​تحریم ایران و ونزوئلا احتمال نوسان نرخ نفت را بیشتر می‌کند

در سایهٔ تحریم ایران و ونزوئلا تاجران نفت، نوسان‌های بیشتر نرخ نفت را پیش بینی کردند

نمایی از تاسیسات نفتی شط العرب (فرانس‌پرس)
نمایی از تاسیسات نفتی شط العرب (فرانس‌پرس)
TT

​تحریم ایران و ونزوئلا احتمال نوسان نرخ نفت را بیشتر می‌کند

نمایی از تاسیسات نفتی شط العرب (فرانس‌پرس)
نمایی از تاسیسات نفتی شط العرب (فرانس‌پرس)

دو شرکت «گلنکور» و «مرکوریا انرژی» که از بزرگ‌ترین شرکت‌های تجاری کالاهای اولیه در جهان هستند پیش‌بینی کردند به دلیل نگرانی‌ها در خصوص امدادهای نفتی ایران و ونزوئلا که عضو اوپک هستند، ماه‌های آینده نرخ نفت نوسان زیادی خواهد داشت.
به گزارش الشرق الاوسط، ایالات متحده آمریکا مجدداً اقدام به اعمال تحریم علیه ایران کرد که منجر به کاهش صادرات نفتی آن شد.
آمریکا همچنین ونزوئلا را به دلیل کاهش تولید آن در پی تنش‌های سیاسی و بحران اقتصادی به اعمال تحریم تهدید کرده‌است.
پیش‌بینی‌هایی نیز در خصوص تحریم‌های احتمالی آمریکا وجود دارد که منجر به کاهش عرضه نفت می‌شود.
اگر وضعیت مبهمی را که معافیت‌های تحریمی ایران دارد به ونزوئلا نیز اضافه کنیم بنابراین حتماً بازار جهانی دچار نوسان خواهد شد.
واشنگتن معافیت‌های تحریمی موقتی برای برخی کشورهای آسیایی در نظر گرفت تا به آنها این امکان را بدهد که به وارد کردن نفت ایران ادامه دهند.
مارکو دوناند، مدیرعامل شرکت مرکوریا پیش‌بینی کرد که نرخ نفت به بشکه‌ای بیش از ۶۰ دلار برسد و اوپک سعی می‌کند تا از افزایش آن به بیش از ۸۰ دلار جلوگیری کند.
وی افزود: اوپک تلاش می‌کند که در چارچوب قیمت محدودی عمل کند که رضایت تولیدکننده و مصرف‌کننده را جلب کند.
نفت خام برنت روز پنج شنبه در حدود بشکه‌ای ۶۱ دلار معامله شد.
الکس بیرد، رئیس بخش نفت شرکت گلنکور نیز پیش‌بینی کرد که ذخایر نفتی در نیمهٔ اول سال ۲۰۱۹ افزایش یابد و در نیمهٔ دوم آن کاهش پیدا کند.
وی گفت: خیلی از اتفاقات به معافیت‌های تحریمی صادرات نفت ایران بستگی دارند… سعودی و روسیه سال گذشته در ادارهٔ بازار موفق عمل کردند.



مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
TT

مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)

با امضای توافقنامه «شراکت استراتژیک جامع» بین روسیه و ایران، روابط دو کشور وارد مرحله‌ای جدید شده است که در آن منافع طرفین به شکلی بی‌سابقه به هم نزدیک می‌شوند. با این حال، در مسکو تردیدهایی درباره تمایل تهران به بازگشایی به سوی غرب وجود دارد.

این توافقنامه پایه‌ای قانونی برای گسترش همکاری‌های وسیع بین دو کشور فراهم می‌کند و جایگزین توافقنامه همکاری سال ۲۰۰۱ می‌شود که پیش‌تر زمینه‌های محدودی برای همکاری ایجاد کرده بود.

در طول ۲۵ سال گذشته، روابط مسکو و تهران به شدت توسعه یافته و تحولات بزرگی در منطقه رخ داده است که دو کشور را وادار به بازنگری در اساس همکاری‌های خود کرده است. با این حال، مسیر رسیدن به این توافقنامه هموار نبوده و موانع زیادی بر سر راه آن وجود داشته است.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، پس از مذاکرات در مسکو، برای حضور در مراسم امضا آماده می‌شوند (عکس: آسوشیتدپرس)

موضع روسیه در قبال تحولات جنگ قره‌باغ و سوریه، که به منافع منطقه‌ای ایران آسیب زد، باعث ایجاد تردیدهایی در تهران درباره قابل اعتماد بودن مسکو به عنوان یک شریک استراتژیک شده است. از سوی دیگر، مسکو نیز همواره با نگرانی به تلاش‌های ایران برای بازگشایی کانال‌های ارتباطی با غرب نگاه کرده است.

انتخاب زمان امضای این توافقنامه جلب توجه می‌کند. این توافقنامه پس از چندین تأخیر و درست سه روز قبل از تحلیف رئیس‌جمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ، امضا شد. برخی تحلیل‌گران معتقدند که مسکو و تهران پس از تحولات سوریه و اوکراین، تصمیم گرفتند تا با تقویت مواضع خود، آماده مذاکرات آینده شوند.
این توافقنامه در ۴۷ بند، حوزه‌های مختلف همکاری از جمله تجارت، انرژی، آموزش و گردشگری را پوشش می‌دهد. بخش قابل توجهی از آن به همکاری در زمینه انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز اختصاص دارد، حوزه‌ای که ایران به زودی چالش‌های دیپلماتیک جدی در آن پیش رو خواهد داشت.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در کرملین، مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ (آسوشیتدپرس)

همکاری نظامی

توافقنامه بر همکاری‌های نظامی و امنیتی تأکید کرده است، اما از تبدیل این شراکت به یک اتحاد نظامی کامل جلوگیری می‌کند. این همکاری شامل تبادل هیئت‌های نظامی، آموزش پرسنل، انجام تمرینات مشترک و مشارکت در کنفرانس‌های بین‌المللی می‌شود.
دو کشور بر تقویت همکاری در مبارزه با تروریسم، تبادل اطلاعات امنیتی و هماهنگی بین وزارتخانه‌های داخلی تأکید کرده‌اند. همچنین، همکاری در زمینه‌های حقوقی، کنترل تسلیحات و خلع سلاح نیز در توافقنامه گنجانده شده است.
توافقنامه به توسعه روابط تجاری و اقتصادی، بهبود شبکه‌های حمل‌ونقل و تدارکات، و افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اشاره کرده است. همچنین، استفاده از ارزهای ملی در مبادلات و مقابله با تحریم‌های یکجانبه غرب نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
این توافقنامه تمامی جنبه‌های همکاری سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و فرهنگی را پوشش می‌دهد. با این حال، نکته جالب توجه این است که در بند پایانی توافقنامه آمده است: «در صورت بروز اختلاف در تفسیر مفاد این توافقنامه، نسخه انگلیسی سند مرجع خواهد بود.»