تل‌آویو خبرداد: ایران «کارخانۀ موشک‌» در سوریه ساخته است

تل‌آویو خبرداد: ایران «کارخانۀ موشک‌» در سوریه ساخته است
TT

تل‌آویو خبرداد: ایران «کارخانۀ موشک‌» در سوریه ساخته است

تل‌آویو خبرداد: ایران «کارخانۀ موشک‌» در سوریه ساخته است

منابعی از اطلاعات نظامی اسرائیل (امان) عنوان کردند اطلاعاتی به دست آوردند که ثابت می‌کند ایران سعی در فریب اسرائیل و غرب داشته است و کارخانه‌ای را برای موشک‌های دقیق و نقطه‌زن در خاک‌های سوریه به جای لبنان ساخته‌است تا از حمله‌های اسرائیل در امان باشد اما اسرائیل علیرغم تلا‌ش‌های مسئولان ایرانی برای پنهان کردن این کارخانه آن را پیدا کردند.
به گزارش الشرق الاوسط، این منابع به شبکۀ تلویزیونی دوم اسرائیل گفتند: در مقابل سختی‌هایی که ایران و حزب‌الله لبنانی در تلاش‌های خود برای تأسیس زیرساخت‌های موشک‌های دقیق در لبنان با آن روبرو هستند، سوری‌ها و ایرانی‌ها راه‌حل‌هایی ابتکاری برای فراهم آوردن این تجهیزات اساسی در لبنان به شیوه‌ای دورزننده و گول زننده پیدا می‌کنند. در سایۀ تحریم‌هایی که آمریکا علیه ایران اعمال می‌کند و همچنین حملات هوایی پی در پی اسرائیل به پایگاه‌های ایران در سوریه و لبنان، رژیم سوریه سعی کرد تا از اهدافی که با ایران و حزب الله تشکیل داد با ارائه دادن پوشش علمی به فعالیت آن، حمایت کند بنابراین (مرکز پژوهش و توسعه-سارس) را تأسیس کرد که یک سازمان دولتی است و هدف اعلام شدۀ آن تقویت، هماهنگی و راهنمایی فعالیت‌های علمی کشور است اما آن را به موشک‌های دقیق اختصاص داد.
در این گزارش تلویزیونی ذکر شد که «بسیاری از حملات هوایی که توسط نیروی  هوایی اسرائیل انجام شد تأسیسات این مرکز پژوهشی ذکر شده را نشانه گرفت و سخت‌ترین آنها در سپتامبر سال 2017 و سپتامبر 2018 بود به طوری که هواپیمایی اسرائیل تأسیسات متعلق به این مرکز پژوهشی در شهر مصیاف واقع در جنوب غربی استان حمات سوریه را نشانه گرفت».
بر اساس این گزارش، این حمله با خسارت‌های زیادی که به خط تولید و ابزارآلاتی که برای توسعۀ آن در نظر گرفته شده بود باعث وارد شدن ضررهای زیادی به طرح تولیدی سوریه شد.
این گزارش همچنین ذکر کرد در 22 سپتامبر (31 شهریور) گذشته نیروهای هوایی اسرائیل محمولۀ دیگری از تجهیزات که به سمت حزب‌الله در حال حرکت بود را در منطقۀ لاذقیه نشانه گرفت. در این حمله ضدهوایی‌های سوریه با پرتاب موشک سعی در حمله به هواپیماهای اسرائیلی داشتند اما موفق به این کار نشدند بلکه به جای آن هواپیمای «ایلیوشن 20» روسیه را نشانه گرفتند که 15 مسافر داشت. سوریه و روسیه نیز اسرائیل را در این حادثه مقصر دانستند. اما این حمله خصوصا برای سوریه کشنده بود؛ چرا که ضررهای زیادی به پروژه تأسیس کارخانۀ سلاح دقیق «حزب‌الله» وارد کرد. 
در این گزارش ادعا شد که سازمان صنایع فنی سوریه(OTI)  همچنین سعی دارد تحریم‌های آمریکا و اروپا را دور بزند و در طرح ایران و حزب الله برای توسعۀ موشک‌های دقیق مشارکت کند. این شرکت به عنوان یک واسطۀ تجاری برای همکاری با مرکز پژوهش‌های علمی جهت دور زدن تحریم‌ها عمل می‌کند.
