سازمان ملل گزارش داد: حمایت مالی ایران از حوثی‌ها با قاچاق سوخت

سازمان ملل گزارش داد: حمایت مالی ایران از حوثی‌ها با قاچاق سوخت
TT

سازمان ملل گزارش داد: حمایت مالی ایران از حوثی‌ها با قاچاق سوخت

سازمان ملل گزارش داد: حمایت مالی ایران از حوثی‌ها با قاچاق سوخت

کارشناسان سازمان ملل در گزارشی جدید که «الشرق الاوسط» به نسخه ای از آن دست یافته، می‌گویند محموله‌های سوختی که به‌طور غیرقانونی توسط ایران برای میلشیای حوثی یمن ارسال می‌شود، توسط این گروه برای تأمین مالی جنگ آنها با دولت مشروع یمن صرف می‌شود. آنها همچنین اطلاعات مفصلی دربارهٔ نقض گسترده حقوق بشر و قوانین بین‌المللی توسط حوثی‌ها منتشر کرده‌اند.

گروه ناظر بر تحریم‌های یمن در گزارشی ۸۵ صفحه‌ای که به شورای امنیت ارائه شده و نسخه‌ای از آن به رویت الشرق الاوسط رسیده‌است، همچنین به این نتیجه رسیده‌اند که در سال ۲۰۱۸ ائتلاف بین‌المللی به رهبری سعودی در مبارزه علیه حوثی‌ها «موفقیت‌های بزرگی» کسب کرده‌است، در عین حال «رهبری حوثی‌ها نیز همچنان به تحکیم کنترل خود بر نهادهای دولتی و غیردولتی یمن می‌پردازد.»

ناظران سازمان ملل تأکید کرده‌اند که تنها نکته مثبت در ارتباط با جنگ یمن مذاکرات طرف‌های درگیر در سوئد و قصد هر دو طرف برای برقرای آتش‌بس در شهر حدیده بوده‌است.

حوثی‌ها پیش تر به سمت سعودی موشک‌های بالستیک پرتاب کردند و کشتی‌ها را در دریای سرخ مورد هدف قرار دادند.

این گزارش حاکی است که تعدادی از شرکت‌های کوچک داخل و خارج یمن با مشخصات جعلی تلاش کرده‌اند تا با هدف دور زدن تحریم‌های سازمان ملل و حمایت مالی از حوثی‌ها نسبت به قاچاق سوخت اقدام کنند. در سندی که ناظران از تحقیقات خود در یمن تهیه کرده‌اند آمده‌است که چند شرکت «در درون و بیرون یمن» به عنوان عناصر پوشش‌دهنده عمل کرده و از حساب‌ها و اسناد جعلی برای ارسال سوخت به حوثی‌ها استفاده کرده‌اند. برای این منظور از فردی استفاده شده که در لیست تحریم‌های سازمان ملل قرار دارد. نام این فرد فاش نشده‌است.

در گزارش کارشناسان سازمان ملل آمده‌است: «درآمد ناشی از فروش این سوخت برای تأمین هزینه‌های نظامی حوثی‌ها در جنگ استفاده می‌شود.»

این گزارش می‌افزاید که این سوخت از «بنادری در جمهوری اسلامی ایران و با مدارکی جعلی» به یمن فرستاده می‌شوند تا بتوانند تحریم‌های سازمان ملل را دور بزنند.

آنها همچنین می‌گویند که در یکی از موارد حمله به کشتی‌های حامل کمک‌های انسان دوستانه، حوثی‌ها اعلام کردند که به یک کشتی حامل گندم حمله کردند که کمک‌های بشردوستانه را در معرض خطر قرار دادند. آنها همچنین می‌گویند که حوثی‌ها به دو نفتکش سعودی هر کدام با دو میلیون بشکه نفت خام حمله‌ور شدند که «نزدیک بود یک فاجعه محیط زیستی در دریای سرخ رقم بزنند.»

براساس شواهد موجود در گزارش سازمان ملل، حوثی‌ها بر خلاف سال‌های ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶ میلادی که متکی به واردات سلاح بودند، طی سال ۲۰۱۸ به توانمندی تولید و استقرار تسلیحات نظامی دست یافته‌اند؛ لذا تحقیقات جدید کارشناسان این سازمان بر این امر متمرکز است که کدام یک از کشورهای خارجی در این زمینه با حوثی‌ها همکاری کرده‌است.

