عربي English Türkçe اردو فارسى
Logo
آخرین خبرها
گفتگو

نخست وزیر ژاپن در گفت‌وگو با «الشرق الاوسط»: می‌خواهیم در کاهش تنش در منطقه نقش داشته باشیم

​آبه: سعودی شریک ثابت و استراتژیک ماست... و از اصلاحات شاهزاده محمدبن سلمان حمایت می‌کنیم

نخست وزیر ژاپن در گفت‌وگو با «الشرق الاوسط»: می‌خواهیم در کاهش تنش در منطقه نقش داشته باشیم
    توکیو:غسان شربل
TT
TT

نخست وزیر ژاپن در گفت‌وگو با «الشرق الاوسط»: می‌خواهیم در کاهش تنش در منطقه نقش داشته باشیم

نخست وزیر ژاپن در گفت‌وگو با «الشرق الاوسط»: می‌خواهیم در کاهش تنش در منطقه نقش داشته باشیم

نخست وزیر ژاپن شینزو آبه در گفت‌وگو با «الشرق الاوسط» به نقش سعودی «در برقرای امنیت و ثبات در منطقه» اشاره کرد و یادآورشد که توکیو«از تلاش‌های اصلاحی حمایت می‌کند و برای تقویت مشارکت استراتژیک میان دو کشور تلاش می‌کنیم».
آبه افزود« همکاری نزدیکی با شاهزاده محمدبن سلمان به منظورهمکاری‌های دوجانبه همچنین برای مسائل منطقه‌ای و بین المللی» دارد. او امیدواراست« تبادل نظر بسیار مفیدی با شاهزاده محمدبن سلمان در باره راه‌های تقویت روابط دوجانبه و همکاری در گروه بیست» که ژاپن (روز جمعه و شنبه آینده در اوساکا) میزبان آن است و سعودی سال آینده میزبان آن خواهد بود، داشته باشد. او افزود:«بدون شک ما تمام تلاش‌مان را برای موفقیت نشست خواهیم کرد تا بتوانیم کرسی ریاست نشست را به سعودی که به عنوان شریک استراتژیک و ثابت ژاپن به حساب می‌آید، تقدیم کنیم».
آبه به تلاش‌هایش برای تضمین موفقیت «نشست بیست» که درآن 37 رهبر و مسئول از جمله رهبران «گروه بیست» شرکت می‌کنند، اشاره کرد و گفت:« در نشست، و ازراه تشویق تجارت آزاد و ابتکار، بر پیشرفت اقتصاد جهانی و محقق شدن رشد مستمر کار خواهیم کرد و با این ابتکارعمل بر محقق شدن جامعه‌ای آزاد و نمونه دائمی را تشویق می‌کنیم که در آن همه مردم از جمله زنان، جوانان و سالمندان و افراد معلول بتوانند نقش فعالی بازی کنند».
این هم متن پاسخ‌های آبه به پرسش‌های مکتوب «الشرق الاوسط» به مناسبت نشست اوساکا...
*درنشست «گروه بیست» که روز جمعه و شنبه آینده در شهر اوساکا برگزار می‌شود، بحث‌هایی درباره مسائل مختلف صورت می‌گیرد شامل تجارت آزاد و تغییرات زیست محیطی و توسعه و غیره، مسئله مهم میان این ماسئل در این نشست کدام خواهد بود؟
-در«نشست بیست» اوساکا و از راه تشویق تجارت آزاد و ابتکار، برای پیشرفت اقتصاد جهانی و تحقق رشد مستمر اقتصادی تلاش خواهیم کرد. علاوه براین این نشست مشارکت‌های توسعه‌ای و مسائل جهانی را با تمرکز بر اهداف توسعه پایدار هدایت خواهد کرد. ما از راه این ابتکارها محقق شدن جامعه آزاد و نمونه و دائمی را تشویق می‌کنیم که همه مردم ازجمله زنان و جوانان و سالمندان و افراد دارای معلولیت بتوانند نقش فعالی ایفا کنند.
*بر مسائل خاصی تمرکز خواهد شد؟