در این گزارش همچنین آمده است که شرکت‌های جعلی یک نوع پوشش مدنی برای فعالیت‌های «سارس» و«OTI» ایجاد می‌کند و سودهایی از طریق قاچاق موتورها، تجهیزات و مواد خام کسب می‌کند تا آنها را از ایتالیا، چین و کشورهای دیگری در خاور دور در اختیار «محور سوری-ایرانی و حزب الله» قرار دهد.
این گزارش گمانه زنی کرد که «OTI» اخیرا فعالیت خود را در خدمت پروژه‌های موشک‌های دقیقی قرار داده‌است که حزب الله سعی در توسعۀ آنها در لبنان دارد.
در این میان منابعی نظامی از اسرائیل روز گذشته عنوان کردند نشانه‌ها حاکی از آن است که ایران قصد دارد مرکز کمک‌رسانی اسلحه‌ای خود به سوریه را  از فرودگاه بین‌المللی دمشق به پایگاه نظامی تیفور که تابع نیروهایی رژیم سوریه است و در میان دو شهر حمص و تدمر قرار دارد، منتقل کند. دلیل این کار هم حملات اخیر و پی در پی اسرائیل به فرودگاه است که باعث ایجاد تنش میان ایران، دولت رژیم سوریه و هم‌پیمان آن روسیه شد به این دلیل که در سایۀ پیروزی‌هایی که ارتش رژیم در حملات اخیر کسب کرد، حمله‌های اسرائیل تلاش‌های آنها را برای ایجاد این تصور که ثبات به سوریه بازگشته است، ناکام کرد.
این منابع مدعی شدند که ایران سال‌ها است با موافقت رژیم سوریه در فرودگاه حضور دارد  و فرودگاه بین‌المللی دمشق اخیراً به مرکزی برای حمل و نقل، تخلیه، دریافت و ذخیرۀ سلاح ارسال شده از ایران تبدیل شده‌است.
گفتنی است «نیروی قدس» تابع سپاه پاسداران ایران انبارهای خاص فرودگاه را به طوری مستقل مدیریت می‌کند. این انبارها فقط چندین متر با پیاده‌روی بین‌المللی اصلی فاصله دارد که شهروندان و توریست‌ها در سفرهایشان از آن می‌گذرند.
بر اساس اظهارات منابعی اسرائلی ایران «خانۀ شیشه‌ای» هفت طبقه‌ای را که نزدیک پیاده روی مدنی است برای فعالیت‌های خود استفاده می‌کند و این مکان به عنوان مجموعه‌ای سربسته فعالیت می‌کند که در کنار آن مجموعه‌هایی وجود دارد که برای انبار اسلحه استفاده می‌شوند. دو ساختمان در زیر زمین نیز وجود دارد که هدف اصلی آنها محافظت از هواپیماها در برابر حملات است.
عاموس هرئیل، تحلیلگر مسائل نظامی در روزنامۀ «هآرتس» می‌گوید: قاچاق اسلحه از این فرودگاه و با پروازهای مدنی از ایران ، هواپیماهای نظامی جنگی و یا حتی هواپیماهایی خاص صورت می‌گیرد که سپاه پاسداران ایران آن را اجاره می‌کند. بارهای منتقل شده ساعت‌ها تا هفته‌ها در این پایگاه محافظت می‌شوند و از همین جا به حزب‌الله و یا پایگاه‌های نظامی ایران در سوریه منتقل می‌شوند.
بر همه آشکار است که اسرائیل از حضور ایرن در سوریه به عنوان بهانه‌ای برای اجرای حملات جنگی خود استفاده می‌کند. پس از سال‌ها استفاده از سیاست مه آلود در خصوص این حملات، اسرائیلی‌ها اخیرا با صراحت و افتخاز از آنها صحبت می‌کنند. بنیامین نتانیاهو  نیز خود به شخصه در خصوص آنها صحبت کرد  گادی آیزنکوت، رئیس سابق ستاد کل ارتش اسرائیل نیز همینطور. هردو نیز تهدید به ادامه دادن این حملات کردند.



مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
TT

مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)

با امضای توافقنامه «شراکت استراتژیک جامع» بین روسیه و ایران، روابط دو کشور وارد مرحله‌ای جدید شده است که در آن منافع طرفین به شکلی بی‌سابقه به هم نزدیک می‌شوند. با این حال، در مسکو تردیدهایی درباره تمایل تهران به بازگشایی به سوی غرب وجود دارد.

این توافقنامه پایه‌ای قانونی برای گسترش همکاری‌های وسیع بین دو کشور فراهم می‌کند و جایگزین توافقنامه همکاری سال ۲۰۰۱ می‌شود که پیش‌تر زمینه‌های محدودی برای همکاری ایجاد کرده بود.

در طول ۲۵ سال گذشته، روابط مسکو و تهران به شدت توسعه یافته و تحولات بزرگی در منطقه رخ داده است که دو کشور را وادار به بازنگری در اساس همکاری‌های خود کرده است. با این حال، مسیر رسیدن به این توافقنامه هموار نبوده و موانع زیادی بر سر راه آن وجود داشته است.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، پس از مذاکرات در مسکو، برای حضور در مراسم امضا آماده می‌شوند (عکس: آسوشیتدپرس)

موضع روسیه در قبال تحولات جنگ قره‌باغ و سوریه، که به منافع منطقه‌ای ایران آسیب زد، باعث ایجاد تردیدهایی در تهران درباره قابل اعتماد بودن مسکو به عنوان یک شریک استراتژیک شده است. از سوی دیگر، مسکو نیز همواره با نگرانی به تلاش‌های ایران برای بازگشایی کانال‌های ارتباطی با غرب نگاه کرده است.

انتخاب زمان امضای این توافقنامه جلب توجه می‌کند. این توافقنامه پس از چندین تأخیر و درست سه روز قبل از تحلیف رئیس‌جمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ، امضا شد. برخی تحلیل‌گران معتقدند که مسکو و تهران پس از تحولات سوریه و اوکراین، تصمیم گرفتند تا با تقویت مواضع خود، آماده مذاکرات آینده شوند.
این توافقنامه در ۴۷ بند، حوزه‌های مختلف همکاری از جمله تجارت، انرژی، آموزش و گردشگری را پوشش می‌دهد. بخش قابل توجهی از آن به همکاری در زمینه انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز اختصاص دارد، حوزه‌ای که ایران به زودی چالش‌های دیپلماتیک جدی در آن پیش رو خواهد داشت.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در کرملین، مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ (آسوشیتدپرس)

همکاری نظامی

توافقنامه بر همکاری‌های نظامی و امنیتی تأکید کرده است، اما از تبدیل این شراکت به یک اتحاد نظامی کامل جلوگیری می‌کند. این همکاری شامل تبادل هیئت‌های نظامی، آموزش پرسنل، انجام تمرینات مشترک و مشارکت در کنفرانس‌های بین‌المللی می‌شود.
دو کشور بر تقویت همکاری در مبارزه با تروریسم، تبادل اطلاعات امنیتی و هماهنگی بین وزارتخانه‌های داخلی تأکید کرده‌اند. همچنین، همکاری در زمینه‌های حقوقی، کنترل تسلیحات و خلع سلاح نیز در توافقنامه گنجانده شده است.
توافقنامه به توسعه روابط تجاری و اقتصادی، بهبود شبکه‌های حمل‌ونقل و تدارکات، و افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اشاره کرده است. همچنین، استفاده از ارزهای ملی در مبادلات و مقابله با تحریم‌های یکجانبه غرب نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
این توافقنامه تمامی جنبه‌های همکاری سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و فرهنگی را پوشش می‌دهد. با این حال، نکته جالب توجه این است که در بند پایانی توافقنامه آمده است: «در صورت بروز اختلاف در تفسیر مفاد این توافقنامه، نسخه انگلیسی سند مرجع خواهد بود.»