«کمیته چهارجانبه عربی» تداوم دخالت‌های ایران را محکوم کرد

شورای وزرای خارجه عرب بر وحدت ملی سوریه تأکید کرد… دمشق به نشست تونس دعوت نمی‌شود

 «کمیته چهارجانبه عربی» تداوم دخالت‌های ایران را محکوم کرد
TT

«کمیته چهارجانبه عربی» تداوم دخالت‌های ایران را محکوم کرد

 «کمیته چهارجانبه عربی» تداوم دخالت‌های ایران را محکوم کرد

نشست شورای وزرای خارجه عرب در نشست روز گذشته خود در قاهره بر وحدت ملی سوریه تأکید کرد، در عین حال اعضا به پرونده بازگشت دمشق به اتحادیه عرب پیش از نشست تونس را بررسی نکرد.
به گزارش الشرق الاوسط، در حاشیه این نشست، «کمیته چهارجانبه وزرای خارجه عرب» مسئول رسیدگی به بررسی بحران با ایران نیز تداوم دخالت‌های ایران در امور کشورهای منطقه را محکوم کرد.
صد و پنجاه و یکمین نشست وزرای خارجه کشورهای عربی روز چهارشنبه به‌ریاست سومالی جانشین کشور سودان و با حضور احمد ابوالغیط دبیرکل اتحادیه عرب برگزار شد.
کمیته چهارجانبه که متشکل از وزاری خارجه سعودی، امارات، بحرین و مصر است نیز درحاشیه این نشست اتحادیه عرب در سطح وزرای خارجه، نشستی در رابطه با راه‌های مقابله با نفوذ ایران برگزار کرد.
کمیته وزیران اتحادیه عرب در بیانیه خود ادامه دخالت‌های ایران و ترکیه در بحران سوریه را محکوم کرد و گفت این دخالت‌ها بازتاب‌های خطرناکی در آینده سوریه و حاکمیت و امنیت و ثبات و وحدت آن خواهد گذاشت و مانع آن خواهد شد که تلاش برای حل بحران سوریه با روش‌های مسالمت‌آمیز به نتیجه برسد.
کمیته وزیران اتحادیه عرب نسبت به فرقه‌گرایی مذهبی ایران در کشورهای منطقه نگرانی شدید خود را ابراز کرد.
در بیانیه آنها آمده‌است این رژیم از شبه‌نظامیان تروریست در بعضی کشورهای منطقه حمایت می‌کند که در نتیجه باعث بی‌ثباتی و آشوب و تهدید امنیت ملی مردم می‌شود و حمایت ایران از تروریست‌ها تلاش‌های منطقه‌ای و جهانی را برای حل بحران‌های منطقه با روش‌های مسالمت‌آمیز مختل می‌سازد.
این کمیته تداوم حمایت‌های ایران از فعالیت‌های تروریستی و تخریبی در کشورهای عربی را محکوم کرد و گفت: ایران از خاک یمن به سوی سعودی موشک بالستیک شلیک می‌کند.
این کمیته تهدید دریانوردی بین‌المللی در آبهای خلیج، تنگه هرمز و دریای سرخ توسط عوامل ایران در منطقه را محکوم کرد. آخرین مورد این تهدیدها تهاجم تروریستی شبه‌نظامیان حوثی به یک نفتکش سعودی در تنگه باب‌المندب بوده‌است.
کمیته وزیران اتحادیه عرب همبستگی خود را با قطع رابطه سیاسی مراکش با ایران اعلام کرد.
مشعل السلمی رئیس پارلمان عربی در صدو پنجاه و یکمین نشست اتحادیه عرب در سطح وزرای خارجه گفت که پارلمان عربی به دنبال ایجاد یک استراتژی یکپارچه عربی برای تعامل با ایران است. 
وی همچنین به دخالت ایران در امور داخلی کشورهای عربی و اشغال جزایر سه‌گانه (تنب بزرگ، تنب کوچک، ابوموسی) از سوی ایران اشاره کرد.
 السلمی در ادامه با اشاره به حمایت ایران از گروهک‌های مسلح و شبه نظامیان در برخی کشورهای عربی گفت که ما این حمایت‌های ایران را محکوم می‌کنیم.
وزرای خارجهٔ کشورهای عربی در این نشست مسائلی همچون: جدول برنامه‌های اجلاس سران کشورهای عربی که قرار است در پایان ماه کنونی در تونس برگزار شود، عملکرد سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و امنیتی مشترک عربی، قضیهٔ فلسطین، و درگیری‌های جهان عرب با اسرائیل، همبستگی با لبنان، آخرین تحولات سوریه، لیبی و یمن، دخالت‌های ایران در امور داخلی کشورهای عربی، حمایت از صلح و توسعه در سودان، پشتیبانی از سومالی و مجمع الجزایر کومور را مورد بررسی قرار دادند.



مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
TT

مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)

با امضای توافقنامه «شراکت استراتژیک جامع» بین روسیه و ایران، روابط دو کشور وارد مرحله‌ای جدید شده است که در آن منافع طرفین به شکلی بی‌سابقه به هم نزدیک می‌شوند. با این حال، در مسکو تردیدهایی درباره تمایل تهران به بازگشایی به سوی غرب وجود دارد.

این توافقنامه پایه‌ای قانونی برای گسترش همکاری‌های وسیع بین دو کشور فراهم می‌کند و جایگزین توافقنامه همکاری سال ۲۰۰۱ می‌شود که پیش‌تر زمینه‌های محدودی برای همکاری ایجاد کرده بود.

در طول ۲۵ سال گذشته، روابط مسکو و تهران به شدت توسعه یافته و تحولات بزرگی در منطقه رخ داده است که دو کشور را وادار به بازنگری در اساس همکاری‌های خود کرده است. با این حال، مسیر رسیدن به این توافقنامه هموار نبوده و موانع زیادی بر سر راه آن وجود داشته است.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، پس از مذاکرات در مسکو، برای حضور در مراسم امضا آماده می‌شوند (عکس: آسوشیتدپرس)

موضع روسیه در قبال تحولات جنگ قره‌باغ و سوریه، که به منافع منطقه‌ای ایران آسیب زد، باعث ایجاد تردیدهایی در تهران درباره قابل اعتماد بودن مسکو به عنوان یک شریک استراتژیک شده است. از سوی دیگر، مسکو نیز همواره با نگرانی به تلاش‌های ایران برای بازگشایی کانال‌های ارتباطی با غرب نگاه کرده است.

انتخاب زمان امضای این توافقنامه جلب توجه می‌کند. این توافقنامه پس از چندین تأخیر و درست سه روز قبل از تحلیف رئیس‌جمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ، امضا شد. برخی تحلیل‌گران معتقدند که مسکو و تهران پس از تحولات سوریه و اوکراین، تصمیم گرفتند تا با تقویت مواضع خود، آماده مذاکرات آینده شوند.
این توافقنامه در ۴۷ بند، حوزه‌های مختلف همکاری از جمله تجارت، انرژی، آموزش و گردشگری را پوشش می‌دهد. بخش قابل توجهی از آن به همکاری در زمینه انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز اختصاص دارد، حوزه‌ای که ایران به زودی چالش‌های دیپلماتیک جدی در آن پیش رو خواهد داشت.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در کرملین، مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ (آسوشیتدپرس)

همکاری نظامی

توافقنامه بر همکاری‌های نظامی و امنیتی تأکید کرده است، اما از تبدیل این شراکت به یک اتحاد نظامی کامل جلوگیری می‌کند. این همکاری شامل تبادل هیئت‌های نظامی، آموزش پرسنل، انجام تمرینات مشترک و مشارکت در کنفرانس‌های بین‌المللی می‌شود.
دو کشور بر تقویت همکاری در مبارزه با تروریسم، تبادل اطلاعات امنیتی و هماهنگی بین وزارتخانه‌های داخلی تأکید کرده‌اند. همچنین، همکاری در زمینه‌های حقوقی، کنترل تسلیحات و خلع سلاح نیز در توافقنامه گنجانده شده است.
توافقنامه به توسعه روابط تجاری و اقتصادی، بهبود شبکه‌های حمل‌ونقل و تدارکات، و افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اشاره کرده است. همچنین، استفاده از ارزهای ملی در مبادلات و مقابله با تحریم‌های یکجانبه غرب نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
این توافقنامه تمامی جنبه‌های همکاری سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و فرهنگی را پوشش می‌دهد. با این حال، نکته جالب توجه این است که در بند پایانی توافقنامه آمده است: «در صورت بروز اختلاف در تفسیر مفاد این توافقنامه، نسخه انگلیسی سند مرجع خواهد بود.»