلمی پارک دوم ثبت شده در فهرست یونسکو است. یونسکو در بیانیه خود گفت این پارک جایگاه منحصر به فرد و جذابی دارد و ما را به تاریخ کهن زمین می برد و گنجینه عظیمی از سنگ های آذرین بیرونی و درونی بوده که قدمتشان بیش از ۷۴۰ میلیون سال است و مثل آرشیوی است که کنش های اعماق زمین را قابل دسترس تر می کند. دهانه الهتیمه یکی از پدیده های جغرافیایی این پارک است که سازه های آتشفشانی عجیب و غریب پس از انفجارهای آتشفشانی و فرسایش در چندین هزار سال را در خود جای داده است. این پارک زیستگاه گونه های متنوعی از گیاهان و جانوران مثل بز نوبی در حال انقراض و آهوی عربی که سازگاری فوق العاده با آب و هوای خشک دارد است.
میراث فرهنگی سعودی نیز در این منطقه حضور دارد مثل جاده زبیده که مسیر قدیمی حج بوده و شهر تاریخی کوفه در مرکز عراق و مکه با جایگاه دینی ویژه در سعودی را به هم وصل می کرد. چاه ها و برکه ها و دره معروف فید در امتداد جاده زبیده قرار دارند. دره فید با آب زلال و خاک حاصلخیز کارونسرای بزرگ حجاج بوده است. قلعه قدیمی و چهل و پنج چاه آن از نمادهای کهن منطقه به شمار می روند.

نمایی از رشته کوه های «اجا و سلمی» در منطقه حائل در شمال سعودی (واس)

روستای تاریخی طابا نیز یکی از مقاصد جذاب منطقه است که «تله های غول پیکر صحرایی» را در خود جای داده است. این ابزارهای شکار به شکل سازه های سنگی عظیم هستند که با آنها جانورهای وحشی را شکار می کردند و این سازه ها امروز آینه تمام نمای ابزارهای شکار در دوران باستان هستند. جوامع محلی و دانش آموزان برنامه های فشرده و گوناگونی در این ژئو پارک دارند؛ مثل افطاری های ماه رمضان و راه زبیده که مسیر حج در زمان قدیم بوده و جاده تاریخی طابه. بازدیدکنندگان به کشف آثار باقی مانده از شهری می پردازند که یکی از کهن ترین شهرهای منطقه است. این برنامه ها باعث ایجاد انسجام بیشتر و افزایش آگاهی درباره میراث فرهنگی این منطقه می شوند.



نخل های تشنه آب در جنوب عراق

نخل های تشنه آب در جنوب عراق
TT

نخل های تشنه آب در جنوب عراق

نخل های تشنه آب در جنوب عراق

علی حسین نخلکار عراقی در منطقه فاو در جنوب در نخلستان بزرگ پرسه می زند. همه نخل ها خشک شده اند.
خاطره روزهای طلایی نخلستان های پربار برای علی حسین زنده می شود و اینکه این نخلستان ها رزق و روزی اهالی منطقه بودند.
او اضافه می کند «خاطرات آن دوره فراموش نشدنی و وصف نشدنی است. آخر چه بگویم. اینجا نخلستان ها زیبا و پربار و این نخل ها آباد بودند. اما حالا از آن روزها و آن نخل ها فقط این ریشه های خشک باقی مانده و خاطراتم».


شبه جزیره فاو، پیوندگاه دجله و فرات در جنوب عراق روزی پر از درختان نخل و حنا بود و عراق را به یکی از تولید کنندگان بزرگ خرما در دنیا تبدیل کرد.
فاو که در کرانه جلگه شط العرب نزدیک خلیج قرار دارد از ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۸ جبهه مقدم جنگ ایران و عراق بود و بخش های گسترده این منطقه خراب شد.

فرماندار فاو با اشاره به دلایل مرگ نخلستان های منطقه گفت «خرمای اعلا و نخلستان های پربار فاو معروف بودند اما شرایط مساعد نیست و به رونق سابق بازنگشتند و به همین دلیل کار به اینجا کشید که می بینید. اینجا بیابان شده. حجم بیابان زایی در فاو بالا است و اکثر کشاورزان امیدی به احیای زمین های کشاورزی ندارند چون آب نیست. اهالی در سال ۲۰۱۲ برای جلوگیری از وقوع فاجعه در فاو تلاش کردند اما متاسفانه امیدها به دلیل نمکزار و آب شور برباد رفت. کشاورزان و مزرعه داران فاو به شدت نگران حال و روز کنونی کسب و کارشان هستند و حالا آنها از این بیم دارند که به علت بی آبی نتوانند کشاورزی کنند».

حسین بار دیگر شروع به نخلکاری کرده اما او حالا مشکلات اضافی مثل کم آبی و عدم دسترسی به آب سالم و خشکسالی دارد.

حسین افزود «ما کاری به جز دعا نداریم تا وضع بهتر شود. اهالی تلاش می کنند و در جنوب کار می کنند. کانال العشار هم این اطراف است. این هم کانال عکاب است که روی آن روزی پر از نخل بود».
او خاطر نشان کرد «فاو نیزار نبود اما وقتی از جنگ برگشتیم دیدیم این زمین نیزار شده و نخل ها خشک شده اند».
سازمان ملل و برخی نهادهای غیر دولتی در گزارش منتشر شده در ۱۷ ژوئن گفتند کاهش سطح آب در دجله و فرات باعث افزایش شوری آب شده و آب سالم نیست.


این گزارش افزود «دجله و فرات سالانه ۳ متر تبخیر را تجربه می کند و حالا آب دریا به منبع آب در القرنه نزدیک شده و ۶۰ هزار فدان زمین کشاورزی و ۳۰ هزار درخت را از بین برده است».
حسین یادآور شد «من کارگر آبیاری قطره ای در نخلستان هستم. ما تا حالا آب داریم و آبیاری انجام می دهیم اما نگران آب شوریم چون آب شور طرف ما هم آمده و تمام زحمات چند ساله ما را بر باد می دهد».
حسین که در کنار نخلداری رستوران دارد برای حفاظت از ده ها درخت نخل زحمت می کشد اما او نگران آینده است.

او افزود «اگر این نخلستان ها آباد شود همه چیز درست می شود اما این نخلستان ها منطقه متروکه شده چون آب نیست. اگر آب نباشد هیچ چیز مثل سابق نمی شود. فکر نمی کنم روزهای خوش گذشته برگردد».
خشکسالی و گرمای شدید زمین های کشاورزی را خشک و بخش های گسترده ای از عراق در تابستان را غیر قابل سکونت کرده است.

عبد العظیم کاظم العیدانی مدیر گروه نخلداری اداره کشاورزی بصره گفت «تولید خرما در عراق به دلیل عوامل یاد شده کاهش پیدا کرده و عراق قبلا بزرگ ترین صادرکننده خرما بود اما حالا در دنیا هفتم شده ایم که البته این پسرفت تصادفی نبود چون نخلستان های عراق کاهش پیدا کرده و خرمای عراق دیگر مرغوب و اعلا نیست. حال و روز خرما و نخلستان های استان بصره از استان های دیگر بدتر است چون بصره در محل منبع رودهای دجله و فرات قرار دارد و آب کثیف و شور به آنجا می ریزد. بصره همچنین گرفتار جنگ های پیاپی در سال های گذشته بوده است. این عوامل باعث کاهش قابل توجه نخل های بصره شده و کیفیت خرمای بصره پایین آمده است».
گرمای هوا در عراق حداقل ۵۲ درجه سانتیگراد در سال های اخیر رسیده که این رقم بی سابقه است.