ظریف به دنبال کشف فرصت‌هایی برای میانجیگری عراق

​مخالفت المالکی با بی‌طرفی.. علاوی خواستار اجرای وضعیت فوق‌العاده شد

ظریف به دنبال کشف فرصت‌هایی برای میانجیگری عراق
TT

ظریف به دنبال کشف فرصت‌هایی برای میانجیگری عراق

ظریف به دنبال کشف فرصت‌هایی برای میانجیگری عراق

محمدجواد ظریف وزیر خارجه ایران روز گذشته در حالی سفری به بغداد را آغاز کرد که قرار است برهم صالح رئیس‌جمهور عراق سفرهایی به سعودی و ترکیه را انجام دهد و محمد الحلبوسی رئیس پارلمان این کشور نیز برای بررسی فرصت‌های کاهش تنش در منطقه را در ایالات متحده آمریکا جستجو کند.
به گزارش الشرق الاوسط، این سفرها در حالی اتفاق می‌افتد که آمریکا موضع خود را در قبال ایران به ویژه پس از دستور دونالد ترامپ رئیس‌جمهور این کشور برای اعزام ۱۵۰۰ سرباز بیشتر به منطقه تشدید کرده‌است.
پیش از این، کمیسیون روابط خارجی پارلمان عراق از سفر برهم صالح رئیس‌جمهوری این کشور به ترکیه و سعودی طی ساعات آینده خبر داد. 
این کمیسیون اعلام کرد سفر برهم صالح رئیس‌جمهوری عراق به ترکیه و سعودی، پس از کمتر از دو روز از سفری صورت می‌گیرد که صالح به عمان انجام داد و در نشست سه‌جانبه با عبدالله ثانی پادشاه اردن و محمود عباس (ابومازن) رئیس تشکیلات فلسطین شرکت کرد. 
ریبوار کریم عضو این کمیسیون گفت: دیدار اخیر عادل عبدالمهدی نخست‌وزیر عراق از کویت و سفر برهم صالح به اردن با هدف تبادل‌نظر دربارهٔ اوضاع منطقه و بحث و بررسی تنش موجود میان آمریکا و ایران صورت گرفت. 
وی افزود: این دیدارها به‌منظور دور کردن سایه جنگ از دولت و ملت عراق صورت می‌گیرد که در حال حرکت به سمت مرحله ثبات و شکوفایی اقتصادی است و این مسئله مستلزم ثبات امنیتی، نظامی و سیاسی است. 
کریم همچنین اظهارکرد: صالح و عبدالمهدی در اردن و کویت به گفت و گو در رابطه با مبادلات تجاری و اقتصادی میان عراق و کشورهای همسایه و شکل و شمایل این روابط در صورت بروز هرگونه مشکلی در مرحله پیش رو پرداختند؛ در صورت پایان تنش‌های کنونی منطقه، عراق همچنان به اجرای توافقنامه‌های دو جانبه اخیر با همسایگان خود ادامه خواهد داد. 
از سوی دیگر، حیدر الملا عضو سابق پارلمان عراق و از رهبران ائتلاق اصلاح و سازندگی به «الشرق الاوسط» گفت: محمد الحلبوسی رئیس پارلمان عراق به ایران و ایالات متحده سفر و فرصت‌های وساطت بین دو طرف و آنچه که می‌توان برای کاهش تنش در منطقه را بررسی خواهد کرد.
الملا دربارهٔ میزان کارساز بودن این میانجیگری گفت: «ما امروز رو در روی یک واقعیت هستیم؛ یا اینکه ایران به میز مذاکره برای بررسی پیامدهای ناشی از نفوذ در منطقه چه در یمن و چه در منطقه خلیج یا عراق و شام و کاهش آن برگردد یا دست و پنجه نرم کردن با حمله نظامی احتمالی».
الملا توضیح داد: «باتوجه به این داده‌ها، صحبت کردن دربارهٔ میانجیگری‌ها در این مرحله چیزی جز تحرک در وقت اضافه نیست به طوری که منطقه پس از ماه رمضان به سوی دو احتمال حرکت می‌کند؛ یا مذاکره برای کاهش نفوذ ایران در منطقه یا عملیات نظامی برای خنثی کردن این نفوذ».
از سوی دیگر، احسان الشمری رئیس مرکز اندیشه سیاسی در گفتگو با «الشرق الاوسط» معتقد است: «این سفرها و تلاش‌های رهبران عراق پس از نشست رئیس‌جمهور با سیاستمداران عراق حاصل شده‌است به طوری که سازوکاری برای حرکت در این مسیر و همچنین تعامل با جنگ احتمالی در همه جوانب وضع شده‌است».
الشمری افزود: «عراق در دل بحران واقع شده‌است بنابراین باید به صورت جدی و بدون در نظر گرفتن نتائج این تلاش‌ها حرکت کند».
در این میان، نوری المالکی نخست‌وزیر پیشین عراق به تنش موجود در روابط ایران و آمریکا اشاره و بیطرفی در این زمینه را رد کرد و گفت: «با توجه به اظهارات رهبران ایران مبنی بر اینکه این کشور خواهان جنگ نیست، زبان بیطرفی دیگر قابل قبول نیست».
 المالکی روز شنبه در دیدار با محمد الحلبوسی رئیس مجلس عراق برای تحولات سیاسی و امنیتی گفت: «منطقه با چالش‌های بزرگی روبروست و ضرورت دارد به منظور آرام کردن اوضاع سیاست تشدید تنش و زور را از منطقه دور کرد».
وی اظهار امیدواری کرد که تلاش‌های عراق به پایان تنش موجود میان واشنگتن و تهران بیانجامد. در مقابل، ایاد علاوی نخست‌وزیر اسبق عراق و رهبر تشکل المنبر العراقی نیز خواستار اعمال وضعیت فوق‌العاده برای مقابله با پیامدهای این بحران شد.
به گفته علاوی، «این طرح و جزئیات وضعیت فوق‌العاده را تشکل المنبر العراقی با همفکری رهبران سیاسی مختلف تدوین کرده و با محوریت امنیت و سلامت عراق، به مسائل مالی، اقتصادی، امنیت غذایی و رسانه ای می‌پردازد».



مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
TT

مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)

با امضای توافقنامه «شراکت استراتژیک جامع» بین روسیه و ایران، روابط دو کشور وارد مرحله‌ای جدید شده است که در آن منافع طرفین به شکلی بی‌سابقه به هم نزدیک می‌شوند. با این حال، در مسکو تردیدهایی درباره تمایل تهران به بازگشایی به سوی غرب وجود دارد.

این توافقنامه پایه‌ای قانونی برای گسترش همکاری‌های وسیع بین دو کشور فراهم می‌کند و جایگزین توافقنامه همکاری سال ۲۰۰۱ می‌شود که پیش‌تر زمینه‌های محدودی برای همکاری ایجاد کرده بود.

در طول ۲۵ سال گذشته، روابط مسکو و تهران به شدت توسعه یافته و تحولات بزرگی در منطقه رخ داده است که دو کشور را وادار به بازنگری در اساس همکاری‌های خود کرده است. با این حال، مسیر رسیدن به این توافقنامه هموار نبوده و موانع زیادی بر سر راه آن وجود داشته است.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، پس از مذاکرات در مسکو، برای حضور در مراسم امضا آماده می‌شوند (عکس: آسوشیتدپرس)

موضع روسیه در قبال تحولات جنگ قره‌باغ و سوریه، که به منافع منطقه‌ای ایران آسیب زد، باعث ایجاد تردیدهایی در تهران درباره قابل اعتماد بودن مسکو به عنوان یک شریک استراتژیک شده است. از سوی دیگر، مسکو نیز همواره با نگرانی به تلاش‌های ایران برای بازگشایی کانال‌های ارتباطی با غرب نگاه کرده است.

انتخاب زمان امضای این توافقنامه جلب توجه می‌کند. این توافقنامه پس از چندین تأخیر و درست سه روز قبل از تحلیف رئیس‌جمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ، امضا شد. برخی تحلیل‌گران معتقدند که مسکو و تهران پس از تحولات سوریه و اوکراین، تصمیم گرفتند تا با تقویت مواضع خود، آماده مذاکرات آینده شوند.
این توافقنامه در ۴۷ بند، حوزه‌های مختلف همکاری از جمله تجارت، انرژی، آموزش و گردشگری را پوشش می‌دهد. بخش قابل توجهی از آن به همکاری در زمینه انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز اختصاص دارد، حوزه‌ای که ایران به زودی چالش‌های دیپلماتیک جدی در آن پیش رو خواهد داشت.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در کرملین، مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ (آسوشیتدپرس)

همکاری نظامی

توافقنامه بر همکاری‌های نظامی و امنیتی تأکید کرده است، اما از تبدیل این شراکت به یک اتحاد نظامی کامل جلوگیری می‌کند. این همکاری شامل تبادل هیئت‌های نظامی، آموزش پرسنل، انجام تمرینات مشترک و مشارکت در کنفرانس‌های بین‌المللی می‌شود.
دو کشور بر تقویت همکاری در مبارزه با تروریسم، تبادل اطلاعات امنیتی و هماهنگی بین وزارتخانه‌های داخلی تأکید کرده‌اند. همچنین، همکاری در زمینه‌های حقوقی، کنترل تسلیحات و خلع سلاح نیز در توافقنامه گنجانده شده است.
توافقنامه به توسعه روابط تجاری و اقتصادی، بهبود شبکه‌های حمل‌ونقل و تدارکات، و افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اشاره کرده است. همچنین، استفاده از ارزهای ملی در مبادلات و مقابله با تحریم‌های یکجانبه غرب نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
این توافقنامه تمامی جنبه‌های همکاری سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و فرهنگی را پوشش می‌دهد. با این حال، نکته جالب توجه این است که در بند پایانی توافقنامه آمده است: «در صورت بروز اختلاف در تفسیر مفاد این توافقنامه، نسخه انگلیسی سند مرجع خواهد بود.»