-به طور خاص اقتصاد رایانه‌ای و جامعه و سالمندی را بررسی می‌کنیم برای رسیدن به جامعه‌ای که همه مردم بتوانند در آن نقش مؤثری داشته باشند. گفت‌وگوها را تشویق می‌کنیم و ابتکارهای ژاپنی پیشنهاد خواهیم کرد مانند انقلاب تولیدی به مفهوم ژاپنی یعنی ابتکار«برای جامعه5.0».
علاوه برآنچه گفتم، بحث‌های مربوط به تأمین کالاهای عمومی بین‌المللی برای تحقق رشد اقتصاد جهانی مانند زیرساخت‌های با کیفیت بالا و بهداشت جهانی سوق خواهیم داد. در عمل ازراه ریاست نشست، رهبری خواهیم کرد و در مسائل جهانی مانند محیط زیست و زباله‌های پلاستیکی در دریاها مشارکت می‌کنیم.
*چرا اوساکا را برای نشست انتخاب کردید؟
-اوساکا شهری است که در طول بیش از 4 قرن به عنوان مرکز تجاری و اقتصادی ژاپن شکوفا شده. کاخ اوساکا به عنوان نماد شهر، مورد علاقه مردم محلی و توریست‌های سراسرجهان است. شهر همچنین به عنوان «آشپزخانه جهان» معروف است به این معنا که غذاهای خوشمزه‌ای را از سراسر ژاپن در خود جمع کرده است. آنجا فرهنگ جذاب و منحصربه فردغذا تقویت شده. امیدوارم اوساکا مکانی باشد که مردم از سراسر جهان مهمان عاطفی‌اش باشند از طریق جذابیتش و فرهنگ غذایش.
*پس از ژاپن سعودی ریاست«نشست بیست» را به عهده خواهد گرفت. انتقال ریاست چگونه صورت می‌گیرد؟
-عملا پادشاهی عربی سعودی، ریاست نشست«گروه بیست» آینده را به عهده خواهد گرفت. طی امسال دو جلسه تلفنی با شاهزاده محمد بن سلمان داشتم و ما به طور تنگاتنگ برای موفقیت نشست تلاش می‌کنیم. بدون شک ما نهایت تلاش‌مان را برای موفقیت نشست به کارمی‌بندیم تا بتوانیم کرسی ریاست نشست را به پادشاهی عربی سعودی که به عنوان شریک استراتژیک ثابت ژاپن محسوب می‌شود، تحویل دهیم.
*اوضاع کنونی خاورمیانه را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
-صلح و ثبات در خاورمیانه از مسائل مهم است، علیرغم اینکه در سال‌های اخیر بسیار پیچده‌تر شد. از جمله مسئله صلح در خاورمیانه و وضع سوریه.
ژاپن موضعی بی طرف از نظر دین و فرقه و قومیت و تاریخ دارد. روابط خوبی با همه کشورهای خاورمیانه دارد. از آن جا که ما وضعیت منحصربه فردی داریم، می‌توانیم برای محقق ساختن صلح و ثبات در خاورمیانه با ایالات متحده تبادل نظرکنیم.
*چگونه؟
-برای نمونه ما در این منطقه با ابتکار «گذرگاه صلح و شکوفایی» و «همایش همکاری بین کشورهای شرق آسیا و توسعه فلسطینی» مشارکت داریم تا حالتی از صلح در خاورمیانه براساس راه حل دو کشور به دست بیاید. امسال دور دوم گفت‌وگوی سیاسی عربی-ژاپنی برای تقویت تلاش‌های سیاسی در منطقه برگزار می‌شود.
*ارزیابی‌تان ازسفرتان به تهران در نیمه این ماه چیست؟
-تنش‌ها در خاورمیانه پیرامون وضعیت ایران روبه افزایش است. برخی کارشناسان می‌گویند درگیرهای محدودی صورت خواهد گرفت، اما قبل از هرچیز باید از برخوردهای مسلحانه جلوگیری کرد چرا که صلح و ثبات در خاورمیانه شکوفایی همه جهان از جمله ژاپن را به دنبال خواهد داشت. می‌خواهم ژاپن نقش مهمی در کاهش تنش‌ها در منطقه بازی کند به همین دلیل این ماه به ایران سفرکردم.