این کمیته در پیوست‌های محرمانه و غیرقابل انتشار این گزارش که به دست «الشرق الاوسط» رسیده‌است، به نقض گسترده حقوق بین‌الملل توسط حوثی‌ها اشاره دارد. کارشناسان در پیوست ۳۶ ویژه مورد هدف قراردادن غیرنظامیان توسط نیروهای حوثی در تعز آمده‌است که این گروه در دو مورد قتل غیرنظامیان به دست تک تیراندازهای حوثی که منجر به کشته شدن یک زن و دو کودک شده تحقیق کرده‌است. همچنین این گروه اطلاعاتی از بازداشت شدگان سابق و فعلی و نزدیکان و خانواده‌های آنها و نیز وکلا و سازمان‌های ذیربط کسب کرده که نقض گسترده قانون بین‌الملل و حقوق بشر را ثابت می‌کند. این گروه معتقد است که برخی از مسئولان گروه حوثی همچون سازمان امنیت سیاسی در صنعا خود مسئول شکنجه بوده‌اند.

همچنین دربارهٔ ربودن افراد و ناپدیدشدن اجباری آنها توسط نزدیکانشان، این گروه هشت مورد دستگیری افراد در مکان‌های ناشناخته به مدت زمانی ۸ ماه تا ۴ سال را ثبت کرده‌است. در ۵ مورد سرنوشت افراد کماکان مجهول است.



مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
TT

مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)

با امضای توافقنامه «شراکت استراتژیک جامع» بین روسیه و ایران، روابط دو کشور وارد مرحله‌ای جدید شده است که در آن منافع طرفین به شکلی بی‌سابقه به هم نزدیک می‌شوند. با این حال، در مسکو تردیدهایی درباره تمایل تهران به بازگشایی به سوی غرب وجود دارد.

این توافقنامه پایه‌ای قانونی برای گسترش همکاری‌های وسیع بین دو کشور فراهم می‌کند و جایگزین توافقنامه همکاری سال ۲۰۰۱ می‌شود که پیش‌تر زمینه‌های محدودی برای همکاری ایجاد کرده بود.

در طول ۲۵ سال گذشته، روابط مسکو و تهران به شدت توسعه یافته و تحولات بزرگی در منطقه رخ داده است که دو کشور را وادار به بازنگری در اساس همکاری‌های خود کرده است. با این حال، مسیر رسیدن به این توافقنامه هموار نبوده و موانع زیادی بر سر راه آن وجود داشته است.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، پس از مذاکرات در مسکو، برای حضور در مراسم امضا آماده می‌شوند (عکس: آسوشیتدپرس)

موضع روسیه در قبال تحولات جنگ قره‌باغ و سوریه، که به منافع منطقه‌ای ایران آسیب زد، باعث ایجاد تردیدهایی در تهران درباره قابل اعتماد بودن مسکو به عنوان یک شریک استراتژیک شده است. از سوی دیگر، مسکو نیز همواره با نگرانی به تلاش‌های ایران برای بازگشایی کانال‌های ارتباطی با غرب نگاه کرده است.

انتخاب زمان امضای این توافقنامه جلب توجه می‌کند. این توافقنامه پس از چندین تأخیر و درست سه روز قبل از تحلیف رئیس‌جمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ، امضا شد. برخی تحلیل‌گران معتقدند که مسکو و تهران پس از تحولات سوریه و اوکراین، تصمیم گرفتند تا با تقویت مواضع خود، آماده مذاکرات آینده شوند.
این توافقنامه در ۴۷ بند، حوزه‌های مختلف همکاری از جمله تجارت، انرژی، آموزش و گردشگری را پوشش می‌دهد. بخش قابل توجهی از آن به همکاری در زمینه انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز اختصاص دارد، حوزه‌ای که ایران به زودی چالش‌های دیپلماتیک جدی در آن پیش رو خواهد داشت.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در کرملین، مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ (آسوشیتدپرس)

همکاری نظامی

توافقنامه بر همکاری‌های نظامی و امنیتی تأکید کرده است، اما از تبدیل این شراکت به یک اتحاد نظامی کامل جلوگیری می‌کند. این همکاری شامل تبادل هیئت‌های نظامی، آموزش پرسنل، انجام تمرینات مشترک و مشارکت در کنفرانس‌های بین‌المللی می‌شود.
دو کشور بر تقویت همکاری در مبارزه با تروریسم، تبادل اطلاعات امنیتی و هماهنگی بین وزارتخانه‌های داخلی تأکید کرده‌اند. همچنین، همکاری در زمینه‌های حقوقی، کنترل تسلیحات و خلع سلاح نیز در توافقنامه گنجانده شده است.
توافقنامه به توسعه روابط تجاری و اقتصادی، بهبود شبکه‌های حمل‌ونقل و تدارکات، و افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اشاره کرده است. همچنین، استفاده از ارزهای ملی در مبادلات و مقابله با تحریم‌های یکجانبه غرب نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
این توافقنامه تمامی جنبه‌های همکاری سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و فرهنگی را پوشش می‌دهد. با این حال، نکته جالب توجه این است که در بند پایانی توافقنامه آمده است: «در صورت بروز اختلاف در تفسیر مفاد این توافقنامه، نسخه انگلیسی سند مرجع خواهد بود.»