پاتک الکترونیکی علیه کاروان‌های دیپلماتیک داخل ایران

پس از روند پایش در خاورمیانه

پاتک الکترونیکی علیه کاروان‌های دیپلماتیک داخل ایران
TT

پاتک الکترونیکی علیه کاروان‌های دیپلماتیک داخل ایران

پاتک الکترونیکی علیه کاروان‌های دیپلماتیک داخل ایران

برنامه «رمکسی Remexi» زنجیره‌ای از حملات الکترونیکی بر ضد فرستاده‌های دیپلماتیک بیگانه شاغل در ایران را آغاز کرد. 
این حملات از طریق کاربرد برنامه جاسوسی ساخت محلی، انجام گرفت. این برنامه‌ها با گروه‌های تجسسی مرتبط است که به دست کاربران فارسی‌زبان، و تحت نام «شفر Chafer» فعالیت می‌کند. این گروه پیشتر عملیات پیگیری فعالیت افراد در خاورمیانه را به‌عهده داشت. 
هدف‌گرفتن هیئت‌های دیپلماتیک خارجی در ایران نشان می‌دهد که این مجموعه فعالیت تخریبی جدیدی را آغاز کرده‌است.
این حملات همچنین نشان می‌دهد که این مجموعه توان تخریبی زیادی برای هدف قراردادن افراد و کسان دارد و برنامه‌های تجسسی خودساخته و ساده آن قابلیت زیادی دارد.
کاربران این حملات برنامه ارتقایافته‌ای از «رمکسی» را به‌کار بردند که کنترل هدف از دور را ممکن می‌سازد. این برنامه برای اولین بار چهار سال پیش کشف شد؛ و در آن‌زمان برای تجسس از طریق اینترنت علیه برخی کسان و نهادها، در خاورمیانه، به کار رفته بود. شایان ذکر است که این برنامه تخریبی می‌تواند از دور کنترل شود، و عکس‌هایی از مانیتور و داده‌های مرورگر، از جمله سایت‌های ورودی کاربر و تاریخ ورود و نوشته‌ها تو را، ثبت کند. همچنین می‌تواند از طریق این برنامه‌ها اطلاعات اکتشاف‌شده را به مجرمین انتقال دهد.
نحوه عمل این مجموعه‌های تخریبی، در کابرد برنامه‌های مشروع و غیرمشروع، باعث می‌شود هزینه‌های این گروه‌ها به حداقل برسد و برای به‌کاربردن برنامه‌های آنان هزینه‌های زیادی لازم نباشد.
شرکت‌ها و نهادها و هیئت‌های دیپلماتیک، برای پرهیز از حملات این گروه‌ها، باید اعمال زیر را انجام دهند:
* نخست، به‌کاربردن راه‌حل امنیتی با سطح نهادی، برای مقابله با حملات، که از سوی اطلاعات تهدیدکننده حمایت شود، و قادر باشد حملات احتمالی را کشف کند، و آنها را متوقف سازد. این کار باید از طریق انحراف داده‌ها در شبکه، انجام شود، و گروه‌های امنیتی الکترونیکی را توانا سازد که به داده‌های شبکه دسترسی داشته باشند.
* دوم، راه‌اندازی طرح‌هایی که به کاربران آموزش امنیتی می‌دهد، و آنها را قادر می‌سازد که پیام‌های مشکوک را شناسایی کنند، و در کاربرد ایمیل، که مدخل عمده این حملات به‌شمار می‌رود، موارد امنیتی لازم را اتخاذ کنند.
* سوم، فراهم‌آوردن توانایی لازم در گروه‌های امنیتی برای دستیابی به آخرین اطلاعات و اکتشافات جدید، متعلق به تهدیدهای موجود، از راه به‌کارگیری ابزارهایی که مجرمین به‌کار می‌برند.



مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
TT

مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)

با امضای توافقنامه «شراکت استراتژیک جامع» بین روسیه و ایران، روابط دو کشور وارد مرحله‌ای جدید شده است که در آن منافع طرفین به شکلی بی‌سابقه به هم نزدیک می‌شوند. با این حال، در مسکو تردیدهایی درباره تمایل تهران به بازگشایی به سوی غرب وجود دارد.

این توافقنامه پایه‌ای قانونی برای گسترش همکاری‌های وسیع بین دو کشور فراهم می‌کند و جایگزین توافقنامه همکاری سال ۲۰۰۱ می‌شود که پیش‌تر زمینه‌های محدودی برای همکاری ایجاد کرده بود.

در طول ۲۵ سال گذشته، روابط مسکو و تهران به شدت توسعه یافته و تحولات بزرگی در منطقه رخ داده است که دو کشور را وادار به بازنگری در اساس همکاری‌های خود کرده است. با این حال، مسیر رسیدن به این توافقنامه هموار نبوده و موانع زیادی بر سر راه آن وجود داشته است.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، پس از مذاکرات در مسکو، برای حضور در مراسم امضا آماده می‌شوند (عکس: آسوشیتدپرس)

موضع روسیه در قبال تحولات جنگ قره‌باغ و سوریه، که به منافع منطقه‌ای ایران آسیب زد، باعث ایجاد تردیدهایی در تهران درباره قابل اعتماد بودن مسکو به عنوان یک شریک استراتژیک شده است. از سوی دیگر، مسکو نیز همواره با نگرانی به تلاش‌های ایران برای بازگشایی کانال‌های ارتباطی با غرب نگاه کرده است.

انتخاب زمان امضای این توافقنامه جلب توجه می‌کند. این توافقنامه پس از چندین تأخیر و درست سه روز قبل از تحلیف رئیس‌جمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ، امضا شد. برخی تحلیل‌گران معتقدند که مسکو و تهران پس از تحولات سوریه و اوکراین، تصمیم گرفتند تا با تقویت مواضع خود، آماده مذاکرات آینده شوند.
این توافقنامه در ۴۷ بند، حوزه‌های مختلف همکاری از جمله تجارت، انرژی، آموزش و گردشگری را پوشش می‌دهد. بخش قابل توجهی از آن به همکاری در زمینه انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز اختصاص دارد، حوزه‌ای که ایران به زودی چالش‌های دیپلماتیک جدی در آن پیش رو خواهد داشت.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در کرملین، مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ (آسوشیتدپرس)

همکاری نظامی

توافقنامه بر همکاری‌های نظامی و امنیتی تأکید کرده است، اما از تبدیل این شراکت به یک اتحاد نظامی کامل جلوگیری می‌کند. این همکاری شامل تبادل هیئت‌های نظامی، آموزش پرسنل، انجام تمرینات مشترک و مشارکت در کنفرانس‌های بین‌المللی می‌شود.
دو کشور بر تقویت همکاری در مبارزه با تروریسم، تبادل اطلاعات امنیتی و هماهنگی بین وزارتخانه‌های داخلی تأکید کرده‌اند. همچنین، همکاری در زمینه‌های حقوقی، کنترل تسلیحات و خلع سلاح نیز در توافقنامه گنجانده شده است.
توافقنامه به توسعه روابط تجاری و اقتصادی، بهبود شبکه‌های حمل‌ونقل و تدارکات، و افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اشاره کرده است. همچنین، استفاده از ارزهای ملی در مبادلات و مقابله با تحریم‌های یکجانبه غرب نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
این توافقنامه تمامی جنبه‌های همکاری سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و فرهنگی را پوشش می‌دهد. با این حال، نکته جالب توجه این است که در بند پایانی توافقنامه آمده است: «در صورت بروز اختلاف در تفسیر مفاد این توافقنامه، نسخه انگلیسی سند مرجع خواهد بود.»