*نتایج سفرچطور بودند؟
-آنچه می‌توانم بگویم این است که برای صلح و امنیت در منطقه باید ایران نقشی سازنده بازی کند و تن به توافق هسته‌ای بدهد. در این راستا رئیس جمهوری حسن روحانی گفت، او خواهان جنگ با ایالات متحده نیست و تلاشی برای دستیابی به اسلحه اتمی نمی‌کند. علاوه براین، رهبر انقلاب علی خامنه‌ای همچنین گفت ایران قصد ندارد به سمت ساخت یا داشتن یا به کاربردن سلاح هسته‌ای برود.
در حالی که راه کاهش تنش‌ها با مشکلات بزرگی همراه است، ژاپن گام‌هایش را برای همکاری با کشورهای مورد نظر برای کاستن از شدت تنش‌ها و تحقق ثبات در خاورمیانه با همکاری کشورهای مرتبط ادامه می‌دهد.
*نظرتان درباره حمله به نفتکش ژاپنی در خلیج چیست؟
-به نظرما حمله به کشتی‌های شرکت‌های حمل و نقل ژاپنی در نزدیک تنگه هرمز در روز 13 ژوئن تهدیدی جدی علیه صلح و شکوفایی کشور ماست. این حملات را که کشتی‌های ما را در معرض خطر قرار می‌دهد، به شدت محکوم می‌کنیم. از نزدیک با کشورهای مرتبط به جمع آوری اطلاعات برای تأمین امنیت کشتیرانی می‌پردازیم.
*ژاپن حمایت خودش را از«چشم انداز 2030 پادشاهی» سعودی اعلام کرده، رابطه توکیو و ریاض را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
-از نظر ژاپن رابطه با پادشاهی عربی سعودی که نقش موثری در صلح و ثبات در منطقه بازی می‌کند، مهم است و از تلاش‌های اصلاحی داخلی پادشاهی عربی سعودی حمایت می‌کند. به همین دلیل سعی می‌کنیم مشارکت استراتژیک میان دو کشور را تقویت کنیم.
وقتی پس از سفرم در سال 2007 سال 2013 از سعودی دیدارکردم، تغییرات در جامعه را حس کردم. دست‌آوردهایی که در «چشم انداز 2030 سعودی» محقق شدند مایه خوشحالی ژاپن است که برای اجرای این چشم انداز همکاری داشته و همچنان خواهد داشت.
در خصوص آنچه به همکاری در زمینه‌های فرهنگی و ترویج رفاهی که به عنوان یکی از ستون‌های اصلاح محسوب می‌شود، سال 2017 بیش از 3هزار نفر در اجرای گروه ارکستر در ریاض شرکت کردند. این یک موفقیت بود. همچنین زمینه همکاری انسانی از طریق بازیها و نقاشی‌های متحرک و «سی جی» و غیره مهیا شد. توسعه منابع انسانی که می‌تواند پلی میان دو کشور باشد، به من احساس آرامش می‌دهد.
*درباره همکاری با ریاض در حل مسائل اقلیمی چطور؟
-همکاری نزدیکی با ولیعهد شاهزاده محمد بن سلمان برای همکاری دوجانبه و مسائل منطقه‌ای و بین المللی داشته‌ام. سومین نشست وزارتی«چشم انداز 2030ژاپن-سعودی» روز17 ژوئن در توکیو برگزار شد و براهمیت همکاری در زمینه‌های بسیاری مانند اقتصاد و منابع انسانی و مبادلات فرهنگی تأکید شد.
در نشست «گروه بیست» در اوساکا، امیدوارم با ولیعهد شاهزاده محمد بن سلمان در باره راه تقویت روابط دوجانبه و همکاری در نشست «گروه بیست» به میزبانی ژاپن که سال آینده سعودی میزبانش خواهد بود، تبادل نظر مفیدی داشته باشم.

