مخالفان سوریه از «نقشه موشکی ایران در سوریه» رونمایی کردند

انتقال پایگاه‌های نظامی ایران در پی بمباران اسرائیل

مخالفان سوریه از «نقشه موشکی ایران در سوریه» رونمایی کردند
TT

مخالفان سوریه از «نقشه موشکی ایران در سوریه» رونمایی کردند

مخالفان سوریه از «نقشه موشکی ایران در سوریه» رونمایی کردند

گروهی از افسران جداشده از ارتش سوریه که در «حرکه تحریر وطن» (جنبش آزادی میهن) به ریاست سرتیپ فاتح حسون فعالیت می‌کنند در گزارشی از انتقال پایگاه‌های نظامی ایران در سوریه از جمله مقر فرماندهی دمشق در پی بمباران‌های اسرائیل خبر دادند.
 به گزارش الشرق الاوسط، آنها در این گزارش از ادامه فعالیت مراکز و انبارهای سلاح و موشک‌ها در سوریه پرده برداشتند. 
این گروه که شامل ۱۵۰ افسر جداشده از ارتش می‌شود.
این گزارش به تفصیل از نوع این موشک‌ها خبر داده که به این ترتیب است:
 نخست: موشک‌های کوتاه برد
 ۱ـ «شهاب ۱» و «شهاب ۲» که مدل بومی سازی شده موشک‌های اسکاد بی و سی است که پیشتر ایران از شوروی خریداری می‌کرد. 
برد موشک شهاب ۱ به ۳۰۰ کیلومتر و برد شهاب ۲ به ۵۰۰ کیلومتر می‌رسد. 
ایران در دهه ۱۹۸۰ در جنگ با عراق این نوع موشک‌ها را از کره شمالی و شوروی خریداری کرد و اکنون نسل تازه ای از آن را تولید و به متحدان خود در سوریه و «حزب‌الله» لبنان و حوثی‌های یمن می‌دهد.
 ۲ـ «فاتح ۱۱۰» که مدل بومی سازی شده اسکاد است که برد آن به ۲۰۰ کیلومتر می‌رسد و گردان ۱۵۵ ارتش سوریه در شمال دمشق بدان مجهز است.
 ۳ـ تشرین، با برد ۳۰۰ کیلومتر که حالت تقویت شده موشک فاتح ۱۱۰ است.
 ۴ـ موشک «میسلون»، که مدل به روز شده موشک زلزال ۲ ایران است و برد آن به ۲۱۰ کیلومتر می‌رسد.
 ۵ـ ذوالفقار که از نسل موشک‌های نقطه زن ایرانی است و در آن از سوخت جامد استفاده می‌شود و برد آن به ۷۰۰ کیلومتر می‌رسد.
 در اول اکتبر ۲۰۱۸ از این موشک در جنگ با تروریست‌های داعش در خاک سوریه در پاسخ به حمله به مراسم رژه در اهواز استفاده شده، اما وجود آن در خاک سوریه شناسایی نشده‌است.
 ۶ـ نازعات، موشک زمین به زمین با برد ۱۵۰ کیلومتر. 
دوم؛ موشک‌های ضد تانک 
موشک «طوفان ۱» ضد تانک با وزن ۳٫۶ کیلوگرم که برد آن به ۳۸۵۰ متر می‌رسد و نسل جدید آن لیزری است. 
این موشک‌ها در انبار سلاح‌های ایرانی در فرودگاه تیفور شناسایی شده و میان نیروهای ایرانی مستقر در دیرالزور توزیع شده‌است. 
سوم؛ موشک‌های دریایی 
موشک نور با برد ۱۵۰ کیلومتر. 
ایران در سال ۲۰۱۰ قایق‌های جنگی ایرانی به سوریه داد که برای حمل این نوع موشک‌ها از آنها استفاده می‌شود. 
این موشک‌ها در بندر بیضاء در شرق سوریه مورد استفاده قرار می‌گیرد.
این گزارش تفصیلی مواضع نگه داری هر یک از انواع این موشک‌ها در خاک سوریه را نیز ارائه داده‌است که شامل مناطق کسوه، جب الجراح، محرده، قطیفه، ناصریه؛ بندر بیضاء، روستای سفیره، مصیاف می‌شود.



مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
TT

مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)

با امضای توافقنامه «شراکت استراتژیک جامع» بین روسیه و ایران، روابط دو کشور وارد مرحله‌ای جدید شده است که در آن منافع طرفین به شکلی بی‌سابقه به هم نزدیک می‌شوند. با این حال، در مسکو تردیدهایی درباره تمایل تهران به بازگشایی به سوی غرب وجود دارد.

این توافقنامه پایه‌ای قانونی برای گسترش همکاری‌های وسیع بین دو کشور فراهم می‌کند و جایگزین توافقنامه همکاری سال ۲۰۰۱ می‌شود که پیش‌تر زمینه‌های محدودی برای همکاری ایجاد کرده بود.

در طول ۲۵ سال گذشته، روابط مسکو و تهران به شدت توسعه یافته و تحولات بزرگی در منطقه رخ داده است که دو کشور را وادار به بازنگری در اساس همکاری‌های خود کرده است. با این حال، مسیر رسیدن به این توافقنامه هموار نبوده و موانع زیادی بر سر راه آن وجود داشته است.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، پس از مذاکرات در مسکو، برای حضور در مراسم امضا آماده می‌شوند (عکس: آسوشیتدپرس)

موضع روسیه در قبال تحولات جنگ قره‌باغ و سوریه، که به منافع منطقه‌ای ایران آسیب زد، باعث ایجاد تردیدهایی در تهران درباره قابل اعتماد بودن مسکو به عنوان یک شریک استراتژیک شده است. از سوی دیگر، مسکو نیز همواره با نگرانی به تلاش‌های ایران برای بازگشایی کانال‌های ارتباطی با غرب نگاه کرده است.

انتخاب زمان امضای این توافقنامه جلب توجه می‌کند. این توافقنامه پس از چندین تأخیر و درست سه روز قبل از تحلیف رئیس‌جمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ، امضا شد. برخی تحلیل‌گران معتقدند که مسکو و تهران پس از تحولات سوریه و اوکراین، تصمیم گرفتند تا با تقویت مواضع خود، آماده مذاکرات آینده شوند.
این توافقنامه در ۴۷ بند، حوزه‌های مختلف همکاری از جمله تجارت، انرژی، آموزش و گردشگری را پوشش می‌دهد. بخش قابل توجهی از آن به همکاری در زمینه انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز اختصاص دارد، حوزه‌ای که ایران به زودی چالش‌های دیپلماتیک جدی در آن پیش رو خواهد داشت.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در کرملین، مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ (آسوشیتدپرس)

همکاری نظامی

توافقنامه بر همکاری‌های نظامی و امنیتی تأکید کرده است، اما از تبدیل این شراکت به یک اتحاد نظامی کامل جلوگیری می‌کند. این همکاری شامل تبادل هیئت‌های نظامی، آموزش پرسنل، انجام تمرینات مشترک و مشارکت در کنفرانس‌های بین‌المللی می‌شود.
دو کشور بر تقویت همکاری در مبارزه با تروریسم، تبادل اطلاعات امنیتی و هماهنگی بین وزارتخانه‌های داخلی تأکید کرده‌اند. همچنین، همکاری در زمینه‌های حقوقی، کنترل تسلیحات و خلع سلاح نیز در توافقنامه گنجانده شده است.
توافقنامه به توسعه روابط تجاری و اقتصادی، بهبود شبکه‌های حمل‌ونقل و تدارکات، و افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اشاره کرده است. همچنین، استفاده از ارزهای ملی در مبادلات و مقابله با تحریم‌های یکجانبه غرب نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
این توافقنامه تمامی جنبه‌های همکاری سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و فرهنگی را پوشش می‌دهد. با این حال، نکته جالب توجه این است که در بند پایانی توافقنامه آمده است: «در صورت بروز اختلاف در تفسیر مفاد این توافقنامه، نسخه انگلیسی سند مرجع خواهد بود.»