خروج کارمندان شرکت نفت و گاز «اکسون‌موبیل» از بصره

بغداد این اقدام را موقتی توصیف کرد

خروج کارمندان شرکت نفت و گاز «اکسون‌موبیل» از بصره
TT

خروج کارمندان شرکت نفت و گاز «اکسون‌موبیل» از بصره

خروج کارمندان شرکت نفت و گاز «اکسون‌موبیل» از بصره

در حالی که شورای استان بصره در جنوب عراق، اخبار مبنی بر خروج کارکنان خارجی شرکت نفت و گاز اکسون‌موبیل از میدان نفتی قرنه در جنوب کشور را تکذیب کرده بود، رئیس شرکت نفت جنوب عراق این اقدام را امری موقتی و احتیاطی توصیف کرد.
 به گزارش الشرق الاوسط، شرکت نفتی چندملیتی نفت و گاز اکسون‌موبیل تمام کارکنان خارجی خود را از روز شامگاه جمعه ۲۷ اردیبهشت تا صبح روز شنبه ۲۸ اردیبهشت در چند مرحله خارج کرده‌است. 
به گزارش خبرگزاری‌های جهانی، این افراد از پایگاه‌های خود به دبی منتقل شدند.
مقام‌های عراقی اما در عین حال گفتند که این مسئله بر تولید فرآورده‌های نفتی این منطقه اثر نمی‌گذارد و مهندسان و کارشناسان عراقی بر استخراج نفت نظارت خواهند کرد. 
در این باره، احسان عبدالجبار رئیس شرکت نفت جنوب گفته‌است: تصمیم شرکت آمریکایی اکسون موبیل از چاه نفتی قرنه غربی ۱ اقدامی احتیاطی و موقت است و فعالیت این میدان با تمام قوا در جریان است و روزانه ۴۴۰ بشکه نفت تولید می‌کند.
عاصم جهاد سخنگوی وزارت نفت عراق نیز در این باره به «الشرق الاوسط» تأکید کرد: این وزارتخانه، به تأمین محیطی امن و مناسب برای فعالیت شرکت‌های بین‌المللی و حفظ جان کارکنان آنها اهتمام می‌ورزد.
او در عین حال که اشاره ای به خروج یا ابقای کارکنان شرکت اکسون موبیل نکرده، گفته‌است کارکنان این شرکت با هیچ گونه مشکل امنیتی یا تهدیدی رو به رو نیستند.
اکسون‌موبیل آمریکا و پتروچاینا از زیرمجموعه‌های غول نفتی چین «سی‌ان‌پی‌سی» اوپراتور این پروژه هستند.
متیو تولر سفیر جدید ایالات متحده در عراق نیز در اولین اظهارات پس از انتصاب گفت: وظیفه داریم تا عراق را از دخالت‌های خارجی و تهدیدهای ایران مصون بداریم.
پیش از آن، سنای آمریکا با انتصاب متیو تولر به عنوان سفیر ایالات متحده در عراق موافقت کرد.
بیشتر مناصب دیپلماتیک تولر در حوزه کشورهای عربی از جمله یمن بوده‌است.
در همین راستا، وزارت خارجه آمریکا در روزهای اخیر اعلام کرده بود دیپلمات‌های این کشور که حضورشان در عراق در حال حاضر ضروری نیست، از بغداد و اربیل خارج می‌شوند.



مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
TT

مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)

با امضای توافقنامه «شراکت استراتژیک جامع» بین روسیه و ایران، روابط دو کشور وارد مرحله‌ای جدید شده است که در آن منافع طرفین به شکلی بی‌سابقه به هم نزدیک می‌شوند. با این حال، در مسکو تردیدهایی درباره تمایل تهران به بازگشایی به سوی غرب وجود دارد.

این توافقنامه پایه‌ای قانونی برای گسترش همکاری‌های وسیع بین دو کشور فراهم می‌کند و جایگزین توافقنامه همکاری سال ۲۰۰۱ می‌شود که پیش‌تر زمینه‌های محدودی برای همکاری ایجاد کرده بود.

در طول ۲۵ سال گذشته، روابط مسکو و تهران به شدت توسعه یافته و تحولات بزرگی در منطقه رخ داده است که دو کشور را وادار به بازنگری در اساس همکاری‌های خود کرده است. با این حال، مسیر رسیدن به این توافقنامه هموار نبوده و موانع زیادی بر سر راه آن وجود داشته است.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، پس از مذاکرات در مسکو، برای حضور در مراسم امضا آماده می‌شوند (عکس: آسوشیتدپرس)

موضع روسیه در قبال تحولات جنگ قره‌باغ و سوریه، که به منافع منطقه‌ای ایران آسیب زد، باعث ایجاد تردیدهایی در تهران درباره قابل اعتماد بودن مسکو به عنوان یک شریک استراتژیک شده است. از سوی دیگر، مسکو نیز همواره با نگرانی به تلاش‌های ایران برای بازگشایی کانال‌های ارتباطی با غرب نگاه کرده است.

انتخاب زمان امضای این توافقنامه جلب توجه می‌کند. این توافقنامه پس از چندین تأخیر و درست سه روز قبل از تحلیف رئیس‌جمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ، امضا شد. برخی تحلیل‌گران معتقدند که مسکو و تهران پس از تحولات سوریه و اوکراین، تصمیم گرفتند تا با تقویت مواضع خود، آماده مذاکرات آینده شوند.
این توافقنامه در ۴۷ بند، حوزه‌های مختلف همکاری از جمله تجارت، انرژی، آموزش و گردشگری را پوشش می‌دهد. بخش قابل توجهی از آن به همکاری در زمینه انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز اختصاص دارد، حوزه‌ای که ایران به زودی چالش‌های دیپلماتیک جدی در آن پیش رو خواهد داشت.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در کرملین، مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ (آسوشیتدپرس)

همکاری نظامی

توافقنامه بر همکاری‌های نظامی و امنیتی تأکید کرده است، اما از تبدیل این شراکت به یک اتحاد نظامی کامل جلوگیری می‌کند. این همکاری شامل تبادل هیئت‌های نظامی، آموزش پرسنل، انجام تمرینات مشترک و مشارکت در کنفرانس‌های بین‌المللی می‌شود.
دو کشور بر تقویت همکاری در مبارزه با تروریسم، تبادل اطلاعات امنیتی و هماهنگی بین وزارتخانه‌های داخلی تأکید کرده‌اند. همچنین، همکاری در زمینه‌های حقوقی، کنترل تسلیحات و خلع سلاح نیز در توافقنامه گنجانده شده است.
توافقنامه به توسعه روابط تجاری و اقتصادی، بهبود شبکه‌های حمل‌ونقل و تدارکات، و افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اشاره کرده است. همچنین، استفاده از ارزهای ملی در مبادلات و مقابله با تحریم‌های یکجانبه غرب نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
این توافقنامه تمامی جنبه‌های همکاری سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و فرهنگی را پوشش می‌دهد. با این حال، نکته جالب توجه این است که در بند پایانی توافقنامه آمده است: «در صورت بروز اختلاف در تفسیر مفاد این توافقنامه، نسخه انگلیسی سند مرجع خواهد بود.»