پربازدید

 
 
فرهنگ و هنر

جورج کلونی در گفت‌وگو با «الشرق الاوسط»: از آینده ناامید نمی‌شود، اما مسئولیت‌های دربرابر آن داریم

جورج کلونی در گفت‌وگو با «الشرق الاوسط»: از آینده ناامید نمی‌شود، اما مسئولیت‌های دربرابر آن داریم
TT
TT

جورج کلونی در گفت‌وگو با «الشرق الاوسط»: از آینده ناامید نمی‌شود، اما مسئولیت‌های دربرابر آن داریم

جورج کلونی در گفت‌وگو با «الشرق الاوسط»: از آینده ناامید نمی‌شود، اما مسئولیت‌های دربرابر آن داریم

در کنار استعداد ایفای نقش و توان کارگردانی و حرفه‌های مرتبط با سینما به طور کلی(تهیه کننده و نویسنده در برخی وقت‌ها) جورج کلونی استعداد حضور طبیعی در مقابل کسانی را دارد که با او مصاحبه می‌کنند. و این پنجمین گفت‌وگوی ماست و اولین آنها از طریق «زوم». اما با وجود اینکه از راه این شبکه اینترنتی که جایگزین ارتباط طبیعی و حیاتی شده گفت‌وگو کردیم، احساس صداقت و گشاده رویی و صمیمیت طبیعی هنرپیشه به طور کامل از پشت آن ابزار جاری بود، درست همان طور که در گفت‌وگوهای سابق دیده‌ام.

جورج کلونی دیگر چندان بازیگری نمی‌کند. نه به آن اندازه که ده سال پیش یا بیشتر از او سراغ داشتیم. دلیل آن هم اینکه او حالا اصرار دارد نقشی را بازی کند یا فیلمی را کارگردانی که چیزی برای گفتن داشته باشد یا پیامی در ذهن بیننده برجای بگذارد به جای آنکه بگذرد و تمام بشود. این قاعده شامل فیلم‌هایی نیز می‌شود که تهیه یا کارگردانی می‌کند و فیلم « د مید نایت اسکای/آسمان نیمه شب» آخرین آنهاست.

همان طور که پیش از این و با تحسین ازآن نوشتم، از صرفاً یک فیلم علمی-تخیلی پیرامون آینده زمین فراتر است. فیلم پیام‌هاست. یکی از آنها پیرامون تیره و تار بودن آینده‌ای است که پیش چشم ما می‌آید( و ویروس کنونی فقط یکی از آن نشانه‌هاست). درباره پشیمانی و میل به رهایی از گذشته برای تصحیح مسیر آینده. همین طور درباره رابطه انسانی میان دو شخصی است که روی زمین مانده‌اند و افرادی که بی جهت در فضا می‌چرخند.

در حالی که فیلم‌های سلسله‌وار فضایی(«استار وارز»، «استار ترک» و ...) فضا را به عنوان صحنه ماجراجویی انتخاب می‌کنند و این ایده را از فیلم‌های ماجراجویانه‌ زمینی الهام گرفته‌اند. هدف جورج کلونی در این فیلم و همه فیلم‌هایش به عنوان کارگردان، بازگشت انسان به خویشتن است. برای صعود و فرود و سرزندگی و حرکت‌هایش. اما این بار جنگ بزرگ‌تر است و شامل زندگی کنونی و آنی می‌شود که انتظار می‌رود؛ در ترکیبی خوش‌ساخت و تدوین خوب. تولید فیلم نشان دهنده دشواری ساخت آن است به خصوص که کلونی(کارگردان بازیگر) در یک زمان سخت آن را ساخت.

