تاکید پمپئو برای مقابله با «ستیزه جویی ایران» در منطقه

دیدگاه مشترک سعودی و آمریکا در مورد اهمیت احترام گروه های یمن به «توافق سوئد»

عکس: شیخ صباح الاحمد امیر کویت روز چهارشنبه (۲۰ مارس) مایک پمپئو را به حضور پذیرفت (رویترز)
عکس: شیخ صباح الاحمد امیر کویت روز چهارشنبه (۲۰ مارس) مایک پمپئو را به حضور پذیرفت (رویترز)
TT

تاکید پمپئو برای مقابله با «ستیزه جویی ایران» در منطقه

عکس: شیخ صباح الاحمد امیر کویت روز چهارشنبه (۲۰ مارس) مایک پمپئو را به حضور پذیرفت (رویترز)
عکس: شیخ صباح الاحمد امیر کویت روز چهارشنبه (۲۰ مارس) مایک پمپئو را به حضور پذیرفت (رویترز)

مایک پمپئو وزیر امور خارجه آمریکا بر اهمیت مقابله با «اقدامات ستیزه جویانه» ایران در خاورمیانه تاکید کرد.
در بیانیه مشترک پمپئو و بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل که روز چهارشنبه (۲۰ مارس) به دنبال گفتگوهای دو جانبه در قدس منتشر شد آمده است «فشار دولت آمریکا بر ایران به نتیجه رسیده اما باید فشارها گسترده تر و بیشتر شود. آمریکا و اسرائیل در زمینه مقابله با ستیزه جویی ایران در منطقه و جهان همکاری می کنند».
پمپئو در ادامه سفر منطقه ای خود وارد قدس شد. او پیشتر در کویت با مقامات این کشور دیدار و گفتگو کرد. او در کویت خاطر نشان کرد آمریکا و کشورهای خلیج در معرض تهدیدهای مشترکی از سوی (گروه های جهادی) و ایران قرار دارند. پمپئو روز جمعه (۲۲ مارس) راهی بیروت می شود. یک دیپلمات آمریکایی گفت «سفر پمپئو به لبنان پیچیده و دشوار است چرا که مقام های رسمی درباره تعامل با (حزب الله) اختلاف نظر دارند».
پمپئو و شاهزاده محمد بن سلمان ولیعهد سعودی روز سه شنبه (۱۹ مارس) در یک تماس تلفنی گفتگو کردند. رابرت پالادینو معاون سخنگوی وزارت امور خارجه آمریکا گفت «پمپئو از ولیعهد سعودی به  خاطر حمایت سعودی از اقدامات مارتین گریفیتس فرستاده سازمان ملل در امور یمن تشکر کرد. گریفیتس به دنبال پیشبرد فرآیند سیاسی در یمن است». او افزود پمپئو و ولیعهد درباره لزوم احترام گروه های یمنی به توافقات حاصل در مذاکرات سوئد توافق دارند.



مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
TT

مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)

با امضای توافقنامه «شراکت استراتژیک جامع» بین روسیه و ایران، روابط دو کشور وارد مرحله‌ای جدید شده است که در آن منافع طرفین به شکلی بی‌سابقه به هم نزدیک می‌شوند. با این حال، در مسکو تردیدهایی درباره تمایل تهران به بازگشایی به سوی غرب وجود دارد.

این توافقنامه پایه‌ای قانونی برای گسترش همکاری‌های وسیع بین دو کشور فراهم می‌کند و جایگزین توافقنامه همکاری سال ۲۰۰۱ می‌شود که پیش‌تر زمینه‌های محدودی برای همکاری ایجاد کرده بود.

در طول ۲۵ سال گذشته، روابط مسکو و تهران به شدت توسعه یافته و تحولات بزرگی در منطقه رخ داده است که دو کشور را وادار به بازنگری در اساس همکاری‌های خود کرده است. با این حال، مسیر رسیدن به این توافقنامه هموار نبوده و موانع زیادی بر سر راه آن وجود داشته است.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، پس از مذاکرات در مسکو، برای حضور در مراسم امضا آماده می‌شوند (عکس: آسوشیتدپرس)

موضع روسیه در قبال تحولات جنگ قره‌باغ و سوریه، که به منافع منطقه‌ای ایران آسیب زد، باعث ایجاد تردیدهایی در تهران درباره قابل اعتماد بودن مسکو به عنوان یک شریک استراتژیک شده است. از سوی دیگر، مسکو نیز همواره با نگرانی به تلاش‌های ایران برای بازگشایی کانال‌های ارتباطی با غرب نگاه کرده است.

انتخاب زمان امضای این توافقنامه جلب توجه می‌کند. این توافقنامه پس از چندین تأخیر و درست سه روز قبل از تحلیف رئیس‌جمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ، امضا شد. برخی تحلیل‌گران معتقدند که مسکو و تهران پس از تحولات سوریه و اوکراین، تصمیم گرفتند تا با تقویت مواضع خود، آماده مذاکرات آینده شوند.
این توافقنامه در ۴۷ بند، حوزه‌های مختلف همکاری از جمله تجارت، انرژی، آموزش و گردشگری را پوشش می‌دهد. بخش قابل توجهی از آن به همکاری در زمینه انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز اختصاص دارد، حوزه‌ای که ایران به زودی چالش‌های دیپلماتیک جدی در آن پیش رو خواهد داشت.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در کرملین، مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ (آسوشیتدپرس)

همکاری نظامی

توافقنامه بر همکاری‌های نظامی و امنیتی تأکید کرده است، اما از تبدیل این شراکت به یک اتحاد نظامی کامل جلوگیری می‌کند. این همکاری شامل تبادل هیئت‌های نظامی، آموزش پرسنل، انجام تمرینات مشترک و مشارکت در کنفرانس‌های بین‌المللی می‌شود.
دو کشور بر تقویت همکاری در مبارزه با تروریسم، تبادل اطلاعات امنیتی و هماهنگی بین وزارتخانه‌های داخلی تأکید کرده‌اند. همچنین، همکاری در زمینه‌های حقوقی، کنترل تسلیحات و خلع سلاح نیز در توافقنامه گنجانده شده است.
توافقنامه به توسعه روابط تجاری و اقتصادی، بهبود شبکه‌های حمل‌ونقل و تدارکات، و افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اشاره کرده است. همچنین، استفاده از ارزهای ملی در مبادلات و مقابله با تحریم‌های یکجانبه غرب نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
این توافقنامه تمامی جنبه‌های همکاری سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و فرهنگی را پوشش می‌دهد. با این حال، نکته جالب توجه این است که در بند پایانی توافقنامه آمده است: «در صورت بروز اختلاف در تفسیر مفاد این توافقنامه، نسخه انگلیسی سند مرجع خواهد بود.»