طوفان احساس

*به نظرتو مهم‌ترین مسئله زندگی چیست؟ می‌پرسم چون تو در آخرین فیلمت « آسمان نیمه شب» نگهداری از دختر کوچکی را به عهده می‌گیری که خانواده‌اش را از دست داده است. او برای تو دختر است و تو برای او پدر هستی.

-به طور کلی در زندگی، عشق، خانواده و خانه مهم‌ترین‌اند. به نظرمن این اصل با انسان اولیه متولد شد و ما اکنون همچنان همان قانون انسانی را انجام می‌دهیم و فکرنمی‌کنم از بین برود. رابطه بین شخصیتی که نقشش را ایفا می‌کنم، شخصیت اگوستین و میان شخصیت دختر کوچک دقیقا همانی است که گفتم. یک دیدار بدون برنامه میان مردی که تنها روی این سیاره رها شده و دختری که به آخرین سفینه که برای فرار از آنچه بر سرزمین خواهد آمد گریخت، نرسید. هر دو تنها و چنین هم می‌مانند.

*می‌دانم که تنها گذاشتن او بر روی کره زمین در این داستان ناگزیر بود. این طبیعی است. اگر پسر بود مسئله فرق می‌کرد؟

-بله، اما به میزان مشخصی. دختر به نظر من قدرت دیده شدن بیشتری دارد و مشکلاتی را که احتمالاً گرایش پسر به گوشه گیری به وجود می‌آورد را برنمی‌آنگیزد. همین طور تضاد بین مرد و دخترک درام بهتری خلق می‌کند. اما از جهت حوادث در هر دوحالت همه چیز همان طور باقی می‌ماند.

*درست است، اما به نظر من تو از برانگیختن احساساتی که تماشاگران فکرمی‌کنند در داستان می‌بینند، دور شدی. تنها یک صحنه‌ دردناک وجود دارد که آگوستین دچارش می‌شود وقتی که فکرمی‌کند دختر را براثر طوفان برف گم کرد. به جز آن در پیش بردن رابطه بین آن دو همه چیز محکم و موزون است.

-کاملاً درست است. در صحنه‌ای که گفتی یک لحظه شور و هیجان اولیه است. آگوستین به دنبال هرکسی که با او بود می‌گشت وقتی که طوفان می‌شد بدون در نظر گرفتن جنس یا سن و یا هرچیز دیگر. اما فهمیدن اینکه همسفر دختر کوچکی است به ما به عنوان تماشاگر احساس ضربه احتمالی بزرگ‌تری را می‌بخشد. این تحلیل خوب صحنه است.

*از همین زاویه هم موسیقی از آن ریتم مناسب فیلم‌های خانوادگی یا دراما فاصله می‌گیرد که در فیلم‌هایی حضور دارد که قصد دارند براحساسات عاطفی تمرکز کنند. درست است؟

-در ابتدا الکساندر دسپلا موسیقی الکترونیکی در این مایه‌ها نوشت که آنها را مناسب ندیدم. از او خواستم روی لحن اساسی دیگری کار کند چون به نظرم فیلم مشخصاً آن صحنه‌ای که درباره‌اش صحبت می‌کنیم یا صحنه‌های دیگر نیست، بلکه درباره مسئله‌ای بزرگ‌تر است که آینده زندگی برکره زمین می‌باشد. به نظرم موسیقی را که دسپلا ساخت که از اورکستر زنده و الکترونیک ترکیب می‌شود، بسیار با فکر کلی فیلم تناسب دارد.

* دسپلا در یک مصاحبه گفته، این فیلم «در باره مرگ و موسیقی و امید در دل مصیبت است».

-واقعاً همینطوره...

*درباره آینده زندگی روی زمین گفتی... این آینده نگرانت می‌کند؟ آن را چطور می‌بینی؟

-البته مانند هر انسانی که با آگاهی به اطراف خود و اشتباهاتی که بشر در باره همدیگر و طبیعتی که درآن زندگی می‌کنند مرتکب می‌شوند و مخاطرات بسیاری که پیامد جنگ‌ها و بیماری‌ها و درگیری‌ها هستند نگاه می‌کند. اگر جز این بگویم دروغ گفته‌ام. اما امید به آینده را از دست نمی‌دهم، اما مسئولیت‌های بزرگ در برابر آن داریم. به نظرم هریک از ما وظیفه دارد برای محافظت از آینده و بشریت و محیط زیست در زمینه خود کاری بکند هرچند به نظر کوچک بیاید.

ویرانی احتمالی

*فکر می‌کنی وظیفه تو در زندگی تو را مجبور می‌کند چنین تلاشی بکنی؟

-البته. نه تنها وظیفه من بلکه وظیفه تو و همه است. موفقیت تو در این زمینه. برای بسیاری والاترین هدف غذا رساندن به خانواده‌شان است. این نهایت کاری است که می‌توانند بکنند. اما برای کسانی که می‌توانند باید توقعی بیشتر از این داشته باشیم. در زندگی‌ام خوش شانس بودم به همین دلیل این فرصت را به خودم دادم تا بر مسائلی که در این جهان برایم اهمیت دارند تمرکز کنم. امیدوارم این مسائل، مسائلی باشند که برای جهان نیز مهم‌اند. پس، بله. فکرمی‌کنم من مسئولیت دارم. وظیفه‌ای که باید انجام بدهم.

* این پیام مثبت در زندگی را از کجا الهام گرفتی؟

-با همین بزرگ شدم. از پدر و مادرم آموختم. یادگرفتم که همه ما روی زمین در پیامدها و مسئولیت‌ها و نتایج شریک هستیم. این ویروس آشکارا به ما نشان داد که هیچ مانع و مرزی وجود ندارد. ویروس اهمیتی به این نمی‌دهد چه کسی و کجا را آلوده می‌کند.

*آیا به این مسئولیت از این زاویه نگاه می‌کنی که تو پدرهستی؟

-لابد این مسئله درست است، اما همان طور که گفتم من در محیطی بزرگ شدم که این را به من یاد داد. اکنون زندگی راحتی دارم و این به من این توان را می‌دهد که کارهایی بیش از دیگران انجام دهم.

*آیا این احساس مسئولیت در انتخاب‌ نقش‌هایی که بازی می‌کنی یا کارگردانی دخالت می‌کند؟

- وقتی سناریو را می‌خوانم به این اهمیت می‌دهم که داستان جالبی باشد. محتوایی داشته باشد که نظرم را جلب کند و به عنوان پیام فیلم به بیننده‌ها باشد. همه سناریوهایی که می‌خوانم این چنینی نیستند، به همین دلیل هرسال من را در یک فیلم جدید نمی‌بینی(می‌خندد).

* رمان « آسمان نیمه شب» چه ویژگی‌هایی داشت که برایت جالب بود و تصمیم گرفتی براساس آن فیلم بسازی؟

-کتاب را نخواندم، اما فیلمنامه را خواندم و دیدم ایده جالبی دراین باره دارد که اگر هوشیار نباشیم بلایی که ممکن است سر همدیگر بیاوریم. اگر توجه نکنیم و به سخنان دانشمندان گوش ندهیم. اگر در کینه و تفرقه و بدخواهی فرو برویم آنچه که ممکن است برای همدیگر به وجود می‌آوریم. اگر همین روش زندگی کنونی را ادامه بدهیم به احتمال زیاد در طول 40 سال همدیگر را به طور کامل نابود می‌کنیم. به همین دلیل از این سناریو و مواضعی که درپیش می‌گیرد خوشم آمد.

* می‌دانستی فیلمبرداری فیلم کار طاقت فرسایی است...

-البته، اما اگر به انجام کارعلاقه و اشتیاق داشته باشی به این اهمیت نمی‌دهی.

بهترین خاطره

*تعداد زیادی دستیار و نیروی فنی در این فیلم حضور دارند... به نظرم بیشتر از هرفیلمی که درآن کار کردی.

-بله. بیش از 300نفر روی فیلم کارکردند. در حقیقت دو فیلم متفاوت را فیلمبرداری می‌کردیم. یکی را در قطب و دیگر را کاملاً در استودیو. مدیر طراحی هنری جیم بیسل که آدم چیره دستی است و چندین سال است که با او و گروهش کارمی‌کنیم. همین طور گروهی از افراد فعال در زمینه تکنیک و جلوه‌های ویژه. بلکه بزرگ‌ترین طرحی است که تاکنون روی آن کارکرده‌ام.

*فکر کنم درماه سوم فیلمبرداری بودید که ویروس شایع شد.

-بله ویروس در اواخر کار رسید. البته مشکلات پیش از آن شروع شده بود. چهار روز قبل از فیلمبرداری دچار التهاب پانکراس شدم. دو روز در مراقبت‌های ویژه بودم و بعد فیلمبرداری را شروع کردم. این کار دیوانگی و خطرناک بود چون تو به قدرت بدنی و سلامتی نیاز داری تا درکار به تو کمک کند.

*شخصیت تو در فیلم مردی است که از بیماری رنج می‌برد و نزار و خسته است... این نقش‌بازی بود یا واقعی؟

-(می‌خندیم) بدون شک بیماری‌ام برای فیلم مفید بود. در ایفای نقش شخصیت کمک کرد. واقعاً خسته بودم، اما خستگی و ضعف هر دو از ویژگی‌های این شخصیت بودند.

*دومین فیلمت طی هفت سال گذشته درباره فضاست، البته بعد از «گرافیتی». چه چیزی در فیلم‌هایی که فضا و آینده جهان را دست‌مایه خود می‌سازند را هیجان انگیز می‌بینی؟

-سال 1961 در دوره مسابقه رفتن به فضا متولد شدم و به عنوان کودک چیزهایی را خوردم و نوشیدم که می‌گفتند خوراک و نوشیدنی فضانوردهاست. بچه که بودم صاحب کلاه فضانورد شدم و خیلی به فضا علاقه داشتم. شاید چون فضا بی انتهاست درحالی که زندگی روی زمین واقعاً محدود است... حالا این توجه مانند قبل با شور و شوق نیست. همراه با این حقیقت است که ما روی دوراهی ایستاده‌ایم. دوست دارم روی کره زمین زندگی کنم تا اینکه دنبال کره دیگری باشم که برای ما به عنوان بشر چندان مناسب نباشد.

*صحنه فضانورد کایل یادآوری خاطرات اوست وقتی که با بچه‌هایش غذا می‌خورد. آیا این بازتاب دهنده نگرانی تو برای آینده است؟

-بله، اما بیشتر از این یادآوری لحظه‌های گرم و صمیمی است که انسان وقتی از کارهای روزانه دور باشد آنها را به یاد می‌آورد. به نظر من هیچ چیز زیباتر از زمانی نیست که من و همسر و فرزندانم هر روز صبح صبحانه می‌خوریم و به ایتالیایی آواز می‌خوانیم. به همین دلیل این صحنه را به تأخیر انداختم و به عنوان قطعه‌ای از زندگی فیلمبرداری کردم که برای ما ارزشمند است و پیش از آنکه دیر شود از آن محافظت می‌کنیم.

*چه خاطرات خیلی غیر صمیمی داری که دوست داری اینجا فاش کنی؟

-همه ما مشکلات و مراحل دشواری را تجربه می‌کنیم. وقتی جوان بودم مفلس بودم و پس از آن برای مدتی طولانی مجرد ماندم. خودم با دست خودم لباس‌ها و ظرف‌ها را می‌شستم و کف آپارتمانم را تمیز می‌کردم. وقتی مجبور بودم دیوارها را رنگ کنم خودم این کار را می‌کردم. این بیهوده نگذشت. وقتی به ایتالیا برمی‌گردم تا کنار خانواده‌ام باشم همه این کارها را انجام می‌دهم با این تفاوت که این کارها را با رغبت انجام می‌دهم و نه ازسر اجبار.